Morgunblaðið - 07.02.2019, Blaðsíða 60

60 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2019
VIÐTAL
Guðrún Erlingsdóttir
ge@mbl.is
Ég kom til Íslands fyrir tveimur og
hálfu ári með Still standing sem ég
dansaði og samdi með portúgalska
dansaranum Guilherme Garrido.
Þetta var dúettdansverk sem við
fluttum naktir í Tjarnarbíói,“ segir
Pieter Ampe, belgískur danshöf-
undur sem stjórnar Íslenska dans-
flokkum í verkinu Um hvað syngjum
við sem frumsýnt verður á Stóra
sviði Borgarleikhúsins annað kvöld.
Um hvað syngjum við er annað
verkið sem Ampe semur fyrir stóran
hóp dansara. Fyrra verkið, Get lost,
samdi hann fyrir Carte Blanchem,
nútímadansflokk Norðmanna.
Ampe segir að Erna Ómarsdóttir,
listdansstjóri Íslenska dansflokks-
ins, hafi komið að máli við sig eftir
flutninginn á Still standing og óskað
eftir að hann semdi verk fyrir hóp.
„Við Erna vissum hvort af öðru,
lærðum í sama skóla en ekki á sama
tíma. Ég sagði nei við Ernu af því að
ég vissi ekki hvernig ég ætti að búa
til verk fyrir hóp. Ég ákvað síðar að
semja verk fyrir norskan nútíma-
danshóp en ég hafði áttað mig á því
að ef ég prófaði það aldrei myndi ég
ekki vita hvort ég gæti samið fyrir
hóp,“ segir hann og bætir við að þeg-
ar Erna hafði samband aftur hafi
hann slegið til.
Ampe segir að í Noregi hafi hann
fengið aðstoðarfólk með sér og hafi
sem dæmi fundað mánaðarlega með
búningahönuðum og öðrum þeim
sem komu að verkinu. Á Íslandi sé
þetta minna í sniðum en samvinnan
við dansarana og aðra sem þátt eiga í
verkinu þeim mun meiri og það hafi
tekið hann lengri tíma að finna fast
land undir fótum. Ampe segir Jakob
bróður sinn sjá um tónlist, raddsetn-
ingu og raddþjálfun, Barbara Dem-
aret veiti dramatúrgíska aðstoð og
Valdimar Jóhannsson sjái um ljós og
leynda aðstoð. Hann bætir við að það
ljái danshópnum sem tekur þátt í
Um hvað syngjum við aukna dýpt að
í honum skuli vera fjórir íslenskir
dansarar; Elín Signý Weywadt
Ragnarsdóttir, Erna Gunnarsdóttir,
Sigurður Andrean Sigurgeirsson og
Una Björg Bjarnadóttir, en auk
þeirra eru fjórir erlendir dansarar,
Charmene Pang, Felix Urbina Alej-
andre, Shota Inoue og Tilly Sordat.
„Ég tel það skipta miklu máli að
allir sem koma að verkinu upplifi sig
jafna, hver og einn hafi rödd og sé
tekinn alvarlega. Ég ákvað að leggja
fram spurninguna Um hvað syngj-
um við á fyrsta fundi mínum með Ís-
lenska dansflokknum,“ segir Ampe,
sem þykir það sérstakt á Íslandi
hvað fjölskyldur og vinir eru í nánu
sambandi. Sú nánd geri það að verk-
um að fólk á erfiðara með að opna sig
þar sem þræðirnir liggja víða. Þetta
sé í senn gagnsætt umhverfi, fallegt
og ógnvænlegt.
„Á fyrsta fundinum lét ég dansara
segja frá sjálfum sér og út frá þeim
svörum þróaðist verkið, þar sem
spurningum er svarað í söng og
dansi.“ Hann segir suma hafa verið
alveg skýra á því sem þeir vildu segja
en aðrir hafi verið mjög óskýrir.
