Skessuhorn - 29.06.2005, Blaðsíða 6

6
MIÐVIKUDAGUR 29. JUNI 2005

Gagngerar endurbætur eru í gangi á neysluvatnsbóli Skagamanna við Berjadalsá
Ein af fimm bestu vatnsveitum landsins
/
segir Gissur Þór Agústsson, svæðisstjóri dreifingar hjá Orkuveitu Reykjavíkur
Á vegum Orkuveitu Reykjavíkur
er nú unnið að gagngerum endur-
bótum á vatnsbóli Akumesinga upp
við Akrafjall. Framkvæmdin felst
meðal annars í að endurnýjaður er
allur lagna,- loka- og síunarbúnaður
í stíflulóninu sem staðsett er efst í
Berjadalsá í mymú Berjadals en til að
geta tæmt lónið og athafnað sig í
botni þess meðal annars til að
hreinsa botnsfall þess var hlaðin
bráðabirgðastífla ofar í ánni. Fram-
kvæmdin kostar öll á þriðja tug
milljóna króna. Aðalverktaki við
framkvæmdina er BOB sf.
Byggð bráðabirgðastífla
Gissur Þór Agústsson er svæðis-
stjóri dreifingar hjá Orkuveitunni og
stýrir ffamkvæmdinni ásamt Ara
Arthurssyni sem einnig starfar hjá
Orkuveitunni. „Stíflan í Berjadalsá
er upphaflega ffá árinu 1968 og
framkvæmdimar nú em í raun eðli-
legt viðhald, hreinsun uppistöðulóns
og endumýjun aUs lagnakerfis en
lónið var síðast hreinsað árið 1981.
Við hlóðtun bráðabirgðastíflu ofar í
Berjadalsánni til að geta tæmt lónið
á meðan á ffamkvæmdimum stendur
og veitum vatni úr þeirri stíflu í röri
ffamhjá uppistöðulóninu. Við áæd-
um að vera búnir með aUar ffam-
kvæmdir fyrir júhlok,“ segir Gissur.
Hann segir að gerð bráðabirgðastífl-
unnar hafi verið erfitt verk og krafist
útsjónarsemi þar sem um 1200 sand-
pokar vom ferjaðir yfir uppistöðu-
lónið áður en tæmt var úr því og þeir
síðan fluttir með færiböndum upp
að þeim stað sem bráðabirgðastíflan
var hlaðin. Frá þeirri stíflu var síðan
lögð vamslögn sem fest er við effi
brún stíflumannvirkjanna og tengd
inn á stofnlögnina sem Hggur niður
að bæntun.
Þrjú vatnsból
fóðra veituna
Hin stóm stíflumannvirki í Berja-
dalsá rúma tun 10 þúsund rúmmetra
vatns og er inn mikið mannvirki að
ræða enda hefur það þjónað ágæt-
lega sem uppistöðulón fyrir allt
neysluvams á Akranes ffá því mann-
virkið var byggt árið 1968. Neyslu-
vamsþörf Akumesinga er um 90 h'tr-
ar á sekúndu þegar hún er mest. Auk
veitunnar úr Berjadalsá em tvær
minni veitur sem einnig fara inn á
stofnæðina til Akraness, en það er
Slöguveita þaðan sem 10-12 sek-
úndulítrar koma og Osveita sem gef-
ur 20 Htra á sekúndu. Vamið úr þess-
tun tveimur smærri veitum hefur
alltaf forgang inn á kerfið þar sem
þær standa ofar í fjallinu og gefa því
meiri þrýsting inn á veituna. Vatnið
úr Osveim og Slögu er auk þess
bergvams og er því ffemst að gæð-
Gissur Þór Agústsson til vinstri og Bjöm Bjömsson hjá BÓB sf. sem er aöalverktaki vii
framkvœmdimar.
um. Engu að síður er það virkjun
vamsins úr Berjadalsá sem gefur
megin þorra vamsmagnsins sem
nota þarf og er drjúgt forðabúr þar
sem jafiian em 10 þústrnd rúmmetr-
ar þar til geymslu.
