Morgunblaðið - 15.09.2018, Blaðsíða 36

Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. SEPTEMBER 2018
✝ Svava SjöfnKristjánsdóttir
fæddist á Óslandi í
Skagafirði 9. júní
1949. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands á
Akranesi 7.
september 2018.
Svava Sjöfn var
dóttir hjónanna
Kristjáns Jóns-
sonar, bónda og
oddvita á Óslandi, f. 27.12.
1905, d. 8.9. 1994, og Ingibjarg-
ar Kristínar Jónsdóttur, hús-
freyju á Óslandi, f. 1.4. 1907, d.
20.10. 1955.
Hún ólst upp á Óslandi og
gekk í barnaskóla í Hlíðarhús-
inu. Systkini hennar eru Mar-
grét Helga, f. 7.8. 1933, d. 9.3.
1916, Þóra, f. 11.9. 1936, og
Jón, f. 11.6. 1942.
Svava giftist hinn 13. sept-
ember 1969 Pétri Jónssyni frá
Innri-Skeljabrekku, f. 25.12.
1949. Börn þeirra eru þrjú tals-
ins. 1) Ómar, f. 5.5. 1971,
nám við Húsmæðraskólann á
Varmalandi. Eftir það var
Svava aðstoðarkennari við skól-
ann í eitt ár. Haustið 1969
stofnuðu þau heimili á Akra-
nesi. Þar vann Svava við versl-
unarstörf. Árin 1972 og 1973
bjuggu þau í Árósum í Dan-
mörku. Þar var hún húsmóðir
og dagmóðir. Í desember 1973
fluttu þau að Hvanneyri og bjó
hún þar til æviloka. Þar starf-
aði Svava við ýmis störf hjá
Bændaskólanum, lengst af við
skrifstofustörf ásamt rekstri á
byggingafyrirtæki þeirra hjóna.
Svava gegndi ýmsum trún-
aðar- og félagsstörfum. Þetta
var í nefndum sveitarfélagsins
og sveitarstjórn, Ungmenna-
félaginu Íslending, Kvenfélag-
inu 19. júní, Þjóðdanshópnum
Sporinu og Oddfellow; Rebekk-
ustúkan nr. 5 – Ásgerður.
Svava og Pétur eignuðust
jörðina Árdal og stunduðu þar
hrossarækt og hestamennsku.
Þau ferðuðust víða um land á
hestum. Þá var hún virk í
íþróttaiðkun og þar helst í blaki
með liðinu Hvönnum.
Útför Svövu Sjafnar fer fram
frá Reykholtskirkju í dag, 15.
september 2018. Athöfnin hefst
klukkan 14. Jarðsett verður í
Hvanneyrarkirkjugarði.
kvæntur Írisi
Björgu Sigmars-
dóttur, f. 22.12.
1971. Þau eiga þrjú
börn; Sigmar Aron,
f. 23.6. 1994, í sam-
búð með Lilju
Dögg Gísladóttur,
f. 19.5. 94, Pétur
Snær f. 28.8. 2000,
og Unnur Björg f.
5.3. 2005. 2) Krist-
ján Ingi, f. 29.7.
1976, kvæntur Önnu Sigríði
Hauksdóttur f. 7.1. 1977. Þau
eiga fjögur börn; Svava Sjöfn, f.
25.2. 1999, Vignir Þór, f. 6.1.
2002, Elvar Ingi, f. 12.9. 2006,
og Egill Árni f. 25.5. 2012. 3)
Kristín, f. 5.9. 1980 gift Øyvind
Kulseng, f. 12.5. 1973. Þau eiga
þrjú börn; Hjördís Ylfa, f. 11.11.
2005, Guðrún Sjöfn, f. 22.11.
2007, og Kristian Hrafn, 28.10.
2010.
