Skessuhorn - 16.08.2006, Blaðsíða 18

18
MIÐVTKUDAGUR 16. ÁGÚST 2006
.■-V-S-HIH..I i -

*
V-
Aukinn dónaskapur í boltanum?
Oftar en ekki eru það svona brot sem eru undanfari orðaskaks. Úr leik ÍA og Randers í UEFA keppninni. Tekið skalfram að engin eft-
irmceli hlutust afþessu broti 'ónnur en aukaspyma á Randers.
Mikil umræða hefur verið í
gangi undanfarið um dónaskap í
fótboltanum í sumar. Nægir í því
efni að horfa til tveggja dæma;
annars vegar samskipta Zinidane
Zidane og Marco Materazzi á HM
í Þýskalandi og hins vegar deilna
Hjartar Hjartarsonar Skagamanns
og Guðmundar Viðars Mete Kefl-
víkings í Landsbankadeildinni,
sem endaði með því að aganefnd
KSI úrskurðaði þá báða í leikbann.
Sá úrskurður bendir til að forystu-
menn hreyfingarinnar vilji gera
eitthvað róttækt í báráttunni gegn
andlegum yfirgangi af þessu tagi. I
báðum fyrrgreindum tilvikum
komu fram ásakanir um að leik-
menn hefðu sýnt af sér mikinn
dónaskap, dregið mæður inn í um-
ræðuna með svívirðingum. Þrátt
íyrir að þessi tvö dæmi hafi verið
mikið í umræðunni eru þau fráleitt
þau einu síðustu ár, þvert á móti.
Undanfarið hefur það æ oftar
gerst að menn kvarti yfir dónaskap
í boltanum, bæði innan vallar sem
utan. Frægt er þegar dómari í efsm
deild var með falinn hljóðnema
innan klæða fyrir nokkrum árum
og áhorfendur fengu að heyra það
sem leikmenn létu ganga yfir hann
og var það miður fallegt.
Ekki spjaldað
fyrir leikaraskap
I þessu ljósi er ekki úr vegi að
skoða reglurnar. I agareglum FIFA
er að finna lista yfir þá hegðun sem
verðskuldar áminningu. Þessar
reglur má finna í íslenskri þýðingu
á www.ksi.is undir knattspyrnulög-
in, þó með þeirri eftirtektarverðu
breytingu að í ensku útgáfunni er
talað um að gefa spjald fyrir leik-
araskap en það er hvergi að finna
hjá KSI. Leikmenn eru í reglunum
taldir verðskulda gult spjald fyrir
að sýna óíþróttamannslega fram-
komu og fyrir að hafa uppi mót-
mæli með orðum eða látæði. Ekki
þarf að horfa á marga leiki til að
sannfærast um að ekki er gefið
spjald fyrir mótmæli gegn dómi
nema eitthvað sérstakt komi tdl.
Eitt af því sem í agareglunum er
talið verðskulda rautt spjald er
þegar leikmaður „notar særandi
eða móðgandi eða svívirðilegt orð-
bragð og/eða látbragð.“ Sam-
kvæmt reglugerðum á því að taka
hart á dónaskap og svívirðingum
og menn umsvifalaust að fá rautt
spjald fyrir. Ljóst er að einhver
meinbugur er á þessu, í það
minnsta heyrast oft slík orð á
knattspyrnuvöllum að mörgum
þykir nóg um.
Alltaf verið svona?
Geir Þorsteinsson framkvæmda-
stjóri KSI sagðist aðspurður ekki
endilega viss um að það sé neikvæð
þróun í gangi í þessum málum.
Það sé ómögulegt að segja til um
hvort verra orðbragð sé viðhaft
inni á vellinum nú en áður, menn
hafi ekki mælikvarða á hvernig
þetta var. Það sé hins vegar jákvætt
að það er meira um það að kvört-
unum sé komið á framfæri finnist
mönnum á sér brotið á einhvern
hátt. Með betri upptökutækni og
fleiri myndavélum sé nú auðveld-
ara að sjá hvort og hvað menn
segja og með meiri umfjöllun fjöl-
miðla er það sem gerist inni á vell-
inum meira í sviðsljósinu. Geir
segir ekki hafa verið neitt sérstakt
átak innan KSÍ hvað varðar orð-
bragð á vellinum. Hinsvegar sé í
gangi átak í alþjóðlegri knatt-
spyrnuhreyfingu, og þar með talið
hjá KSI, gegn kynþáttafordómum.
