Morgunblaðið - 26.03.2019, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. MARS 2019
✝ Örn Erlings-son fæddist í
Steinshúsi í Gerða-
hverfi í Garði 3.
febrúar 1937. Hann
lést á hjartadeild
Landspítalans við
Hringbraut 13.
mars 2019.
Örn var sonur
Erlings Eylands
Davíðssonar og
Guðrúnar Stein-
unnar Gísladóttur. Systkini eru
Steinn, Steinunn, Þorsteinn, Pál-
ína og Stefanía. Hálfbróðir
þeirra er Ólafur Erlingsson.
Eiginkona Arnar var Bergljót
Stefánsdóttir, d. 2000, þau skildu
1987. Synir þeirra eru Stefán,
Erlingur, Hjörtur og Örn. Dóttir
Arnar frá því fyrir hjónaband er
Dagfríður. Örn átti 12 barna-
börn og fjögur barnabarnabörn.
Sambýliskona Arnar frá árinu
2003 var Ingunn Þóroddsdóttir.
Örn ólst upp í Steinshúsi sem
stóð á sjávarkambinum. Sjórinn
og fjaran áttu hug Arnar þegar
hann var að alast upp. Örn fór
snemma að vinna á landi og sjó.
Fyrsta formlega skipsrúm Arn-
ar var á trillu sem var yfirleitt
biluð og róðrar urðu ekki
margir. Tólf ára gamall keypti
kennslu, veiðar og þróunar-
aðstoð í Busan í Suður-Kóreu á
vegum FAO. Það verkefni stóð
yfir í fjögur ár.
Vorið 1973 festu Örn og Þor-
steinn bróðir hans kaup á Erni
SK 50 frá Hofsósi og byrjað var
að fara á síld í Norðursjónum.
Örn var skipstjóri á honum og
gerði hann út. Útgerðinni gekk
vel og fjárfest var í fiskvinnslum
og fleiri bátum. Árið 1986 hættir
Örn sem skipstjóri og fer í land
að sinna útgerðinni sinni betur
og öðrum verkefnum. Árið 1998
skiptu bræðurnir fyrirtækjum
sínum upp. Hlutur Arnar var út-
gerðarfélagið Sólbakki ehf. og
gerði Örn þá út Haförn KE 14 og
Örn KE 13. Árið 1999 kemur ný-
smíðin Örn KE 14 til landsins. Sá
bátur var smíðaður í Póllandi og
var sérhannaður snurvoðar-
bátur. Örn lét smíða uppsjávar-
skipið Guðrúnu Gísladóttur KE
15 í Kína. Það skip kom til lands-
ins 2001 eftir meira en þriggja
ára undirbúnings- og smíðatíma.
Guðrún Gísladóttir KE 15 sökk
við strendur Noregs 2002. Allir í
áhöfninni björguðust. Örn hætti
útgerð 2016.
Örn var virkur í Oddfellow-
reglunni og félagi í Rótarýklúbbi
Seltjarnarness.
Útför Arnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 26. mars
2019 og hefst athöfnin klukkan
13.
hann trillu með
föður sínum og réru
þeir saman þegar
færi gafst. Örn
gekk í Barnaskól-
ann í Garðinum.
Foreldrar og afi
hans vildu að hann
færi í menntaskóla.
En hugurinn leitaði
til hafs. Örn var 16
ára þegar hann fór
á fyrstu síldarvertíð
sína á Björgvini GK og síðan var
hann á á Trausta GK og Farsæli
GK. Örn fór í Stýrimanna-
skólann 1956 og lauk meira
fiskimannaprófi 1958. Eftir
skólann var farið á síld fram á
haust, í fraktsiglingar í sex mán-
uði og síðan aftur í sjómennsk-
una. Örn var stýrimaður í tvö ár
á Voninni KE og eftir eina
síldarvertíðina var sá bátur sér-
útbúinn til að veiða loðnu til
bræðslu, en það hafði ekki verið
gert áður á Íslandi. Árið 1964
tekur Örn við trébátnum Ingi-
ber Ólafssyni KE, síðar nýsmíð-
inni Ingiber Ólafssyni KE og ný-
smíðinni Eldey KE. Hvarf síldar
1968 varð til þess að Eldeyin fór
í Norðursjóinn og til Austur-
strandar BNA til að eltast við
síld. Árið 1969 hóf Örn störf við
Elsku afi.
Ég er búinn að hugsa oft um
þennan dag, aldrei gat ég ímynd-
að mér hversu erfitt yrði að
kveðja þig.
