Morgunblaðið - 26.03.2019, Qupperneq 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. MARS 2019
✝ Sigurlaug Jón-ína Jónsdóttir
fæddist 25. ágúst
1935 á Vésteins-
holti í Haukadal í
Dýrafirði. Hún
andaðist á líknar-
deild Landspít-
alans 11. mars
2019.
Foreldrar Sigur-
laugar, eða Gógóar
eins og hún var
kölluð, voru hjónin Jón Guð-
mundsson, f. 1906 að Hrauni í
Keldudal, d. 1987, og Elínborg
Guðjónsdóttir, f. 1914 á Arn-
arnúpi í Keldudal í Dýrafirði, d.
2008. Systkini Gógóar eru Guð-
mundur, f. 1934, Kristín, f.
1944, Kristbjörg, f. 1945, Vé-
steinn, f. 1950, og Jón Friðrik, f.
1952. Á æskuheimilinu dvaldi
langdvölum Guðmunda M. Þor-
leifsdóttir, f. 1938, frænka
þeirra og er hún sem ein af
systkininum.
Árið 1956 giftist hún Ólafi
Kristberg Guðmundssyni, f. 29.
maí 1930 í Hafnarfirði, d. 2018,
til 18 ára aldurs er hún flutti til
Hafnarfjarðar, til starfa á St.
Jósefsspítala. Hún stundaði nám
í Húsmæðraskólanum einn vet-
ur og meðfram húsmóðurstarfi
vann hún við ræstingar í Öldu-
túnsskólanum. Í byrjun áttunda
áratugarins tók hún meirapróf
og í framhaldinu réttindi til
ökukennslu sem hún starfaði
við í 35 ár. Árið 1982 hóf hún
aftur störf á St. Jósefsspítala og
vann þar til sjötugs.
Gógó taldi sig alltaf vera
Dýrfirðing þó að hún byggi 65
ár í Hafnarfirði. Í 35 ár bjuggu
þau Óli á Öldutúni 8, þar sem
börn þeirra ólust upp og í 25 ár
að Háabergi 21. Síðasta heimili
Gógóar var á Sólvangsvegi 3.
Fyrir um 40 árum gekk Gógó
til liðs við Oddfellowregluna og
var í Rebekkustúkunni Rann-
veigu í Hafnarfirði þar sem hún
gegndi ýmsum trúnaðarstörf-
um. Einnig var hún, og þau Óli
bæði, mjög virk í st. Georgsgild-
inu í Hafnarfirði. Hún var söng-
elsk og söng með kór Fríkirkj-
unnar í Hafnarfirði á sínum
yngri árum og með Gaflara-
kórnum eftir að hún settist í
helgan stein.
Útför Sigurlaugar fer fram
frá Víðistaðakirkju í Hafnar-
firði í dag, 26. mars 2019,
klukkan 13.
fv. aðstoðaryfirlög-
regluþjóni og öku-
kennara. Börn Óla
og Gógóar eru: 1)
Guðmundur Rúnar
Ólafsson tannlækn-
ir, f. 1956, kvæntur
Lindu Björk Magn-
úsdóttur, þeirra
synir: Gylfi Freyr,
Hjalti Þór, Birgir
Snær og Andri
Fannar. 2) Elín-
borg Jóna Ólafsdóttir, verk-
fræðingur, f. 1957, gift Guð-
mundi Kr. Tómassyni, þeirra
börn: Berglind Eik, Tómas
Björn og Ólafur Örn. 3) Kristín
Ólafsdóttir hjúkrunarfræð-
ingur, f. 1962, gift Vali E. Vals-
syni, þeirra börn Kjartan Ágúst
og Sigrún María. 4) Sigrún
Ólafsdóttir, f. 1973, dáin sama
ár. 5) Ólafur Erling Ólafsson
skógarverkfræðingur, f. 1974,
kvæntur Helmu Ýri Helgadótt-
ur, þeirra synir Helgi Kristberg
og Guðmundur Logi. Barna-
barnabörnin eru 12.
Gógó ólst upp á Vésteinsholti
Elsku hjartans mamma
okkar.
