Skessuhorn - 05.04.2017, Blaðsíða 4

MIÐVIKUDAGUR 5. APRÍL 20174
Kirkjubraut 54-56 - Akranesi - Sími: 433 5500 - www.skessuhorn.is
Skessuhorn kemur út alla miðvikudaga. Skilafrestur auglýsinga er kl. 14.00 á þriðjudögum.
Auglýsendum er bent á að panta auglýsingapláss tímanlega. Skráningarfrestur smá-
auglýsinga er til 12.00 á þriðjudögum.
Blaðið er gefið út í 3.700 eintökum og selt til áskrifenda og í lausasölu.
Áskriftarverð er 2.835 krónur með vsk. á mánuði. Elli- og örorkulífeyrisþegar greiða
kr. 2.457. Rafræn áskrift kostar 2.226 kr. Rafræn áskrift til elli- og örorkulífeyrisþega er 2.058 kr.
Áskrifendur blaðs fá 50% afslátt af verði rafrænnar áskriftar. Verð í lausasölu er 750 kr.
SKRIFSTOFA BLAÐSINS ER OPIN KL. 9-16 VIRKA DAGA
Útgefandi: Skessuhorn ehf. skessuhorn@skessuhorn.is
Ritstjórn:
Magnús Magnússon, ritstjóri s. 894 8998 magnus@skessuhorn.is
Guðný Ruth Þorfinnsdóttir gudny@skessuhorn.is
Kristján Gauti Karlsson kgauti@skessuhorn.is
Heiðar Lind Hansson hlh@skessuhorn.is
Auglýsingar og dreifing:
Emilía Ottesen emilia@skessuhorn.is
Lísbet Sigurðardóttir lisbet@skessuhorn.is
Umbrot og hönnun:
Tinna Ósk Grímarsdóttir tinna@skessuhorn.is
Bókhald og innheimta:
Guðbjörg Ólafsdóttir bokhald@skessuhorn.is
Prentun: Landsprent ehf.
Glöðustu hundar í heimi
Nýverið náði ég þeim merka áfanga að hafa verið átta ár á samskiptamiðl-
inum Facebook. Líklega hafði ég í fyrstu, líkt og margir, ætlað mér að
sporna gegn freistingunni og beðið með að skrá mig þarna inn í ein tvö
eða þrjú ár. En svo varð forvitnin skynseminni sterkari og ómældar þús-
undir stunda hafa síðan legið í valnum. Ennþá heyrir maður af fólki sem
ætlar aldrei að láta glepjast af þessum ósóma og finnur þessu fyrirbrigði
rafrænna samskipta flest til foráttu. Ég skil vel það sjónarmið. Ekki síst að
vilja nýta frítímann í annað og gagnlegra en að hanga framan við tölvu-
eða símaskjá. Þá eru vissulega til margir eldri sem leggja ekki í þessa veg-
ferð af skorti á tölvuþekkingu. Þarna hefur fólk í flestum tilfellum val,
sem betur fer, og ennþá er ekki skilyrði að vera skráður á samfélagsmiðla,
þótt í mörgum tilfellum geti það verið býsna hentugt. Í mínu starfi er til
dæmis alveg útilokað að vera án þess að hafa möguleika á að opna þessi
samskiptaforrit til að leita upplýsinga um mann og annan.
Smám saman, eftir því sem árunum á Facebook hefur fjölgað, fer mað-
ur ómeðvitað að þekkja vinina, mannkosti þeirra og eiginlega, og jafn-
vel einstaka löst. Maður sér hvað þeim líkar, veit jafnvel um stjórnmála-
skoðanir þeirra, trúarbrögð eða lífssýn. Sumum kynnist maður þannig
upp á nýtt. Ég hef stundum velt því fyrir mér að hægt er að líkja sumum
þessum einkennum við ólík afbrigði og eiginleika hundategunda. Hver
kannast til dæmis ekki við einstaklinga sem hafa eðli veiðihunda, nú eða
varðhunda, árásarhunda eða jafnvel kjölturakka? Nokkra Facebook-vini á
ég allavega sem hafa mjög ákveðna samsvörun við árásarhunda; eru ekki
fyrr búnir að heyra eitthvað um náungann, en hjólað er í viðkomandi og
hann bitinn í hækilinn. Svo eru náttúrlega fjölmargar samsvaranir hefð-
bundinna smalahunda við fólk sem ætíð er tryggt sínu viðfangsefni, lítur
aldrei út fyrir rammann, fremur en smalahundur sem veit um kindahóp
sem beina þarf á rétta braut. Ofur-samviskusamt fólk finnst einnig, með
eiginleika ekki ósvipað labradorhundi sem hægt er að þjálfa til leiðsagnar
fyrir blint fólk. Hver kannast svo ekki við vini á Facebook sem eru líkt
og illa gefnir íslenskir fjárhundar; sígjammandi af minnsta tilefni? Ekk-
ert síður má líkja mörgum yfirveguðum einstaklingum við hina þekktu
Sankti Bernhardshunda. Ekki af því þeir eru sífullir og með whiskykút
um hálsinn, heldur af því þeir eru þessir traustu og húsbóndahollu. Fólk
sem myndi fylgja foryngja sínum í stjórnmálum fram af bjargbrún ef því
væri að skipta.
