Morgunblaðið - 22.01.2019, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. JANÚAR 2019
ari. Þú hefur markað líf okkar
allra og sá sem auðgar líf annarra
hefur svo sannarlega lifað góðu og
þýðingarmiklu lífi.
Þín barnabörn,
Erla, Þorsteinn,
Ása Lind og Lilja Rós.
Elsku besti afi okkar.
Nú skilur leiðir okkar í bili og
getum við ekki lýst því í orðum
hversu tómlegt lífið verður án þín.
Þú og amma hafið alltaf verið
stór partur af okkar lífi og eigum
við óteljandi minningar saman,
dýrmætar minningar sem munu
fylgja okkur alla tíð.
Strax frá unga aldri vorum við
mikið á Lambó og hefur það alltaf
verið okkar annað heimili. Það var
ósjaldan sem við fengum að gista
hjá ykkur ömmu og minnumst við
þess með brosi á vör. Það sem þú
dekraðir við litlu afastelpurnar
þínar. Þú varst alltaf búinn að fylla
húsið af kræsingum og bauðst til
að sofa á dýnu á gólfinu, svo við
gætum kúrt uppi í hjá ömmu. Það
var svo notalegt að vakna eld-
snemma með þér, fá Cocoa Puffs í
morgunmat og spila ólsen-ólsen.
Elsku afi, þú hafðir svo innileg-
an áhuga á öllu sem við gerðum og
þá aðallega hvernig okkur gekk í
skólanum. Það var ekkert sem
gladdi þig meira og gerði þig stolt-
ari en góður námsárangur hjá
þínu fólki. Áhugi þinn og einlægur
stuðningur á öllum sviðum reynd-
ist okkur systrum mikil hvatning
bæði í námi og lífinu almennt. Þú
elskaðir skilyrðislaust og varst til
staðar í einu og öllu. Það var nóg
að hringja eitt símtal í afa og þú
varst mættur á svæðið, óháð stað
og stund.
Þú hafðir þann ótrúlega hæfi-
leika að hugsa í lausnum en ekki
vandamálum. Það var fátt sem þú
ekki vissir eða kunnir. Hvort sem
okkur vantaði hjálp með prjóna-
verkefni í handavinnu eða vildum
láta breyta húsgögnum eða sjóða
eitthvað saman, það var ekkert
verkefni of stórt fyrir þig.
Þú varst fróður og vel lesinn og
þótti okkur ekkert skemmtilegra
en að ræða við þig um öll heimsins
mál. Jákvæðni, dugnaður og elja
voru þínir helstu eiginleikar. Það
sýndi sig best síðustu mánuðina í
veikindunum en þú gafst aldrei
upp og varst með eindæmum já-
kvæður. Þegar maður spurði þig
hvernig þér liði var svarið oftast á
þá vegu: „Æði, súper, mega.“
Það eru forréttindi að hafa
fengið að njóta nærveru þinnar öll
þessi ár. Þú ert og munt alltaf
verða okkar helsta fyrirmynd. Við
erum þó einstaklega þakklátar
fyrir þá miklu samveru sem við
fengum með ykkur ömmu síðustu
mánuði. Við erum glaðar að hafa
getað hjálpað þér þegar þú þurftir
mest á því að halda og leyndi það
sér aldrei hversu vel þú kunnir að
meta það.
Elsku afi Steini, þú ert besti afi
sem nokkur getur óskað sér og
magnaður maður. Við lofum að
hugsa vel um ömmu þangað til
hún tekur bátinn til þín. Minning-
arnar um þig munu ylja okkur um
hjartarætur um ókomna tíð.
Takk fyrir allt, afi okkar.
Elskum þig og söknum þín meira
en orð fá lýst. Hvíldu í friði.
Þínar afastelpur
Erla Steina og Anna Katrín.
Elsku afi minn. Takk fyrir að
hafa staðið eins og klettur, ekki
bara við bakið á mér, heldur öllum
sem þig snertu og skiptu þig máli,
alveg frá því ég man eftir mér. Það
eru og munu alltaf vera þvílík for-
réttindi að vera hluti af Lamba-
stekks-fjölskyldunni og er það
nokkuð sem mun alltaf búa í
brjósti mér.
Þú varst einn af þeim sem ég lít
upp til á öllum sviðum, og átt því
stóran hlut í mér og minni sýn á
hlutina í dag.
Ég man þegar þú smíðaðir
riffilinn fyrir mig, gafst mér mína
fyrstu bíllykla, kenndir mér að
gera tvöfaldan windsor-bindis-
hnút og kveiktir áhuga minn á vél-
um og farartækjum. En þetta er
bara brotabrot af minningum sem
aldrei gleymast.
Takk fyrir allt afi Steini, ég
hugsa til þín og farðu vel með þig.
Elska þig, þinn
Styrmir Steinn.
