Ný Dögun - 01.11.1993, Qupperneq 36

/\)ý DögUKVy
Sam+öU um Sorg og Sorgcxrviðbrö^ð f ’Reykjavík
Hugsunin á bak við nafn samtakanna er eftirfarandi: Nóttin
er tími myrkursins og dauðans. En nóttin verður að víkja fyrir
döguninni. Fyrst er dögunin örlítil skíma í austri, sem er átt
upprisunnar og nýs lífs. í döguninni er líka nýtt upphaf. I
dögun ýttu forfeður okkar úr vör á ótraustum bátskeljum til að
afla lífsbjargar.
Fyrir syrgjandanum verður nótt sorgarinnar löng og ljós
vonarinnar víðs fjarri um sinn. En við lifum samt dagana. Við
höfum ekki stjórn yfir þeim. Og dagarnir líða, þótt við upplifum
þá sem í þoku og myrkri. Svo lifum við nýja dögun, þegar hin
langa ganga í gegnum hina löngu nótt sálarinnar tekur senn
endi og við förum að greina örlitla birtu. Það er ekki vegna þess,
að við séum búin að gleyma sorginni, heldur vegna þess, að
sorgin hefur færst inn í nýja vídd, þar sem dauðinn einn, nóttin
ein, ræður ekki lengur. Það er þar, sem lífið og lífslöngunin
getur fæðst að nýju. En við ráðum ekki hvenær þetta gerist. Allt
hefur sinn tíma. Nóttin hefur sinn tíma og dögunin hefur sinn
tíma.
Dögunin er líka tími baráttu, eins og hjá forfeðrum okkar. En
í sorginni, í sorgarvinnunni, ýtum við úr vör og leitum að
lífsbjörginni. Á ævikvöldi horfa menn fram á nótt, en henni
mun líka fylgja dögun. Dögunin fylgir öllum nóttum, fyrr eða
síðar. Við viljum að Samtökin okkar séu vettvangur nýrrar
dögunar fyrir syrgjendur.