Frá því að ég fæddist þá höf-
um við alltaf verið límdir saman,
sama hver fjarlægðin var á milli
okkar þá sáum við alltaf til þess
að við værum í góðu sambandi.
Við erum búnir að bralla og upp-
lifa margt saman. Fórum til Vest-
mannaeyja á golfmót, Færeyja-
ferðina með Rótarýklúbbnum, ég
heimsótti þig til Flórída, laxveiði-
ferðirnar, ég fékk að taka æfinga-
akstur á bílnum þínum og allar
ferðirnar á Kaffivagninn frá því
ég var lítill. Þú gerðir svo margt
fyrir mig og varst alltaf til staðar
og fyrir það er ég ævinlega þakk-
látur.
Þér fannst gaman að því hvað
ég hafði mikinn áhuga á að vinna
og að vinna mikið, sama hvað ég
tók mér fyrir hendur, ef það var
nóg að gera þá varstu sáttur. Ég
hafði ekki langt að sækja metn-
aðinn og þú varst mín fyrirmynd í
einu og öllu. Þú varst svo stoltur
þegar ég eignaðist börn, þú ljóm-
aðir allur og fannst þetta alveg
æðislegt. Nærvera þín var alltaf
góð, stundum gátum við setið
lengi saman án þess að segja orð
og alltaf leið mér vel með þér.
Samband okkar var einstakt,
engu öðru líkt! Minningin um þig
er hlý og góð.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig.
Þinn nafni að eilífu.
Örn Erlingsson.
Þau Begga, kraftmikil og lífs-
glöð bæði, stofnuðu fjölskyldu á
sama tíma og ungi skipstjórinn
varð fullgildur og virkur þátttak-
andi í þeirri tæknivæðingu og
framþróun í veiðarfærum og út-
gerð sem gekk yfir. Þegar síldin
hvarf á sjöunda áratugnum
bauðst Örra starf hjá Matvæla-
og landbúnaðarstofnun SÞ
(FAO) og hélt til Busan í Kóreu.
Sjómenn í Busan nutu kennslu og
leiðsagnar Örra í um þrjú ár.
Begga hélt utan um synina tvo
heima uns þau eltu Örra út og líf-
ið hélt áfram í Asíu. Daglegt líf
fjölskyldunnar gjörbreyttist við
flutninginn en þau löguðu sig að
framandi aðstæðum með útsjón-
arsemi og dugnaði. Á slóðum
nemenda Örra í Busan er í dag
hinn þekkti Jagalchi-fiskmarkað-
ur, einn hinn stærsti í Austur-As-
íu, og glitrandi skýjakljúfar hafa
risið á milli hæðanna þar sem
Örri og Begga bjuggu. Þegar
fjölskyldan stækkaði enn á ný
fylgdi Örri Beggu og stráka-
hópnum heim í faðm stórfjöl-
skyldunnar í Keflavík. Sjálfur
lauk hann sínu verki í Busan áður
en hann fluttist heim á vit nýrra
verkefna. Þau skapaði hann sér
sjálfur með góðri blöndu af eðl-
isávísun, skynsemi og kjarki. Í
hönd fór tími athafna og verð-
mætasköpunar á öllum víg-
stöðvum, barnauppeldis og út-
gerðar. Kynni okkar Örra voru
varla hafin þegar hann bauð mér
á þorrablót á heimili sínu, þar
upplifði ég fyrst hið glaða og
hispurslausa viðmót væntanlegr-
ar tengdafjölskyldu, fjörið og há-
vaðann, ættarsvipinn sterka.
Ekki var laust við að rólegur
landkrabbi færi svolítið hjá sér í
návist Örra. Þegar barnabarna-
hópurinn stækkaði var indælt að
finna mjúkan og forvitinn afa fyr-
ir innan skelina hörðu. Afinn var
boðinn og búinn þegar til hans
var leitað, þá kom hann brunandi
til að klípa í lítil nef, stríða góðlát-
lega og gæta barnanna. Aldurinn
dró ekki úr athafnagleði og frum-
kvöðulskrafti Örra en áhugamál
eins og golf, lax og heimshorna-
flakk toguðu einnig í hann og
aldrei var setið auðum höndum.
Minningarnar frá Kóreu tendr-
uðu glampa í augum og frábært
var að heyra Örra tala kóreskuna
með tilþrifum við kóreska vin-
konu okkar á góðri stund.
