Morgunblaðið - 26.06.2019, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. JÚNÍ 2019
✝ Helga Lofts-dóttir fæddist í
Reykjavík 4. maí
1939. Hún lést á
Vífilsstöðum 19.
júní 2019.
Foreldrar henn-
ar eru Laufey Ein-
arsdóttir, f. 4. júlí
1909, d. 9. október
1991, og Loftur
Georg Jónsson, f.
20. september
1902, d. 20. febrúar 1969. Systk-
ini Helgu eru Skarphéðinn
Loftsson, Eyrún Lára Lofts-
dóttir, Lofthildur Kristín Lofts-
dóttir, Guðmunda Loftsdóttir,
Eiríkur Jón Loftsson og Hrefna
úar 1986, kvæntur Hörpu Hrund
Hinriksdóttur, f. 25. september
1987, og Andri Björn Róberts-
son, f. 24. febrúar 1989, kvæntur
Ruth Jenkins Róbertsson, f. 25.
janúar 1987. Barnabörn Helgu
eru sjö talsins, Rómeó Máni
Ragnarsson, 15 ára, Emilía
Embla Ragnardóttir, 9 ára, Lúk-
as Myrkvi Gunnarsson, 10 ára,
Andrea Ylfa Gunnarsdóttir, 5
ára, Álfrún Alba Gunnarsdóttir,
3 ára, Hilda Rose Andradóttir
Róbertsson, 1 árs og Magnús
James Andrason Róbertsson,
3ja mánaða.
Helga starfaði alla sína
starfsævi við verslunarstörf.
Fyrst í versluninni Réttarholti
og síðan í verslun Hagkaupa í
Skeifunni.
Útförin verður frá Bústaða-
kirkju í dag, 26. júní 2019, kl. 13.
Loftsdóttir. Guð-
munda og Hrefna
lifa Helgu. Þann 30.
desember 1971 gift-
ist Helga Gunnari
Kristjánssyni, f. 2.
febrúar 1941, d. 28.
janúar 2014. Helga
eignaðist soninn
Róbert Birgi Agn-
arsson 21. október
1957. Róbert er
kvæntur Önnu
Björnsdóttur, f. 23. nóvember
1958. Barnabörn Helgu eru
Helga Sif Róbertsdóttir, f. 21.
júlí 1981, gift Ragnari Má Sverr-
issyni, f. 14. janúar 1980, Gunn-
ar Freyr Róbertsson, f. 10. febr-
Elsku mamma.
Nú er hvíldin komin. Hvíldin
sem þú þráðir svo mjög í þínum
þungbæru veikindum. Eftir sitj-
um við með allar góðu minning-
arnar, sem munu ylja okkur að
eilífu.
Þú varst mér yndisleg frá
þeirri stundu sem ég fæddist. Ég
hefði ekki getað hugsað mér
betri móður, sem alltaf var til
staðar fyrir mig og vildi mér allt
hið besta. Auðvitað þurftir þú að
strita myrkranna á milli þegar
þú varst ein með mig. Þá var gott
að búa í Hólmgarðinum, í hlýjum
höndum ömmu og afa. Þú sást til
þess að mig skorti aldrei neitt,
hvorki veraldlega hluti né ljúfa
ást og umhyggju.
Svo kom yndislegur eiginmað-
ur þinn, Gunnar Kristjánsson,
inn í líf okkar. Hann var þér ást-
kær eiginmaður og mér góður
faðir. Það er mér afar minnis-
stætt þegar litla fjölskyldan
fluttist í nýju, fallegu og heim-
ilislegu íbúðina í Asparfellinu.
Svo varð strákurinn þinn ást-
fanginn og fluttist að heiman.
Það voru eflaust mikil viðbrigði
fyrir þig og mig. En lífið hélt
áfram. Og þú og Gunnar hélduð
áfram að styðja mig og Önnu
með ráðum og dáð. Svo komu
barnabörnin þrjú eitt af öðru.
Þeim sinntuð þið af mikilli alúð
og þau elska að segja frá fjörinu
þegar þau heimsóttu ömmu og
afa í Aspó og fóru með ykkur í
ævintýraferðir út í Gróttu. Og
seinna komu barnabarnabörnin,
sem nú eru orðin sjö. Og öll börn-
in elskuðu ykkur vegna þess
hversu ljúf og góð þið voruð við
þau.
