Morgunblaðið - 02.11.2018, Blaðsíða 28

28 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2018
Í
bókinni má finna kómískar lýsing á miðbæ Kópavogs
þar sem sögumaður upplifir m.a. ástarsorg og gefur dótt-
ur sinni góð ráð. Sjálf á Kamilla þrjú börn á aldrinum 8-
17 ára og hefur mikla trú á yngri kynslóðinni. Hún segir
að það að eignast börn neyði fólk í eins konar uppgjör
við foreldra sína og sjálfa sig í leiðinni.
Hvernig varð þessi bók til?
„Ég hef verið að skrifa og segja sögur síðan ég man
eftir mér en aldrei séð fyrir mér að gefa það út. Svo höfðu
þeir hjá bókaútgáfunni Bjarti/Veröld samband og buðu mér í
kaffi. Ég fór og sýndi þeim það sem ég var að gera þá, sem
átti að vera nokkurs konar vegahandbók um Kópavog en
endaði samt sem skáldsaga um bömmer og að vera í ástar-
sorg í Smiðjuhverfinu. Ég bjóst alltaf við að þeir myndu
biðja mig um að hætta, en þeir voru alltaf bara svo hressir að
nú er þetta bara komið í bók,“ segir Kamilla.
Þú dregur upp skemmtilega mynd af Kópavogi í bókinni.
Hver er tenging þín við bæjarfélagið?
„Ég hef aldrei búið í Kópavogi. Ég var í tónlistarskóla þar
í nokkur ár þegar ég var krakki og fannst aldrei mikið til
bæjarins koma. Svo lenti ég í ástarsorg og fór að þyrsta svo í
nýtt umhverfi og að hitta alls ekki neinn eða neitt sem gæti
minnt mig á harm minn og rambaði þá á Kópavog í gegnum
Kalla vin minn og varð ástfangin af þessum bæ í staðinn.
Bókin átti að koma út núna um mánaðamótin en frestast
um einhverja daga út af einhverju prentsmiðjuveseni. Mér
finnst það bara passandi fyrir bók um Kópavog. Það er mjög
auðvelt að týnast og villast smá þar.“
Í bókinni skrifar sögumaður bókarinnar til dóttur sinnar.
Hvers vegna ákvaðstu að skrifa um mæðgnasambönd?
„Mér þykja mæðgnasambönd heillandi. Þetta er skáldsaga
svo þetta er ekki alveg beint bréf frá mér til dætra minna, þó
að einstöku atriði passi alveg við mig og þær. Það að eignast
börn neyðir fólk til að eiga nokkurs konar uppgjör við eigin
foreldra og sjálft sig í leiðinni. Bara það að verða fullorðin
neyðir okkur mörg til að fyrirgefa foreldrum okkar breysk-
leika þeirra, þegar við sjáum og áttum okkur á því hvað við
erum gölluð sjálf.“
Heldurðu að kynslóð framtíðarinnar muni nálgast
sambönd og kynlíf með ólíkum hætti en þín eigin?
„Ég vona það. Það hefur átt sér alls konar vitundarvakn-
ing varðandi samþykki til dæmis. Þessi krafa stelpna um að
fá að taka meira pláss mun vonandi líka skila sér mjög víða,
bæði í opinbera lífinu og einkalífinu til dæmis. Ég hef alla
vega bullandi trú á mér yngra fólki. Mér sýnist það vera
langtum upplýstara og betra en mín kynslóð, sem betur fer.
Í bókinni gefur sögumaður dóttur sinni það ráð að eyða
fermingarpeningunum í að láta vana sig. Sjálf myndi ég nú
kannski ekki beint segja neinum að gera það. Aðallega því
mér finnst ungar konur eiginlega fá allt of mikið af ráðum.
Ég held að það sé orðið tímabært að hætta að segja ungum
konum til og fara frekar að hlusta á þær. Mín kynslóð og
nokkrar á undan erum að því komnar að tortíma jörðinni. Ég
sé dætur mínar umgangast jörðina og samfélagið á miklu
ábyrgari hátt með því að draga úr kjötneyslu, hætta að
kaupa fjöldaframleidd föt og nota almenningssamgöngur og
ég held það væri miklu betra ef ég og við öll einbeittum okk-
ur bara að því að styðja það frekar en að þykjast vita betur,“
segir Kamilla.
Ertu með fleiri hugmyndir að bókum í farteskinu?
„Já, ég er alltaf eitthvað að. Um daginn byrjaði ég á nýrri
bók um konu sem lendir í hræðilegri ástarsorg og fer þá að
hanga rosalega mikið á Selfossi. En svo uppgötvaði ég að það
væri nú kannski ekki gaman að skrifa alltaf um það sama.
Vonandi tekst mér svo bara að skrifa nýja bók um konu sem
er bara alltaf hress að drekka kokkteila. Það væri alla vega
mjög gaman að stunda rannsóknarvinnu fyrir þannig bók.“
Nú starfar þú sem bókavörður og ert því sífellt umkringd
bókum. Hvaða bók hefur veitt þér innblástur nýlega?
„Á bókasafninu er ég alltaf að rekast á bækur sem veita
mér innblástur. Sumar með því að vera skemmtilegar og
fróðlegar, aðrar með því að vera svo óspennandi og leið-
inlegar að ég hugsa, jæja, ef einhverjum fannst taka því að
skrifa og lesa þetta get ég alveg haldið áfram að skrifa.
Ein af þeim íslensku bókum sem ég get alltaf tekið upp og
lesið er bókin Tilfinningarök eftir Þórdísi Gísladóttur. Það er
að koma út ný skáldsaga eftir hana núna fyrir jól og ég er að
farast úr spenningi,“ segir hún.
Ástarsorgin
dró hana í
Kópavog
Kamilla Einarsdóttir hefur skrifað sögur alla sína ævi en
langaði ekki að gefa neitt út. Eftir að bókaútgáfa sýndi
verkum hennar áhuga og bauðst til að gefa bók hennar
út varð til bókin Kópavogskronika.
Nína Guðrún Geirsdóttir | ninagudrun@gmail.com
Morgunblaðið/Eggert
BÆKUR
SMARTLAND