Eiðakveðja - 01.09.1928, Síða 65

-61-
uppskeru. Sumum bauð haun aftur á móti að vera
kyrrum í verkahring sínum og leita guðsrikis á
Þann hátt sjálfum sjer og öðrum til handa.
Hann rgálpaði Þeim, sem áttu bágt. Hann kendi
i brjósti -um Þá alla eins og ekkjúha'i NsfiLnborgar-
hliði við likf jalir einkasonar sins. rtG-rát Þú
ekki',' sagði hann við hana. Það var éins og sál
hans risi öndverð gégn öllu böli Þéirra og hann
átti hjálparmáttinn. Blindir fa sýn og haltir
ganga, likÞráir hreinsast og daufir heyra,og dauð
ir upx^risa og fátækum er boðað 'fagnáöarerindi.
Hann sýndi Þeim hug Guðs til Þeirra og hjartaÞei.
Pöðurfaðmurinn biði opinn eftir hverjum glötuðum
syni, sem sneri sjer frá drafi svinanna. Það yrði
meiri gleði á liimnum yfir einum syndara,sem bætti
ráð sitt, en niutiu og niu rjettlátum, sem Þyrftu
ekld. iðrunar við. Hann valdi sjerstaklega Þá að
vinum, er á einhvern hátt voru að örmagnast undir
byrðum lifsins. í Þeirra flokki sagði hann eitt
sinn Þessi dýrlegu orð:wEkki Þurfa heilbrigðir
læknis við, heldur Þeir sem vanheilir eru1.1 Kýlega
var jeg við guðsÞjónustu, sem mun lengi verða mjer
minnisstæð. Það sem Þar var sagt og súngið var gott,
en Þó haföi Það ekki mest áhrif á mig, heldur alt-
aristaflan, sama myndin, sem jeg horfði á unglingur
i Reykholtskirkju. Þar stóð Kristur í hóp Þeirra,
sem fundu, að Þeir Þörfnuðust hans og voru letruð
undir orðin:"Komið til min allir Þjer, sem erfiðið
og Þ\jnga eruð hlaðnir, og jeg mun véitá yður hvild,
Þar kraup blindur maður við fætur honum, Þar hvild-
ist "með silfurhserum ellin grsetty Þar 'kom fangi
með fjötra á höndurn og fótum og holdsveikur maður
stóð skamt frá. petta Þekti jeg alt fr'á fýrri tið.
En Þegar guðsÞjónustan hafði náö hámarki sinu, Þá
skein sólin inn i kirkjuna og geislar hennar fjelle
beint á Kristsmyndina óg hún fyltist lifi í augum
minum. Þetta var fegursti veruleiki i heimi, að
Kristur var svo Öllum, sem áttu bágt, og er. 1 Þvi
ljósi Þurfum við öll að læra að skoða hann. Og hann