Morgunblaðið - 10.10.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. OKTÓBER 2018
✝ Gunnar Guð-mundsson,
fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri,
fæddist í Reykja-
vík 14. desember
1938. Hann lést á
heimili sínu 29.
september 2018.
Foreldrar hans
voru Stefanía Eð-
varðsdóttir hús-
móðir, f. 4. desem-
ber 1910, og Guðmundur
Jónasson fjallabílstjóri, f. 11.
júní 1909, bæði látin. Systur
Gunnars eru Signý og Kristín.
Hinn 6. febrúar 1960 kvænt-
ist Gunnar eftirlifandi eigin-
konu sinni, Auði Sveinsdóttur,
f. 11. febrúar 1940. Foreldrar
hennar voru Júlíana Kristbjörg
Björnsdóttir húsmóðir og
Sveinn Erlendsson, hreppstjóri
en fyrir átti Auður Anton Elías
Viðarsson, og Ingu Dóru
Magnúsdóttur í sambúð með
Einari Ármanni Valgarðssyni.
Gunnar fæddist í Reykjavík
og ólst upp á Mánagötunni en
var einnig á sumrin við sveita-
störf hjá föður- og móðurfor-
eldrum sínum í Húnavatns-
sýslu. Hann lauk gagnfræða-
prófi 1955, stundaði nám við
Iðnskólann í Reykjavík og lauk
sveinsprófi í bifvélavirkjun
1959. Gunnar hóf störf sem bif-
reiðarstjóri og bifvélavirki hjá
Guðmundi Jónassyni 1958 og
starfaði þar alla sína starfsævi,
síðast sem framkvæmdastjóri.
Gunnar settist í helgan stein
fyrir fjórum árum.
Gunnar starfaði á sínum
yngri árum í skátahreyfingunni
og í skíðadeild Ármanns. Hann
sat í stjórn Bifreiðastöðvar Ís-
lands hf., Félags íslenskra
ferðaskrifstofa og Sérleyfisbíla
Selfoss hf. svo eitthvað sé
nefnt.
Útför Gunnars fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 10. októ-
ber 2018, klukkan 13.
á Álftanesi, bæði
látin.
Börn Auðar og
Gunnars eru:
Guðmundur, vél-
virki og bifreiðar-
stjóri, f. 30. apríl
1961, kvæntur Nik-
olu Christoph, þau
eiga tvö börn, Jón-
as og Ylfu. Guðrún
grunnskóla-
kennari, f. 17.
mars 1966, gift Sveini Þór Þór-
hallssyni, þau eiga einn son,
Þórhall Anton. Guðrún átti fyr-
ir Gunnar Andra Kristinsson
sem er í sambúð með Birnu
Guðjónsdóttur. Gunnar Andri
er að miklu leyti alinn upp hjá
afa sínum og ömmu, Auði Ösp
Magnúsdóttur, sem er gift
Daníel Pétri Baldurssyni. Auð-
ur og Daníel eiga Kötlu Röfn,
Elsku pabbafi, ég get ekki lýst
því hvað ég sakna þín mikið.
Ég man þegar ég var krakki
þá sagðir þú að ég yrði að vera
Mercedes Benz-maður eins og
þú því það væri bestu bílarnir.
Það tók mig 24 ár að játa mig
sigraðan og eignast minn fyrsta
Benz, þann dag varstu mjög
ánægður.
Besti tími dagsins var að koma
heim úr skólanum í hádeginu og
þá voruð þið Guðmundur sofandi
á sófunum eftir hádegismatinn
og þú auðvitað með Moggann yf-
ir andlitinu. Þegar þið vöknuðuð
þá fékk ég oft að koma með í
Borgartúnið eftir hádegi. Þá
fékk ég að hlaupa um verkstæðið
og leika mér í öllum rútunum og
þú hafðir engar áhyggjur af mér
því allir karlarnir á verkstæðinu
pössuðu vel upp á mig en þó átti
Gunnar frændi það til að stela
mér með sér í rútuferð í Bláfjöll
og þá þurftirðu að kalla í talstöð-
ina til að vita hvar ég væri.