Árið 1963 fór Svava í Héraðs-
skólann í Reykholti, var þar í
þrjá vetur og lauk þaðan gagn-
fræðiprófi. Árið 1967 hóf hún
Það er svo skrítið að þú sért
farin frá okkur, elsku mamma
mín. Mikið er ég þakklát því að
við fjölskyldan tókum þá ákvörð-
un fyrir aðeins einu ári að flytja
hingað á Hvanneyri, eftir 12 ára
búsetu í Noregi. Það var ómetan-
legt að búa rétt þér við hlið. Fá
þig í heimsókn til okkar og koma
til þín. Börnin hlupu inn og út hjá
þér eins og þau lysti. Alltaf varst
þú tilbúin að taka á móti okkur.
Setjast fram í eldhús og spjalla
um allt milli himins og jarðar. Þú
hlustaðir alltaf. Áhyggjur urðu að
engu eftir samtal við þig. Þú hafð-
ir þennan eiginleika að sjá stóru
myndina, ekki gleyma sér í smá-
munum. Ég varð sterkari eftir
samtal við þig, elsku mamma.
Þótt fjarlægðin væri mikil á
meðan ég bjó í Noregi var sam-
band okkar sterkt. Við töluðum
saman einu sinni á dag ef ekki oft-
ar. Svo komuð þið pabbi til okkar
og við til ykkar á Ásveg 1 á
Hvanneyri og við áttum góðan og
innihaldsríkan tíma saman. Þegar
við komum heim hóaðir þú alltaf
allri stórfjölskyldunni saman,
helst á fyrsta degi og hélst veislu.
Þér var svo mikilvægt að við
ræktuðum kynni okkar og vin-
áttu. Ást þín á okkur öllum var
skilyrðislaus, djúp og sönn.
Þegar ég hugsa til baka í Mið-
tún heima á Hvanneyri finn ég
fyrir kærleiksríku, notalegu og
fallegu heimili. Þú varst metnað-
arfull í öllu og ekki minnst í því að
reka heimilið. Þar hreiðraðir þú
um okkur öll svo vel en alltaf var
opið fyrir gesti og gangandi. Oft á
tíðum sátu gestir í eldhúskrókn-
um eða stofan full af fólki í veislu
eða á fundum tengdum hinum
ýmsu félagsmálum. Þú lést öllum
líða vel í kringum þig, nærvera
þín, samkennd og hjálpsemi var
einstök.
Þú gerðir aldrei upp á milli
okkar systkinanna og hafðir
mikla trú á okkur. Ég man að þú
kenndir mér heiðarleika og aftur
heiðarleika og að flýja ekki
vandamál og áskoranir heldur að
takast á við þau af skynsemi.
Eftir að þú greindist með MS-
sjúkdóminn breyttist mikið hjá
þér. Þú sem varst svo félagslynd
og dugleg þurftir skyndilega að
hætta að vinna og hætta að gera
öll þessi verk sem voru þér svo
mikilvæg og skemmtileg. En þú
varst skynsöm, gerðir þig fína á
hverjum morgni, fórst í sjúkra-
þjálfun og bjóst til plön. Skipu-
lagðir menningarferðir með
pabba eða vinkonum, bauðst fjöl-
skyldunni og vinum heim og lagð-
ir upp í utanlandsferðir. Það var
alltaf stutt í húmorinn hjá þér þó
svo að ég viti að þú áttir ekki alltaf
sjö dagana sæla, en þú kvartaðir
aldrei.
Þegar þetta hræðilega krabba-
mein kom sagðir þú alltaf við mig
að þetta yrði allt í lagi. Baðst mig
um að vera sterk. Ef okkur fjöl-
skyldunni leið vel, leið þér vel. Þú
varst svo ótrúlega sterk, elsku
mamma. Ég er svo stolt af því að
hafa átt þig sem móður, þú ert
fyrirmynd mín og vona ég svo
innilega að ég geti kennt börnun-
um mínum það sem þú kenndir
mér.
Lífið án þín, elsku mamma,
verður ekki það sama. Ég veit að
þú munt fylgja mér alltaf, halda
verndarvæng yfir okkur fjöl-
skyldunni og halda áfram að gefa
okkur stefnu og styrk. En sökn-
uðurinn fer aldrei, hann verður
alltaf til staðar, lifir með mér þar
til ég kveð sjálf.