„Dansararnir þurfa að ákveða hvað
þeir vilja skapa og með hvernig
hreyfingum. Að lokum þarf allt að
spila saman; hreyfingar, túlkun og
tónlist,“ segir Ampe og hlakkar til að
flytja dansverkið á Stóra sviðinu, sem
hann segir mikla áskorun og hann
hafi haft efasemdir um í fyrstu.
„En sviðið virðist gott og þegar
dansarar eru í tengslum við sjálfa sig
tengjast þeir áhorfendum, sama hver
stærð sviðsins er, og þá getur mynd-
ast alveg alveg ótrúleg orka,“ segir
hann og kveðst aldrei taka umdeild
mál með á sviðið eins og pólitík eða
umhverfismál.
Íslendingar mjög sjálfstæðir
„Ég hefði getað valið að búa til
dansverk úr sögu en ákvað frekar að
fá svar við spurningunni Um hvað
syngjum við, sem er afskaplega pirr-
andi spurning og á vissum tímapunkti
hafa allir dansararnir orðið ringlaðir
vegna hennar. Það kom vel í ljós í
vinnunni við sýninguna hversu mis-
munandi fólk upplifir hlutina, t.d.
hvernig foreldar tala hvort við ann-
að. Íslendingar eru mjög sjálfstæðir
og leggja mikla áherslu á að standa
með sjálfum sér. Mér finnst íslensk-
ar konur sértaklega sjálfstæðar og
vilja ekki þurfa að reiða sig á neinn,“
segir Ampe sem telur að munurinn á
dansi og leikhúsi sé sá að í dansinum
þurfi allir að vera í líkamlega góðu
formi og þurfi ekki að tengja sig við
texta heldur nota líkamann til að
túlka tilfinningar.
„Ég valdi í Um hvað syngjum við
að nota röddina líka og það var
mörgum dansaranum erfitt að
syngja einsöng þótt það væri ekkert
mál að syngja í hóp,“ segir Ampe
sem útskrifaðist úr dansnámi fyrir
rúmum 10 árum. Hann segist ekki
geta útskýrt hvers vegna hann valdi
dans á annan hátt en þann að hann
hafi haft mikla þörf fyrir að tjá sig á
líkamlegan hátt. Hann segist líka
vera með hugmynd að næsta verk-
efni en ekki sé tímabært að segja frá
henni.
Ampe hefur dansað og samið fyrir
sólódansara, dúó og nú stærri hópa.
Árið 2012 samdi hann ásamt Jakobi
bróður sínum og Alain Platel dúett-
inn Attempt From The Disputes
From The Past.
„Við dönsuðum þar saman bræð-
urnir og túlkuðum persónulega það
sem við upplifðum í æsku. Við kom-
um fram í Belgíu, Hollandi og fleiri
stöðum í Evrópu. Dansinn okkar var
svo persónulegur að áhorfendur
sögðust hafa fundið fyrir bræðra-
tilfinningunni í honum,“ segir Ampe
og bætir við að í Still standing hafi í
fyrstu ekki staðið til að dansa naktir.
Á æfingum hafi hlutirnir þróast á
þann veg að dansararnir tveir töldu
sig geta tjáð sig með einlægari og
skýrari hætti með því láta allt sjást
og ekkert hægt að fela.
Um hvað syngjum við á Stóra sviðinu
 Pieter Ampe stýrir Íslenska dansflokknum í verki sem frumflutt verður á morgun  Hreyfingar,
túlkun og tónlist þurfa að spila saman  Íslenskar konur sjálfstæðar og vilja engum vera háðar
Morgunblaðið/Hari
Danshöfundur Pieter Ampe segir fjölskyldur og vini nána á Íslandi.
Dans Íslenski dansflokkurinn svarar með dansi spurningunni um hvað við syngjum á Stóra sviði Borgarleikhússins undir stjórn Pieters Ampes á föstudag.
Ljósmynd/Jónatan Grétarsson
SKRIFSTOFUHÚSGÖGN
Síðumúli 35 | 108 Reykjavík | S. 568 2828 | www.holmris.is
Bjóðum uppá húsgögn
eftir marga fræga
húsgagnahönnuði.
Mörg vörumerki.