Ég gleymi aldrei þegar þú og
mamma (amma) sóttuð mig í
sveitina á Kollsá í Hrútafirði og
við fórum hringinn á gamla
R-3636 (G. Benz), þá fórum við
víða og komum við í Jökulheim-
um og kíktum á rabarbarann.
Núna á ég minn eigin jeppa og
mun ég ferðast á honum mikið
upp á hálendi næsta sumar og
fara á þína uppáhaldsstaði þar.
Þetta er bara ein af öllum þeim
ferðum sem við fórum saman
bæði innanlands og utanlands.
Þú studdir mig alltaf, alveg
sama hvað ég gerði af mér í lífinu
og studdir mig alltaf í mínu
starfsvali enda mest allttengt
akstri á vörubílum og dráttar-
bílum sem var ekki skrítið enda
fékk ég að keyra stóra bíla löngu
áður en ég hafði aldur til undir
þinni leiðsögn.
Það gladdi þig þegar ég ákvað
að bæta við mig rútuprófi 2015
og fór ég að keyra rútur fyrir
Kynnisferðir.
Bestu símtölin sem ég fékk
voru í lok vaktar frá þér að at-
huga hvert ég fór þann daginn og
hvað ég var með marga í bílnum.
En þegar ég ákvað að hætta
akstri og fara í venjulega vinnu
þá sagðir þú við mig að það væri
líklega rétt ákvörðun fyrir mig
og Birnu því þá væri ég meira
heima. Ekki skemmdi fyrir að ég
fór að vinna hjá Öskju sem er
umboðið fyrir Mercedes á Ís-
landi.
Síðustu ár hafa verið verðmæt
eftir að þú hættir að vinna, allar
stundirnar uppi á funa að ves-
enast í bílum sem þú áttir og
langskemmtilegast var að sjá þig
brasa sjálfur í þeim þó að mikil
vinna hafi verið unnin af öðrum
þá áttir þú mikla vinnu í þeim.
Ég mun sakna þess að þú
hringir því þú ert í vandræðum
með tölvuna og þarft aðstoð við
að koma skeytum áleiðis.
Ég hefði ekki getað haft betri
fyrirmynd í lífinu og mun ég
reyna að halda áfram að gera þig
stoltan af mér.
Ég elska þig, elsku pabbafi
minn.
Þinn
Gunnar Andri.
Elsku pabbi minn.
Ég byrja reisu mín,
Jesús, í nafni þín,
höndin þín helg mig leiði,
úr hættu allri greiði.
Jesús mér fylgi í friði
með fögru engla liði.
(Sálmur 493)
Þetta er ferðabæn Hallgríms
Péturssonar. Hana lærði ég í
Hallgrímskirkju og ég vona að
hún fylgi þér.
Það er hrikalega erfitt að
skrifa þessar línur. Nú ert þú
farinn frá okkur. Horfinn okkur
á andartaki sem skilur milli lífs
og dauða. Farinn í sumarlandið
til undangenginna ættingja. Þar
muntu bíða þeirra sem eiga eftir
að fara þennan veg.
Eftir situr sorgin, en einnig
þakklæti. Þakklæti fyrir að þið
mamma genguð saman veginn í
rúm 60 ár. Þakklæti fyrir að ég
skyldi koma inn í einmitt ykkar
líf.
Fljótlega eftir að þú fórst kom
í heimsókn til mömmu vinur þinn
hann Billi, þinn elsti vinur, sand-
kassabróðirinn. Þvílík gæfa og
þakklæti er fólgið í því að hafa
átt vin í meira en 75 ár.