Þín dóttir,
Kristín.
Það er einkennileg tilfinning að
skrifa minningar og kveðjuorð
um Svövu systur mína. Hún
glímdi við erfið veikindi árum
saman með þeirri þrautseigju og
æðruleysi sem einkenndi hana, og
með hjálp síns góða eiginmanns
og fjölskyldu. Nú er þessari bar-
áttu lokið en söknuðurinn er sam-
ur og jafn.
Ég var alla tíð stoltur af systur
minni. Hún var glæsileg kona en
mestu varðaði þó að hún var góð
manneskja sem bætti lífið og til-
veruna í kringum sig.
Svava fór til náms á unga aldri í
Reykholti í Borgarfirði og fór síð-
an að Varmalandi til náms og
vinnu. Þar mynduðust vinabönd
sem héldust alla tíð með miklum
samskiptum því hún var fé-
lagslynd manneskja. Á þessum
árum var teningunum kastað.
Hún kynntist Pétri Jónssyni frá
Skeljabrekku og þau gengu í
hjónaband á fallegum september-
degi á æskuheimili okkar í Skaga-
firði. Eftir það var starfsvett-
vangurinn i Borgarfirðinum, því
þau hjónin reistu sér fallegt heim-
ili á Hvanneyri, og þar fæddust
börnin þrjú, glæsilegt fólk sem nú
býr allt á Hvanneyri ásamt hópi
af barnabörnum sem voru afa sín-
um og ömmu einstaklega mikils
virði.
Pétur og Svava unnu saman að
uppbyggingu á myndarlegu
byggingafyrirtæki ásamt sonum
sínum. Auk þess vann Svava á
skrifstofu skólans um árabil.
Við systkinin frá Óslandi í
Skagafirði bjuggum lengi á sitt
hvoru landshorninu, en ávallt var
sterk taug á milli okkar. Henni
var viðhaldið með símtölum, ekki
síst í seinni tíð og heimsóknum ef
við varð komið. Að auki var um
margra ára skeið haldið þeim sið
að hittast í Skagafirðinum á
haustdögum ásamt mökum okkar
og uppeldisbróður, eiga þar langa
helgi með yndisstundum. Árin
hafa höggvið skarð í þennan hóp.
Þau Svava og Pétur voru ein-
stakleg vinmörg, enda voru þau
félagslynd í besta lagi. Þrátt fyrir
mikið annríki gáfu þau sér ætíð
tíma fyrir vini sína. Þau gáfu sér
einnig tíma til þess að sinna fé-
lagsmálum almennt, og komu víða
að þeim í sínu umhverfi og lögðu
gott til.
Það er erfið og sorgleg tilhugs-
un fyrir okkur Margréti konu
mína að Svava sé farin. Þó að það
ætti ekki að koma á óvart eftir
það sem á undan er gengið erum
við þannig gerð að ríghalda í von-
ina. Hins vegar er áfallið mest
fyrir fjölskylduna, börn, tengda-
börn og barnabörn. Hugur okkar
er hjá þeim, og ekki síst hjá Pétri
mági mínum sem hjálpaði systir
minni í veikindum hennar með
þeim hætti að gera allt sem hægt
var til að létta henni lífið. Lífs-
hlaup þeirra var ekki dans á rós-
um síðari árin eftir að kraftur
hennar í fótum fór að þverra með
MS-sjúkdómnum. Áður voru þau
í dansi og hestamennsku og fóru
víða erlendis með danshópnum
Sporinu. Þau gengu að þessum
umskiptum með þeim hætti að
reyna að halda þeim lífsgæðum
sem mögulegt var.
Elsku Pétur og fjölskyldan öll.
Við Margrét þökkum fyrir allar
góðu stundirnar sem liðnar eru.
„Sú stund kemur aldrei aftur,
sem einu sinni var,“ sagði skáldið.
