Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1937, Blaðsíða 11
um, mótmælendur og kaþólskir. Vér
heyrðum til þess fyrsta, er kom fyrir
utan kofa okkar klukkan tvö um
nóttina. Kona nokkur var borin liing-
að sextíu og fimm kílómetra að. Barn
eitt, sem var alþakið bólgnum bruna-
sárum, bar móðirin á bakinu fimmtíu
kílómetra. Önnur góð kona horfði á
mig með trúnaðartrausti, meðan hún
með skjálfandi höndum tók nokkrar
dulur, sem óþef lagði af, utan af ein-
hverju, sem einu sinni hafði verið
mannsfótur. „Allir segja að meðulin
þín séu svo góð“, sagði hún, og
sýndi mér uppblásna ólögulega hrúgu
af rotnuðu holdi og grefti. Lítill dreng-
ur með andlitið þakið sárum hafði
hjálpað henni til að komast hingað.
Aldrei hefi ég séð augu lítils drengs
í jafn hræðilegri umgerð. Já, sérhver
af þessum vesalingum er í sjálfum
sér raunverulegur harmleikur.
Uganda hrópar framvegis hátt á
læknakristniboðið. Einn mikilvægasti
þátturinn í kristniboðsstarfsemi er
skólahaldið. Vér höfum nokkra lægri
skóla, og hér í Nchwanga höfuxn vér
byrjað lítilsháttar á stærri skóla, fyrir
unga inenn. En það er með hann
eins og nýfætt barn, hann þarf nær-
ingu til að geta vaxið. Vér vonum
að hann íai hana. Góð skólamiðstöð
er eitt af því, sem vér þörfnumst
allra mest.
Hvaða kristniboðsstarfsemi sem vér
hugsum um, þá er alstaðar milcið
verk að vinna, og fórnargjafír, sem
verður að færa áður en vér getum
sagt að starfið fyrir hið líðandi mann-
kyn sé til lykta leitt.
E. Padersen, Uganda.
í fótspor Livingstones. Frh. ai bis. 7.
því að vér sem höfum verið sjónar-
vottar að því, sem framkvæmt er á
meginlandinu myrka, vitum að erfiði
vort hefir ekki verið árangurslaust.
Þeir biðja um brauð. Eigum vér
að gefa þeim steina? Þeir biðja um
lækningu við því, sem synd og fá-
vizka hefir bakað þeim. Eigum vér
að ofurselja þá kvölum og dauða,
og ganga frarn hjá þeim eins og
presturinn og Levítinn gerðu á dög-
um Jesú, við særða manninn, eða
eigum vér að breyta eins og hinn
miskunnsaxni samverji, sem aumkað-
ist yfir náunga sinn, gekk til hans
og batt um sár hans, setti hann á
sinn eiginn eyk, og flutti hann til
gestgj afahússins?
Guð segir um þessháttar starf;
„Vel gert, góði og trúi þjónn“.
Eg hefi haft þá ánægju að heim-
sækja nokkur af þessum fjarlægu
trúboðssvæðum í Vestur-Afríku („gröf
hvíta mannsins“), og sjá það starf,
sem hinir trúu menn og konur úr
vorum hóp hafa unnið þar. Eg get
af öllu hjarta vitnað um það, að
starf þeirra hefir verið óumi’æði-
lega blessunarríkt þúsundum sálna,
sem nú eru þakklátar fyrir hið and-
lega ljós, er þær hafa fengið. Samt
eru þetta aðeins fáein dæmi meðal
margra af svipuðu tagi á öðrum stöðv-
um, sem eru í álíka neyð. Allt þetta
talar kröftuglega til vor um að vinna
að því rneira en nokkru sinni fyr,
að hægt verði að byggja enn fleiri
lækningastofur, sjúkrahús og skóla,
og senda út fleiri kristniboða.
G. E. Nord.
9