Morgunblaðið - 03.06.2019, Page 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 3. JÚNÍ 2019
Sálm. 14.2
biblian.is
Drottinn horfir á
mennina af himnum
ofan til þess að sjá
hvort nokkur sé
hygginn, nokkur
sem leiti Guðs.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐLAUG HINRIKSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Höfða, áður
Höfðagrund 2, Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 4. júní klukkan 13.
Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði.
Þeir sem vilja minnast hennar láti Dvalarheimilið Höfða njóta
þess.
Börn, tengdabörn og ömmubörn
✝ Gísli Guð-mundsson
fæddist í Reykja-
vík 19. nóvember
1953. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 21.
maí 2019. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Guð-
jónsson bílstjóri, f.
5.3. 1916, d. 15.9.
1962, og Ólafía
Ingibjörg Sigríður Guðmunds-
dóttir húsmóðir, f. 7.8. 1910, d.
20.3. 1984. Systkini Gísla: Ól-
ína Þórey Jónsdóttir, f. 16.9.
1932, d. 14.6. 1985, Guð-
mundur Jónsson, f. 18.12.
1933, d. 4.8. 1996, Jóna Guð-
rún Guðmundsdóttir, f. 19.4.
Finni Dellsén. Dóttir þeirra er
Katrín Anna, f. 25.2. 2012. 4)
Guðmundur Garðar, f. 20.9.
1982.
Gísli kvæntist hinn 21.8.
2004 Sólveigu Margréti Ás-
mundsdóttur, f. 5.8. 1962. For-
eldrar hennar eru Birgit And-
ersdóttir, f. 22.8. 1935, og
Ásmundur Jónsson, f. 28.8.
1928. Synir Gísla og Sólveigar
eru: 1) Ásmundur Óli, f. 6.4.
1993, og 2) Aron Freyr, f. 15.3.
1997, í sambúð með Kötlu Sif
Friðriksdóttur, f. 28.2. 1999.
Gísli sleit barnsskónum í Bú-
staðahverfinu í Reykjavík.
Hann útskrifaðist sem húsa-
smiður 1977 og fékk síðar
meistararéttindi. Hann starfaði
sem byggingarmeistari alla
sína starfsævi.
Útför Gísla fer fram frá
Lindakirkju í dag, 3. júní 2019,
og hefst athöfnin klukkan 13.
1944, d. 12.4. 2013,
og Hrafnhildur
Margrét Guð-
mundsdóttir, f.
25.9. 1947.
Fyrri sambýlis-
kona Gísla var
Stefanía A. Garð-
arsdóttir, f. 31.1.
1953. Börn þeirra
eru: 1) Hafdís
Gerður, f. 23.11.
1973, gift Bjart-
mari Inga Sigurðssyni. Dóttir
þeirra er Sóldís Fríða, f. 30.7.
2015. 2) Lilja Björg, f. 26.8.
1976, gift Jóni Baldvini Jóns-
syni. Börn þeirra eru Jenný
Rebekka, f. 19.3. 2002, og Guð-
mundur Árni, f. 19.4. 2006. 3)
Erla Guðrún, f. 13.7. 1981, gift
Elsku pabbi minn, það er
þungt að þurfa að kveðja þig svo
snemma. Þú varst stór karakter
og skilur eftir þig stórt skarð.
Það var alltaf gott að koma í
Bergsmárann til ykkar Sollýjar.
Þar standa dyrnar manni alltaf
opnar eins það væri manns eigið
heimili. Þú varst sterkur maður
og þrátt fyrir veikindi síðustu
vikna mátti varla á þér sjá að lík-
aminn væri orðinn þreyttur.