Þú vannst ekki á mörgum
stöðum um ævina, mamma. Í
versluninni Réttarholti og síðan í
Hagkaup í Skeifunni. En þú
vannst þín störf af miklum áhuga
og fagmennsku. Ég var svo stolt-
ur af þér þegar frétt kom um það
í blaðinu að verðmerkingar væru
réttastar í Hagkaup í Skeifunni.
Það var þitt starf og þetta var
viðurkenning sem mér fannst
miklu merkilegri en fálkaorðan.
Sýndi og sannaði hveru frábær
starfsmaður þú varst. Þú vannst
störf þín af trúmennsku og varst
ánægð í þínu. Þér var boðið að
sinna ábyrgðarstörfum, en það
var ekki á þínu áhugasviði. En
mamma, þú hefðir getað lært og
unnið við hvað sem er. Aðstæður
þínar voru bara þannig að það
var ekki í boði fyrir þig á þínum
yngri árum.
Það var þungbært fyrir þig
þegar Gunnar lést langt fyrir
aldur fram. Þið voruð svo sam-
rýnd og góð saman. Þá varst þú
orðin veik og dvaldist á hjúkr-
unarheimilinu Eir. Þau voru
þung sporin þangað fyrir mig til
að tilkynna þér lát Gunnars. Frá
þeim tíma hafa liðið fimm erfið
ár fyrir þig.
Þú varst glæsileg kona, sem
allir tóku eftir. Þú varst heiðar-
leg og réttsýn. Þú barðist fyrir
lítilmagnann og gerðir allt sem í
þínu valdi stóð til að létta líf
þeirra sem erfiðleikar steðjuðu
að. Fólkið sem bjó í sambýlinu í
Asparfelli 8 fann vel fyrir velvild
þinni og oftar en ekki þegar ég
heimsótti þig sat fólk úr sambýl-
inu við uppdekkað borð hjá þér
og þáði hjá þér veitingar og
hjartahlýju. Þú varst mikill fróð-
leiksbrunnur, því þú last mikið
og vissir þar af leiðandi mikið.
Meira en flestir. Margir höfðu
því gaman af því að heyra þig
segja frá liðnum tímum, merki-
legu fólki og atburðum.
Elsku, hjartans mamma. Ég
sakna þín mikið.
Þinn sonur,
Róbert Birgir Agnarsson.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíl þú í friði, elsku tengda-
mamma.
Þín
Anna Björnsdóttir.
Elsku amma.
Þú varst ljósið í lífinu sem
lýstir okkur hinum veginn með
visku þinni, manngæsku og gleði.
Nú ertu farin og við söknum þín
svo óskaplega mikið.
Við minnumst þín með þeim
ótalmörgu minningum um þig og
afa Gunnar sem þú ferð nú til
fundar við í draumalandinu, ást-
in í lífi þínu bíður í Gróttunni
ykkar með vönd af hvítum orkí-
deum, kaffibrúsa og langajón.
Ykkar staður, við sjávarniðinn í
fallegu veðri að virða fyrir ykkur
hafið og fjöruna í samneyti hvort
annars. Þið kennduð okkur að líf-
ið þarf ekki að vera flókið til að
hægt sé að njóta þess.
Allar góðu stundirnar í Asp-
arfellinu þar sem við lékum okk-
ur með gullið þitt, ekkert var svo
kært að við mættum ekki leika
með það. Alltaf hefurðu stutt við
bakið á okkur og við munum
halda merki þínu á lofti með já-
kvæðni og manngæsku að vopni,
óendanlega þakklát fyrir allt það
sem þú gafst okkur. Tíma, kær-
leik og ótakmarkaða ást.
Asparfellið var þessi staður
sem gott var að koma á, fá að
gista, spila ólsen-ólsen og breyta
íbúðinni í kastala með öllu því
sem var tiltækt. Við munum svo
vel eftir bíltúrum með þér og afa,
þar sem við keyrðum á Þingvöll,
niður á höfn, að Esjuhlíðum eða
út í Gróttu og áttum þar fallegar
stundir í faðmi náttúru og ykkar
tveggja, óaðskiljanleg í öllu sam-
hengi, Helga og Gunni.