Nú hefur þú kvatt okkur í
bili. Allt of fljótt að okkur finnst
því þrátt fyrir aldur og und-
angengin veikindi fannst okkur
þú eiginlega aldrei verða gömul,
alltaf sama skvísan.
Þú unnir útiveru og fórst í
sund og gönguferðir eins lengi
og heilsan leyfði og eiginlega að-
eins lengur. Varst alltaf að
þjálfa þig og gera allt til að líða
betur og hugsa um heilsuna.
Við erum þér endalaust þakk-
lát fyrir kærleiksríkt uppeldi,
gæsku þína og örlæti. Þú kennd-
ir okkur hve mikilvæg sam-
heldni og umhyggja hvers fyrir
öðru er.
Þú varst miðjan í fjölskyld-
unni, hélst í alla þræði og alltaf
sendum við sms eða hringdum
er komið var á áfangastað hvort
heldur voru ferðir innanlands
eða utan.
Það varð ekki langt á milli
ykkar elsku pabba, sem lést í
fyrrasumar. Þið áttuð langa og
farsæla samfylgd og eruð nú
sameinuð á ný. Mikið eigum við
eftir að sakna ykkar.
En minningarnar lifa áfram
með okkur öllum. Við munum
halda þeim á lofti meðal afkom-
enda okkar og hafa í heiðri þau
gildi sem þú stóðst fyrir.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið
(Snorri Hjartarson)
Þín
Ólafur Erling, Kristín,
Elínborg og Rúnar.
Þegar ég hugsa til ömmu
Gógó eru mér minnisstæðar all-
ar góðu minningarnar sem við
áttum saman í Háaberginu, en
ég sótti mikið heim til ömmu og
afa, einkum á menntaskóla- og
háskólaárunum. Það var alltaf
svo góður andi hjá þeim, einhver
ólýsanleg tilfinning sem fyllti
mann hlýju og öryggi.
Við amma vorum miklar vin-
konur og það skipti ekki máli
hvort við vorum á flandri niðri í
bæ eða í rólegheitum heima hjá
ömmu og afa, við áttum alltaf
góðar stundir saman.
Ömmu var margt til lista lagt
og hún sinnti ýmisskonar handa-
vinnu af kostgæfni og iðulega
fylgdu hlýir lopasokkar í jóla-
pakkann til barnabarnanna.
Amma gerði besta grjónagraut-
inn sem við barnabörnin nutum
oft góðs af og svo gerði amma
líka bestu pönnukökurnar sem
oft voru á boðstólum ef gestir
komu. Það var alltaf hægt að fá
eitthvað góðgæti hjá ömmu,
jafnvel grilluðu samlokurnar í
samlokugrillinu hennar ömmu
voru bestu samlokurnar.
Mér er líka minnisstætt frá
barnæsku minni hjá ömmu og
afa, þar sem við barnabörnin
fengum að leika með eldhús-
áhöldin á eldhúsgólfinu hjá
ömmu, sem einhvern veginn
voru mun meira spennandi en
áhöldin heima fyrir. Hlýjust er
þó minningin um næturgistingar
hjá ömmu og afa, þar sem amma
umvafði mig í dúnsængina sína
og söng fyrir svefninn; Ó, Jesús,
bróðir besti.
Amma var alltaf til staðar
fyrir fólkið sitt, passaði vel upp
á sína og fylgdist ávallt vel með
ferðalögum og atburðum í lífi af-
komenda sinna, en fjölskyldan
var stolt þeirra ömmu og afa.
Ég mun hugsa hlýtt til minninga
minna um ömmu og afa sem nú
eru sameinuð á ný.
Hvíldu í friði, elsku amma,
Þín,
Sigrún María.
Elsku amma Gógó.
Nú ertu farin frá okkur og
hvílir lúin bein hjá afa Óla.
Söknuður okkar er mikill og sár
en við vitum að þú ert líka glöð
að vera hjá afa því þú saknaðir
hans svo mikið. Við hugsum til
ykkar á hverjum degi með þökk
í hjarta fyrir allt það góða sem
þið hafið verið okkur.