Mér þykir óendanlega vænt
um þann tíma sem við náðum að
eyða saman síðustu vikur á
Landspítalanum. Mér verða allt-
af minnisstæð þau skipti sem
súrefnisupptakan þín var mæld
meðan ég var hjá þér. En eins og
feðga er von var ég alltaf mæld-
ur líka og úr varð keppni hvor
kæmi betur út. Það gladdi þig
alltaf svo mikið þegar þú komst
betur út en ég. En það kom mér
heldur ekki á óvart þegar ég
komst að því að þú varst búinn
að æfa ákveðna tækni við önd-
unina til að „svindla“ á mælinum
meðan við kepptum. Það var svo
vel við hæfi að þú eyddir bróð-
urpartinum af þessum tíma í að
gera grín að mér fyrir að þora
ekki að splæsa bara í drauma-
jeppann minn. En þú varst alltaf
framtakssamur og ósjaldan
sagðir þú við mig þegar ég var
að velta mér upp úr hlutunum,
„hættu að hugsa drengur og
bara gerðu þetta, restin redd-
ast“. En það lýsti þér vel. Þú
gerðir hlutina, framkvæmdir, og
oftast redduðust þeir líka. Þrátt
fyrir hrjúfa iðnaðarmanninn sem
þú varst, þá varstu hlýr og góður
þegar á reyndi. Þú skynjaðir allt-
af þegar eitthvað bjátaði á hjá
mér og þá mættir þú manni með
hlýju og skilningi. Ég þurfti
aldrei að afsaka eða útskýra
sjálfan mig við þig. Það verður
skrýtið og tómlegt að hafa þig
ekki lengur hjá okkur. En þú
skilur okkur eftir með margar
góðar minningar um góðan
mann. Mann sem mátti ekkert
aumt sjá og var alltaf til í að
rétta út hjálparhönd. Ég kveð í
dag mann sem ég get stoltur
kallað pabba minn.
Að kvöldi þess dags er þú
kvaddir komu í huga mér marg-
ar hugsanir og enn fleiri orð sem
urðu að eftirfarandi ljóði. Með
þessu ljóði langar mig að kveðja
þig, elsku pabbi minn. Hvíldu í
friði.
Í minningu föður
Ég þarf ekki að sakna að fá þig að
sjá,
því alltaf þú verður hug mínum hjá.
Þarf ekki að sakna hve heitt þú annt
mér,
því hjartað mitt geymir þá ást er þú
gafst mér.
Ég þarf ekki að sakna
nærverustundar,
því inni í mér minning þín ævilangt
blundar.
Það leynist þó söknuður í þitt skarð.
Ég sakna þess aðeins sem aldrei
varð.
(Guðmundur Garðar Gíslason)
Þinn sonur
Guðmundur Garðar Gíslason.
Elsku besti pabbi minn, ég
trúi ekki að þú sért farinn frá
okkur, ég veit að við náðum ekki
alltaf saman en þú gafst samt
aldrei upp á mér. Sama hvað
gekk á varstu alltaf til staðar
fyrir mig þótt ég ætti það ekki
alltaf skilið og ég verð ævinlega
þakklátur fyrir það og allt sem
þú hefur gert fyrir mig. Ég vildi
að þú værir ennþá með okkur því
ég þarf að bæta þér svo mikið
upp, en ég veit að þú áttir þér
draum og ég lofa þér að uppfylla
hann.
Ég er þakklátur fyrir alla tím-
ana okkar saman, góðu og
slæmu, og það eru forréttindi að
hafa fengið að vera sonur þinn.
Þú varst besti maður sem ég hef
kynnst, með hjarta úr gulli og ég
hefði ekki getað óskað mér betri
pabba.
Ég elska þig.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
minn.
Þinn sonur Ási.
Ásmundur Óli Gíslason.
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast Gísla tengdasonar
okkar sem er borinn til grafar í
dag. Þar fór hlýr og hjálpsamur
maður sem tók okkur alltaf opn-
um örmum og vildi allt fyrir okk-
ur gera. Þótt Gísli hefði ætíð um
nóg að hugsa gaf hann sér alltaf
tíma til að ráðleggja okkur og
aðstoða ef þörf var á og það var
gert af áhuga og einlægni. Heim-
sóknirnar til fjölskyldunnar í
Bergsmáranum voru óteljandi
og þar mætti okkur alltaf velvild
og vinátta sem við verðum æv-
inlega þakklát fyrir. Við syrgjum
góðan mann sem féll allt of fljótt
frá og þökkum af hlýhug sam-
fylgdina.
Birgit (Bigga) og
Ásmundur (Ási).
Mágur minn er fallinn frá
langt fyrir aldur fram eins og svo
allt of margir. Tíminn líður hratt
og þegar ég frétti að Gísli hefði
kvatt okkur áttaði ég mig á því
að það eru komin þrjátíu ár síðan
leiðir okkar lágu fyrst saman
þegar hann varð einn af fjöl-
skyldunni. Gísli var húsasmíða-
meistari og byggði systur minni
og tveimur sonum þeirra hús í
Bergsmára í Kópavogi þar sem
ég leigði af þeim á neðri hæðinni
á tímabili nokkrum árum seinna.