Við áttum mörg samtölin í
gegnum tíðina þar sem þú leiddir
okkur í sannleikann um svo
margt, kenndir okkur á lífið sitj-
andi við borðendann í eldhúsinu,
klædd í hvítt með bláa kaffiboll-
ann á borðinu með rauðum vara-
lit á barminum. Seinna þegar þú
varst komin inn á spítalann hvarf
ekki viljinn til að skeggræða um
allt milli himins og jarðar. Mikill
söknuðu er að þessum samtölum
og líf okkar er fátækara án
þeirra.
Það er við hæfi að í Asparfell-
inu voru reist virki, því þú ert
amma drottning, glæsilegasta
kona sem við höfum augum litið.
Alltaf vel tilhöfð, barst af hvar
sem þú komst. Máttir ekkert
aumt sjá án þess að stökkva til
og hjálpa á hvern þann hátt sem
mögulegt var. Vegna þess laðað-
ist fólk að þér, þessi fallega per-
sóna sem vildi öllum vel og gerði
engan mun á því fólki. Allir voru
velkomnir í þitt líf og allir fengu
veislu í formi nærveru og skiln-
ings á hverju því sem þeir höfðu
fram að færa.
Þetta upplifðu barnabarna-
börnin þín og makar okkar svo
heitt hjá þér og kölluðu þig jafn-
an ömmu drottningu. Þau gerðu
sér grein fyrir hvað þú varst
mikilvæg, góð og falleg í alla
staði. Þú gafst þeim tíma þinn,
ástúð og nærveru við hvert tæki-
færi. Faðmaðir innilega og
kysstir og sýndir að kærleikur-
inn er það allra dýrmætasta sem
við eigum í þessu lífi.
Minningarnar ylja og munu
lifa með okkur allt þar til við
göngum á vit nýrra ævintýra í
draumalandinu og hittum fyrir
ykkur afa í fjörunni góðu.
Hetja í lifanda lífi. Minningin
um þig mun aldrei hverfa úr hug-
um okkar. Þar munt þú eiga
stóran sess og lita líf okkar fal-
legum litum þar sem við höldum
merkinu á lofti og heiðrum minn-
ingu þína með gjörðum okkar og
hugsunum.
Megi guð og gæfan geyma þig
allt til enda veraldar, eilíf ást.
Þín
Helga Sif, Gunnar Freyr,
Andri Björn og fjölskyldur.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Við elskum þig, elsku hjartans
amma drottning.
Þín langömmubörn,
Rómeó Máni, Lúkas Myrkvi,
Emilía Embla, Andrea Ylfa,
Álfrún Alba, Hilda Rose
og Magnús James.
Elsku Helga okkar hefur
kvatt þennan heim eftir áralöng
erfið veikindi. Það er margs að
minnast á þessari stundu og
söknuður mikill. Við systur vor-
um samrýndar og eftir að við
eignuðumst fjölskyldur var mik-
ill samgangur. Við unnum á sama
vinnustað í yfir 50 ár, fyrst í
Réttarholti og síðar í Hagkaup-
um, sem auðveldaði dagleg sam-
skipti. Varla leið sá dagur að við
heyrðumst ekki. Helga var
glæsileg, gegnheil og hjartahlý
kona, vel lesin og hafði gaman af
kvikmyndum. Þau Gunni bjuggu
lengst af í Asparfelli og var
heimili þeirra alltaf opið fyrir
okkur og dætur okkar. Þau voru
alltaf boðin og búin að aðstoða
þegar eitthvað bjátaði á, en jafn-
framt fyrst til að samgleðjast
með fjölskyldunni á meðan heils-
an leyfði.
Að leiðarlokum er okkur efst í
huga þakklæti fyrir samfylgdina
og þá tryggð sem Helga sýndi
okkur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
Elsku Róbert og fjölskylda,
við sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Helgu. Við trúum því að
nú liggi hún í blómabrekkunni í
Sumarlandinu í faðmi Gunna.
Hrefna og Hjörtur.
Í dag kveð ég Helgu Lofts-
dóttur mágkonu mína, þá stór-
glæsilegu konu sem vakti athygli
hvar sem hún fór.
Það var árið 1966 sem hún og
Gunnar bróðir minn fóru að
draga sig saman. Ég var 10 ára
þegar Gunni fór að koma með
hana í heimsókn á Laufásveginn.
Helga bauð af sér góðan þokka.