Ég er þakklát fyrir stundirnar
okkar saman. Tímann sem við
eyddum við spilamennsku, bæði
rússa og manna. Samverustund-
irnar yfir grænu bjöllunni minni,
en þú kenndir mér svo snilldar-
lega að losa bensínstíflurnar í.
Þakklát fyrir að þú skyldir reyna
að kenna mér áttirnar, meira að
segja reyndir þú það á þessu ári
og skildir ekki neitt í því að af-
kvæmi þitt þekkti aðeins muninn
á upp og niður, en varla hægri og
vinstri, hvað þá höfuðáttirnar.
Ég er þakklát fyrir sögustund-
irnar okkar. Þegar við fórum í
gegnum sögu Evrópu og sögu
vesturfaranna okkar. Umræður
um þjóðmál, trúmál, skólamál og
flestallt sem fréttnæmt þótti. Við
vorum alls ekki alltaf sammála,
en reyndum að virða skoðanir
hvort annars.
Ég er þakklát fyrir stundirnar
sem þú áttir með börnunum mín-
um. Þau lærðu svo margt af þér.
Ég er þakklát fyrir ferðalögin
okkar saman, bæði innanlands og
utan. Ég er þakklát fyrir að þú
reyndir svo lengi að koma mér í
kvenfélag. Það tókst hjá þér að
lokum, en kannski ekki það sem
þú lagðir upp með.
Ég er þakklát fyrir líf þitt.
Gráttu ekki
yfir góðum
liðnum tíma.
Njóttu þess heldur
að ylja þér við minningarnar,
gleðjast yfir þeim
og þakka fyrir þær
með tár í augum,
en hlýju í hjarta
og brosi á vör.
Því brosið
færir birtu bjarta,
og minningarnar
geyma fegurð og yl
þakklætis í hjarta.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Sólin til fjalla fljótt
fer um sjóndeildarhring,
senn tekur nálgast nótt,
neyðin er allt um kring.
Dimmt er í heimi hér,
hættur er vegurinn,
ljósið þitt lýsi mér,
lifandi Jesús minn.
(Hallgrímur Pétursson)
Takk fyrir, elsku pabbi minn.
Þín
Guðrún.
Elsku afi, nú ert þú farinn í
þína hinstu ferð. Þú hefur ákveð-
ið að fara í Sumarlandið.
Fráfall þitt er þungt, og sökn-
uðurinn mikill. Minningarnar um
þig eru margar. Það að fá að vera
á verkstæðinu hjá GJ og skoða
sig um og leika sér úti, inni og
skoða í gryfjuna og sjá bíla frá
öðrum sjónarhornum. Alltaf þeg-
ar ég fer inn á verkstæði minnir
lyktin mig á þig.
Þó þú ferðaðist mikið fékk ég
þann lúxus að sjá þig oft og gat
hlaupið á milli stigaganga. Álfta-
mýrin var ljúfur staður að fá að
alast upp á og eiga þann kost að
vera svona nálægt ykkur ömmu.
Ég fór því ekki að fara á frí-
stundaheimilið eftir að skóla lauk
á hádegi. Amma var búin að
galdra fram mat. Við sátum alltaf
hlið við hlið, ég við vegginn. Þeg-
ar ég varð södd dróst þú mig að
landi. Amma átti ekki að taka
eftir því, en við vitum bæði að
hún flissaði við vaskinn. Oft
tókstu taflleik og lagðir þig í sóf-
ann og flettir Mogganum, eftir
smá varstu steinsofnaður með
blaðið yfir þér og hraust. Þegar
kríunni þinni lauk raukstu út og í
vinnuna.
Þú fékkst að fylgjast með mér
bæði í grunnskóla og framhalds-
skóla, en ég var dugleg að kíkja á
ykkur ömmu þegar ég átti langar
eyður í FB.
Snjóhúsin þín eru mér minn-
isstæð. Þau voru alvöru og þar
hefði ég viljað búa.