Örri hugsaði stórt en þekkti þó
öðrum betur smæð mannsins,
ferðaðist víða þótt ræturnar
djúpu í Garðinum væru hluti af
honum sjálfum. Hrjúfur var hann
og meyr í senn, sjálfstæður og
djarfur, gerandi í sínum ævin-
týrum. Við erum hljóð og hugsi
yfir ævistarfi litla drengsins á
sjávarkambinum í Garðinum og
lífinu fram undan án hans. Guð
blessi minningu Arnar Erlings-
sonar.
Elín Guðjónsdóttir.
Byggðin í Garðinum stóð að
mestu úti við sjóinn um miðbik
síðustu aldar. Þessi öflugi sjór, sí-
breytilegur í litarfari og á yfir-
borði. Fjaran alltaf spennandi,
ýmist flóð eða fjara og stundum
skilaði sjórinn einhverju í fjör-
una. Brimskaflar lömdu lága
ströndina eða aldan gjálpaði sak-
leysisleg við fjöruborðið. Þess á
milli stillur og kyrrð, ró yfir fugli
og mönnum. Fiskur í djúpinu,
verðmæti sem þurfti að hafa fyrir
að fanga. Áhættusamt verkefni.
Það er ekki skrítið að þeir sem ól-
ust þar upp bæru þessa mót. Örn
var einn af þeim. Fjörmikill,
djarfur og einstaklega útsjónar-
samur aflamaður. Í gamla sam-
félaginu var það heiður að fá
viðurnefnið aflamaður. Örn náði
því ungur. Hæfnin fólst í blöndu
af hyggjuviti, færni í meðferð
tæknibúnaðar og beitingu veiðar-
færa.
Krakkarnir úr Gerðahverfinu
héldu vinskap út lífið. Tóku korn-
ung upp glímu við fiskverkun og
strákarnir fengu að vera með í
sjóverkum strax og kraftur heim-
ilaði. Það er ekki furða hvað
margir urðu öflugir sjómenn,
skipstjórar og aflamenn sem uxu
úr grasi í Garðinum á þessum
tíma. Komust til álna af eigin
rammleik, eignuðust skip og
búnað.
Örn var elstur í hópi sex syst-
kina, foreldrarnir fyrirmyndir og
afinn horfði með velþóknun til
drengsins. Þeirra samband
öflugt.
Örn fór víða, ungur aflamaður
um Norður-Atlantshaf í fjöl-
breytilegum veiðiskap. Jafnvígur
á botnfisk og uppsjávarfisk. Skip-
stjóri á eigin fjölum og útgerðar-
maður lengi.
Fór um stund í aðra heimsálfu
að kenna þeim að bjarga sér þar
við veiðiskap. Sama hvar hann
var í veröldinni, hugurinn hvarf
oft heim. Hann var heimsmaður
sem varð að koma heim til upp-
vaxtarins sér til viðhalds.
Kær frændi minn er genginn,
megi minning hans lifa með okk-
ur og verðug viðfangsefni mæta
honum á nýjum lendum.
Hörður Gíslason.
Við systkinin kynntumst Erni
fyrst árið 2003 þegar móðir okkar
bauð okkur í lambalæri eina
kvöldstund. Strax var okkur ljóst
að hér var á ferð mikill karakter,
víðförull og skemmtilegur.
Ennþá rifjum við upp hápunkt
matarboðsins þegar skipstjórinn
tók skankann af lambalærinu og
nagaði af áfergju fyrir framan
okkur. Hér var kominn í fjöl-
skylduna orðheppinn húmoristi
sem ávallt var létt yfir og gaman
að vera nálægt.
Mamma og Örn voru saman í
rúm sextán ár, þau nutu fé-
lagsskapar hvort annars, voru
góðir félagar, ferðuðust saman
um víðan heim og höfðu góð áhrif
á hvort annað. Það var gæfuspor
þegar þau eignuðust húsið á
Flórída. Það var þeirra griða-
staður frá myrkri og kulda á Ís-
landi. Á Flórída vildu þau helst
vera, í sól, umkringd golfvöllum
og í félagsskap góðra vina.
Við systkinin kynntumst Erni
enn betur í ferðum okkar til Flór-
ída þar sem hann tók á móti okk-
ur af einstakri gestrisni. Þar
kynnti hann okkur golf, alvöru
wasabi og bragðsterkan mat.
