Skessuhorn - 07.01.2015, Side 20

20 MIÐVIKUDAGUR 7. JANÚAR 2015
Vörur og þjónusta
PARKETLIST
PARKETSLÍPUN
OG LÖKKUN
Sigurbjörn Grétarsson
GSM 699 7566
parketlist@simnet.is
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
Hönnun prentgripa
& alhliða prentþjónusta
Drei bréf - Boðsbréf
Ritgerðir - Skýrslur
Reikningar - Eyðublöð
Umslög - Bréfsefni
Fjölritunar- og
útgáfuþjónustan
Getum við
aðstoðað þig?
sími: 437 2360
olgeirhelgi@islandia.is
www.skessuhorn.is
Þjónustuauglýsingar
Skessuhorns
Auglýsingasími:
433 5500

Pennagrein
Pennagrein Pennagrein
Góðar fyrirmyndir
Skömmu fyrir jól barst auglýsing í
Íbúanum undir yfirskriftinni „Við
óskum þér góðra jóla“. Þar bauð
fjölskylda úr Borgarnesi, ásamt und-
irleikara sínum íbúum héraðsins til
tónleika í Borgarneskirkju. Þarna
voru þau Theodóra og Olgeir ásamt
dætrum sínum þeim Sigríði Ástu og
Hönnu Ágústu og Ingibjörgu Þor-
steinsdóttur, sem lék undir sönginn.
Ég lagði leið mína í kirkjuna um-
rætt kvöld. Tónleikarnir glöddu mig
og fengu mig til að velta fyrir mér
hvað er meira virði en annað í líf-
inu.
Ég leiddi hugann m.a. að því hve
mikilvægt er að foreldrar og börn
finni sameiginlegan flöt þar sem
glaðst er í leik og starfi. Ég dáist
að þeim Theodóru og Olgeiri hvað
þeim hefur tekist að skapa þær að-
stæður. Það var auðséð að þarna var
væntumþykja, gleði og gamansemi
sem ríkti á milli flytjenda.
Foreldrarnir gátu verið stoltir, því
ekkert veitir meiri lífsfyllingu en að
sjá ungviðið blómstra.
Þær systur Sigríður Ásta og
Hanna Ágústa eru skemmtilega
ólíkar söngkonur. Samt sem áður
og kannski þess vegna er mjög gam-
an að heyra þær syngja saman. Auð-
heyrt er að þær eru á fullri siglingu
í sínu námi. Söngskráin var góð
blanda að klassískri tónlist og létt-
um jólalögum. Gaman var að heyra
fjölskylduna flytja sitthverja Ave
Maríuna þar sem ólíkir eiginleikar
flytjenda nutu sín.
Það er höfðinglegt af þessum
fimm manna hópi að bjóða hér-
aðsbúum til tónleika endurgjalds-
laust enda kunni fólk að meta það.
Kirkjan var þéttsetin og flytjendum
óspart klappað lof í lófa. Eftir tón-
leikana var síðan öllum tónleika-
gestum boðið í smákökur og kakó á
heimili þeirra.
Með þessu framtaki hefur Theo-
dora lagt enn eitt lóð á vogarskál-
arnar til þess að efla tónlistarlíf í
héraðinu. Hún hefur um árabil stýrt
Tónlistarskóla Borgarfjarðar og ver-
ið óþreytandi að efla starf hans og
glæða það lífi. Það er óumdeilt að
Tónlistarskólinn hefur aukið fjöl-
breytni og möguleika unga fólksins
okkar til menntunar, sem síðan hef-
ur skilað sér út í samfélagið með öfl-
ugu tónlistarlífi.
Með þessum fáu orðum langaði
mig að vekja athygli á því sem já-
kvætt er í samfélagi okkar og þakka
fyrir skemmtilega kvöldstund í lok
jólaföstu.
Ingibjörg á Fróðastöðum
Að skella skuld eða sýna samhug
Eru Kolhreppingar og
Skógstrendingar ekki
lengur Snæfellingar?