Það sem lýsir þér best er
hvernig þú stóðst við bakið á
okkur. Þú varst sá aðili sem
hjálpaði mér að æfa mig á línu-
skautum og hélst í höndina á mér
þegar ég renndi mér fyrst niður
brekku. Þú fórst líka með mér í
mitt allra fyrsta atvinnuviðtal á
Grand Hóteli, 14 ára gömul. Þú
spurðir mikils og varst áhuga-
Gunnar
Guðmundsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi Gunnar, þú
varst alltaf svo góður. En
núna ætlar þú að passa upp
á okkur frá Sumarlandinu.
Við elskum þig mjög mikið.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Þín langafabörn,
Anton Elías og
Katla Röfn.
✝ Þóra LiljaBjarnadóttir
fæddist 12. júní
1917. Hún lést 13.
september 2018.
Þóra var fædd í
Þorkelsgerði í Sel-
vogi.
Foreldrar henn-
ar voru Bjarni
Jónsson bóndi og
Þórunn Friðriks-
dóttir ljósmóðir.
Þóra var sjöunda barn þeirra
hjóna en alls urðu börnin 17 og
eru þrjár systur hennar enn á
lífi.
Þóra byrjaði ung að létta
undir á heimilinu en móðir
hennar var oft að heiman
vegna starfsins. Þóra flutti frá
æskuheimili sínu um tvítugt og
vann við ýmis störf, svo sem
fiskvinnslu og hannyrðir.
Árið 1940 giftist hún Valdi-
mar Bjarna Guðmundssyni frá
Stokkseyri, f. 5. maí 1905, d. 9.
maí 1977. Foreldrar hans voru
Guðmundur Guðmundsson og
Halldóra Bjarnadóttir. Þóra og
Valdimar settust að í Hafnar-
eitt barnabarn. 2) Margrét, f.
1967, maki Sigurður Jónas
Gíslason, f. 1967, og eiga þau
fjögur börn og þrjú barnabörn.
3) Lilja, f. 1969, maki Hrafn
Guðbergsson, f. 1967 og eiga
þau fjögur börn. 4) Valgerður,
f. 1972, maki Ingþór Krist-
jánsson, f. 1970 og eiga þau
þrjú börn.
3. Halldóra, f. 1948, eigin-
maður hennar er Valur
Svavarsson, f. 1944, og eiga
þau þrjú börn. 1) Vilhjálmur
Gunnar, f. 1966, dóttir hans Jó-
hanna, f. 1996, d. 2010. Sam-
býliskona Anna Sif Zoëga, f.
1963. 2) Hrund, f. 1969, d.
1987. 3) Bjarney, f. 1977, sam-
býlismaður Lárus Ólafsson, f.
1979, og eiga þau þrjú börn.
Þegar börnin voru farin að
stálpast fór Þóra að vinna utan
heimilis. Lengst af hjá Bæjar-
útgerð Hafnarfjarðar. Þóra var
félagslynd og átti góðan vin-
kvennahóp, ferðaðist hún víða
bæði utan- og innanlands. Þóra
var mikil föndur- og hannyrða-
kona og gjafmild á verk sín til
afkomenda sinna. Þóra fylgdist
vel með nýjungum, fréttum,
þjóðmálum allt til síðasta dags.
Síðustu árin hélt hún heimili á
Sólvangsvegi.
Útför Þóru fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 10.
október, klukkan 13.
firði og bjuggu þar
alla tíð. Þau
eignuðust þrjú
börn.
1. Bjarni, f.
1941, eiginkona
hans er Guðfinna
H. Karlsdóttir, f.
1945. Börn þeirra
eru 1) Þóra, f.
1965, maki Guð-
mundur S. Áskels-
son, f. 1956, og
eiga þau þrjú börn og tvö
barnabörn. 2) Valdimar, f.
1966, maki Þorbjörg J. Magn-
úsdóttir, f. 1966, og börn
þeirra þrjú og eitt barnabarn.
