Skessuhorn - 16.08.2006, Blaðsíða 13

„•asssu'tföBH
MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 2006
13
Ríta vii vinnuaðstöSuna í gamla fjósinu sem Páll kladdi ai innan.
Einangrar
12 sinnum betur
Ríta vinnur mikið með íslenska
ull, hvort heldur til að þæfa eða
spinna og prjóna úr. „Eg kaupi ullina
beint af bændum, þvæ hana létt og
sendi hana svo í Þingborg þar sem
hún er kembd í kembivél. Þaðan fæ
ég ullina tilbúna til þæfmgar," segir
Ríta. Þæfða ull notar hún svo í
allskyns hlífðarfatnað, t.d. skó,
leppa, veski eða húfur. Þá vinnvu
hún mikið með kanínuull. „Fyrsta
flokks kanínuull spinn ég úr og
prjóna, en annars flokks ullina þæfi
ég og nota með í skó og húfur og
þess háttar. Kanínuullin einangrar
12 sinnum betur en kmdaullin því
kanínuhárið er holt að innan líkt og
hundshár. Hundshár einangrar jafii-
vel ennþá meira en kanínuhár og hér
áður fyrr á Vestfjörðum þá var
spunninn þráður úr hundshárum og
notaður í sjóvettlinga," útskýrir hún.
Fundust á
Fimmvörðuhálsi
Páll og Ríta eru bæði fædd og
uppalin í Danmörku. „Eg kom hér
upp sem fjósamaður að Laugadælum
árið 1963 í páskahretinu mikla sem
svo oft er vimað í. Páll hafði komið
til landsins í mars sama ár og vann
sem vinnumaður á Norðurlandi.
Leiðir okkar beggja lágu upp á
Fimmvörðuháls um Hvítasunnuna
og þar hittumst við í snjónum og
náðum svona ljómandi vel saman,“
segir Ríta með bros á vör. Aðspurð
hvort komið hafi til greina að búa
annarsstaðar en á íslandi segir Ríta
ekki svo vera. „Forlögin hafa örugg-
lega átt mestan
þátt í því
hvernig hlut-
irnir þróuðust.
Páll gat ekki
hugsað sér að
búa í Dan-
mörku og mér
var svona
nokkuð sama.
Okkur leið vel
hér og hér var
allt sem við
þurftum. Nú
gemm við alls
ekki hugsað
okkur að flytja
til Danmerkur,
ég myndi vera
meiri gesmr
þar en hér á Is-
landi. Hér höf-
um við allt sem
við viljum hafa
og getum auð-
vitað ekki hugsað okkur að fara burt
ffá börnum og barnabörnum sem
eru orðin fjögur talsins."
Jóskan vel
varðveitt á Islandi
Aðspurð hvort þau tah dönsku eða
íslensku hvort við annað svara þau
samtímis að það fari eftir því um
hvað sé rætt. „Við tölum íslensku
þegar við tölum um plöntur því það
á betur við, það eru svo mörg orð
sem við höfum bara lært á íslensku
hvað viðkemur plöntum. En í dag-
legu tali tölum við oft dönsku,“ seg-
ir Páll. „Danskan í Danmörku hefur
breyst mikið ffá því við fórum ffá
Danmörku. Jóskan sem töluð var í
sveitinni í þá daga, danskan sem við
tölum, finnst varla í dag. Það hefur
svo margt breyst frá því við fórum
frá Danmörku, þá á ég aðallega við
að nú tíðkast meiri borgarmenning,
allir tala sömu dönskuna hvort held-
ur sem fólk býr í bæ eða í sveit.
Systkini okkar skilja okkur varla því
þeirra tal hefur breyst með. Það er
einmitt sagt við okkur að jóskan sé
vel varðveitt hjá okkur hér á Islandi,“
segir Ríta og hlær. ,Já við pössum
okkur að halda okkar jósku þó svo að
danska gesti beri að garði. Þeir skilja
okkur alveg og hafa bara gaman af
því að heyra jóskuna,“ bætir Páll við.
Myndum gera
allt eins aftur
Páll og Ríta segja Grenigerði vera
paradís fyrir þeim. „Við sjáum ekki
efdr neinu, myndum gera allt alveg
eins aftur ef við gætum," segir Ríta.
„Þó svo að þetta sé erfitt líkamlega
þá heldur þetta manni í topp formi
andlega,“ segir Páll og bætir við; „Þó
svo að við gætum alveg hugsað okk-
ur að selja þetta land, þá bara ein-
hverjum sem myndi gæta þess vel og
halda því við, þá myndum við bara
byrja upp á nýtt einhversstaðar ann-
arsstaðar." „Við viljum vera opin fyr-
ir öllu, því annars eiga hlutimir okk-
ur og það viljum við ekki. Við höfum
lært svo margt hvað plöntur og nátt-
úruna varðar og þá þekkingu getum
við tekið með okkur hvert sem er.
En hér líður okkur vel og enun ekk-
ert að fara, síður en svo,“ segir Ríta
að lokum. Með listaverk þeirra Rítu
og Páls um hálsinn kveður fulltrúi
Skessuhorns þau skötuhjú með
þakklæti fyrir góðar móttökur og
innsýn inn í paradísarheim þeirra.
BG
Skartgripir unnir úr Kindahomi og hesthárum.
NÁNARi UPPLÝSINGAR
E R A Ð FINNA Á WWW.lElRVOGSTUMGA.IS
nasali • einarp@fastmos.is • gsm: 899 5159
LEIRVOGSTUNGA
~—— sérbýli ísveít