Eiðakveðja - 01.09.1928, Blaðsíða 51

-47-
ugt með vörunum, en svikjast undan merkjum, óðar
en á reynir. Já, hvorir standa hærra,'bændurnir sei(i
hafa asklokið fyrir hiroin, eða mentalýðurinn svo-
kallaði, sem hefir líka asklokið fyrir himin?".
Æfistarf haiiS síðar varð að nokkru svar við Þeirr:.
spumingu. Hann fór fyrst til Kaúpnianhahafnar og
síðan eftir fáa daga til vígstöðvanná. Næsta dag
tók hann Þátt í árás á her Þjóðverja. Skothríðin
dundi og menn urðu sárir. Kristófer hikaði, hann
var í vafa um Það, hvort hann ætti að hjúkra Þéim
eða halda lengra. í>á var kallað til hans og hann
sedcaður um hugleysi. En brátt kom Það í ljós, að
óÞarft var að brcgða honum um Það. Tv'o menn Þurftjj.
til að standa vörð á bersvæði, og hérshofðingi
spurði, hvort nokkrir vildu gefa sig fram. Það var
háski mikill. Þá-gekk Kristófer fram óg sagöi
glaðlega: "Ef Þjer getið notað til Þess nýliða
litt sefðan, Þá ei’ jeg til" Hann kunnl ekki að
hræðast. Þeir sem veittu honum athygli, gátu ekki
gleymt honi.im. Látbragð hans alt var stilt og ró-
legt, eins og hann sæti í djúpum friðí við skrif-
borðið sitt.
Striðið stóð ekki nema nokkra mánuði. Danir æðr
uðust ekki að visu, en Þeir höfðu enga von um sig--
ur og urðu fegnir að fá frið. Danska Þjóðin hafði
einnig brugðist vonum Kristófers. Hana skorti ætt-
jarðarást ekki siður en Norðmenn. En alÞýðuskól-
arnir voru að reyna að vekja hana. og myndi Þeim
verða mikið ágengt. Hægt og hægt var Það að skýr-
ast fyrir honum, hvaða verk hann ætti að vinna,Þeg
ar heim kæmi. Hann vildi virrna fyrir alÞýðuna
norsku - bændastjettina og rista Þá setningu i
hjörtu fólksins, að Það væri unun og sæmd að lifa
fyrir ættjörðina og deyja fyrir hana, ef Þess yrði
auöi.6, Hann hafði elskað bændurna frá fyrstu
bemsku og vildi byggja traust sitt og von á Þeim,
Nú átti móðir hans hann einan eftir á jörðu, en
Þvi meira lá við, að hann starfaði vel og yrði
Þjóð sinni góður og nýtur maður.