Margar hefðbundnar hundategundir sem viðurkenndar eru af hunda-
ræktarfélögum eru sagðar „hreinræktaðar“. Einungis þeir hundar sem eru
komnir af tveimur hreinræktuðum hundum eru taldir uppfylla þetta skil-
yrði og verðmiðinn hækkar í réttu hlutfalli við það. Ekki er loku fyrir
það skotið að sumir þeirra sem maður hefur séð til á samskiptamiðlum
hljóti sjálfir að flokkast undir slíkan eðalstofn og telja sig því „dýrari“
eða öllu heldur „æðri“. Þeir sem ekki þola líffræðilega blöndun framandi
kynstofna og leggja því fæð á flóttafólk og aðra sem þeim eru ekki þókn-
anlegir. En hugtakið um hreinræktun er afar umdeilt enda getur verið
til staðar erfðafræðileg brenglun út frá smæð stofns. Ég kýs að fara ekki
nánar út í það.
En er samt ekki dálítið til í því að fasi fólks á samfélagsmiðlum megi
líkja við hin ólíku einkenni og skapgerðir hunda? Ég hallast að því. Vin-
um mínum til hughreystingar segi ég hins vegar að flestir eru þeir ýmist
sauðtryggir St. Bernhards eða samviskusamir Labradorar. Einstaka síg-
jammandi íslenskur fjárhundur er þó í hópnum. Þeir geta alltaf séð að
sér og tekið upp boðskapinn í lagi Friðriks Dórs sem syngur um glaðasta
hund í heimi. Þá verður jú veröldin öll svo miklu bjartari og fallegri.
Magnús Magnússon.
Leiðari
Hæstiréttur sneri síðastliðinn
fimmtudag við dómi Héraðsdóms
Vesturlands frá 9. maí 2016 í máli
sem snýst um veiðirétt í Staðará á
Snæfellsnesi. Harðar deilur hafa
verið um málið á liðnum árum, en
Staðará er með bestu sjóbirtingsám
landsins. Með dómi Hæstaréttar er
eigandi jarðarinnar Traða, fyrirtæk-
ið Á eyrunum ehf., sýknað af kröfu
stefnda sem er Kirkjumálasjóður og
eigandi prestsetursins á Staðastað.
Ágreiningur aðila laut að því
hvort jörðin Traðir ætti veiðirétt
í Staðará eða hvort veiðirétturinn
tilheyrði óskipt jörðinni og prests-
setrinu Staðastað. Fyrir lá að Traðir
og Traðabúð hefðu lengst af verið
hjáleigur frá heimajörðinni Staða-
stað og þær ekki notið annarra
hlunninda en þeirra sem sérstak-
lega hafði verið getið í heimildum,
þar á meðal í landamerkjaskrá frá
árinu 1884, og hefði réttur til lax-
og silungsveiði í Staðará ekki verið
á meðal þeirra. Í landskiptum árið
1939 var hjáleigunum skipt út úr
Staðastað og þær sameinaðar í eina
jörð undir nafninu Traðir. Í reifun
Hæstaréttar um málið segir að virt-
um gögnum þess væri ekki séð að
á því sameignarfyrirkomulagi hefði
síðar verið gerð breyting af hálfu
þeirra sem til þess væru bærir og
stæði það því óbreytt. Samkvæmt
framansögðu var Á eyrunum ehf.
sýknað af kröfu Kirkjumálasjóðs
um viðurkenningu á því að all-
ur veiðiréttur í Staðará fyrir landi
Staðastaðar tilheyrði óskipt prests-
setrinu.