Alltaf varstu með hugann við
hvernig okkur gengi, hvað við
værum að brasa og hafðir næg-
an tíma til að hlusta á okkur
þegar við komum í heimsókn
eða fengum að gista. Þær stund-
ir eru okkur ómetanlegar inn í
framtíðina, við munum gera
okkar besta til að færa áfram
ljósið sem þið afi gáfuð okkur.
Elsku besta amma Gógó, takk
fyrir allt.
Helgi Kristberg,
Guðmundur Logi.
Börnin sem þú blessun vafðir þinni
búa þér nú stað í vitund sinni:
alla sína ævi geyma þar
auðlegðina sem þeim gefin var.
Þú ert áfram líf af okkar lífi:
líkt og morgunblær um hugann svífi
ilmi og svölun andar minning hver
athvarfið var stórt og bjart hjá þér.
Allir sem þér unnu þakkir gjalda.
Ástúð þinni handan blárra tjalda
opið standi ódauðleikans svið.
Andinn mikli gefi þér sinn frið.
(Jóhannes úr Kötlum)
Elsku amma Gógó, þú munt
ávallt lifa í hjörtum okkar.
Berglind Eik.
Í dag kveðjum við einstaka
konu, dásamlega fyrirmynd okk-
ar og kæra vinkonu, elsku
ömmu Gógó. Hana einkenndi
fegurð, lífsgleði og jákvæðni,
dugnaður og unun af hreyfingu
og náttúrunni.
Amma og afi voru glæsileg
hjón fyrir margar sakir; ein-
lægni, hógværð og góðmennska
skein einfaldlega af þeim. Þau
höfðu áhuga á hverju sem á
gekk í lífi okkar afkomendanna,
án þess þó að vera nokkurn tím-
ann afskipta- eða stjórnsöm.
Þau nutu þess að gefa okkur góð
ráð og miðluðu úr ótæmandi
reynslubrunni sínum, en alltaf af
skynsemi og skilningi. Amma
var eins og síungur trúnaðar-
vinur sem mátti tala við um
heima og geima. Alltaf svo
skemmtileg, brosmild og ungleg
í fasi og útliti. Hún nefndi oft
hversu gaman það væri að vera
ungur í dag, tækifærin svo mörg
og heimurinn spennandi.
Dugnaður ömmu var slíkur að
henni leið best í sundi eða gang-
andi um bæinn í öllum veðrum,
úti í beði að reyta arfa eða að
sópa planið. Hún gekk hiklaust í
öll verk og þannig ræktaði hún
líkama og sál. Þegar hún átti
auða stund sinnti hún svo
handavinnu og nutum við
sannarlega góðs af því. Ömmu-
pönnsur voru líka þær bestu í
heimi, en þær bakaði hún iðu-
lega á tveimur pönnum svo
bunkarnir hlóðust hratt upp.
Við erum svo þakklát fyrir
allar góðu stundirnar, til dæmis
í eldhúsinu í Háabergi, iðulega
með bláber og rjóma í skál eða
kremkex úr kassanum. Minning-
arnar eru ómetanlegar og munu
ylja okkur um ókomin ár.
Við trúum því að amma hafi
átt ljúfa endurfundi í drauma-
landinu við Óla sinn og litlu
dótturina Sigrúnu sem hún
saknaði svo sárt í rúm 45 ár.
Við kveðjum elsku ömmu
Gógó með innilegu þakklæti fyr-
ir allt og allt.
Hjalti Þór, Harpa
Mjöll, Kristófer Ingi
og Karitas Mjöll.
Sum orð hafa fegurri hljóm
en önnur. Í metum hjá mér eru
orðin móðir, ljósmóðir og systir.
Öll geta þau átt við þá sem hér
er kvödd. Hún var systir mín, í
þess orðs fyllstu mynd, var mér
móðir í marga vetur og hún opn-
aði augu mín fyrir ljósinu, fjöl-
breytileika lífsins, ást á útiveru
og náttúru og leiddi mig fyrstu
sporin í heimi fullorðinna. Hún
var alla tíð mín fyrirmynd og
henni á ég mikla þökk að gjalda.
