Eiðakveðja - 01.09.1928, Qupperneq 9

-5-
stað. Hluti úr öskjuhliðirmi við Reykjavík hefir
t. d. verið fluttur úr stað og er nú orðinn að 'göró
um í Reykjavikurhöfn. Og sumir hafa jafnvel kveðið
rammara að og sagt, að visast mundu Þeir timar
koma, að við hefðum afli yfir að ráða,til að færa
fjöll úr stað eins og peð á skákborði.
En hver eru Þau verk og hverjar Þær framfarir
mannanna, sem mannsviljinn stýrir ekki?
Og Þá erum við komin að fagnaðarerindinu, sem
sagan inm piltinn og óskasteininn flytur. Porsjónir
hefir gefið okkur kraft og gáfur, vilja og óskir
til að hjálpa til að skapa hamingju okkar. Að beit,
eigi Því afli eru drottinssvik.
Þið hafið tekið eftir Því, að Þegar einhvers er
óskað, er byrjunin venjulega svona: "Jeg viidi ..
en mætti alveg eins vera: "Jeg vil . „ „ " Því að Þá
felst í óskinni játning um Það, að ekkert verði
sparað til Þess að fá óskina uppfylta.
fað er svo margs að óska og margt að vilja. Við
viljum verða góðir borgarar í Þjóðfjelaginu, góð-
ir námsmenn, kennarar, fjelagsmenn o. s. frv, ,og ef
við bnra viljum Það, getum við orðið Það með guðs
hjálp.
Sje óskin Þannig skoðuð sem hrópandi rödd Þess
sem vill seekja ofar hærra og sparar ekkert tiT
Þess sjálfur, verður hún jákvæð og gildi hénnar
vex með einstaklingunum. pannig fær óskin uppéld-
islega og siðferðislega Þýðinguj Þá, að menn vaxa
við vel og samviskusamlega unnin störf. Vinnan er
móðir manngildisins og um leið mælikvarði Þess.
Einhversstaðar er sagt, aö af verkunum megi Þekkja
mennina. Og er Það ekki meistaraleg tilhögun, að
leggja mönnunum langanir í brjóst og gefa Þeim
jafnframt hæfileika til Þess að fullnægja Þeim mecj>
eigin kröftum. Slíkt krefs’c að vísu Þroska og á-
byrgðarysn Það rýrir ei gildi Þess. -
Heyrt hefi jeg mann láta Það í ljósi, að gaman
mundi að lifa á Þessari jörð, ef allar óskir mann-
anna uppfyltust tafar- og fyrirhafnarlaust. En úr