Vegna umfjöllunar á dögunum
um deilur Hjartar Hjartarsonar og
Guðmundar Viðars Mete ræddi
blaðamaður Skessuhorns við Ás-
mund Friðriksson framkvæmda-
stjóra knattspyrnudeildar Kefla-
víkur. Hann tók það fram að að-
gerðir Keflvíkinga í málinu væru
til að koma í veg fýrir að þetta end-
urtæki sig og taldi víst að enginn
væri alsaklaus í málinu. Úrskurður
aganefndar KSI í umræddu máli
staðfestir að svo hafi einmitt verið.
Ásmundur sagði að það væri
grundvallaratriði að menn bæru
virðingu hver fyrir öðrum og ekki
síst fyrir mæðrum hvers annars,
það væri ótækt ef verið væri að
draga fjölskyldumeðlimi inn í deil-
ur í fótboltaleik. „Eg hugsa að það
sé nokkuð mikið um svívirðingar í
íslenskum fótbolta. Því miður held
ég að enginn sé alsaklaus af því og
tel að við verðum að taka höndum
saman til að uppræta þetta.“
Prúðir menn
breytast í leik
Pétur Pétursson gerði garðinn
frægan með Skagamönnum á 8.
áratug síðustu aldar. Hann fór síð-
an út í atvinnumennsku og spilaði
með þeim bestu í boltanum víða
um heim. Aðspurður segist hann
ekki telja að dónaskapur sé mikið
vandamál í boltanum nú um stund-
ir. Þetta hafi alltaf verið til staðar
og muni vera það áffam. Hann rifj-
ar upp að þegar hann var að spila
með mönnum eins og Ruud Gullit
og fleiri sem voru dökkir á hörund,
hafi það oft gerst að áhorfendur
hentu banönum inn á völlinn og
gerðu apahljóð. Þeir hafi ekki látið
það á sig fá heldur lagt sig meira
fram á vellinum. Hvað varðar al-
mennan dónaskap telur Pétur að
það sé í svipuðum farvegi og það
hafi alltaf verið. „Það er bara kjaft-
ur á mönnum í leik, það er hluti af
boltanum. Prúðustu menn gátu
rifið stólpakjaft inni á velli og ver-
ið svo eins og Ijós þegar leik var
lokið. Þetta er ekkert vandamál
sem þarf að vinna sérstaklega í,
heldur bara hluti af þessu öllu.“
Af þessum ummælum er ljóst að
ljótt orðbragð og dónaskapur hef-
ur lengi verið við líði í fótbolta.
Hinsvegar eru menn ekki á eitt
sáttir um hvort þetta hafi farið
versnandi síðustu ár eða ekki. Þeir
sem fylgjast með íslenskum fót-
bolta, þar sem nálægðin er oft
meiri við leikmenn og það sem
þeir segja heyrist betur en á stór-
um erlendum leikvöllum, fara þó
ekki í grafgötur um að þar er ekki
talað neitt sunnudagsskólamál.
Það á bæði við um leikmenn og
áhorfendur og mætti hver og einn
líta í eigin barm þegar að því kem-
ur.
-KÓP

Lagasmíðahmdaveiðimaður brýtur lög (sem hann setti sjáljur)
Sífellt fjölg-
ar þeim - lög-
brjótunum í
Sjálfstæðis-
þingflokkn-
um. Nú síðast
bættist Einar
Kristinn Guðfinnsson sjávarút-
vegsráðherra á sakamannabekkinn.
Það var áhugavert að hlusta á sjáv-
arútvegsráðherra „útskýra" það
fyrir þjóðinni hvernig stæði á því
að hann hefði gerst sekur um lög-
brot. Eiginlega frekar sagt; - væg-
ast sagt afar neyðarlegt, því hér er
á ferðinni ráðherra sem hefur farið
mikinn í baráttu gegn ólöglegum
fiskveiðum undanfarið. Bæði hér á
landi og á alþjóða vettvangi. Þetta
er líka dapurlegt í ljósi þeirrar
staðreyndar að þessi ráðherra er
æðsti yfirmaður fiskveiðieftirlits
hér við land, þar sem mönnum er
refsað miskunnalaust og af mikilli
hörku jafnvel fyrir minnstu yfir-
sjónir. Ráðherrann hefur allan sinn
pólitíska ferils verði dyggur varð-
hundur þess kerfis sem búið hefur
verið til um svokallaða fiskveiði-
stjórmm hér við land með öllum
þeim eftirlitsiðnaði, skrifræði og
refsigleði sem einkennir það kerfi.