Örn er nú fallinn frá en hann
skilur við okkur með gnótt góðra
minninga sem munu ávallt fylgja
okkur. Eftir standa stundirnar
saman, þar á meðal matarboðin
hjá mömmu og Erni þar sem Örn
var alltaf hrókur alls fagnaðar og
skemmti sér og okkur með sög-
um, rökræðum, vísum og brönd-
urum. Fátt fannst honum
skemmtilegra en að ræða stjórn-
mál með góðan drykk í hendi og
ekki lá hann á skoðunum sínum.
Gamlárskvöldin á Sæbraut munu
seint renna okkur úr minnum.
Þar var mikið sprengt og fjöl-
mörgum sólum var skotið yfir
Seltjarnarnes.
Það sem kemur fyrst og
fremst í huga okkar á þessari
sorgarstundu er þakklæti fyrir
góðar samverustundir með Erni.
Það voru mikil forréttindi að fá
að kynnast honum og minningin
um hann mun lifa björt og hlý.
Við systkinin og fjölskyldur
okkar eigum eftir að sakna hans
sárt.
Ari, Gísli og Ingibjörg.
Veit duftsins son nokkra dýrðlegri sýn
en drottnanna hásal í rafurloga?
Sjá grundu og vog undir gullhvelfdum
boga.
Hver getur nú unað við spil og vín?
Sjálf moldin er hrein eins og mær við
lín,
mókar í haustsins visnu rósum.
Hvert sandkorn í loftsins litum skín,
og lækirnir kyssast í silfurósum.
Við útheimsins skaut er allt eldur og
skraut
af iðandi norðurljósum.
(Einar Benediktsson)
Það var ósjaldan á góðri stund
að Örn fór með þessar ljóðlínur.
Við kynntumst Ingunni og
Erni í The Villages á Flórida fyr-
ir allmörgum árum. Þar varð til
góður hópur vina sem hittist
reglulega. Golf hefur átt þar stór-
an þátt auk þess að hittast og
skiptast á skoðunum. Örn lét að
sér kveða í þeim samræðum og
hafði ákveðnar skoðanir.
Reyndar höfðu leiðir okkar
Arnar legið saman áður við aðrar
aðstæður, sem varð þess valdandi
að samband okkar var sterkt.
Einnig höfðu foreldrar sagt frá
þessum glaðlega manni mörgum
árum áður. Hann fór með þeim
m.a. í laxveiði í Selá í Vopnafirði í
nokkur skipti. Um þá tengingu
vissum við ekki fyrr en mörgum
árum seinna.
Örn sýndi mikið æðruleysi og
hörku í veikindum sínum. Hann
lét veikindin ekki hindra sig í að
fara út á golfvöll eða að hitta vini
sína. Í lokin fann hann að bar-
áttan var á enda en samt sló hann
á létta strengi.
Við kveðjum Örn með miklum
söknuði og sendum Ingunni og
öðrum ástvinum hjartans
kveðjur.
Guðrún og
Guðmundur Vikar.
Fumkvöðulsins Arnar Erl-
ingssonar, hafsins hetju, trillu-
karls, skipstjóra og útgerðar-
manns verður minnst dag. „Hann
var djarfur maður sem þorði að
taka ákvarðanir á meðan hinir
hikuðu,“ sagði Sigmar Ólafsson
vélfræðingur, sem hafði eftirlit
með glæsilegu uppsjávarskipi í
Kína þar sem tæknibylting átti
sér stað á þeim tíma. Nú er frum-
kvöðullinn látinn eftir erfið veik-
indi.
Eftir situr minning okkar
kaffifélaga í Kaffivagninum til
fjölda ára, þar sem við sitjum nú
og hugsum til baka þegar
skemmtilegur karl birtist í dyr-
unum og upphófust skemmtileg-
ar samræður manna á milli.
Þegar hann tók okkur í gegn,
þegar við vorum ekki á sama
máli, „hættið þessu bölvaða kjaft-
æði“, sagði Örn. „Þið hafið ekkert
vit á því sem þið eruð að tala um.“
Tónninn hækkaði og uppi varð
hávaði þar sem flestir höfðu aðr-
ar skoðanir á málefnum líðandi
stundar, svo undir tók í vagnin-
um. Það bætti ekki ástandið að
æsa karlinn upp. Til að kitla pinn-
ann aðeins í hita leiksins, þá not-
uðu menn orðið sægreifi. En Örn
hafði ætíð svör á reiðum höndum,
skellihló og hafði gaman af. Enda
gat fundarsetan verið löng þar
sem við félagar ræddum málin og
mikið var fjörið og mikið gaman
að hittast og spjalla um mál líð-
andi stundar. Borðið okkar í
Kaffivagninum var þétt setið af
frábærum félögum.
