Morgunblaðið - 02.11.2018, Blaðsíða 16

Í þáttunum er töluð norska eða einhvers konar afbrigði af forn-
norsku sem líkist íslensku. Ágústa Eva segir að serían sé vís-
indaskáldsaga sem hefst þegar fólk frá víkingatímanum kemur
upp úr sjónum og byrjar líf með nútímafólki.
„Þessi saga gerist í Noregi og er ádeila á flóttamannavandann
og hvernig við eigum að taka tillit hvert til annars, vera ekki að
spá í hver á hvaða land, vera með fordóma hvert í annars garð og
þar fram eftir götunum. Við fylgjumst með því hvernig sam-
félagið tekur á móti þessu,“ segir Ágústa Eva.
Þegar Ágústa Eva er spurð að því hvernig dagarnir séu hjá
henni segir hún að oftast séu þetta 10 tíma tökudagar. Tökur fara
fram í Osló og á svæðinu þar í kring.
„Ég er svo heppin að fá að leika ótrúlega skemmtilegan kar-
akter. Hún er mjög klikkuð og það eru mjög fyndnar uppákomur
sem gerast. Ég fæ að leika mér mjög mikið og þetta gefur mér
mikið. Handrit þáttanna er rosalega vel skrifað og ég skemmti
mér konunglega að leika bara og þurfa ekki að pæla í því hvort ég
sé í vitlausum búningi, of mikið eða of lítið máluð og að vinna eftir
of lélegu handriti. Það eru miklir peningar í þessu og fólk hefur
meiri tíma. Það er fært fólk á öllum póstum sem er gaman að
kynnast,“ segir hún.
Ferlið að þessu hlutverki var ekki alveg beinn og breiður
vegur. Hún frétti af þessum prufum og var ekkert æst í að fara í
þær til að byrja með.
„Ég átti ekki von á því að fá þetta hlutverk. Ég var með pínulít-
ið barn þegar mér var boðið í prufur í byrjun ársins og kannski
ekki alveg stemmd í þetta. Svo var mér boðið aftur í prufur í vor
og þá hafði ég betri tíma og yfirsýn og sé ekki eftir því. Ég gerði
mér ekki grein fyrir hvað þetta er stórt,“ segir hún og bætir við:
„Þegar þú baðst mig um
að koma í viðtal þá sá ég
hvað þetta er rosalega stórt.
Það er svo margt sem fer
framhjá manni,“ segir
Ágústa Eva og er að vísa í
frétt sem birtist á mbl.is síð-
sumars um að hún hefði
fengið hlutverkið. Á þeim
tíma mátti hún ekki tjá sig
um málið en lofaði viðtali um
leið og HBO gæfi grænt ljós.
Leiddist hræðilega í Noregi
Svo berst talið að norsku-
kunnáttu Ágústu Evu og það
er auðvitað saga á bak við
hana.
„Ég bjó í Noregi þegar ég
var 11 ára eða í hálft ár í
smábæ í Noregi þegar
mamma mín var í námi. Hún var að læra textíl og ég þurfti að
druslast með. Ég var ekki að fíla þetta og grenjaði mig heim.
Þegar maður er 11 ára finnst manni maður vera rifinn upp
með rótum. Mér datt ekki í hug að ég myndi koma aftur til
Noregs og það kom mér á óvart hvað er næs að vera í Osló.
Þetta er mjög samnorrænt verkefni, tveir Danir, fjórir Íslend-
ingar og þar fram eftir götunum,“ segir hún og minnist á að
Ásta Hafþórsdóttir gervahönnuður sé að vinna við þættina og
líka Jóhannes Haukur Jóhannesson leikari.
„Ásta er orðin fremst í flokki hér í Noregi og það var verið
að orða hana við Óskarinn,“ segir Ágústa Eva.
Ein á báti
Ágústa Eva flutti ein til Noregs með börnin sín tvö því hún
og kærasti hennar, Aron Pálmarsson handboltastjarna, fóru
sitt í hvora áttina í vor. Þegar hún er ekki í tökum segist hún
lifa rólegu lífi.
„Ég er bara voðalega mikið að sinna börnunum mínum.
Sonur minn er í heimaskóla og það þarf auðvitað að læra á
hverjum degi. Svo förum við mikið í menningarferðir á söfn og
svona. Það er svo mikið af sígaunum hérna og hann er því að
læra margt um ólíka menningarheima. Svo er ég í alls konar
búningamátunum og hárgreiðslum og læra handritin og svona.