Elsku afi minn, mér finnst
skrýtið að þú sért farinn frá mér.
Þú varst besti maður sem ég hef
kynnst. Þú hefur og munt alltaf
vera mín fyrirmynd í öllu. Það er
búið að vera ekkert nema heiður
að vera partur af þessari fjöl-
skyldu. Þú varst reddarinn minn.
Ég man þegar ég var lítill og ég
þorði ekki að vera einn heima eftir
skóla og ég vildi alls ekki fara í
Neðstaland og að sjálfsögðu
steigst þú inn og komst alla þriðju-
daga og fimmtudaga. Þú gafst
mér að borða, keyrðir mig á æf-
ingar og gerðir allt til að gleðja
mig og ég get sagt að þér tókst
það. Einnig man ég eftir öllu sem
við smíðuðum saman, öllum belt-
unum sem þú settir ný göt á fyrir
mig og að sjálfsögðu tálgaða lista-
verkinu. Þú varst eini afinn sem
ég átti og þú einn fyrir mér varst
eins og 100.
Þú bókstaflega vissir allt, þú
gast gert allt og varst mér óend-
anlega mikilvægur sem afi og
vinur. Því miður er þetta kveðju-
stund í bili og ég vil bara að þú vit-
ir hvað ég elska þig mikið.
Elska þig afi minn, þinn
Grímur Garri.
Það er komið að kveðjustund,
Steini afi er dáinn. Eftir standa
minningar um góðan afa sem okk-
ur þótti vænt um. Afi var þúsund-
þjalasmiður sem gat lagað allt og
búið til hvað sem var. Hann var
hávaxinn, hraustur og duglegur.
Hann var mjög ákveðinn og
þrjóskur en á sama tíma svo góð-
hjartaður.
Við systkinin ólumst upp í
Keflavík en amma og afi bjuggu í
Reykjavík. Það var ekki alltaf
hægt að skreppa í heimsókn en
þegar komið var á Lambó fann
maður að maður var velkominn.
Þar var tekið á móti okkur með
kossum og faðmlögum og þegar
afi kvaddi gaf hann oft smáaur til
að setja í baukinn. Það var margt
spennandi hjá afa og ömmu, til
dæmis var til vídeótæki sem ekki
var til heima og ógrynni af Tomma
og Jenna-spólum. En þegar við
stækkuðum og uxum upp úr
Tomma og Jenna var samt alltaf
gott að koma á Lambó og sitja og
spjalla í eldhúsinu.
Steini afi var mikill fjölskyldu-
maður og afar stoltur af sínu fólki.
Hann mat menntun mikils og hon-
um fannst ekki sjálfsagt að fá það
tækifæri að geta gengið mennta-
veginn. Sjálfur lagði hann í lífið
með tvær hendur tómar og má
segja að máltækið Hver er sinnar
gæfu smiður hafi lýst hans lífi
ágætlega. Hann eignaðist stóru
fjölskylduna sem hann vildi, sá vel
fyrir henni og byggði hús fyrir
fjölskylduna, meira að segja
tvisvar. Það væri vægt til orða
tekið að afi hafi ekki séð sólina fyr-
ir ömmu því hún var einfaldlega
sólin hans. Það var varla hægt að
finna samrýndari hjón og alltaf
var afi að passa hana Erlu sína.
Þessa rækt sem afi lagði í fjöl-
skylduna sína fundum við afkom-
endurnir og þó að við höfum oft
dreifst víða um heim þótti okkur
alltaf vænt um að koma saman á
Lambó um jólin.
Við minnumst Steina afa með
hlýju og þakklæti fyrir allt.
Hilmar og Hildigunnur.
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja elskulegan mág minn. Það
var einstök gæfa að eignast góðan
vin eins og hann Steina. Ég kynnt-
ist honum fyrir tæpum 70 árum
þegar hann kom inn í okkar litlu
fjölskyldu á Fálkagötunni. Fyrstu
árin bjuggu þau Erla systir í
næsta húsi við okkur mömmu og
pabba. Það var því mikill sam-
gangur okkar á milli. Allir sem
þekktu Þorstein vissu hve sérlega
laginn hann var. Það lék allt í
höndum hans. Hann var líka vel
lesinn og alltaf var hægt að leita
svara við spurningum um menn og
málefni líðandi stundar hjá hon-
um. Ég held hann hafi kunnað
bókina Samtíðarmenn utan að.