Gógó systir var einstök kona.
Hún var falleg, hávaxin, grönn
og ævinlega fín í tauinu. Dætur
mínar sögðu að hún væri mikil
pía. En fegurð hennar var ekki
eingöngu hið ytra. Hún var
höfðingi, gull í gegn, örlát, heil-
steypt, hress í viðmóti en fáguð.
Hún hafði mörg áhugamál og
sinnti þeim af heilindum. Hún
hafði líka skemmtilega vökulan
hug gagnvart hvers kyns nýj-
ungum. Hafði t.a.m. gaman af að
breyta heima hjá sér, raða öðru-
vísi upp, svona til að staðna
ekki. Óla var ekki alltaf dillað þá
en hann unni sinni konu og hún
fékk að ráða.
Systir mín var sterkur per-
sónuleiki, velvirkur og vel mein-
andi dugnaðarforkur, sem efld-
ist við hverja ágjöf og saman
sigldu þau Óli fleyi sínu farsæl-
lega til hafnar. Síðustu árin setti
þó heilsuleysi mark sitt á dag-
legt líf þeirra hjóna. Krabbinn
gerði sig heimakominn hjá báð-
um og felldi Óla í sumar. Gógó
barðist við hann í meira en ára-
tug, hafði lengi betur. Fór í
hverja meðalagjöfina af annarri
og synti og gekk eins og hún
frekast gat. Baráttuvilji hennar
var ótrúlegur. Aldrei kom til
greina að láta undan eða gefast
upp. Gógó var hetja til hinstu
stundar. Þrotin að líkamlegum
kröftum en óbuguð í anda, um-
vafin aðdáunarverðri umhyggju
sinna nánustu, kvaddi hún dag-
inn eftir 63 ára brúðkaups-
afmæli þeirra Óla.
Eftir að mamma og pabbi
voru öll má segja að Gógó og Óli
tækju við fjölskyldumerkinu. Á
heimili þeirra voru allir aufúsu-
gestir og samheldin fjölskyldan
átti þar skjól.
Vinahópurinn var líka stór og
fá heimili veit ég með meiri
gestagang en þeirra Gógóar og
Óla og þar var rausn.
Systir mín vissi vel að hverju
dró og ræddi um það á hispurs-
lausan hátt. Nú finn ég huggun í
þessum samtölum okkar.
Stundum brá fyrir glettni í
þeim. Hún sagði að sig hefði
dreymt Óla. Hann hefði sagt að
það mætti fást við margt
skemmtilegt þarna hinum meg-
in. Ég svaraði, í ljósi þess að
garðrækt var eitt af áhugamál-
um hennar, að ég hefði heyrt að
þarna væru fallegir garðar. „Ég
ætla nú ekki að fara að standa í
neinu ati,“ svaraði systir.
Fólk er eins og hús með
mörgum herbergjum, misstórum
og misfögrum. Gógó systir var
stórhýsi, höll, þar sem ljós
brunnu í hverjum kima og
komumönnum var fagnað. Hún
kunni listina að uppörva og
gleðja með miklum mannskiln-
ingi og skarpri sýn á tilveruna.
Af hennar fundi fór sá bogni
beinn og sá hnuggni horskari.
Skarð eftir slíka einstaklinga er
vandfyllt.
Elsku systir hefur kvatt, en
það kemur að endurfundum.
Þangað til munu fagrar minn-
ingar um hana, og þau Óla bæði,
bregða birtu fram á veginn. Með
þeim bættust kærir og ötulir
liðsmenn í englahópinn. Ást-
vinum öllum sendum við Haukur
innilegar samúðarkveðjur.
Kristín Jónsdóttir.
Útivistarfólk, sem skokkar
eða röltir sína leið kringum
Hvaleyrarvatn, ofan Hafnar-
fjarðar, með gróðursælt um-
hverfið til allra átta, og rétt
grillir í snotra skálabyggingu of-
an við vatnið, heldur jafnvel að
svona hafi þetta alltaf verið.