Hæstiréttur dæmir Kirkjumála-
sjóð jafnframt til greiðslu tveggja
milljóna króna í málskostnað í hér-
aði og fyrir Hæstarétti.
mm
Kirkjumálasjóður tapar deilumáli
um veiðirétt í Staðará
Háskólinn á Bifröst ætlar í haust
að bjóða upp á nýtt meistaranám
í markaðsfræðum í fjarnámi með
tilheyrandi vinnuhelgum í hverri
lotu. Um verður að ræða 90 ein-
inga nám sem hægt verður að ljúka
með MS gráðu og einnig MMM
(Master of Marketing Manage-
ment) gráðu. Nám til MS gráðu
verður þannig upp byggt að af 90
einingum ljúka nemendur tíu nám-
skeiðum (60 einingar) og MS rit-
gerð í lokin sem metin er til 30 ein-
inga. Í MMM gráða felst hins veg-
ar 90 eininga viðbótarnám á meist-
arastigi án lokaritgerðar. Nemend-
ur ljúka þá 15 námskeiðum.
„Í tíu ár hefur BS markaðsfræði-
nám á Bifröst verið í sérflokki á Ís-
landi með fjölbreyttu úrvali mark-
aðsfræðiáfanga og samhliða auk-
inni eftirspurn eftir meistaranámi
við viðskiptadeild verður meist-
aranám í markaðsfræðum í boði
frá og með haustönn 2017. Námið
er ætlað þeim sem starfa eða hafa
hug á að starfa við markaðsmál og
hafa þegar reynslu af markaðs- og
sölumálum en vilja dýpka þekk-
ingu sína á fjölbreyttri flóru mark-
aðsfræðinnar,“ segir í frétt frá skól-
anum. Þá segir að í öllu námi Há-
skólans á Bifröst sé lögð áhersla
á hagnýtt nám og meistaranám í
markaðsfræðum veiti nemendum
haldgóða og nauðsynlega þekkingu
fyrir starfsumhverfi markaðsstjóra í
dag. „Meistaranám í markaðsfræð-
um er heildstætt nám sem inniheld-
ur víðtæk námskeið, allt frá mark-
aðslegri stefnumótun til stafrænna
markaðssamskipta en slík kunnátta
og þekking er sífellt mikilvægari í
þjónustu og samskiptum við neyt-
endur. Nemendur geta valið að
skrifa lokaritgerð (MS eða sækja 5
valnámskeið (MMM gráða).“
Nánar er hægt að lesa um fyrir-
komulag, inntökuskilyrði, skrán-
ingarfrest og annað inni á vef skól-
ans; bifrost.is. mm
Bjóða upp á nýtt meistaranám í
markaðsfræðum á Bifröst
Malarvegurinn frá Hvanneyri að
Hvítárvöllum í Andakíl er með
þeim lélegri sem um getur, og er
þó samanburð víða að finna. Íbúar
á svæðinu eru langþreyttir á ástand-
inu og segjast ekki geta orða bund-
ist lengur um þá lítilsvirðingu sem
Vegagerð og fjárveitingavaldið sýn-
ir landsbyggðinni. Katrín Arna
Ólafsdóttir á Hvítárvöllum tók
meðfylgjandi mynd af veginum 26.
mars síðastliðinn. Hún segir fróða
menn hafa verið að reyna að rifja
það upp hvenær vegurinn fékk síð-
ast ærlegt viðhald með ofaníburði
og endurbyggingu. „Þá rekur ekki
minni til að nokkuð hafi verið gert
í viðhaldi þessa vegar, utan einstaka
heflun, síðan árið 1969, eða í 48 ár.
Þá var ekið talsverðu efni í veginn
og hann byggður upp. Bílstjóri sem
verður að aka þarna um á hverjum
degi segir að til séu tvær gerðir af
malarvegum. Annars vegar venju-
legir malarvegir með holum sem
hægt er að laga tímabundið með
vegheflun, en hins vegar drullu-
slóðar eins og Hvítárvallavegurinn
sem eru án efnis og verða því
drullusvað við heflun. Hefl-
un slíkra vega hjálpar því
ekkert og hefur sömu áhrif
og hræra í sósupotti,“ segir
Katrín Arna.
Katrín Arna kveðst vera
orðin langþreytt á ástandinu.
„Ég hef rætt við forsvarmenn
sveitarfélagsins, ráðherra,
fulltrúa Vegagerðarinnar
og æðsta mann fjárveitinga-
valdsins sem jafnframt er
fyrsti þingmaður okkar. Allir
fara þeir í vörn þegar mað-
ur færir ástandið í tal. Sorg-
legast af öllu er að búið var
að ákveða fjárveitingu í við-
hald vegarins sem síðan var
blásin af með niðurskurði til
vegamála. Ég segi einfald-
lega hingað og ekki lengra!
Við erum skattborgarar eins
og aðrir landsmenn og get-
um ekki sætt okkur við svona
lagað lengur,“ segir Katrín
Arna Ólafsdóttir.
mm/ Ljósm. kaó
Vegur án ofaníburðar í 48 ár