Morgunblaðið - 03.12.2018, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 3. DESEMBER 2018
✝ SæmundurÞór Guð-
mundsson fæddist
í Einarshúsi á
Eyrarbakka 30.
júní 1946. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 20. nóvem-
ber 2018.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Finnbogason, f.
1923, d. 2015 og Guðrún Jóna
Sæmundsdóttir, f. 1924, d.
2006. Systkini Sæmundar eru:
María Erla, f. 1947, Hildur, f.
1949, Finnbogi, f. 1954, Svan-
ur, f. 1955 og Sigurborg
Svala, f. 1957. Eftirlifandi
eiginkona Sæmundar er Bára
Jónasdóttir, f. 29. apríl 1945 á
upp, en fór reglulega til afa
og ömmu á Eyrarbakka en
einnig fór hann nokkur sum-
ur í sveit. Fór hann snemma
út á vinnumarkaðinn og vann
við matreiðslustörf, sem bíl-
stjóri og stundaði sjó-
mennsku. Eftir að hafa lokið
námi við Stýrimannaskólann í
Reykjavík 1978 starfaði hann
hjá Hafskip til ársins 1985.
Einnig starfaði hann hjá Sam-
skip bæði til sjós og lands.
Um tíma var hann hjá fisk-
vinnslufyrirtækinu Portlandi,
en réð sig síðan til Íslensku
umboðssölunnar árið 1997
þar sem hann starfaði fram
til ársins 2017. Sæmundur
var félagi í Golfklúbbnum
Kili frá 1997, nú Golfklúbbur
Mosfellsbæjar, þar sem hann
var um tíma formaður móta-
nefndar ásamt því að sinna
ýmsum störfum innan klúbbs-
ins.
Útför hans fer fram frá
Lindakirkju í dag, 3.desem-
ber 2018, klukkan 13.
Stokkseyri. Þau
gengu í hjónaband
25. desember
1972. Foreldrar
Báru voru Jónas
Larsson, f. 1907,
d. 2002 og Aðal-
björg Oddgeirs-
dóttir, f. 1918, d.
2012. Dóttir Sæ-
mundar og Báru
er Guðrún Jóna
Sæmundsdóttir, f.
28. apríl 1973. Maki, Smári
Stefánsson, f. 21. júní 1970.
Dætur þeirra eru Bertha
María, f. 9. júlí 1999, unnusti
Alexander Elvar, f. 13. febr-
úar 1999, og Eva María, f. 25.
apríl 2003.
Sæmundur flutti ungur að
árum á Selfoss og ólst þar
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið,
og þín er liðin æviönn,
á enda skeiðið runnið.
í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
(Höf.ókunnur)
Smári Stefánsson.
Elsku besti afi okkar, við er-
um þér einstaklega þakklátar og
heppnar að hafa fengið að eiga
þig að sem afa. Það er ekki hægt
að biðja um betri, skemmtilegri
og einstakari afa en þig. Alltaf
tókstu á móti okkur opnum örm-
um með bros á vör og tilbúinn í
að gera allt það sem okkur systr-
um datt í hug og langaði til að
gera. Nú rifjast upp hellingur af
minningum sem okkur þykir svo
vænt um, takk fyrir að hafa
kennt okkur að hjóla, allar veiði-
ferðirnar okkar saman, allar
stundirnar saman á leikvellinum,
sundferðirnar og ísferðirnar. Svo
má ekki gleyma árlegu jólatrés-
leitinni sem við fórum alltaf í
með vinnunni hennar ömmu. Þú
varst besti kokkur í heimi og við
eigum eftir að sakna þess að fá
ekki afamat. Þetta allt munum við
geyma í hjarta okkar og meira til.
Takk fyrir að vera besti afi í
heimi, við elskum þig og minning
þín mun lifa í hjarta okkur að ei-
lífu.
Þínar uppáhalds afastelpur,
Bertha María og Eva María.
Sæmundur Þór Guðmundsson
eða Sæmi eins og hann var alltaf
kallaður í vinahópnum, einn minn
besti vinur og félagi, hefur nú
kvatt þennan heim eftir erfið
veikindi. Ég kynntist Sæma þeg-
ar hann gekk í golfklúbbinn Kjöl í
Mosfellsbæ þegar uppbygging
klúbbsins stóð sem hæst. Fljót-
lega kom í ljós hverskonar öðling-
ur var þarna á ferð. Það var alveg
sama hvað þurfti að gera, vinna í
vellinum, skálanum, keyra rútur í
ferðalögum klúbbfélaga eða hvað
sem til féll, alltaf var hann boðinn
og búinn í verkin og hafði gaman
af. Í mörg ár sá hann um að opna,
hella upp á kaffi og hafa allt klárt
á laugardagsmorgnum þegar við
mættum í vetrarmótin. Ég átti
því láni að fagna að fara í margar
golfferðir með Sæma og öðrum
frábærum vinum okkar og standa
þá ferðirnar til Haren í Þýska-
landi uppúr í minningunni. Þar
eins og annars staðar bauð hann
fram starfskrafta sína og nutum
við meðal annars þess að hann
var öndvegis kokkur og skellti oft
stórsteik á grillið í þessum ferð-
um. Já það er margs að minnast
eftir áratuga samleið í leik og
starfi en efst í huga mínum er
fyrst og fremst þakklæti fyrir að
hafa fengið að kynnast þessum
öðlingi sem Sæmi var. Hvíl í friði,
kæri vinur. Ég votta aðstandend-
um hans mína innilegustu samúð.