3) Emma Dröfn, f. 1971, maki
Guðmundur Jensson, f. 1969,
og eiga þau þrjú börn. 4)
Sandra Björk, f. 1976, sam-
býlismaður Steinþór I. Þórs-
son, f. 1977, og eiga þau tvo
syni.
2. Eygló f. 1943, eiginmaður
hennar er Guðjón Þ. Þorvalds-
son, f. 1940, og eiga þau fjögur
börn. 1) Elín, f. 1965, maki
Þorvarður B. Einarsson, f.
1956, og eiga þau þrjú börn og
Elsku amma Þóra.
Það er skrítið að hugsa til
þess að þú sért farin. Þú hefur
verið hluti af mér alla tíð.
Amma Þóra var fædd og og
uppalin í Selvogi en bjó í Hafn-
arfirði mestan hluta ævi sinnar.
Amma giftist og eignaðist þrjú
börn og urðu barnabörnin ellefu
talsins. Hún fylgdist vel með
hvað fjölskyldan var að gera
hverju sinni og hvernig börnum
og barnabörnum vegnaði í lífi
sínu. Amma Þóra vann verka-
mannavinnu og lengi í fisk-
vinnslu í Hafnarfirði, sem ung-
lingur fékk ég sumarvinnu í
gegnum hana í fiski. Einnig
prjónaði hún mikið og hafa
margir fengið fallega hluti eftir
hana.
Það að hafa lifað í hundrað
og eitt ár er ótrúlegur aldur og
amma Þóra var ótrúleg kona.
Hún gat verið hnyttin í til-
svörum. Það hafa verið miklar
breytingar í þjóðfélaginu á
hundrað og einu ári sem amma
lifði og var því ekki ótrúlegt að
hún reyndi að fylgjast með, þó
svo að hún vildi líka hafa hlut-
ina á ákveðinn hátt.
Elsku amma, það var alltaf
gaman og notalegt að heim-
sækja þig, þú varst alltaf bros-
andi og jákvæð, þú hafðir
mikinn áhuga á að fá fréttir af
fjölskyldumeðlimum og hvað
þau væru að gera. Í seinni tíð
þegar ég kom í heimsókn til þín
bauðst þú yfirleitt upp á sérrí í
fallegu staupi og þá var rætt
um ýmislegt bæði innan og utan
fjölskyldunnar. Ég sakna þín,
amma, og mun ylja mér við
fallegar minningar.
Blessuð sé minning þín.
Elín Guðjónsdóttir.
Elsku amma Þóra.
Fyrstu minningar mína frá
Álfaskeiðinu þar sem amma og
afi bjuggu eru að amma var að
baka pönnukökur og notaði vel
af hvíta sykrinum á þær áður
en þær kólnuðu. Afi sat á móti
mér og var að drekka kaffi sem
fór niður á undirskálina og á
borðið og minnst upp í hann.
Hann var með parkinsonsveiki
og einföld athöfn eins og að
drekka kaffi var mikið átak fyr-
ir hann vegna handskjálfta.
Amma hefði viljað hjálpa hon-
um við kaffidrykkjuna en hann
tók það ekki í mál. Eftir að afi
dó var oft setið í litla eldhúsinu
og borðaðar margar sykraðar
pönnukökur og auðvitað súkku-
laðikaka með sultunni á milli.
Oft vorum við frænkurnar hjá
henni, alltaf átti hún eitthvert
góðgæti handa okkur. Plötu-
spilarinn var mikið notaður, eitt
skiptið fór amma í skápinn sem
var alltaf læstur og fór að
reykja tóbak, við hefðum ekki
tekið eftir því nema að hún
bannaði okkur að segja frá um
leið og hún feykti reyknum frá
með hendinni. Hún gekk mikið
niður í bæ til að fara í bankann
og kaupfélagið sem var þá á
Strandgötunni. Eitt sinni á
heimleið eftir bæjarferð var
hún rænd, nýkomin úr bank-
anum með peninga í veskinu.
