Eiðakveðja - 01.09.1928, Qupperneq 6

-2-
OSK 0 G VILJI.
Tvent er Það, sem Þroski mannsandans á einkum
Þakkir að gjalda. Líkja má Þessu tvennu við syst-
kyn. . Mega Þau hvorugt án annars vera. Bn standi
Þau hlið við hlið, eykst Þeim ásmegin, og Þykir
Þá sem fátt muni fyrir standa áformum Þeirra,
Systkin Þessi eru goðhorin og konungborin,
Hún heitir ösk, en hann Vilji.
ðskin er ómur vaxtarins, en Viljinn framkvsanda-
stjori hans. Stendur Viljinn löngum í lyftingu og
er ætíð búinn til að veita forgöngu og vígsgengi.
Nú hefir hann boðið mjer hjálp, til Þess að
senda "Eiðakveðjunni"' nokkrar línur,
Vil jeg gjalda Það góða boð, með Þvi að gera
hann og systur hans að umtalsefni á Þessum miða.
"Jeg vildi, að jeg kæmist á Eiðamótið1,' hefi jeg
oft sagt undanfarin vor. En óskastundin hefir Því
miður brugðist. Hún gerir Það víst oft í Þessu
lifi. Líkaminn vill verða okkur erfiður i vöfum,
Þó að hugvirinn sje fús til ferðalaga, Nú breyti
jeg Þessari setningu og segi; "Jeg vil vera með
hugann hjá Eiðasambandinu." Og hjer a eftir fer
árangurinn af Þeirri ósk.
Öskir mannanna eru nú á ýmsa iund, Einn óskar
Þess, sem annar hefir fengið sig fullsaddan af, Og
sjaldán eru menn ánægðir til lengdar með Það, sem
Þeim veitist, Orð skáldsins vilja löngum sannast,
að "öll vor gsefa er annaðhvort ókomin eða liðin'*.
Flestum mun finnast gæfan jafnan vera i framsýn
eða baksýn - framtið eða fortið. Sjaldan mun mönn-
um finnast hún nálæg og handgengin, Það er eins og
við mennirnir sjeum Þannig gerðir, að hlutir og at-
burðir Þurfi að komast i vissa fjarlægð, til Þess
að við getum greint gæði Þeirra og bresti - kosti
Þeirra og lesti Og friðindin og gæðin virðast
vaxa með fjarlægðinni, Þvi að "fjarlægðin gerir
f jöllin blá og mennina miklaj*