Samveran var einstaklega þægi-
leg og ég var alltaf velkominn í
kaffi á efri hæðina. Það hefur
alla tíð verið gott að kíkja við í
Bergsmáranum. Gísli vildi öllum
vel og var sérstaklega hjálplegur
við tengdaforeldra sína. Hann
var vanur að opna sitt heimili á
gamlárskvöld þar sem fjölskyld-
an safnaðist saman og kvaddi
gamla árið. Gísli tók afar vel á
móti fólki og hann gaf öðru fólki
gjarnan meira af sjálfum sér en
hann sjálfur fékk til baka frá
öðrum. Sem húsasmíðameistari
skildi Gísli eftir sig margar
byggingar en því miður er því nú
oft á tíðum svo háttað að menn-
irnir fá ekki alltaf að sjá árangur
verka sinna. Stutt veikindi urðu
til þess að Gísli lést aðeins tíu
dögum áður en hann átti að skila
af sér sinni nýjustu byggingu,
nýju og glæsilegu hóteli á Sel-
fossi.
Samúðarkveðjur til allra að-
standenda frá mér og Bettinu og
sérstaklega til allra í Bergsm-
áranum. Takk fyrir samfylgdina.
Hún hefði mátt verða lengri.
Bergur.
Elsku afi, þín verður saknað.
Nú legg ég augun aftur,
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín barnabörn,
Jenný Rebekka, G. Árni,
Katrín Anna
og Sóldís Fríða.
Fallinn er frá frændi minn
Gísli Guðmundsson húsasmíða-
meistari. Við vorum nánir og
góðir vinir. Ég vil minnast hans
með fáum orðum og rifja upp
góðar minningar. Móðir hans og
amma mín voru systur. Ég man
fyrst eftir Gísla um það bil sex
ára er hann kom með móður
sinni og systrum á Þinghóls-
brautina. Það var miklu algeng-
ara hér fyrr á tímum að fara í
óundirbúnar heimsóknir og ég
man eftir mér á Hólmgarðinum
hjá Lóu og Gísla. Það er sterkt í
minningunni, þegar við vorum
litlir strákar, hve Gísli var alltaf
flottur og fínn, svo af bar á þeim
tíma.
Það var alltaf fagnaðarfundur
hjá okkur Gísla, þegar við hitt-
umst og gaman að tala við hann
og spjalla. Hann var einstakur
persónuleiki og gegnheill maður.
Við vorum alls ekki alltaf sam-
mála en það gerði bara samræð-
urnar skemmtilegri. Hann var
ekki dómharður á annað fólk og
hallmælti ekki öðrum. Gísli var
einstaklega heiðarlegur maður,
bæði gagnvart sjálfum sér og
öðrum. Nærvera hans var góð og
gott að eiga við hann samskipti.
Mér er efst í huga, þegar ég
minnist Gísla, hversu einlægur
hann var í öllum samskiptum og
hreinn og beinn. Hann var ekk-
ert að draga af hlutunum né
heldur fegra. Þess vegna var
Gísli helsti ráðgjafi minn og ég
leitaði mjög oft til hans. Ég hef
gert mér far um að hitta hann oft
undanfarin ár. Hann var einstak-
lega fróður um allt sem viðkom
byggingum og ekki síst hinu
flókna regluverki sem nú er í
gangi. Gísli var alltaf reiðubúinn
að aðstoða og hjálpa mér og
minni fjölskyldu. Frændrækni
Gísla var einstök.
Gísli er einhver sá duglegasti
verkmaður sem ég hef kynnst og
afskaplega ósérhlífinn. Það er al-
veg ótrúlegt hvað hann hefur af-
kastað á stuttri ævi. Hann hefur
byggt hundruð íbúða og sjö hótel
og núna næstu daga verður opn-
að glæsilegt hótel á Selfossi.
Honum entist ekki aldur til að
vera við formlega opnun hótels-
ins. Margar byggingar bera
merki hans um ókomna tíma.
Hann var ötull við að gera upp
og endursmíða gömul hús í mið-
borginni. Allt þetta ber merki
um einstakan mann, sem er fall-
inn frá allt of snemma.
Lífið lék ekki alltaf við Gísla
og voru mörg áföll í lífi hans, en
hann var sigurvegarinn, sem lét
ekki bugast þó á móti blési. Því
miður var góðmennska hans oft
misnotuð af óheiðarleika og sá
óheiðarleiki var honum svo
fjarri. Þess vegna urðu áföllin
honum þungbærari.