Hins vegar lifum við í voninni um
nýjar stundir, en við getum vermt
okkur við minninguna um hana
Svövu sem er fjársjóður sem
vermir sálina.
Jón Kristjánsson.
Elsku Svava, sterka, glæsilega
og yndislega tengdamamma mín.
Ég trúi því ekki ennþá að þú sért
farin frá okkur, allt of snemma.
Það er margt sem fer í gegnum
hugann á þessum tíma en efst í
huga mér er þakklæti. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og þakklát fyrir allar
þær stundir sem við áttum
saman.
Þú varst einstök kona og það
voru forréttindi að þekkja þig og
vera tengdadóttir þín. Ég var frá
fyrsta degi velkomin í fjölskyld-
una og þannig leið mér alla tíð í
návist þinni. Reyndar leið mér
það vel að í fyrsta skipti sem ég
kom í heimsókn gerði ég mér lítið
fyrir og sofnaði í stofunni hjá þér.
En það einkenndi einmitt fallega
heimilið þitt, ró og yfirvegun, þar
sem allir gátu verið þeir sjálfir.
Heimili sem stóð öllum opið, alla
tíð. Söknuðurinn er mikill en
minningarnar góðar og þær
munu lifa.
Elsku Svava, takk fyrir öll
þessi yndislegu ár, þín verður
minnst með gleði í hjarta.
Hver minning dýrmæt perla, að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki er gjöf sem
gleymist eigi
og gæfa var það öllum er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir,
Íris Björg Sigmarsdóttir.
Elsku amma Svava.
Það er undarleg tilhugsun að
þú sért farin. Þú varst okkur mik-
ilvæg, til þín gátum við alltaf leit-
að, litið við í kaffi eða mjólkurglas
og fengið eitthvað með því. Stund-
um varst þú ekki heima og þá
björguðum við okkur oft sjálf með
þetta „með því“. Það var nefni-
lega alltaf hægt að finna eitthvað
gott í búrinu og kex-skúffunni hjá
ömmu, þú sást sérstaklega til
þess. Af þér lærðum við margt,
eins og hvernig við ættum að hafa
okkur að við beitingu hnífapara
og sóps og við bakstur gómsætra
kaka. Svo gerðir þú líka heimsins
bestu kjötsúpu.
Þú varst mikill húmoristi, fram
á síðustu stundu, og hjá þér var
alltaf hægt að finna eitthvað
skemmtilegt að gera. Þú settir
fólkið í kringum þig í fyrsta sæti
og gerðir þitt besta til að gleðja
aðra. Til þín sóttum við styrk og
þú hvattir okkur til dáða í því sem
við tókum okkur fyrir hendur. Þú
passaðir alltaf upp á samheldni
fjölskyldunnar og kenndir okkur
um leið að hún er það dýrmætasta
sem við eigum.
Það er sárt að hugsa til þess að
við munum ekki eiga fleiri stundir
með þér, en við yljum okkur við
fallegar minningar um þær fjöl-
mörgu góðu samverustundir sem
við höfum þegar átt. Við minn-
umst þín með hlýju og þökkum
fyrir alla skilyrðislausu umhyggj-
una og kærleikann sem þú sýndir
okkur – alla tíð.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Með saknaðarkveðjum,
Sigmar Aron, Lilja Dögg,
Svava Sjöfn, Pétur Snær,
Vignir Þór, Unnur Björg,
Hjördís Ylfa, Elvar Ingi,
Guðrún Sjöfn, Kristian
Hrafn og Egill Árni.
Elsku Svava. Mikið er það
skrítið að setjast niður og skrifa
minningargrein um þig. Þú varst
yngsta systkini hennar mömmu
og bara níu árum eldri en ég. Þú
varst aðeins sex ára gömul þegar
þið systkinin misstuð mömmu
ykkar. Sökum þess varst þú frek-
ar eins og systir okkar en frænka
því samgangurinn við heimili okk-
ar var mikill og þú hafðir yndi af
að passa upp á systrabörnin þín.