Eftir að þau Erla systir fluttu
með börnin sín úr Vesturbænum á
Lambastekk 1 hefði mátt ætla að
samgangurinn minnkaði en svo
var ekki. Það var alltaf hægt að
koma til þeirra í tíma og ótíma,
útidyrahurðin alltaf ólæst. Svo
voru líka ógleymanlegar ferðir
okkar fjölskyldna að Laugarvatni
í sumarbústað foreldra okkar. Þar
var alltaf gaman. Steini sá til þess
að allt væri í föstum skorðum svo
allir gætu notið sín. Sameiginlegar
utanlandsferðir okkar Benedikts
með þeim hjónum báru þess líka
glöggt merki að allt utanumhald
væri ávallt í lagi. Flogið var til
Lúxemborgar og þaðan ekið vítt
og breitt um Evrópu. Steini var
við stýrið, Bósi með kortið frammi
í og við systurnar spjölluðum í
mestu makindum aftur í og virtum
fyrir okkur það sem fyrir augu
bar. Þessar ferðir voru alltaf kall-
aðar Flug og bíll og það gekk alltaf
allt eins og í sögu. Eina krafan frá
Þorsteini var að það varð alltaf að
finna matsölustað og snæða í há-
deginu. Steini var frekar vanafast-
ur en það var alltaf þægilegt að
vera í kringum hann.
Er ég lít til baka yfir farinn veg
á ég þér svo ótal margt að þakka.
Guð geymi þig, elsku Steini okkar.
Margrét Þorsteinsdóttir
og börn.
Elsku Steini minn.
Nú ertu farinn frá okkur til
Friðheima eftir skammvinn veik-
indi. Það að þú sért farinn okkur
frá verða erfið skref og það að
hafa þig ekki hérna lengur verður
illskiljanlegt. Þú sem hefur alltaf
verið klettur fjölskyldunnar.
Þegar ég lít til baka þegar ég og
Lilja dóttir þín vorum að kynnast
á unglingsaldri þá varstu um það
bil á sama aldri og ég er í dag og
þú áttir eftir að kenna mér ótal
margt. Þú sýndir mér traust, þú
kenndir mér hjálpsemi, þú sýndir
mér heiðarleika, þú kenndir mér
dugnað, elju, trúverðugleika, að
halda utan um fjölskylduna og svo
margt, margt fleira. Þú varst mér
allt og gekkst mér í föður stað.
Fyrir það mun ég alltaf vera þakk-
látur.
Þú varst alltaf til staðar, alveg
sama hvað gekk á, hvort sem það
voru flutningar, bílavandræði
okkar hjóna, framkvæmdir og
fleira sem fylgdi hverjum tíma.
Alltaf varstu boðinn og búinn að
aðstoða þitt fólk. Meira að segja
þegar við fjölskyldan bjuggum í
Hollandi og vorum að flytja bú-
ferlum aftur heim, þá mættir þú á
staðinn og það munaði svo sann-
arlega um slíka hjálp.
Aðstoð ykkar Erlu með krakk-
ana okkar var einstök, alltaf var
bakkelsi og sætabrauð á borðum
sem þau munu seint gleyma að
ógleymdum veislunum á jólum,
páskum, afmælum og öðrum há-
tíðarstundum.
Mér hlýnar í hjarta að minnast
þess að þið Erla gátuð verið með
okkur hér í Kúrlandi þín síðustu
jól. Það var virkilega notaleg
stund. Þú varst farinn að veikjast
meira en með alla þína staðhætti á
hreinu eins venjan var hjá þér.
Elsku Steini, pabbi minn, nú
skilja leiðir. Ég er hálf ráðalaus
eins og stendur en við munum
halda áfram að hugsa um Erlu
þína eins og við höfum gert. Ég
held að við höfum báðir trúað á
eftirlíf og með þessum orðum kveð
ég þig, minn mikli vinur, og segi
„þangað til við hittumst á ný“.
Þinn,
Sverrir.
✝ MagnúsBjarnason
fæddist í Hafnar-
firði 17. júlí 1928.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli 9. janúar.
Foreldrar hans
voru Bjarni Er-
lendsson, húsa-
smíðameistari í
Hafnarfirði, f. 3.
desember 1898, d.
9. desember 1984, og Júlía
Magnúsdóttir húsmóðir, f. 9.
ágúst 1903, d. 26. júní 1987.
Systkini Magnúsar eru
Gunnar Erlendur, f. 11.
nóvember 1922, d. 14. ágúst
1990, Gróa, f. 27. ágúst 1930,
d. 9. ágúst 2009, Eygerður og
Sigríður, f. 22. mars 1932,
Kristrún, f. 7 apríl 1936, og
Ásthildur, f. 14. mars 1943.
Eftirlifandi eiginkona
Magnúsar er Ólöf Haralds-
dóttir, f. 10 janúar 1923. Þau
gengu í hjónaband 26. febrúar
1949. Börn þeirra eru: 1) Júlía,
f. 1946, maki Ingibergur
Gunnar Jónsson.
Börn þeirra eru
Magnús, Þráinn
og Elvar. 2) Guð-
munda Sæunn, f.
1948, maki Har-
aldur Sigurðsson.