Ég legg mikla áherslu á krakkana, sinni þeirra þörfum fyrst
og svo læri ég textann á nóttunni ef svo ber undir.“
Fullsköpuð í hlutverkið
Oft heyrast sögur af því að leikkonur þurfi að breyta útliti sínu,
lita hár, mjókka eða fitna fyrir hlutverk. Ágústa Eva segist ekki
hafa þurft að gera neitt.
„Ég þurfti ekki að gera neitt. Mér var sendur texti og ég las
hann inn á spólu og þeir flugu með mig út í prufu. Og leikstjórinn
sagði að hann hefði spottað það strax og við hittumst fyrst að
þarna væri hún komin fullsköpuð. Fyrst var hárið reyndar litað
mjög rautt og svo var hugmynd um að mitt hlutverk ætti að vera
með lengra hár og freknur en svo endaði hún nú bara svipuð og
ég er,“ segir hún.
Undirbúningurinn fyrir hlutverkið hefur aðallega falist í
fræðslu, tungumálavernd um gamla norsku og svo þurfti hún að
læra hvernig víkingar töluðu. „Þetta hljómar svolítið eins og sam-
bland af íslensku, færeysku og norsku. Þetta var rosalega erfitt
fyrir leikkonuna sem er í aðalhlutverkinu því hún talar hvorki
norsku né íslensku. Ég hef fengið hjálp á setti ef það vantar ein-
hvern texta. Ég er búin að læra þessar reglur og það hjálpar
mér,“ segir hún og heldur áfram:
„Í þessu hlutverki minni ég svolítið á mig þegar ég var 13 ára.
myndi lenda í þessu,“ segir hún og bætir við:
„Þetta er sjálfvirk bílaþvottastöð og mannlaus og
ekki með neinum öryggisbúnaði. Hún er opin í báða
enda þannig að ég keyri inn í básinn og ýti á takka og
þá fer hurð að ganga niður og sé að bíllinn minn
myndi lenda undir hurðinni. Ég leita að öryggis-
skynjara og komst að því að það var enginn. Ég prófa
að ýta á móti hurðinni og enda með hana í fanginu og
reyni að þrýsta henni upp en hún er ekkert að fara að
stoppa og ég klemmist á milli,“ segir hún en á ögur-
stundu kemur maður henni til bjargar. Í framhaldinu
fer að blæða úr henni og öll innyfli bólgna upp og seg-
ir Ágústa Eva að litlu hefði munað að þau hefðu
sprungið.
„Í kjölfarið fæ ég mjög alvarlega áfallastreitu-
röskun sem er mikil fötlun og gerir lífið fimm sinnum
erfiðara. Ég mun aldrei aftur syngja í söngleik því
það reynir svo á allan líkamann. Líkaminn er búinn að
finna nýjar leiðir til að geta sungið, en ég þurfti að
læra það upp á nýtt. Þetta er búið að hafa mjög alvar-
legar afleiðingar. Ég gat ekki unnið í ár á eftir og hef
þurft að segja nei við mörgum verkefnum og því hef-
ur þetta valdið mér miklum skaða. Viðmótið frá Löðri
var sjokkerandi. Þeir vildu bjóða mér ókeypis bíla-
þvott í þrjá mánuði. Ég var næstum því búin að tapa
lífinu þarna en þeim virtist vera alveg saman.“
Þegar Ágústa Eva er spurð að því hvað drífi hana
áfram nefnir hún börnin sín og lífsbaráttuna.
„Bara þetta að vinna fyrir heimilinu, passa að allir
hafi húsaskjól og föt og eitthvað að borða. Og eiga
smá pening til að geta gert eitthvað skemmtilegt,“
segir hún.
Ágústa Eva fór ekki í leiklistarskóla og þegar ég
spyr hana
hvort það
hafi verið
lengri leið
inn í þennan
heim segir
hún svo ekki
vera.
„Ég geri
voða mikið
bara það
sem mér
finnst
skemmti-
legt. Það að
leika er ekki
alveg í fyrsta
sæti, að
skapa og búa
eitthvað til
er í fyrsta
sæti. Ég
byrjaði á því mjög snemma og það hefur
komið mér þangað sem ég er í dag. Út-
gangspunkturinn minn er ekki að vera
leikari á leiksviði. Ekki það að ég hafi ekki
ástríðu fyrir því að leika. Mér finnst það
vera erfiðari leið þegar maður stjórnar því
ekki sjálfur. Það er frústrerandi að vera
með brennandi ástríðu fyrir því að skapa
og vera svo alltaf að bíða eftir að fá rétta
hlutverkið. Fólk sér hlutina á ólíkan hátt.