Við Orkuveitufólk urðum því mjög
fegin þegar nýi vatnsgeymir hita-
veitunnar á Akranesi komst í gagn-
ið rétt fyrir jól. Með honum verður
þjónusta hitaveitunnar traustari og
tímapressan á okkar öfluga viðgerð-
arfólk minni. Það er samstarfsfólki
okkar afar mikilvægt öryggismál.
Halldór Jónsson skrifaði nokkr-
ar línur um þetta mál í Skessuhorn
á dögunum. Hann gerði að umfjöll-
unarefni endurnýjun Deildartungu-
æðar og þann vana okkar að skrifa
starfsfólk Orkuveitunnar fyrir afsök-
unarbeiðnum til íbúa þegar út af ber
í þjónustunni. Halldóri eru þökkuð
skrifin, sérstaklega þar sem hann fer
hlýjum orðum um ósérhlífni sam-
starfsfólks okkar á Vesturlandi.
Mikið mál og langt má skrifa um
tafir á endurnýjun hinnar 60 kíló-
metra löngu Deildartunguæðar.
Hún komst að fullu í eigu Orkuveit-
unnar árið 2010 og er nú að tæpum
þriðjungi komin í stálpípu. Mikil-
vægara er þó að verkið er hafið og
það mun saxast jafnt og þétt á þá 40
kílómetra sem eftir eru. Það er mikil
framkvæmd sem kallar á að loka þarf
ítrekað fyrir lögnina meðan á teng-
ingum nýrra hluta hennar stendur.
Þá á nýi geymirinn eftir að koma sér
vel fyrir afhendingaröryggi á Akra-
nesi og öryggi þeirra sem vinna að
endurnýjuninni. Ég er því ekki sam-
mála Halldóri um að nýi geymirinn
sé „mjög kostnaðarsöm nauðvörn.“
Hann mun einmitt sporna gegn
því að nauðsynlegar framkvæmdir
valdi verulegum afhendingarbresti á
heitu vatni á Akranesi.
Á undanförnum árum hefur
Orkuveitan verið markvisst færð
nær þeim uppruna sínum að veita
trausta og góða veituþjónustu.
Starfsfólk Orkuveitunnar hefur tek-
ið þátt í því og við erum öll samtaka
við að setja viðskiptavini fyrirtækis-
ins í öndvegi. Allt okkar starf mið-
ar að því að tryggja sem traustasta
þjónustu á sem hagkvæmustu verði.
Sum okkar eru í framlínunni; aðrir
hafa það hlutverk að styðja þau sem
þar eru. Sum gera við, sum kaupa
inn lagnaefni, sum okkar svara í
símann, sum innheimta orkureikn-
ingana svo við eigum fyrir viðgerð-
inni og sum okkar sjá um að veita
fólki upplýsingar.
Ástæður rafmagns- eða vatns-
leysis geta verið ótalmargar. Stund-
um má rekja þær til mistaka, okk-
ar eða annarra, og stundum finn-
um við ekki augljósa ástæðu. Þeg-
ar rafmagnslaust verður eða vatns-
laust finnst okkur það miður, hver
sem ástæðan er. Þegar við starfs-
fólkið biðjumst velvirðingar á þeim
óþægindum sem rekstrartruflanir í
veitunum geta valdið fólki, þá snýst
það ekki um að skella skuld á ein-
hver okkar eða einhverja aðra. Það
snýst um að segja að við öll sem hjá
Orkuveitunni störfum, áttum okk-
ur á hvaða áhrif bilun hefur á dag-
legt líf fólks. Með því erum við líka
að minna okkur sjálf á tilgang starfa
okkar; að þjóna fólki.
Viðskiptavinum Orkuveitunnar
óska ég gleðilegs nýs árs.
Eiríkur Hjálmarsson, upplýsinga-
fulltrúi Orkuveitunnar
Ég hef verið að grúska í gömlum
frásögnum af héraðsmótum í frjáls-
íþróttum á Snæfellsnesi. Þar koma
við sögu karlar og konur úr ung-
mennafélögum í nær öllum gömlu
sveitarfélögunum á Snæfellsnesi.
Það er ekki síst athyglisvert hversu
keppendur úr Umf. Eldborgu í Kol-
beinsstaðahreppi og Umf. Þröst-
um á Skógarströnd, létu mikið að
sér kveða. Á héraðsmótin mættu oft
fleiri hundruð manns og þar mynd-
aðist sannkölluð héraðsstemning.