Sorgin er stór og missirinn
mikill og maður ásakar sjálfan
sig fyrir að hafa ekki ræktað
samskiptin meir og betur. Alltaf
var ég á leiðinni en núna er það
of seint. Andlát hans kom eins og
þruma úr heiðskíru lofti. Þó veit
ég að hann hefur farið í margar
hjartaaðgerðir, en samt var hann
svo hress og hreystin uppmáluð
síðast þegar ég hitti hann fyrir
nokkrum vikum.
Ég votta fjölskyldu Gísla
dýpstu samúð. Blessuð sé minn-
ing hans.
Steinþór Ólafsson.
Það tekur á að skrifa minning-
arorð um mann sem maður hefur
mætur á og sérstaklega þegar
andlátið bar brátt að. Gísli mág-
ur okkar hafði átt við veikindi að
stríða og verið inn og út af spít-
ala í nokkurn tíma. Veikindin
ágerðust hratt og símhringingin
um ótímabært andlát hans var
óvænt. Gísla kynntumst við fyrst
fyrir rúmum 30 árum þegar
hann og Sollý systir okkar tóku
saman. Þar fór kraftmikill og
vinnusamur maður, svipsterkur
og indæll í allri viðkynningu.
Gísli var byggingameistari og
hafði brennandi áhuga á því sem
hann var að byggja í hvert sinn.
Við hittumst gjarnan á heimili
þeirra Sollýjar og umræðuefnið
var oft framkvæmdirnar sem
hann vann að. Þó byggingar
væru Gísla mikið áhugamál þá
var fjölskyldan honum meira
virði og velferð hennar gekk fyr-
ir. Gísli átti fjögur börn af fyrra
hjónabandi og með tímanum
fæddust þeim Sollý synirnir Ás-
mundur Óli og Aron Freyr. Sam-
gangur allra systkinanna var
mikill og náinn og sérstaklega
eftir að Gísli og Sollý fluttu í
Bergsmárann. Með tímanum
komu tengdabörn og barnabörn
og gleðin var við völd þegar allur
hópurinn kom saman. Á slíkum
stundum leið Gísla vel en gat
orðið annars hugar því hann var
alltaf að velta einhverju fyrir sér
og var ekki mikið fyrir að sitja
kyrr. Hann þurfti að ganga um
og voru vangaveltur hans iðu-
lega tengdar þeim framkvæmd-
um sem unnið var að. Eftir að
þau fluttu í húsið í Bergsmáran-
um buðu þau foreldrum og
systkinum Sollýjar alltaf í ára-
mótafagnað og sá siður hefur
haldist í um 20 ár. Eldri börn
Gísla og þeirra fjölskyldur litu
einnig inn og því var þetta fjöl-
menn og skemmtileg fjölskyldu-
samvera. Það var alltaf stór-
veisla útbúin af húsmóðurinni og
Gísli naut þess að snúast í kring-
um fólkið og bera því veitingar.
Það vildi enginn missa af ára-
mótunum í Bergsmáranum og
ljósadýrðinni sem náði hámarki
um miðnætti
En lífið er ekki alltaf dans á
rósum og það komu tímabil sem
voru erfiðari en önnur bæði í
persónulegu lífi og vinnu. Gísli
gat tekið það inn á sig en lundin
var létt og stutt í góðlátlegu
glettnina gagnvart fjölskyldunni.
Það birti alltaf til og verkin urðu
stærri og umfang þeirra jókst
með tímanum. Gísli vildi skila af
sér vönduðu verki og lagði metn-
að sinn í að efni og frágangur
væri í hæsta gæðaflokki. Inn-
kaupaferðir þeirra hjóna voru
margar og þar var lögð áhersla á
að finna vandað efni sem hann
flutti sjálfur til landsins. En
aldrei gleymdist fjölskyldan og
hann hugsaði alltaf vel um sína
nánustu. Sjálfur vildi hann hafa
snyrtilegt í kringum sig og lagði
áherslu á að garðurinn væri fal-
legur og vel hirtur. Þar gat hann
gengið lengi um og velt ýmsu
fyrir sér.
Gísla verður sárt saknað og
dapurt að sjá á bak góðum
manni sem féll allt of snemma
frá. Elsku Sollý, Ásmundur Óli,
Aron Freyr, Erla, Lilja, Hafdís
og Guðmundur, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og megi
góðar minningar veita ykkur
gleði á erfiðri stundu.
Lovísa, Jón, Guðmundur
og fjölskyldur.