Því er nú aldeilis ekki að
heilsa. Fyrir rúmum 50 árum
var St. Georgsgildið stofnað í
Hafnarfirði og kappsfullir
heiðursmenn og -konur hófust
handa við að byggja skálann
Skátalund og rækta, nánast
gróðurlaust umhverfi hans,
ásamt með börnum sínum, í
góðri samvinnu við Skógræktar-
félagið Þöll.
Ein úr þessum vaska hópi var
Sigurlaug Jónsdóttir, Gógó, sem
við söknum og kveðjum í dag.
Gógó var alla tíð virk í fé-
lagsskapnum, sem að stærstum
hluta var myndaður úr jarðvegi
skáta sem vildu halda áfram
starfi sínu á einhvern máta á
fullorðinsárum, meðfram brauð-
striti og barnauppeldi.
Oft hófst vinnudagur við vatn-
ið á sunnudagsmorgunkaffi á
heimili hennar og Ólafs Guð-
mundssonar, yfirlögregluþjóns,
sem lést sl. sumar. Síðan var
farið uppeftir og hendur látnar
standa fram úr ermum, spáð og
spekúlerað.
Óli var skálavörður til fjölda
ára, óþreytandi við að líta eftir
honum, nánast daglega, dytta að
með félögum sínum, slá grasflöt-
ina, gefa fuglunum, sjá um leigu
og annað sem gerist ekki af
sjálfu sér.
Þrátt fyrir heilsuleysi beggja
til margra ára voru þau óþreyt-
andi við að hlúa að þessum fal-
lega stað og er þeim báðum
þakkað af hjarta fyrir sinn þátt í
þessari paradís sem við nú
njótum.
Konurnar í gildinu stofnuðu
líka saumaklúbb, sem hittist
reglulega eins og slíkra klúbba
er siður og þá voru skipulögð
ófá skemmtikvöld, ferðalög og
aðrar uppákomur innan skála-
og gildishópsins.
Ævinlega var Gógó hress og
kát, glæsileg á velli, enda stund-
aði hún hreyfingu; gönguferðir,
sund, og mætti í tækjasal eins
lengi og heilsan framast leyfði,
til að styrkja sig, og nokkrir
gildisfélagar sungu með henni í
Gaflarakórnum í mörg ár.
Við söknum vinar í stað; góðs
félaga sem farinn er heim, eins
og skátar segja gjarnan þegar
einhver úr hópnum deyr.
Hún á vísa góða heimkomu og
þökkum við félagar hennar þeim
báðum, Gógó og Óla, áralanga
vináttu og vottum ættingjum
dýpstu samúð.
Fríða Ragnarsdóttir.
Sigurlaug J.
Jónsdóttir
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
VALGERÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Hólabergi 38,
Reykjavík,
lést á Landakoti mánudaginn 18. mars.
Jarðarför fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn
2. apríl klukkan 13.
Eiríkur Brynjólfsson
Lilja Eiríksdóttir Halldór Laxdal
Björn Eiríksson Ásta Guðrún Guðbrandsd.
Brynjólfur Eiríksson
Anna Eiríksdóttir Páll Pálsson
Örn Eiríksson Bjarnfríður Elín Karlsdóttir
Ingi Eiríksson Hrönn Jónsdóttir
Sigrún Eiríksdóttir Stefán Már Kristinsson
Birgir Eiríksson Berglind Snorradóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRA S. GUNNARSDÓTTIR,
Baugholti 3, Keflavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi, Keflavík,
22. mars. Útför hennar fer fram frá
Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 4. apríl klukkan 13.
Gunnar Ólafur Schram Ellisif Tinna Víðisdóttir
Stefanía Helga Schram Birgir Guðnason
Anna Þ. Gunnarsd. Schram Aðalsteinn K. Gunnarsson
Gunnar I. Gunnarss. Schram
Garðar Birgisson Lovísa Kjartansdóttir
Davíð Birgisson Alexandra Högnadóttir
og barnabarnabörn
Kær móðir okkar,
HEBBA HERBERTSDÓTTIR,
Þorragötu 7,
Reykjavík,
er látin.
Gylfi Zoëga
Gunnar Már Zoëga