Jóhann E. W. Stefánsson.
Okkur bekkjarsystkinunum í
árgangi 1946 í Barnaskóla Selfoss
er harmur í huga. Okkar góði
skólafélagi og trausti vinur, Sæ-
mundur Guðmundsson, lést 20.
nóvember síðastliðinn.
Við höfum haft þann háttinn á
síðastliðin ár að hittast reglulega
5 til 6 sinnum á ári. Hópurinn hef-
ur þést, makar hafa tekið þátt
með okkur og mikil og sterk vin-
átta myndast. Þar var Sæmundur
algjörlega á heimavelli. Mætti
alltaf, sá aldrei nein vandamál
þegar eitthvað þurfti að gera,
góður í að mynda tengsl og
rækta.
Þegar ég skoða myndir frá
þessu vinhlýja tímabili með
æskuvinum og leikfélögum sé ég
margar góðar af Sæmundi, alltaf
glaður og brosandi – nema á
einni. Það að undirbúa og elda
grillveislu fyrir bekkjarfélagana
og maka, 30 manns, var alvöru-
mál. Það sést varla í hann í reykn-
um frá grillinu, einbeitingin er al-
gjör, ekkert truflar, hann sér ekki
áhorfendaskarann, hann er með
sín eigin verkfæri sem leika í
höndunum á honum – nýbrýnda
hnífana, tengurnar og gafflana,
skurðbrettin í réttu málunum,
grillhattinn og svuntuna. Sæ-
mundur var kletturinn í hafinu.
Síðasti bekkjarfundurinn á
árinu var haldinn í Litlu kaffistof-
unni 7. nóvember síðastliðinn.
Sæmundur var mættur fyrstur
manna og nutum við bekkjar-
félagarnir samvistanna eins og
vant er. Eins og margir hafa tekið
eftir var Sæmundur rómsterkur
– mjög svo! Aldrei heyrði ég hann
misnota þessa yfirburði, en
stundum bar það við að einhverjir
byrjuðu að spjalla saman ofan í
það sem hann var að segja. Hann
skellti þá í annan gír og sagði:
Leyfið mér að klára þetta!
Oftast hafði fólk vit á að virða
þessa hógværu en ákveðnu ósk,
en þetta var í síðasta sinn sem við
heyrðum þetta kunnuglega trikk.
Þessi stund er yndisleg minn-
ing um okkar góða félaga og þétt
faðmlag hans og rembingskoss að
skilnaði.
Ég votta fjölskyldu Sæmundar
mína dýpstu samúð.
Ragnheiður
Kristjánsdóttir F.
Sæmundur Þór
Guðmundsson
✝ Marel Eð-valdsson fædd-
ist í Hvammkoti á
Skaga 11. nóvem-
ber 1931. Hann
lést á Landspítala,
Fossvogi, 21. nóv-
ember 2018.
Foreldrar: Mar-
grét Guðmunds-
dóttir, f. 3. ágúst
1909, d. 11. októ-
ber 1971, og Eð-
vald Júlíusson, f. 23. desember
1902, d. 21. janúar 1937.
Hann var elstur systkina
sinna, en þau voru Jón, Sigur-
laug og Eðvald, öll látin.
Marel kvæntist Sigrúnu
Lilju Bergþórsdóttur, f. 10.
júlí 1933, d. 22. desember
2012, hinn 13.6. 1954. For-
eldrar hennar voru Snæbjörg
Ari Arason, f. 21.10. 1977,
hann á þrjá syni. Hjörvar
Orri Arason, f. 7.11. 1986,
hann á þrjú börn.
Marel ólst upp á Skaga
fyrstu árin í Krókseli og á
Saurum en eftir lát föður
hans flutti móðir hans að
Kálfshamri. Barnaskóla sótti
Marel í Kálfshamarsvík og
lauk þaðan fullnaðarprófi.
Skömmu eftir fermingu hans
flutti fjölskyldan til Hafnar-
fjarðar og átti hann þar
heima æ síðan, lengst af á
Holtsgötu 18.