Greyið drengurinn sem var að
ræna hana um hábjartan dag
náði veskinu ekki svo auðveld-
lega af ömmu því hún ætlaði
ekki að lúta í lægra haldi.
Drengurinn dró ömmu marga
metra eftir götunni þannig að
hana verkjaði næstu vikur.
Amma ólst upp í Selvogi, elst
systra sinna og kom það í henn-
ar hlut að vera húsmóðirin á
heimilinu þegar langamma sem
var ljósmóðir fór marga daga í
burtu að taka á móti börnum.
Ekki tók amma bílpróf eða
kunni að synda. Og þegar ég
var að spyrja hana af hverju
hún hefði ekki lært að synda
fékk ég svarið frá henni „átti ég
að fara að synda í sjónum?“ Það
var alltaf stutt í hláturinn hjá
henni, einu sinni sá ég hana
reiðast og var það vegna þess
að hún sjálf hafði gleymt að
gefa langömmubörnum ís sem
hún hafði keypt.
Við kveðjum í dag duglega
konu sem hefur lifað tímana
tvenna. Lifði í 101 ár og var
með kollinn í lagi til síðasta
dags. Hún spurði að fyrra
bragði í byrjun september síð-
astliðins þegar hún var komin á
spítalann: „Jæja, er skólinn
ekki byrjaður?“
Elsku amma, ég trúi því að
afi hafi tekið á móti þér sport-
legur með sixpensara á koll-
inum. Ég bið kærlega að heilsa
og þakka ykkur báðum fyrir
yndislegan tíma sem við áttum
saman.
Þín
Lilja.
Elsku amma mín hefur nú
kvatt þennan heim.
Það er svo skrýtið hvernig
dauðinn getur komið manni á
óvart og að maður er í raun
aldrei viðbúinn honum þrátt
fyrir að amma mín hafi verið
orðin háöldruð kona.
Hún dásamaði veðrið nokkr-
um klukkustundum áður en hún
fór á vit nýrra ævintýra, fór
fram úr rúmi og gekk ganginn á
spítalanum með starfsmanni
daginn fyrir andlátið. Það er
svo mikil reisn yfir hennar síð-
asta degi sem speglar líf hennar
svo vel. Hún bjó ein og sá um
sig sjálf til dauðadags. Fékk
hjartaáfall mánuði fyrir 100 ára
afmælið sitt, náði bata og hélt
ótrauð áfram með fyrirhuguð
plön en hún var búin að bjóða
stórfjölskyldunni í aldarafmæli,
svona hélt hún sér gangandi.
Amma Þóra var ekki mikið
fyrir að segja frá fortíðinni í
Selvoginum, hún var í raun mun
uppteknari af líðandi stundu.
Henni fannst til að mynda þessi
blessaða tölvumenning mjög
heillandi, við barnabörnin sýnd-
um henni ótal oft myndir og
fréttir af facebook, börnin mín
sýndu henni og kenndu einfalda
tölvuleiki í spjaldtölvunni sem
hún skemmti sér yfir og ég á
nokkrar myndir af okkur saman
vera að leika okkur með snap-
chat-filtera, þá hló hún svo inni-
lega og við öll með. Einnig er
gott dæmi um áhuga hennar á
nútímanum þegar ég eignaðist
rafmagnsbíl á síðasta ári, hún
sýndi bílnum mikinn áhuga og
spurði ótt og títt um hina og
þessa eiginleika rafmagnsins,
það fannst mér alltaf jafn
áhugavert. Fyrir mörgum er
bíll bara bíll.
Ég á eftir að sakna hennar
sárt, sakna hennar í laufa-
brauðsgerð fyrir jólin en hún
var með okkur á hverju ári frá
því ég man eftir mér, amma
duglegust allra að skera út en
Þóra Lilja
Bjarnadóttir