Það tekur á að skrifa minning-
arorð um mann sem maður hefur
mætur á og sérstaklega þegar
andlátið ber brátt að. Gísli mág-
ur okkar hafði átt við veikindi að
stríða og verið inn og út af spít-
ala í nokkurn tíma. Veikindin
ágerðust hratt og símhringingin
um ótímabært andlát hans var
óvænt. Gísla kynntumst við fyrst
fyrir rúmum 30 árum þegar
hann og Sollý systir okkar tóku
saman. Þar fór kraftmikill og
vinnusamur maður, svipsterkur
og indæll í allri viðkynningu.
Gísli var byggingameistari og
hafði brennandi áhuga á því sem
hann var að byggja í hvert sinn.
Við hittumst gjarnan á heimili
þeirra Sollýjar og umræðuefnið
var oft framkvæmdirnar sem
hann vann að. Þó að byggingar
væru Gísla mikið áhugamál var
fjölskyldan honum meira virði og
velferð hennar gekk fyrir. Gísli
átti fjögur börn af fyrra hjóna-
bandi og með tímanum fæddust
þeim Sollý synirnir Ásmundur
Óli og Aron Freyr. Samgangur
allra systkinanna var mikill og
náinn og sérstaklega eftir að
Gísli og Sollý fluttu í Bergsmár-
ann. Með tímanum komu tengda-
börn og barnabörn og gleðin var
við völd þegar allur hópurinn
kom saman. Á slíkum stundum
leið Gísla vel en gat orðið annars
hugar því hann var alltaf að velta
einhverju fyrir sér og var ekki
mikið fyrir að sitja kyrr. Hann
þurfti að ganga um og voru
vangaveltur hans iðulega tengd-
ar þeim framkvæmdum sem
unnið var að. Eftir að þau fluttu í
húsið í Bergsmáranum buðu þau
foreldrum og systkinum Sollýjar
alltaf í áramótafagnað og sá sið-
ur hefur haldist í um 20 ár. Eldri
börn Gísla og þeirra fjölskyldur
litu einnig inn og því var þetta
fjölmenn og skemmtileg fjöl-
skyldusamvera. Það var alltaf
stórveisla útbúin af húsmóður-
inni og Gísli naut þess að snúast í
kringum fólkið og bera því veit-
ingar. Það vildi enginn missa af
áramótunum í Bergsmáranum
og ljósadýrðinni sem náði há-
marki um miðnætti
En lífið er ekki alltaf dans á
rósum og það komu tímabil sem
voru erfiðari en önnur bæði í
persónulegu lífi og vinnu. Gísli
gat tekið það inn á sig en lundin
var létt og stutt í góðlátlegu
glettnina gagnvart fjölskyldunni.
Það birti alltaf til og verkin urðu
stærri og umfang þeirra jókst
með tímanum. Gísli vildi skila af
sér vönduðu verki og lagði metn-
að sinn í að efni og frágangur
væri í hæsta gæðaflokki. Inn-
kaupaferðir þeirra hjóna voru
margar og þar var lögð áhersla á
að finna vandað efni sem hann
flutti sjálfur til landsins. En
aldrei gleymdist fjölskyldan og
hann hugsaði alltaf vel um sína
nánustu. Sjálfur vildi hann hafa
snyrtilegt í kringum sig og lagði
áherslu á að garðurinn væri fal-
legur og vel hirtur. Þar gat hann
gengið lengi um og velt ýmsu
fyrir sér.
Gísla verður sárt saknað og
dapurt að sjá á bak góðum
manni sem féll allt of snemma
frá. Elsku Sollý, Ásmundur Óli,
Aron Freyr, Erla, Lilja, Hafdís
og Guðmundur, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og megi
góðar minningar veita ykkur
gleði á erfiðri stundu.
Lovísa, Jón, Guðmundur
og fjölskyldur.
Gísli Guðmundsson
 Fleiri minningargreinar
um Gísla Guðmundsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Ástkær móðir okkar, amma og
tengdamamma,
ERNA ASPELUND
sjúkraliði,
Björtuhlíð 13,
lést á Landspítalanum 26. maí eftir stutt
veikindi, umvafin ást og kærleik fjölskyldu
sinnar.
Útförin fer fram fimmtudaginn 6. júní klukkan 15 frá
Fossvogskirkju í Reykjavík.
Júlíana H. Aspelund Guðmundur Hjartarson
Berglind B. H. Aspelund Guðmundur Guðjónsson
Helena H. Aspelund
Davíð Ö. Hansson Jóhanna Katrín Þórhallsdóttir
Snæfríður, Sóllilja, Erna Dagný, Þorbjörg Tinna, Ernir,
Guðjón Andri, Hákon Kári, Dagbjört Lilja, Jökla og Halla
Bergrún