Breiðfirðingur - 01.04.2001, Blaðsíða 196

194
BREIÐFIRÐINGUR
upplýsingar úr leik sem henni fannst að ekki gætu staðist. Það
sem þó kannski gerði hana líkasta skólagengnum fræðimanni
var áhugi hennar á túlkun, á því að reyna að setja alla þessa
þekkingu sem þau voru að safna í samhengi við þjóðarsöguna,
að draga ályktanir um kjör fólks til forna og gerð samfélags-
ins. Það voru málefni sem afi hafði áhuga á en taldi hinsvegar
ekki hlutverk sitt að leysa úr.
Um slík mál var karpað yfir eldhúsborðinu á Alfaskeiðinu.
Ég veit ekki að hversu miklu leyti amma var frjálslegri í tali
þegar aðrir voru ekki viðstaddir en böm, og mér finnst að
mörgu leyti líklegt að hún hafi látið sér nægja að trúa okkur
frændsystkinunum fyrir sagnfræðilegum hugmyndum sínum
meðan hún klæddi okkur í pollagallana eða gaf okkur kakó-
malt og kringlur. Ég hugsa að hún hafi aldrei fest neitt sjálf á
blað um hugmyndir sínar - það hefur sennilega verið fjarri
henni, en ég er viss um að hefði hún ekki verið kona eða hefði
hún fæðst síðar á öldinni og getað náð sér í háskólamenntun
þá hefði hún orðið bæði frábær og frumlegur fræðimaður.
Miðað við ömmu sem hafði augljósa unun og gleði af því
að grúska í fornum fræðum virtist mér sem bami og unglingi
að afa hlyti að leiðast sitt starf. Það var eins og starfið væri
kvöð sem hann væri rekinn áfram til að sinna. Eftir að hann
lauk við sjávarhættina snéri hann sér aftur að eldra hugðarefni
sínu, Jóni Sigurðssyni og sjálfstæðisbaráttunni á 19. öld. Þá
var ég sjálfur kominn í háskóla og við sátum saman á þjóð-
skjalasafninu um nokkurra vikna skeið og seinna tók ég að
mér að slá handritið að Geirungum inn á tölvu. Þama kynntist
ég nýrri hlið á afa mínum því það var augljóst að hann hafði
mikla gleði af þessari rannsókn. Þessir löngu dauðu félags-
menn voru honum eins og gamlir vinir og hann hafði sérlega
ánægju af því að velta fyrir sér persónuleikum þeirra og sam-
skiptum. Ég spurði hann að því á þessum tíma hvort honum
hefði þótt miklu skemmtilegra að fást við sagnfræði 19. aldar-
innar en þjóðháttasöfnunina fyrir sjávarhættina. Hann neitaði
því ekki en það var augljóst að honum fannst málið ekki snú-
ast um hvort vinnan væri skemmtileg eða leiðinleg. Maður