Hún hafði reisulegt fas og tjáði
sig yfirvegað. Þegar farið var að
kynnast betur kom í ljós, sér-
staklega í minni hópum, sögu-
manneskja með mikinn húmor,
létt og skemmtileg. Gunni og
Helga voru talsvert eldri en ég
og Helga átti son, Róbert, sem
var á svipuðum aldri og ég. Þau
voru dugleg að fara með Róbert
og okkur yngri systkini Gunna í
bíltúra, veiðiferðir o.fl.
Helga var dugnaðarforkur til
vinnu, fór snemma að vinna í
Réttarholtsbúðinni, þar var hún
ánægð og vann í mörg ár. Og
ekki sá Helga bara um vörur og
afgreiðslu. Eigendur voru hjón
og konan var lömuð. Á hverjum
degi fór Helga upp til Gunnu eig-
anda og hjálpaði henni að fara á
fætur. Þá var engin heimahjúkr-
un og fólk hjálpaðist að við þau
verk sem þurfti að sinna. Seinna
flutti Helga sig yfir í Hagkaup í
Skeifunni þar sem hún vann þar
til hún hætti störfum, vel liðin og
verðlaunaður starfsmaður.
Þegar árin liðu skipti aldurs-
munur okkar Helgu engu máli.
Samskiptin voru í heimsóknum
án þess að gera boð á undan sér
og hin ýmsu tilefni. Það var gam-
an þegar Gunni og Helga voru í
sögustuði, heyra kostulegar sög-
ur frá því í gamla daga, úr flot-
anum, verslunarbransanum, af
minnisstæðu fólki og öllu milli
himins og jarðar.
Helga var eins og áður kom
fram stórglæsileg kona, Gunni
var það líka svo þau voru falleg
hjón. Helga hafði mikinn áhuga á
fötum og hafði flottan stíl. Á sín-
um yngri árum saumaði hún eða
lét sauma á sig flíkur sem hún sá
myndir af eða hannaði sjálf og
þóttu mjög smart. Eftir að inn-
flutningur á fötum jókst var hún
ákaflega fundvís á flíkur á þau
bæði sem sómt hefðu konung-
bornum. Heimili þeirra var fal-
legt og smekklegt og lífleg
myndlist á veggjum.
Helga og Gunni voru náttúru-
börn og leituðu ekki langt yfir
skammt. Það sem veitti þeim
gleði var á Íslandi, fegurð nátt-
úrunnar, fólkið, Elliðaárdalur-
inn, Gróttan uppáhaldsstaður-
inn, Reykjanesið, fara til berja, í
bíltúr að skoða skipin, þetta
gladdi þeirra hjörtu.
Gunni lést eftir vanheilsu
2014. Helga var þá sjálf orðin
veik af parkinsons og elli kerling
fór ekki um hana mjúkum hönd-
um. Þegar Helga átti skárri daga
glitti í gömlu Helgu sem sagði
sögur og langaði í fatabúðir þótt
hún kæmist ekki fram úr rúm-
inu. Helga var mannkostamann-
eskja, vel gerð, traust, heiðarleg,
skipulögð, snyrtileg, reglumann-
eskja. Hún var ekki fyrir að láta
á sér bera, hógvær og stundum
dul. Hún var góð manneskja,
ekki síst þeim sem þurftu á því
að halda. Það er því með söknuði
sem ég kveð þessa vinkonu mína,
með þakklæti fyrir allt það góða
sem hún var mér og mínum.
Kær kveðja,
Hanna Karen
Kristjánsdóttir.
Á sólríkum sumardegi við
fuglasöng kvaddi Helga eftir erf-
ið veikindi. Helga var einstak-
lega tignarleg kona með fallegt
rautt hár, óaðfinnanlegar rauð-
lakkaðar neglur og aldrei langt í
varalitinn.
Ósjaldan var Helga með tísku-
sýningu þegar við heimsóttum
hana í Aspó. Hún var yfirleitt í
ljósum eða litríkum fötum, hafði
sinn stíl og hljóp ekki á eftir tísk-
unni heldur skapaði sína eigin.
Hún átti ótrúlegt magn af skart-
gripum og við systur elskuðum
að komast í hvíta skrínið til að
leika með alla stóru smellu-
eyrnalokkana og perlufestarnar
sem þar voru geymdar. Helga
var einstaklega kærleiksrík
kona, hún sýndi okkur ávallt
hlýju og áhuga sem hvatti okkur
áfram.