Sandsíað og
geislað fyrir neyslu
„Við emm nú að ljúka við að
hreinsa allt bomfall úr lóninu og
erum búnir að aka burm tun 1300
rúmmetmm sem safnast hafa und-
anfarin 24 ár og emm byrjaðir að
endurnýja lagnir, loka og síunarbún-
að. Allt miðar þetta að því að ffam-
vegis, sem hingað til, verði neyslu-
vam fyrir Akranes með því besta að
gæðum sem gerist hér á landi.“ Giss-
ur segir að neysluvamsveitan upp-
fylli allar alþjóðlegar gæðakröfur og
sé vottað samkvæmt GÁMES vott-
unarkerfinu. „Vatnið fer allt fyrst í
gegnum sandsíur og er eftir það
geislað með útfjólubláum geislum
áðtn en því er hleypt inn á neyslu-
vamskerfið. Þannig getum við tryggt
besm mögulegu gæði vamsins en
slíkt er nauðsynlegt
þar sem við lítum á
okkur sem matvæla-
vinnslufyrirtæki og
viljum því alltaf hafa
gæðin í eins góðu lagi
og mögulegt er. Það
hefur okkur tekist og
má benda á að ffá því
Heilbrigðiseftirlitið
fór með kerfisbtmdn-
um hætti að taka sýni
úr vatninu árið 1980
hefur ekki í eitt sldpti
komið gallað sýni.
Ummæli um vamsveit-
una eru því þau, meðal
heilbrigðiseftirlits-
manna, að vamsveitan
hér á Akranesi sé ein af
fimm bestu veitum á
landinu og þeim gæð-
um ætlum við áffam að
halda,“ segir Gissur
Þór Agústsson að lok-
um.
MM
Mannvirkin í Berjadalsánni. Fremst á myndinni er stóra uppistöðulónið tómt enfjeer
glittir í hráðahirgðastífluna sem hlaðin var úr 1200 sandpokum og virkar sem lón með-
an hin mannvirkin eru hreinsuð og skipt um loka- og lagnabúnað.
Hér er Gissur Þór í stöðvarhúsinu þar sem allt neysluvatn Skagamanna er geislað áður en því er hleypt
inn á dreifikerfið. Geislunarhúnaðurinn var síðast endumýjaður árið 2003.
PISTILL GÍSLA
Á dögum hins mikla Rómarveldis tíðkaðist
það víst að henda þrælum, og ýmsum þeim sem
lítill slægur þótti í, fyrir ljónin í þar til gerðum
hringleikahúsum. Þetta var reyndar nokkru fyr-
ir mitt minni þannig að ég kann ekki að segja
frá því í smáatriðum en hef þó nokkuð haldbær-
ar upplýsingar um að þarna hafi það ekki verið
dýraverndunarsjónarmið sem réðu ferðinni.
Tilgangurinn var sumsé ekki að fóðra sársoltin
ljónin heldur að skemmta lýðnum sem hungr-
aði í afþreyingu. Víðar í mannkynssögunni er
að finna frásagnir af sambærilegum skemmt-
anaiðnaði og hér og þar í heiminum er að finna
rústir hringleikahúsa sem eru í dag minnisvarði
um atferli sem flestum þykir í dag fremur ógeð-
fellt. Samt sem áður var eingöngu verið að upp-
fylla þarfir markaðarins. Markaðurinn vildi
með öðrum orðum alltaf eitthvað meira og
meira krassandi. Lýðurinn gat ekki endalaust
látið bjóða sér einhverjar gamlar klisjur, einhver
kassastykki. Múgurinn vildi fá eitthvað nýtt og
ferskt, safaríkt - og blóðugt.
Það sama er uppi á teningnum í íslenskum
fjölmiðlaheimi í dag. Þar er að sögn verið að
uppfylla kröfur lýðsins sem lætur sér ekki leng-
ur nægja það sem einhver hefur séð eða heyrt
um hverjir hafa byrjað saman eða hætt saman. I
dag þarf múgurinn víst að fá að vita af hverju
þessir hættu saman og hvort það var jafinvel af
því að aðrir byrjuðu saman og það hér og nú.
Þeir sem kjósa að flytja fréttir af einkalífi
þessara fáu ffægu Islendinga bera því iðulega
við að þeir sem kjósa að vera í sviðsljósinu verði
að þola birtuna.
Vissulega má það til sanns vegar færa því það
ætti ekki að hafa farið fram hjá neinum að fólk
hefur áhuga á fólki, ekki síst frægu fólki. Það er
einmitt ástæðan fýrir því að fólk verður á annað
borð frægt. Á því
byggja líka þessir
fáu ffægu Islend-
ingar afkomu
sína. Því er alveg
hægt að taka und-
ir þau sjónamið að þeir þurfi síst að kvarta yfir
því þótt um þá sé fjallað í fjölmiðlum og það
ekki bara þegar þeim sjálfum dettur það í hug.
Spurningin hlýtur samt að vera sú hversu
langt eigi að ganga og hvar eigi að setja mörk-
in. Að undanförnu hafa einstakir blaðamenn
og/eða ritstjórar sett mörkin, eða öllu heldur
fært þau til, eins og þeim hentar í hvert sinn.
Er það þá eftir allt saman í lagi að kasta þræl-
um fyrir ljónin bara að því lýðurinn gæti hugs-
anlega haft gaman af því? Ja, maður spyr sig.
Gtsli Einarsson, blaðamaður.