En nú var sjálfur ráðherrann tek-
inn í landhelgi, ef svo má segja.
Útskýringar hans á hinu ólög-
lega lundadrápi voru eitthvað á þá
leið að vanþekking og fáfræði væri
ástæða þess að hann hefur undan-
farin ár stundað árlegar lundaveið-
ar án þess að hafa veiðikort. Nú er
ég ekki veiðimaður sjálfúr. Eg
þykist þó vita að þessi veiðikort
hafi verið við lýði í rúm tíu ár. Til
að fá veiðikort verða handhafar að
gangast undir námskeið og síðan
hæfhispróf. Þar skal m.a. könnuð
þekking manna á undirstöðuatrið-
um í stofnvistfræði, náttúruvernd,
dýravernd, greiningu fugla og
spendýra, hlunnindanýtingu,
veiðisiðfræði og þekkingu manna á
meðferð veiðitækja. Þetta er allt
samkvæmt reglugerð þar um. Þessi
reglugerð á rætur að rekja til laga
um vernd, friðun og veiðar á villt-
um fuglum og villtum spendýrum.
Þessi lög voru sett árið 1994 og þá
sat Einar Kristinn á þingi. Hann
tók þátt í umræðum um frumvarp-
ið og er ekki annað að sjá en hann
hafi kynnt sér það vel, því hann sá
ástæðu til að tjá sig um rétt manna
til að veiða hagamýs.
Ellefta grein lagafrumvarpsins
hófst á þessari setningu: „Allir sem
stunda veiðar á villtum dýrum,
öðrum en rottum og músum, skulu
afla sér veiðikorts gegn gjaldi, sbr.
3. mgr“.
Þegar atkvæðagreiðsla fór fram
um einstakar greinar frumvarpsins
þá var Einar Kristinn einn þeirra
35 þingmanna sem sögðu JÁ við
11. greininni. Hann var svo einn
þeirra sem samþykktu frumvarpið í
heild sinni við lokaafgreiðslu þann
11. maí 1994.
Lögin um vernd, friðun og veið-
ar á villtum fuglum og villtum
spendýrum eru mikilvægur laga-
bálkur enda koma þau oft til end-
urskoðunar hjá þinginu þar sem
þeim er gjarnan breytt. Þetta gerð-
ist til að mynda fyrir tveimur
árum, - vorið 2004. Þá lagði ríkis-
stjórnin fram frumvarp um breyt-
ingu á lögunum. Þar var meðal
annars í 7. grein átt við ákvæðið
um veiðikort. Var sérstök atkvæða-
greiðsla um 7. - 9. grein frum-
varpsins. Síðan voru greidd at-
kvæði um lögin í heild sinni.
Hvar var Einar Kristinn þegar
þetta gerðist í maí árið 2004? Jú
hann sat í þingsalnum og nú sem
formaður þingflokks Sjálfstæðis-
manna. Sem slíkur var hann í for-
svari fýrir flokkinn við atkvæða-
greiðsluna og hlaut að bera ríka
skyldu til að kynna sér efni þess
sem verið var að samþykkja þar
sem þetta var jú stjórnarfrumvarp.
Einar leiddi sinn þingflokk gegn-
um atkvæðagreiðslurnar fýrir
tveimur árum síðan. Hann sagði
þarna JÁ í atkvæðagreiðslunni um
veiðikortin. Hann sagði líka JÁ í
lokaatkvæðagreiðslu um frumvarp-
ið í heild sinni.
Veiðikortin eru alþekkt hér á
landi. Skoðun í gagnasöfnum fjöl-
miðla sýnir að þau hafa iðulega
verið í hinni opinberu umræðu við
ýmis tækifæri. Þrátt fýrir umræð-
una og þrátt fýrir að hafa sjálfur í
tvígang tekið þátt í að setja lög um
veiðikortaskylduna, þá þykist al-
þingismaðurinn, ráðherrann og
lunda- og hagamúsaveiðiáhuga-
maðurinn Einar Kristinn Guð-
finnsson ekkert kannast við að það
þurfi veiðikort til að stunda ltmda-
veiðar! Trúi þessu hver sem vill.
Magnús Þór Hafsteinsson,
þingmaður Frjálslynda flokksins
(www.magnusthor.is)