Örn var hörkusjómaður frá
Steinshúsi í Garði af guðs náð frá
11 ára aldri þegar hann hóf sjó-
mennsku með föður sínum. Hann
var hrjúfur en með gott hjarta,
ekki mikið fyrir að vera í sviðs-
ljósinu en harður í horn að taka ef
menn reyndu að plata hann. Þá
varð minn reiður svo undir tók í
þeim viðskipum, enda ekki nein
furða þegar hann treysti mönn-
um sem brugðist höfðu hlutverki
sínu, sem hann var ekki sáttur
við.
„Með óbragð í munninum,“
eins og Örn orðaði það í viðtali vil
Morgunblaðið fyrir löngu. Enda
heiðarlegur í öllu sem hann gerði
og framkvæmdi það með stæl og
sló ekkert af. Átti flottasta og
best útbúna uppsjávarskip á
þeim tíma, Guðrúnu Gísladóttur
KE 15, og fleiri skip sem báru
nafnið hans. Tók þátt að byggja
upp glæsilegt fiskverkunarhús í
Sandgerði. Enda skattakóngur á
Reykjanesi á þeim tíma og stolt-
ur af því að greiða gjöld sín til
heimabæjar síns, Garðs, þar sem
hann andaði að sér sjávarloftinu
sem gaf honum allt sem hægt var
að hugsa sér. En bítlabærnin
Keflavík var bærinn hans líka,
þar sem hann fór á vetrarvertíð
15 ára.
Séra Örn Bárður hafði á orði:
„Lífsverkefnið vísar oft til þess-
arar vonar, starfsval og köllun
ber því oft vitni að undir býr von-
in um að geta lagt lífinu lið.“ Víst
er að það getur verið kalt á
toppnum og svo má ekki gleyma
því að frægt fólk er bara venju-
legt fólk eins og við.“
Kæri vinur og félagi okkar, við
söknum þín. Þökkum þér fyrir
frábærar stundir öll þessi ár, við
stöndum með þér, en tökum gott
kaffispjall þegar við hittumst
næst.
Ingunn Þóroddsdóttir, sam-
býliskona hans, þú varst stoð og
stytta hans alla tíð og einnig þeg-
ar hann veiktist, þökk sé þér fyrir
það. Ég votta þér, börnum hans
og fjölskyldu, mínar samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu
Arnar Erlingssonar um aldir
alda.
Jóhann Páll Símonarson.
Kveðja frá Rótarýklúbbi
Seltjarnarness
Félagi okkar í Rótarýklúbbi
Seltjarnarness, Örn Erlingsson,
er látinn. Hann gekk í klúbbinn
okkar í janúar 1991 og var því bú-
inn að vera í klúbbnum í rúm 28
ár þegar hann lést. Hann gegndi
ýmsum embættum á fyrstu árum
sínum í klúbbnum og var Erni
þakkað fyrir góð störf og ekki
síður fyrir rausnarleg framlög í
Rótarýsjóðinn með Paul Harris
orðu 2008.
Við minnumst Arnar með
söknuði, hann var góður félagi,
hann kom með hressilegan blæ
inn í klúbbinn í anda sjómannsins
og átti það til að segja skemmti-
lega frá atvikum úr sínu við-
burðaríka lífi.
Við Rótarýfélagar sendum
sambýliskonu Arnar og afkom-
endum hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Arnar Er-
lingssonar.
F.h. Rótarýklúbbs Seltjarnar-
ness,
Þór Þorláksson, forseti.
Örn Erlingsson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær sambýliskona mín og móðir okkar,
JÓFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Svangrund,
lést miðvikudaginn 20. mars. Jarðarförin fer
fram frá Hólaneskirkju á Skagaströnd
laugardaginn 30. mars klukkan 13.
Jón Rögnvaldsson
Helga Björg Jónsdóttir
Jón Árni Jónsson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
EINAR JÚLÍUS HALLGRÍMSSON
garðyrkjumaður,
Austurbyggð 5, Akureyri,
lést mánudaginn 18. mars á
hjúkrunarheimilinu Hlíð.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu Hlíð fyrir
frábæra umönnun og hlýju.
Magnús Einarsson Denise Mosley
Hallgrímur Einarsson Courtney Wright
Friðrik Einarsson
afabörn og langafabörn