Morgunblaðið - 25.05.2019, Side 43

MENNING 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. MAÍ 2019
Sýning ljósmyndarans Stuarts
Richardson, A Matter of Entropy,
verður opnuð í sýningarsalnum
Ramskram að Njálsgötu 49 í dag,
laugardag, klukkan 17.
Stuart, sem hefur verið búsettur
hér á landi um árabil, sýnir röð
ljósmynda af gömlum húsum sem
hafa verið flutt til á höfuðborgar-
svæðinu og fundinn staður á yfir-
gefnum lóðum.
Í tilkynningu um sýninguna og
myndröðina bendir Stuart á að
hundrað ára gömul hús njóti frið-
unar hér á landi. Hins vegar fái
framkvæmdaaðilar leyfi til að
flytja þau til og það sé iðulega
gert og hefur hann myndað nokkr-
ar slíkar byggingar á nokkurra ára
tímabili, þar sem þær standa og
grotna á stundum niður. Hann
tekur sem dæmi hús sem stóð við
Laugaveg 74. Framkvæmdaaðilar
ætluðu að auka byggingamagn lóð-
arinnar og fluttu árið 2007 gamla
húsið út á Granda en þeim var
skylt að nota það sem fremsta
hluta nýju byggingarinnar. Þess í
stað hafi þó verið byggð ný fram-
hlið, eins og gamla húsið, sem lét
sífellt meira á sjá úti á Granda og
var að lokum eytt síðastliðið haust.
Stuart spyr, um hvað verndun
bygginganna snúist þá.
Ljósmynd/Stuart Richardson
Á stæði Eitt húsanna sem Stuart Richardson hefur fylgst með.
Verndaðar byggingar
en standa vanhirtar
Bíldshöfða 16, 110 Reykjavík 414 84 00 www.martex.is
Góð þjónusta
byrjar með
flottum fatnaði.
Fatnaður fyrir fagfólk
TÓNLIST
Arnar Eggert Thoroddsen
arnareggert@arnareggert.is
Hátíðin var fyrst haldin árið2016, þá undir nafninuReykjavík Deathfest, og
var þá um eitt kvöld á Gauknum að
ræða, þar sem hin bandaríska
Cephalic Carnage lék ásamt íslensk-
um sveitum. Hátíðinni óx svo fiskur
um hrygg næstu tvö árin og í ár var
ákveðið að víkka fókusinn enn frek-
ar og „endurmarka“. Í stað þess að
meginþorri hljómsveitanna væri af
dauðarokkskyni, eins og nafnið bar
með sér, skýlir Reykjavik Metalfest
alls kyns afbrigðum af öfgarokki,
eitthvað sem maður fann rækilega
fyrir þá þrjá daga sem hún stóð yfir
(og var hún meira að segja ögn
lengri, eins og ég mun koma að
seinna í þessum pistlingi).
Tónleikar voru á fimmtudegi til
laugardags á Gauknum. Mæting var
með eindæmum góð og stemningin í
senn nærandi og ljúf. Það er fátt
sem slær það út að hitta sína líka,
njóta tónlistar með þeim og spjalla.
Ég hitti marga góða félaga frá
fornri tíð, bræður og systur í málmi
sem maður hittir auðvitað alltof
sjaldan. Svartar verur voru uppi um
alla veggi, kynslóðabilið breitt og
pláss fyrir alla. Hugsað var fyrir
öllu, varningur var m.a. til sölu, boð-
ið var upp á sérstaka þungarokks-
göngu um Reykjavík og Veganæs,
veganstaðurinn góðkunni sem er
inni á Gauknum, bauð upp á „black-
metal“ borgara. Einnig var keyrður
ráðstefnuhluti, þar sem hags-
munaaðilar úr ólíkum áttum ræddu
stöðu íslensks þungarokks út frá
margvíslegum vinklum.
Erlendar merkissveitir eins og
Svart Crown, Benighted og Deme-
lich glöddu mannskapinn, sem og
Hamferð frá Færeyjum sem maður
telur varla sem erlenda! Baðstofu-
rokkið þeirra (nafn sem lýsa skal
ljúfri og þægilegri stemningunni í
tónlist þeirra, þó dökk sé) var stór-
kostlegt og ég hvet fólk til að tékka
á þessari eðalsveit. Íslensku sveit-
irnar ollu þá ekki vonbrigðum. Þið
getið ímyndað ykkur hversu ynd-
islegt það var að sjá Forgarð helvít-
is á fullu spani, þeir eiginlega
rústuðu hátíðinni á fyrsta degi.
Kjaftshögg. Andavald var magnað,
seiðandi en um leið illúðlegur svart-
málmur. Beneath, með sitt tækni-
bundna dauðarokk, fór þá mikinn en
um sönginn sá sjálfur Gísli Sig-
mundsson, einn skipuleggjenda og
fyrrum leiðtogi Sororicide. Svarti-
dauði, ein helsta svartþungarokks-
sveit landsins í dag, en sú sena er
ógurleg, fór þá á kostum. Gríðar-
keyrsla og grimmd.
Það var síðan Napalm Death, ein
áhrifaríkasta öfgarokkssveit allra
tíma, sem lék á lokakvöldinu. Hví-
líkur fengur að fá þessa meistara til
landsins, og fólk nýtti tækifærið og
„pytturinn“ fyrir framan sviðið ólg-
aði.
Hátíðinni var þjófstartað á mið-
vikudeginum er myndin Lords of
Chaos var sýnd í Bíó Paradís. Henni
var svo slitið, formlega, á sunnudeg-
inum á sama stað en þá var heimild-
armyndin Slave to the Grind sýnd,
mynd um „grind-core“ stefnuna svo-
kölluðu sem Napalm Death átti rík-
an þátt í að móta. Shane Embury,
bassaleikari sveitarinnar, sat fyrir
svörum eftir sýningu.
Það er eðlilega erfitt að draga
fimm daga hátíð saman í 500 orða
pistli. Eftir stendur að hér er eitt-
hvað gott að vaxa, andinn er með
því móti eins og ég nefndi hér fyrr.
Aðstandendur eru metnaðarfullir,
það veit ég, og allur rekstur hennar
og viðmót þess kjarna sem að hátíð-
inni stendur er hreinlega til fyrir-
myndar. Megi hátíðin ganga sem
lengst. Áfram þungarokk!
Ljósmyndir/Halldór Ingi
„Kjaftshögg“ „Þið getið ímyndað ykkur hversu yndislegt það var að sjá Forgarð helvítis á fullu spani, þeir eig-
inlega rústuðu hátíðinni á fyrsta degi,“ skrifar höfundur hrifinn um framlag þessarar öflugu hljómsveitar.
Þrír dagar af þunga-
rokki … og ögn meira
Þungarokkshátíðin
Reykjavik Metalfest
fór fram um síðustu
helgi og var mikið um
dýrðir, dáðir og níð-
þunga bárujárnstónlist.
Dauðarokk Um sönginn í hljómsveitinni Beneath „sá sjálfur Gísli Sig-
mundsson, einn skipuleggjenda og fyrrverandi leiðtogi Sororicide.“
»Mæting var með eindæmum góð og
stemningin í senn nær-
andi og ljúf. Það er fátt
sem slær það út að hitta
sína líka, njóta tónlistar
með þeim og spjalla.