Stjarnan - 01.08.1928, Side 16

H? Hvernig eiga þeir að heyra?
Þeir eru margir, sem lesa þetta núm er af Stjörunni og gleðjast stórlega yfir
því aíS fagnaÓarerindiÖ fer sigurför sína út um öll lönd heimsins, en hugsa þeir
nokkuÖ um kostnaÖinn vitS aÖ halda þessu háleita verki við? Vér skulum taka
aÖeins eitt dæmi. Hér er fyrirmyndarheimili. Bæði hjónin tilheyra sjöunda dags
Adventista söfnuði og hin sex myndarlegu börn þeirra fá skólamentun sína í litla
safnaðarskólanum, sem þau sækja i átta ár. Þaðan fara ibörnin, hvert á fætur
öðru, á kristniboðsskóla til að ná hærri mentun. Einn af drengjunum fer að
stunda guðfræði, annar læknisfræði og hinn þriðji verður kennari. Ein stúlkan
verður hjúkrunarkona, önnur verður Biblíukona og hin þriðja barnakennari. Svo
taka þau burtfararpróf og eru kölluð til að fara út í heiðin lönd. Sá, sem stund-
aði guðfræði, varð kallaður til að fara sem kristniboði til mannæta á Suðurhafs-
eyjunum; sá, sem varð læknir fór til Kína til að linna þrautum manna í því landi,
og sá, sem varð kennari fór til Indlands til að kenna á kristniboðsskóla þar;
stúlkan, sem varð hjúkrunarkona fór til Suður-Ameríku, til að hjúkra hinum van-
ræktu Indíánum uppi í Andesfjöllunum; Biblíukonan fór til Filippus-eyjanna og
barnakennarinn til Afríku, til að uppfræða litlu svertingjabörnin, og nú sitja for-
eldrarnir einmana eftir. Þetta er aðeins eitt sýnishornið, en þess konar heimili
eru nú orðin mörg. Ritstj. Stjörn. skammast sín ekki fyrir að kannast við að hann
hafi ekki getað tára bundist, þegar hann hefir séð þess konar mæður leggja öll
börnin sín á altari kristniboðsins og sagt: “Kæri Jesús, hér er alt, sem þú gafst
mér. Eg hefi uppalið og mentað þessi börn, til þess að þau gengju þér á hönd.
Hér eru þau reiðubúin til þjónustu í þínum víngarði. Tak þú þau að þér og
notaðu þau þar sem þau geta orðið heiminum til hinnar mestu íblessunar.”
Það er þess ikonar fórnfýsi, sem sið astliðið ár sendi út 184 kristniboða. Það
er þess háttar sjálfsfórn, sem á fáum árum hefir reist 97 kristniboðsskóla, 57
prentsmiðjur ,til þess að heiðingjarnir geti heyrt boðskap Guðs á þeirra eigin
máli, og 43 sjúkrahæli og spítali til að hjúkra olnbogabörnum heimsins. Það er
fyrir fórnfýsi krigtinna manna að heiðingjarnir eiga að heyra fagnaðarerindið og
komast að raun um elsku Guðs.
Ekki eru margir meðal þeirra, er lesa þetta blað, sem hafa þurft að senda
syni sína og dætur út til að starfa hjá mannætum og villimönnum. Guð hefir ekki
heimtað eins mikla fórn af þér, kæri lesari, en al þú ekki þá röngu hugmynd í
brjósti þér, að vér hér í heimalöndunum beri enga ábyrgð á því að útibreiða kenn-
ingu Krists. Guð hefir fengið kristnum mönnum það verk í hendur og það er
skylda þeirra að leysa það af hendi. Það er gleðilegt að sjá hversu margir vakna
til meðvitundar urn þetta. Meðan ritstj. Stj. er að pára þessar línur, færir póst-
urinn honum eftirfarandi bréf:
.“Kæri Mr. Guðbrandsson:— Innlag ðir tíu dalir óskum við að verði notaðir til
útbreiðslu fagnaðarerindisins. Guð blessi þig og málefnið, sem þú vinnur fyrir.—
Vinir fagnaðarerindisins.”
Drottinn hefir lofað að svara áður en vér köllum til hans og svona fór það
í þetta sinn. Guð blessi þá, sem hafa sent þessa fyrstu gjöf í haust, því að hún
ínun ekki verða hin síðasta, heldur mun hún hvetja marga til að leggja fram
skerf til þess háleita starfs. Guð elskar glaðan gjafara. —D. G.