Stjarnan - 01.08.1936, Blaðsíða 2

58
STJARNAN
1 Cameroons héraðinu.
Einn af starfsmönnum vorum, E. D. D'ick
heimsótti Cameroon héraðiÖ og segir svo frá:
“Dogba trúboösstöö vor stendur fyrir sunnan
Chad'vatniÖ, á hinum brennheitu sléttum
NorÖur-Cameroon. Þar starfar Bergström og
K. Johannesson, og í tvö ár hefir 25,000 sjúkl-
ingum verið veitt læknishjálp þar, ýmist undir
skugga trjánna eða á veggsvölunum fyrir fram-
an trúboðsstöðvarnar. Hefði enginn skortur
verið á umbúðum og meðulum, þá hefðu miklu
fleiri getað fengið hjálp.
Þetta vesalings fólk, sem heimsækir lyfja-
búð vora kemur margt mjög langt að, sumt
ríðandi á hestum, ösnunr eða uxum, aðrir
ganga, skríða eða staulast áfram á hækjum,
sumir hafa ættingja eða vini sem bera þá.”
Punjap á Indlandi.
Dr. R. C. Lindholm, sem starfar við sjúkra.
húsið í Chichoki Mallian, í Punjap á Indlandi
segir þannig frá framförum starfsins þar:
“Fyrst höfðum vér aðeins trúboðsstöð, svo
var stofnaður stúlknaskóli, næst kom þörfin
fyrir sjúkrahús. Skólinn gengur vel og sjúkra.
húsið hefir altaf húsfylli. Við höfum margt
fleira en hjátrú að berjast við. Járnsmiður
þorpsins hefir haft sjúklingana til meðferðar
fleiri daga áður en þeir eru fluttir til vor. Kúa-
mykja er venjulega lögð við sár, það er algeng
lækningaraðferð á Indlandi. Trésmiðurinn í
þorpinu reynir að setja sarnan beinbrot, og
yfirsetukonan sem allir bera svo mikið traust
til hefir ekkert vit á að hjúkra sængurkonum
og þekkir ekkert hreinlæti svo blóðeitrun kemur
oft fyrir.”
Ungbarnaheimili i Narsapur.
Aurora Werner Randolph, sem hjúkrar á
trúboðsspítalanum i Narsapur á SuðurTnd-
landi, gefur oss lítilsháttar hugmynd um hvað
þar fer fram:
Elskuleg bláeygð lítil stúika sá fyrst dags-
ljósið nálægt Dos Angeles i Californíu. Rétt
á sama tíma fæddist barn í dimmum kofa langt
í burtu á Indlandi. Þegar þessi börn voru 16
mánaða að aldri mættust þau í Narsapur á
Indlandi, þar sem tekin var mynd af þeim.
Ameríka litla var búin eins og Indlandsbörn,
með band yfir um mjaðmirnar, og málmplötu
festa við það að framanverðu.
“Litli bróðir Indland,” sagði Miss Ameríka,
“því stendur þú ekki upp? Þú ert eins og beina-
grind, og ert enn ekki farinn að taka tönnur.
Hvers vegna gefur mamma þín þér ekki mjólk,
svo þú vaxir og verðir stór ?”
“Eina svarið var veikt bros á vesalings litla
hrukkótta andlitinu. En gleðibros lýsti yfir
andliti móðurinnar, því nú voru hj úkrunarkon-
urnar að gefa honum mjólk og kenna henni
hvernig hún ætti að fara með barnið. Það tek.
ur langan tíma fyrir barnið að ná eðlilegum
þroska, og vegna fjárþröngar getur trúboðs-
spítalinn ekki lofað þeim að vera þar alt af og
fætt barnið á mjólk. Loks kom sá sorgardagur
að móðirin og barnið varð að fara, sá litli hafði
þyngst um fleiri pund, og af því hann var alls
ekki sjúkur, þá varð að taka handa öðrum rúm-
ið sem hann hafði haft, af því þrengslin voru
svo mikil.
Etíópía.
Stríðið í Etíópíu varð tilefni til þess að
læknastarf vort þar hefir verið haft fyrir um*
ræðuefni í blöðunum. Starfsmenn vorir, þar á
imeðal læknar og hj úkrunarkonur, voru látin
kjósa, eða ákveða sjálf hvort þeir vildu halda
áfram starfi þar eða flytja í burtu. Allir vildu
vera kyrrir, nema konur og börn voru send í
burtu.
Skömmu áður en hjúkrunarkonan, Miss
Bergman dó, hafði hún skrifað viðvíkjandi
starfi sínu:
“Þér spyrjið hvað sé í starfi mínu hér, sem
eg geti haft ánægju af. Ánægjan yfir því að
geta hjálpað nauðstöddum er meiri en alt ann-
að. Afríka er heimili mitt og hér ætla eg að
starfa, meðan Guð lofar mér að lifa.”
Þetta er hugsunarháttur starfsmanna vorra
yfirleitt. Sá andi, sem yfirstígur alla erfið-
leika, og er óþreytandi að starfa öðrum til
hjálpar, sá andi f lytur hjálp og huggun og líf
til þeirra, sem' í myrkrunum sitja.
L,. A. Hansen.
l
YFIRGRIPSMIKIÐ STARF
Sjöunda dags Aðventistar starfa í 325 lönd-
um og eyjum á 539 tungumálum og hafa 27,017
starfsmenn, prédikara, lækna, hjúkrunarfólk,
bókasölumenn og kennara. Þeir háfa 131
heilsuhæli, sjúkrahús og lyfsölubúðir; 2,344
skóla með 97,742 nemendum, og 69 prentsmiðj-
ur sem senda út kristindóms og heilsufræðisrit
á 109 tungumálum.