Stjarnan - 01.03.1932, Blaðsíða 5
STJARNAN
37
dæmdi syndina í holdinu, til þess a8 rétt-
lætiskröfu lögmálsins, yrÖi fullnægt hjá
oss, sem ekki göngum eftir holdi heldur
eftir anda.” Róm. 813, 4.
Þegar vér biðjum: “Verði þinn vilji
svo á jöröu sem á himnum,” þá meinar
sú bæn, ef hún kemur frá hjartanu, aÖ
vér gefum sjálfa oss og alt sem vér höf-
um í GuÖs hönd, svo hann megi stjórna
öllum vorum áformum og framkvæmdum.
“ÞolgæSis hafiÖ þér þörf, til þess aÖ þér
úr býtum berið fyrirheitið, er þér hafið
gjört Guðs vilja,” segir postulinn. Hebr.
10:36. Einungis þeir, sem stöðugir
standa alt til enda munu öðlast lífsins
kórónu. T. T.
Guðs reiði
Guð hefir aldrei verið reiður nokkrum
manni. Hvernig eigum vér þá að útskýra
reiði hans? Við skulum sjá.
Maður nokkur átti 5 börn, svo kom
hálsveikin og tók eitt þeirra. Hann brældi
hús sitt með brennisteini og sótthreinsaði
það, sem bezt hann gat. En árið eftir
kom veikin aftur og tók annað barn frá
honum. Þá brendi hann rúmfötin, málaði
hús sitt og hélt að nú væri engin hætta
framar. En sóttin kom ennþá og tók
þriðja barnið.
Hvað heldur þú að faðirinn hafi nú
gert?
Hann var bláfátækur, en samt brendi
hann hús sitt með öllu, sem í því var, og
setti sig í skuld fyrir annað hús. Þá
fyrst var sóttinni útrýmt og hinum börn-
unumj tveimur var bjargað.
Faðirinn brendi aleigu sína svo voða
reiður var hann. Hverjum var hann
reiður? Barninu sínu? Nei, hann reidd-
ist sóttinni því hún vildi drepa börnin
hans.
Þannig er reiði Gnðs, einmitt þannig.
Hann er eyðandi eldur gagnvart synda-
sóttinni, af því hún ætlar að drepa synd-
arann, sem hann elskar svo heitt.
A. H.
Leiðaráteinninn
“Heyrðu, drengur minn, ætlar þú að
fara að leita hamingju þinnar í höfuð-
staðnum ?” spurði maður nokkur unglings
dreng, sem var að búa sig til að yfirgefa
æskustöðvar sínar. Eg skal segja þér
að höfuðstaðurinn er hættulegt haf að
sigla yfir.
“Eg veit það vel,” svaraði drengurinn
og tók Biblíu upp úr vasa sínum, “en hér
hefi eg ágætan leiðarstein að stýra eftir.”
“Far þú nákvæmlega eftir honum,”
svaraði maðurinn, “þá mun ekki skeröaít
eitt hár á höfði þínu.”
“Þitt orð er lampi fóta minna og ljós
á vegum mínum,” segir sálmaskáldið.
Gengur þú í því ljósi?