Hann vann verkamann-
vinnu sem lengst af tengdist
fiskveiðum og útgerð og
stundaði sjómennsku. Jafn-
framt vinnu var hann í smá-
bátaútgerð og gerði út eigin
trillu sem varð að lokun hans
aðalstarf.
Útför Marels fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 3.
desember 2018, klukkan 15.
Ólafsdóttir og
Bergþór Guð-
mundsson.
Börn þeirra:
Eðvald Vilberg, f.
18.11. 1953, d.
5.11. 2000, maki
Gréta Húnfjörð
Sigurðardóttir, f.
19.12. 1951, börn
þeirra: Sigurður
Eðvaldsson, f.
21.5. 1971, hann á
tvo börn. Sigrún Eðvalds-
dóttir, f. 5.8. 1972, hún á tvo
syni. Margrét Eðvaldsdóttir, f.
30.3. 1974, hún á þrjú börn.
Örn, f. 10.8. 1955. Ingibjörg, f.
25.10. 1957, hennar synir:
Hilmar Snær Rúnarsson, f.
24.12. 1972, hann á tvö börn.
Hrannar Freyr Arason. f. 10.7.
1976, hann á þrjá syni. Ingvar
Elskulegur faðir okkar, Marel
Eðvaldsson, lést 21. nóvember eft-
ir stutta legu á sjúkrahúsi 87 ára
gamall.
Pabbi mótaðist í æsku af mikilli
fátækt og mótlæti, hann missti
föður sinn aðeins fimm ára, elstur
af þremur systkinum og það
fjórða á leiðinni. Hann axlaði því
ungur mikla ábyrgð og fráfall föð-
ur hans markaði djúp spor í sálina
og sorg, sem hann lifði með alla
tíð. Í þá daga þegar lífsbaráttan
var bæði hörð og óvægin hét það
að duga eða drepast. Amma náði
að halda börnunum hjá sér, sem
var eflaust ekki sjálfgefið í þá
daga. Heimili voru svo iðulega
leyst upp og börnunum komið fyr-
ir hjá frændfólki eða ókunnugum
ef húsbóndinn féll frá.
Pabbi var nýtinn með eindæm-
um. Það sýndi best að hann var
alla tíð frá því við systkinin voru
lítil með sama bitaboxið, járnbox
sem teygju var smeygt utan um.
Pabbi var líka einkar samvisku-
samur og vandvirkur við allt sem
hann tók sér fyrir hendur. Trillan
hans, sem var lífsviðurværi þeirra
mömmu í u.þ.b. 50 ár, bar þess
glögg merki. Ég held líka að hann
hafi aldrei verið hamingjusamari
en þegar hann réri út á Otri.
Pabbi las mikið hér áður og
hafði t.d. mikið yndi af landafræði
en þegar árin færðust yfir fékk
hann Alzheimer. Sjúkdómurinn
hafði þó ekki náð algerum yfirtök-
um þegar hann lést. Sárar og
djúpstæðar æskuminningarnar og
mynd hans af móður okkar lifði
enn. Það var samt erfitt að horfa á
hann hverfa smám saman inn í
gleymskuna og upplifa óöryggið
sem fylgir sjúkdómnum.
Við fæðumst til að ferðast meira,
fæðing dauði er ferðalag.
Margra bíður sultur seyra
en sumum gengur allt í hag.
Öll við fáum okkar kvóta
af meðlæti og mótlæti.
Flest við munum einnig hljóta
okkar skerf af ástinni.
Farðu í friði góði vinur
Þér fylgir hugsun góð og hlý.
Sama hvað á okkur dynur
aftur hittumst við á ný.
Úr hjarta mínu hverfur treginn
er ég hugsa um hlátur þinn.
Bros þitt veitti birtu á veginn
betri um stund varð heimurinn.
Farðu í friði góði vinur
Þér fylgir hugsun góð og hlý.
Þar til heimsins þungi dynur
þokar okkur heim á ný.
Sólin skín á sund og voga
sumar komið enn á ný.
Horfið burt í bláum loga
stjörnublik á bak við ský.
(Magnús Eiríksson)
Elsku besti pabbi okkar, nú ert
þú farinn úr okkar heimi, hitt-
umst aftur á nýjum stað.
Guð blessi þig og veri með þér.
Yndisleg minning um þig lifir í
hjörtum okkar og ástarþakkir
fyrir allt.
Þín
Örn og Ingibjörg (Inga).