Samband ykkar mömmu var
mjög náið og ég veit að hvorug
ykkar gat unnið úr móðurmissin-
um, en þannig var það bara í þá
daga. Mamma hugsaði alltaf um
þig eins og eina af stelpunum sín-
um. Frá barnæsku leit ég alltaf
upp til þín, þú bjóst hjá okkur í
Ártúni eitt sumar en þá vannst þú
í kaupfélaginu á Hofsósi. Ég man
hvað ég var montin af að eiga
svona stóra, góða og flotta
frænku. Eftir að þú fórst að búa
með Pétri þínum fannst mér mjög
eftirsóknarvert að fá að heim-
sækja ykkur og ég fékk eitt sinn
að fara til ykkar suður á Akranes
með rútu í viku heimsókn.
Það var mikil tilhlökkun því ég
var að fara ein að heiman í fyrsta
skiptið. Það var líka mjög
skemmtilegt þegar ég fór í hús-
mæðraskólann á Varmalandi að
þú varst ráðin þangað þann vetur
til að kenna hannyrðir og saum.
Þetta var ómetanlegur tími og ég
fékk að heimsækja ykkur
nokkrum sinnum yfir veturinn.
Það vill svo skemmtilega til að
við eigum dætur sem eru fæddar
Svava Sjöfn
Kristjánsdóttir
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
ARDÍS ÓLÖF ARELÍUSDÓTTIR,
Skagaströnd,
lést á hjúkrunarheimilinu Sæborg
miðvikudaginn 12. september.
Gubjörg B. Viggósdóttir Magnús B. Jónsson
Víkingur Viggósson Sesselja Hauksdóttir
Vigdís H. Viggósdóttir Vilhelm Þ. Þórarinsson
Fannar J. Viggósson Erna B. Hreinsdóttir
Kolbrún B. Viggósdóttir Guðmundur Hilmarsson
Valdimar Viggósson Sigurbjörg A. Sævarsdóttir
Arnar Ó. Viggósson Guðrún E. Helgadóttir
Ruth J. Arelíusdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HRAFNHILDUR MAGNÚSDÓTTIR,
Neðstaleiti 8, Reykjavík,
lést á Landakoti föstudaginn 7. september.
Útförin fer fram frá Búðstaðakirkju
fimmtudaginn 20. september og hefst klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á minningarkort Styrktar-
og líknarsjóðs Oddfellowa á vefnum www.oddfellow.is (neðst á
síðunni).
Guðmundur Pálsson Ragnheiður Þóra Kolbeins
Auður Pálsdóttir Ingólfur Ásgeir Jóhannesson
Guðbjörg Pálsdóttir
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, systir, tengdamamma,
amma og langamma,
INGIBJÖRG SUMARLIÐADÓTTIR
frá Viðvík á Hellisandi,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Brákarhlíð miðvikudaginn 12. september.
Útförin fer fram frá Borgarneskirkju fimmtudaginn
20. september klukkan 12.
Helga Nína Svavarsdóttir Ingi Þ. Ólafsson
Svava Björg Svavarsdóttir Guðmundur V. Guðsteinsson
Svana Sumarliðadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HÖGNI SIGURÐSSON,
Helgafelli,
Vestmannaeyjum,
lést í faðmi fjölskyldunnar á Heilbrigðis-
stofnun Vestmannaeyja þriðjudaginn
11. september. Útförin fer fram frá
Landakirkju laugardaginn 22. september klukkan 11.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ágústa, Svana, Þorsteinn og Sigríður
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞORLEIFUR FINNJÓNSSON
múrararmeistari,
Bjarkardal 2,
Reykjanesbæ,
lést þriðjudaginn 11. september.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 19. september klukkan 15.
Maria Finnjónsson
Bjarni Þorleifsson Edda Björt Edwinsdóttir
Sveinn Þorleifsson Margrét Svandís Þórisdóttir
og afabörn