Þetta minnti mig á að Kolbeins-
staðahreppur og Skógarstrandar-
hreppur teljast ekki lengur hluti af
sveitarfélögunum á Snæfellsnesi,
heldur hluti af Borgarbyggð og
Dalabyggð. Nú er verið að vinna
að svæðisskipulagi fyrir Snæfells-
nes en þar er ekki þessa hreppa að
finna. Í kynningarefni um Snæfells-
nes eru þeir að mestu horfnir. Eld-
borg komin á Mýrarnar og Skyr-
tunna, Hestur og Sáta í Dalina og
hálfur Álftafjörður. Þar voru þó ein-
ar merkustu söguslóðir Eyrbyggju,
höfuðfornsögu Snæfellsness. Þessu
öllu til staðfestingar er búið að setja
skilti þar sem skráð er hvar Snæfells-
nes byrjar og endar. Hin fornu mörk
um Hítará horfin.
Góður og gegn Dalamaður sagði
mér eitt sinn að þegar hann ætti leið
í Dali og sæi Baulu, þá fyndist hon-
um hann vera nánast kominn heim.
Líkt hefur verið með Snæfellinga,
heimamenn og brottflutta – þeg-
ar Eldborg birtist vestan Hítarár og
Hnappadalsfjöllin blasa við, þá er
viðkomandi kominn heim á Snæ-
fellsnes.
Væntanlega leiðir skipulags-
vinnan fyrir núverandi sveitarfélög
á Snæfellsnesi til þess að samein-
ing þeirra verði síðar á dagskrá. Fyr-
ir um tveimur áratugum voru lagðar
fram tillögur um sameiningu á Snæ-
fellsnesi og þar var lagt til að hrepp-
arnir í Hnappadalssýslu ásamt Skóg-
arströnd, sameinuðust. Því miður
rættist það ekki og því fór sem fór.
Varla er þó hægt að áfellast íbúana
í þessum hreppum, því í sameining-
armálum á Snæfellsnesi öllu hefur
hver höndin verið upp á móti ann-
arri lengst af.
Beri Snæfellingar loksins gæfu til
þess að snúa bökum saman í samein-
ingarmálum, þá er það von mín og
ósk sem gamals heimamanns, að íbú-
unum í fyrrum Kolbeinsstaðahreppi
og Skógarstrandarhreppi verði ekki
gleymt. Skipulagsvinnu verði þann-
ig háttað að svæðisskipulag geti náð
til alls gamla héraðsins og ef og þeg-
ar komi til atkvæðagreiðslu um sam-
einingu sveitarfélaga á Snæfellsnesi,
fái Kolhreppingar og Skógstrend-
ingar að taka þátt í henni með góðu
leyfi ráðamanna í Borgarbyggð og
Dalabyggð.
Ferðaþjónusta er nú orðin stærsta
atvinnugreinin í landinu. Sú þróun
kemur Snæfellsnesi mjög til góða
með sína stórbrotnu og fjölbreyttu
náttúru. Mér hefur fundist sérkenni-
legt hversu lítið hefur heyrst frá
ferðaþjónustuaðilum á Snæfellsnesi
í skipulags- og sameiningarmálum
héraðsins. Hélt ég þó að allir vildu
Eldborgu hjá sér hafa eða Álftafjörð,
þann fagra fjörð. Þá er eins og hér-
aðsvitundin gamla sé horfin núver-
andi sveitarstjórnarmönnum á Snæ-
fellsnesi og metnaðurinn lítill.
Ég ætla þó að vona að það finnist
lífsneisti á mínum gömlu slóðum og
í trausti þess eru þessar línur settar á
blað í upphafi nýs árs. Kjörinn vett-
vangur er það ágæta blað – Skessu-
horn.
Reynir Ingibjartsson,
Fyrrverndi Kolhreppingur og Snæ-
fellingur í hjarta.
„...þegar Eldborg birtist vestan Hítarár og Hnappadalsfjöllin blasa við, þá er við-
komandi kominn heim á Snæfellsnes.“