Erfitt er að minnast Helgu án
þess að nefna Gunnar eiginmann
hennar en hann féll frá fyrir 5 ár-
um. Helga og Gunni voru afar
samrýnd og dásamlega heima-
kær hjón. Símanúmerið þeirra
var okkar plan B ef ekki náðist í
foreldra okkar enda líklegt að
þau væru í heimsókn í Aspó ef
þau væru ekki heima. Við minn-
umst fjölda bílferða með Helgu
og Gunna þar sem farið var í
berjamó, skipin skoðuð við
bryggjuna og fjöruferða út í
Gróttu með nesti. Oft var löngum
stundum setið við eldhúsborðið í
Aspó, gætt sér á veitingum, spil-
að og spjallað. Helga hafði gam-
an af því að synda og fórum við
systur oft með þeim hjónum í
Breiðholtslaugina þar sem Helga
synti á meðan Gunni var með
okkur í stífum köfunaræfingum.
Við systur náðum allar að
vinna með Helgu í Hagkaupum
en þar vann hún í áratugi við
verðbreytingar. Helga var ein-
staklega talnaglögg og sam-
viskusöm í vinnu og tók ávallt á
móti okkur með faðmlagi og
björtu brosi.
Nú vonum við að elsku Helga
okkar sé komin til Gunna síns,
sem hún saknaði svo sárt síðustu
árin.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Elín, Elfa og Tinna.
Við hittumst á fyrsta degi
skólagöngu okkar, ég og Róbert
Birgir Agnarsson. Síðan höfum
við verið vinir og á þá vináttu
hefur aldrei borið skugga. Nú
kveður Róbert móður sína, en ég
kvaddi mína fyrir tæpum tveim-
ur tugum ára. Við vorum báðir
elskir og hændir að mæðrum
okkar, en við áttum líka athvarf
hvor hjá annars móður.
Þegar ég kom á heimili Ró-
berts, var mér tekið af móður-
legu ástríki og kærleik. Sama
átti við um móður mína, sem
sýndi Róberti vini mínum dálæti
og ást. Því kveð ég Helgu Lofts-
dóttur og harma fráfall hennar
sem sonur kveður móður. Mig
langar því að láta hér fylgja ljóð
sem ég orti eftir fráfall móður
minnar, en Bergþór Pálsson
samdi lag við ljóðið og söng það
við útför hennar.
Kveðja til mömmu.
Við hugsum til þín elsku mamma mín
og minnumst þess hve þú varst öllum
góð,
en tárin byrgja augum alla sýn,
í okkar hjartasári brennur glóð.
Við þekkjum falleg, góð og göfug verk,
sem gjöful hún til þægðar öðrum
vann.
Í lífsins róti stóð hún djörf og sterk,
uns stundarklukka hennar úti rann.
Okkur virðist hart að þola það,
sem þó er létt á móti byrðum hans,
er forðum einn á krossi bænir bað,
um blessun Guðs og náð til sérhvers
manns.
Ég margar syndir drýgt hef Drottinn
minn,
en dásamleg er fyrirgefning þín,
æ þess ég bið að verði vilji þinn
og viska þín og dýrð mér opni sýn.
Við stöndum hér við mömmu blessað
beð
og biðjum hann sem kann við öllu ráð,
að okkur verði líkn með þrautum léð
og liðnum veiti’ hann blessun sína og
náð.
Nú brostin eru blessuð augun þín,
ég blíðum Drottni sálu þína fel.
Hvíl í friði elsku mamma mín,
mildi faðir gættu hennar vel.
(Haraldur Haraldsson)
Elsku Róbert og Anna, þið
sem berið góðu genin hennar
Helgu og ykkar forfeðra og for-
mæðra áfram til ykkar fallegu,
góðu og hæfileikaríku afkom-
enda. Ég harma það að geta ekki
verið viðstaddur útförina, en eins
og þið vitið þá er ég með ykkur í
dag sem aðra daga í huga og
hjarta.
Margs er að minnast og gott
er að muna yndislega manneskju
og mannvin.
Megi blessun Drottins leggja
ykkur líkn með þraut.
Blessuð sé minning Helgu
Loftsdóttur.
Haraldur Haraldsson.
Helga Loftsdóttir
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.