Morgunblaðið - Sunnudagur - 10.03.2019, Blaðsíða 17

10.3. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17
um 8 ára hlé á kjarnorkuvopnagerð sem Íran var
langt komið með, og að því loknu gætu klerkarnir
athugasemdalaust fengið að ljúka verkinu var
skammarleg gjörð.
Lausnargjaldið
Og er þá ekki minnst á alla milljarðatugina sem
Obama lét fljúga með til klerkastjórnarinnar í órekj-
anlegum notuðum seðlum, í dollurum, evrum og
svissneskum frönkum. Þannig líta sjóðirnir út sem
glæpagengi heimta að fá fyrir mannrán sín, eins og
allir þekkja og er ránsfengurinn þó jafnan eins og
hrein skiptimynt hjá fragtinni miklu sem Obama
sendi í skjóli myrkurs til Íran.
Peningaprentunin mistókst
Og á meðan á öllu þessu gengur í Bretlandi, vaxandi
gyðingahatri og svikum og brestum við ákvörðun
þjóðarinnar um brexit, er fróðlegt að sjá hvernig
gengur hjá Evrópusambandinu, sem pólitískir blind-
ingjar á Íslandi tala enn um sem fyrirheitna ríkið, af
því þeir hafa ekkert annað handfast fram að færa.
Fyrir rúmu ári sagði Mario Draghi, bankastjóri
seðlabanka ESB, að nú væri loksins hægt að hætta
að afhenda bönkum lánsfé vaxtalaust og að „prenta“
óendanlega seðlafjöld til að halda uppi atvinnulífi
sem gæti það ekki sjálft. Þegar fólk, sem veit minna
en það lætur, harmar að vaxtastig sé hærra hér á
landi „en í evrópulöndunum“ þá lætur það eins og
„vaxtarstigið“ í ESB sé eftirsóknarvert.
Í öndunarvél
En hvers vegna hrópaði Mario seðlabankastjóri
húrra þegar hann sagði á sínum tíma að á næstu
þremur árum myndi bankanum loks takast að
hækka vexti í ESB upp í eðlilegt ástand? Það var
vegna þess að efnahagslíf ESB náði þá vart að dratt-
ast áfram. Það var óvirkt og meðvitundarlítið. Það
þurfti bæði blóð- og súrefnisgjöf til að lifa af. Það
var sem sagt í gjörgæslu seðlabankans.
Seðlabankastjórinn sagði ærlegur að ekkert efna-
hagslíf gæti gengið til lengdar bundið bæði í lungna-
vél og öndunarvél seðlabankans. Það væri ekkert líf,
hvorki fyrir sjúkling né atvinnulíf.
Yfirlýsing bankastjórans nú í vikunni að óhjá-
kvæmilegt væri að setja „sjúklinginn,“ evrópskt at-
vinnulíf aftur í vélarnar, „vonandi þó aðeins um
skamma hríð“ (eins og seinast!) var augljóslega
þungbær. Og það er ekki að undra. Það eru ekki að-
eins Spánn, Ítalía, Grikkland og Frakkland sem eru
í erfiðleikum. Þýskaland hikstar nú og það horfir illa
þar. Þó var evran sérlega hönnuð sem myntin handa
því sem önnur ríki yrðu að standa undir og laga sig
að.
Og vegna ófremdarástands efnahagslífsins þarf að
gera hvað eina til að stöðva útgöngu Breta. Þeir
borga fúlgur fjár með sér inn í ESB á hverju ári.
Það er bölvað að horfa upp á hverja stórþjóð ESB
af annarri breytast í þurfalinga. Það er svo mikill
óþarfi og það er síst af öllu fagnaðarefni fyrir neinn.
Ekki heldur okkur.
Hér heima eru menn þó sem óðast að koma okkur
úr góðærinu og í ógöngur. Líka að óþörfu.
Og fyrirstaðan er lítil sem engin.
Af hverju í ósköpunum?
Veit einhver það?
Morgunblaðið/Eggert