Börn þeirra eru
Jóhann Lúðvík,
Hafsteinn Þórir,
Ólöf og Jónas
Randver. 3)
Bjarni, f. 1949,
kona Ólína Helgadóttir. Barn
Víðir Arnar. Magnús gekk
Sigurborgu Skjaldberg, f.
1941, í föðurstað, maki hennar
er Baldur Snæhólm. Börn
þeirra eru Katrín Snæhólm,
Ólöf Snæhólm og Davíð Snæ-
hólm. Barnabörnin eru 11,
barnabarnabörn 26 og langa-
langafabörn eru 11.
Magnús lærði plötusmíði og
vann við skipasmíðar, lengst
af í Stálvík, einnig í Bátalóni,
Dröfn og Nökkva.
Útför Magnúsar fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
22. janúar 2019, klukkan 13.
Þegar ég hugsa til afa Magn-
úsar þá koma upp minningar úr
sveitinni.
Þær voru ófáar ferðirnar aust-
ur í sumarbústað. Afi og amma
áttu sinn draumastað, sinn sælu-
reit.
Þar áttu þau sínar bestu
stundir og þar voru allir vel-
komnir.
Afi og amma bjuggu lengst af
á Suðurgötu 64 og þaðan minnist
ég helst jólanna. Það er aðfanga-
dagur, afi er búinn að skreyta
jólatréð með dropaseríunni og
pakkarnir komnir á sinn stað.
Fjölskyldan komin saman, ilm-
urinn af jólamatnum og nóg af
öllu, jólaöl, kökur, ístertur,
brauðtertur og sætindi.
Fjölskyldan var afa mikilvæg
og það var stutt í glens og grín.
Afi var alltaf tilbúinn að hjálpa
til, handlaginn verkmaður. Afi
fór vel með það sem hann aflaði
og nýtti það sem aðrir vildu ekki
nota.
Afi hugsaði vel um ömmu og
það var alveg ljóst sérstaklega
núna á seinni árum að afi elskaði
sína konu og hann annaðist og
gætti hennar vel.
Afi var barngóður, það var allt-
af líf og fjör í kringum afa. Hann
sló oft á létta strengi og ef hann
vissi að okkur vantaði eitthvað þá
var hann tilbúinn að rétta okkur
hjálparhönd.
Afi, ég mun sakna þín, takk
fyrir allar þær góðu stundir sem
við höfum átt saman.
Nú hvílir sál þín í faðmi frels-
arans.
Drottinn blessi minningu þína.
Þinn,
Magnús Gunnarsson.
Magnús Bjarnason
Elskuleg kona mín, móðir okkar og amma,
GUÐRÚN MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
eðlisverkfræðingur og kennari,
lést á Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn
17. janúar.
Útför Guðrúnar verður frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 24. janúar klukkan 13.
Hörður Ragnarsson
Drífa Harðardóttir
Una Harðardóttir
Ragnar Harðarson
og barnabörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUNNSTEINN SÆÞÓRSSON,
bóndi í Presthvammi,
sem lést föstudaginn 18. janúar, verður
jarðsunginn frá Grenjaðarstaðarkirkju
laugardaginn 26. janúar klukkan 14.
Matthildur Gunnarsdóttir
Sædís Gunnsteinsdóttir Ásgrímur Magnússon
Elín M. Gunnsteinsdóttir Brynjar Freyr Jónsson
Gunnhildur Gunnsteinsdóttir
Sæþór Gunnsteinsson Hildur Rós Ragnarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma
SIGNÝ GUNNARSDÓTTIR
dagmamma,
Hörðalandi 16,
lést umvafin ástvinum sínum á líknardeild
Landspítalans föstudaginn 18. janúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 25. janúar
klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á minningarsjóð
líknardeildar og heimahlynningar Landspítalans.
Svanhildur Ragnarsdóttir Ragnar Páll Aðalsteinsson
Gunnar Ragnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, bróðir
og afi,
STEFÁN ÞÓR BJARNASON,
lést á hjúkrunarheimilinu Hömrum
31. desember. Útförin hefur farið fram með
nánustu ættingjum og vinum.
Álfheiður Arnardóttir
Aníta Dögg Stefánsdóttir
Bjarni Þór Stefánsson
Sísí Eva Stefánsdóttir
og fjölskyldur
Eiginmaður minn,
TÓMAS JENS PÁLSSON
frá Litlu-Heiði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut laugardaginn 19. janúar.
Jarðarför auglýst síðar.
Steinunn Þorbergsdóttir
börn, tengdabörn og barnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir og amma,
AUÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kópavogstúni 12,
lést á Landspítalanum 15. janúar.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 24. janúar klukkan 13.
Hilmar Viggósson
Viggó Einar Hilmarsson Elín Jóhannesdóttir
Hilmar Óli Viggósson
Sigrún Anna Viggósdóttir
Valur Ari Viggósson