Þegar ég hef verið í leikhúsunum þá hef ég
verið brynjuð fyrir þessu viðhorfi.
Þegar ég lék Línu Langsokk sló sýn-
ingin öll sýningarmet. Þá var ég ennþá að
heyra bergmál af því hvers vegna væri
verið að ráða amatöra í leikhús og þá var
átt við mig því ég fór ekki í Leiklistar-
skólann.
Svona særir mig ekki neitt. Ég er viss
um að fólk finni leiðir til að vera sjálfstæðara og vera minna
hrætt við álit annarra. Ef maður er staddur á góðum stað þá þarf
maður ekki að hnýta í aðra. Fólk þarf að læra að standa meira
með sjálfu sér.“
Talið berst að frægðardraumum og þegar ég spyr hana hvert
HBO-serían muni leiða hana segist hún lítið spá í það.
„Ég hef aldrei verið með neina frægðardrauma, það er alveg
skýrt. Það hefur alltaf verið pönkari í mér sem finnst gaman að
sprengja upp hversdagslegar aðstæður. Segja eitthvað og gera
eitthvað sem aðrir gera ekki. Ég er meira að gera þetta fyrir
kikkið frá degi til dags. Um leið og hlutirnir gefa mér ekki eitt-
hvað þá sný mér að öðru,“ segir hún og rifjar upp þegar hún vann
í lúgusjoppu.
„Ég vann í Aktu taktu þegar ég var 18 ára og gat oft sprengt
upp aðstæður þar í lúgunni. Ég gat leikið allskonar karaktera
því þetta eru bara mannleg samskipti. Ég setti upp heilu leik-
þættina þarna í lúgunni. Karakterflóra á svona vinnustöðum er
frábær og ég hef alltaf sótt í fólk sem er ekki eins og annað fólk.
Það bergmálar líka í gegnum vinnuna mína,“ segir hún.
Þegar tökum lýkur á HBO-seríunni heldur Ágústa Eva heim á
leið til að vinna í tónlistinni og sjá hvert lífið leiðir hana. Kannski
til Hollywood, hver veit.
Ágústa Eva segir að
allt sé fimm sinnum
erfiðara eftir að hún
lenti í slysi á bíla-
þvottastöð.
Þá var ég að brjótast inn hér og þar, ekkert alvarlegt samt en ég
var villingur sem var á móti kefinu. Það er því ýmislegt líkt með
mér 13 ára og hlutverki mínu í þáttunum. Ég hef þennan bar-
dagabakgrunn og er líka þessi sem vill alltaf vera að slást, „pikka
fæt“. Ein á móti öllum,“ segir hún og hlær.
Þú hefur sem sagt alltaf verið átakasækin?
„Já, ég þarf ekki að vera í náðinni hjá fólki. Ég er ekki hrædd
við að segja það sem mér finnst vera rétt. Ef ég trúi á eitthvað þá
berst ég fyrir því. Þetta á við allt í lífinu. Mér var kennt að það
mætti ekki skilja útundan. Það var útgangspunktur í uppeldi föð-
ur míns. En það þýðir ekki að maður eigi að vera meðvirkur eða
láta vaða yfir sig eða aðra.“
Í mál við Löður
Ágústa Eva er ekki hrædd við stríð og nú hefur hún höfðað mál
gegn bílaþvottastöðinni Löðri og vill bætur eftir slys sem hún
varð fyrir á þvottastöðinni árið 2015.
„Þetta atvik hefur haft alvarleg og víðtæk áhrif. Ég ber það
ekki utan á mér og er dugleg að finna leiðir til þess að lifa með því
sem gerðist, bæði líkamlega og andlega. Það munaði sekúndum
að eitthvað hefði sprungið innan í mér. Þeir voru með ólöglega
hurð sem var dauðagildra. Það var tímaspursmál hvenær einhver
Hér er Ágústa
Eva ásamt sam-
starfsfólki sínu í
Beforeigners.
Börnin hennar Ágústu Evu,
Rebekka Aronsdóttir og
Þorleifur Óðinn Jónsson.
16 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2018