Í dag verður borinn til hinstu
hvílu afi minn Marel Eðvaldsson,
eða Malli eins og hann var ávallt
kallaður. Dugnaðarforkurinn
hann Malli afi var vel þekktur
sem einn alharðasti trillukarlinn
sem réri frá Hafnarfirði um langt
árabil. Hygginn maður hafði það
á orði að það væri nóg fyrir mig
að fara í atvinnuleit niður á
bryggju í Hafnarfirði, segjast
vera afkomandi Malla og atvinnu-
rekendur myndu slást um að fá
mig í vinnu. Enda var afi vinnu-
og samviskusamur með ein-
dæmum. Hann ólst upp við kröpp
kjör hjá einstæðri móður og var
barnungur farinn að vinna fulla
vinnu enda missti hann föður sinn
aðeins fimm ára gamall. Hann var
elstur þriggja systkina, og það
fjórða á leiðinni þegar faðir hans
lést úr lungnabólgu. Ég tel að
þessi erfiða æska hafi mótað afa
sérstaklega. Hann kunni vel að
meta eiginleika eins og vinnu-
semi, sparsemi og reglusemi. Að
sama skapi voru óregla, leti og
dugleysi eitur í hans beinum, sem
og „kratarnir“ sem hann jafnan
eignaði myrkrahöfðingjanum í
Víti.
Nú þegar kallið hefur komið
stingur það mann vissulega að fá
ekki framar notið félagsskapar
afa. Ég naut þess sérstaklega að
heimsækja hann hin síðustu ár,
drekka með honum kaffi og spjalla
við hann. Og þó að afi hafi verið
farinn að gleyma og muna illa
samtímann þá mundi hann vel
hvað á daga hans hafði drifið allt
frá barnæsku fram á fullorðinsár.
Hann hafði einstaklega góða frá-
sagnarhæfileika og er það hreint
ógleymanlegt þetta blik sem kom í
augu gamla mannsins þegar hann
rifjaði upp fyrir mig löngu liðna
tíma.
Sama blik kom í augun á honum
þegar ég gat minnt hann á að
„kratarnir“ væru í minnihluta í
bæjarstjórn. „Þeir gera þá ekkert
af sér á meðan“ var hann vanur að
segja. Það er erfitt að sætta sig við
að kaffisamsæti okkar verða ekki
fleiri í þessu lífi. Ég á eftir að
sakna þessara stunda með afa og
sakna þess að eiga afa eins og
Malla. En jafnframt þakklátur
fyrir þær stundir sem við áttum
saman og er stoltur að vera af-
komandi þessa dugnaðarforks.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Sigurður Eðvaldsson.
Marel Eðvaldsson
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
tengdamóðir,
HLÍF GUÐJÓNSDÓTTIR,
Lýsubergi 13, Þorlákshöfn,
andaðist miðvikudaginn 21. nóvember.
Útför fer fram frá Kotstrandarkirkju, Ölfusi,
þriðjudaginn 4. desember klukkan 14.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Líknarfélagið Alfa.
Tómas B. Guðmundsson
Pálína I. Tómasdóttir Sigurjón Bergsson
Sigríður Tómasdóttir Árni I. Sigvaldason
Víðir Tómasson Elísabet Guðmundsdóttir
Guðmundur S. Tómasson Sigríður Ósk Zoega Sigurðard.
Ragnheiður Tómasdóttir Brynjólfur Magnússon
J. Brynja Tómasdóttir Helgi Helgason
og fjölskyldur
Elskulegur stjúpfaðir, faðir, tengdafaðir
og afi,
HAFLIÐI KRISTBJÖRNSSON,
Birnustöðum 1,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
fimmtudaginn 29. nóvember.
Útförin fer fram í Skálholtskirkju föstudaginn 7. desember
klukkan 14.
Helga Guðlaugsdóttir
Steingrímur K. Reynisson
Kristbjörn Hafliðason
Guðmundur Hafliðason Elisabeth Pontoppidan
Valgerður Hafliðadóttir
Ólafur Hafliðason Jóna Þórunn Ragnarsdóttir
Steinn Hafliðason Jóna Bríet Guðjónsdóttir
Finnur Hafliðason Tinna Ósk Björnsdóttir
Friðjón Elli Hafliðason Jónheiður Ísleifsdóttir
og barnabörn
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR E. JÓNMUNDSSON,
Sunnuhlíð, Kópavogi,
áður til heimilis að
Norðurvangi 4, Hafnarfirði,
lést 28. nóvember. Útförin fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn
7. desember klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á minningasjóð Sunnuhlíðar, kennitala
681295-3569 0536-26-700.
Jónmundur G. Guðmundss. Lilja Björk Stefánsdóttir
Björk Ragnarsdóttir Jón Páll Haraldsson
Arnþór Ragnarsson Bryndís Ragnarsdóttir
og barnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Grundarsmára 10,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans 29.
nóvember.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 10. desember
klukkan 15.
Jón Már Halldórsson
Elsa Grímsdóttir Þorvaldur H. Gissurarson
Friðgeir Grímsson Elva Grímsson
Sandra Jónsdóttir Sigurjón M. Kevinsson
Halldór Ingi Jónsson
barnabörn og aðrir ástvinir