Eiðakveðja - 01.09.1928, Blaðsíða 46

-42-
lifði nánu samlífi við móður sína upp frá !
Þvi.
Ellefu ára gamall fór Kristófer i einhvern best^
latinuskólann i landinu og varð Þar fyrir sterkum |
áhrifum, Ættjarðarást hans óx og sjálfstæðisÞrá,
Hann fann sárt til Þess, að Norðmenn skyldu ekki
rita sitt eigið mál nje tala, og hrann af ló'ngun
til Þess, að Það mál, sem norskir bændur til dala
tó'luðu, yrði alÞjóðar mál hreint og ómengað. Einn-
ig varð trú hans Þróttmeiri af samvistunum við
trúarbragðakennarann, afbragðsmann. Heima hafði
hann að visu lært að biðja G-uð, en i skólanum reis
emn sterkari trúaralda og hreif marga með sjer„
Eiliföin kom nær og gagntók hjörtun. Hann fann,að
Guð var hjá honum og tók sjon bústað i sál hans,
Hann fagnaði og gaf sig hinum eilifa krafti á
vald heilan og óskiftan, En jafnframt átti hann
Þó í Þungu sálarstriði, Miklar alvöruspurningar
vöknuðu, sem hann gat ekki leyst úr, en skif'tu svo.
óenð_anlega miklu rnáli, Hann gat ekki fundið frið,
pegar hann var orðinn 16 ára gamall, foarðist ró yf-
ir hann, hann Ijet huggast við Þetta vers:
Ö, blessuð stund, er sjerhver rún er ráðin
og raunaspuming, sém mjer duldist hjer,
og jeg sje vel, að viskan tóm og náðin
Þvi veldur, að ei meira sagt oss er.
Að loknu stúdentsprófi tók við háskólanám og
las Kristófer guðfræði, enda Þráði móðir hans Það i
heitt, að hann yrði prestur. Það sem einkendi hanri
Þá Þegar, var annarsvegar afarsterk trúarÞrá,hinsi-
vegar skarpasti skilningur. Og skilningur hans tÓkj
að reyna að kryfja trúna til mergjar, Efasemdir
vöknuðu um gildi hennar. Kennarar hans í guðfræði
voru afburðamenn, en Þó fann hann ekki styrk hjá
Þeim. Hann tók að dæma kirkjuna hart fyrir hræsni
og smásálarskap. Hann las rit danska spekingsins
Sörens Kierkegaard, sem með sárbeittum ádeilurit-