Skessuhorn - 19.07.2017, Qupperneq 16

MIÐVIKUDAGUR 19. júlí 201716
Álfheiður Sverrisdóttir starfar sem
verkefnastjóri hjá landbúnaðarhá-
skóla íslands. Hún býr á Hvanneyri
ásamt fjölskyldu sinni og hefur ver-
ið áberandi í samfélaginu í þorp-
inu undanfarin ár. Hún hefur verið í
undirbúningsnefnd vegna Hvanneyr-
arhátíðarinnar, lagt sitt af mörkum í
starfi Umf. íslendings, Körfuknatt-
leiksdeildar Skallagríms og Kven-
félagsins 19. júní. Þá var hún var for-
maður íbúasamtaka Hvanneyrar og
nágrennis þegar barist var gegn lok-
un Hvanneyrardeildar Grunnskóla
Borgarfjarðar. Skessuhorn ræddi við
Álfheiði um Hvanneyri og samfé-
lagið þar.
Álfheiður, sem er fædd árið 1989,
er alin upp á Hvanneyri og hefur búið
þar nánast alla sína tíð. „Ég var bara
smábarn þegar foreldrar mínir fluttu
hingað og hef verið hér meira og
minna alla ævi. Það var alveg dásam-
legt að alast upp hérna, við krakkarn-
ir vorum úti að leika allan daginn, alla
daga og bjuggum við mikið frelsi,“
segir hún. ,,Þegar það kom kvöld-
matur fóru mamma eða pabbi bara út
í dyr og það var kallað ,,Álfheiður og
Birgir, matur!“ og þá skottaðist mað-
ur heim í smá pásu,“ bætir hún við.
Þegar Álfheiður sleit barnsskónum
áætlar hún að um 150 íbúar hafi verið
í þorpinu. Nú eru þeir orðnir um 270
talsins auk þess sem bæta má við þann
íbúafjölda um hundrað háskólanem-
um á hverjum vetri.
„Það sem er svo skemmtilegt við að
vera flutt heim aftur og komin með
eigin fjölskyldu er að margar fyrir-
myndir í samfélaginu, sem voru hér
og ég leit upp til þegar ég var ung,
eru hér enn. Þá á ég við til dæmis
Rósu Marinósdóttur, Pétur jónsson
smið, Guðmund Hallgrímsson og
Bjarna Guðmundsson í lækjartúni.
Þau eru öll hér enn, mér finnst þau
öll vera alveg eins og þau voru þegar
ég var lítil og þykir frábært að sonur
minn fái að kynnast þessu góða fólki
líka,“ segir Álfheiður.
Ómetanlegur
stuðningur
Álfheiður er dóttir Sverris Heið-
ars júlíussonar og Emmu Heiðrúnar
Birgisdóttur. Bróðir hennar er Birgir
Þór. Álfheiður varð fyrir miklu áfalli,
rétt eins og öll fjölskylda hennar og
vinir, þegar Sverrir faðir hennar lést
eftir baráttu við krabbamein fyrir um
átta árum síðan. „Pabbi dó í janúar
2009 og ég var dálítið mikið í lausu
lofti næsta árið. Ég útskrifaðist frá
Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akra-
nesi í desember 2008 og tók svo auka
önn í FVA strax eftir útskrift, hver
gerir það,“ spyr Álfheiður og brosir
við endurminninguna. „Ég var í mik-
illi sorg á þessum tíma og vantaði að
halda einhverri rútínu í mínu lífi. Ég
flutti svo heim á Hvanneyri 2010 og
skráði mig í náttúru- og umhverfis-
fræði, nám sem ég stefndi ekkert sér-
staklega að á yngri árum, en ég hafði
alltaf haft áhuga á náttúrunni og þá
sérstaklega á dýra- og grasafræði,“
segir hún. „Eftir á að hyggja þá hafði
ég rosalega gott af því að koma aft-
ur heim á Hvanneyri. Stuðningurinn
sem við fjölskyldan fengum frá sveit-
ungum okkar þegar pabbi veiktist
var ótrúlegur og alveg ómetanlegur,“
segir Álfheiður.
Þorpssálin sterk
Hún segir að Hvanneyringar hafi allt-
af verið samheldinn hópur, ekki síst
þegar eitthvað bjátar á. „Það hefur
alltaf verið mikil samheldni á Hvann-
eyri. Ég fann fyrir því þegar ég var
ung og geri það enn. Ég myndi segja
að þorpssálin væri mjög sterk, það er
allavega mín upplifun,“ segir hún og
telur það ekki hafa breyst þó nýtt fólk
hafi flutt í þorpið. „Stór hluti þeirra
sem hafa flutt hingað síðustu árin er
fólk sem er að koma heim, Hvann-
eyringar sem hafa flust í burtu vegna
náms eða vinnu en hafa snúið aftur
og jafnvel með fjölskyldu með sér,“
segir hún. „Hvanneyri býr einhvern
veginn til sterka tengingu við þá sem
hér búa og það er auðvelt að verða
ástfangin af þessum stað. Hér er ekki
erfitt að láta sér líða vel, nágrann-
arnir góðir og stutt í alla þjónustu í
Borgarnesi. Ég skil allavega mjög
vel að fólk komi aftur, enda gerði ég
það sjálf eftir mína framhaldsskóla-
göngu,“ segir hún.
Tekist á um skólamál
íbúasamtök Hvanneyrar og nágrenn-
is voru endurvakin 19. apríl 2015. í
starfi samtakanna hafa ungir Hvann-
eyringar verið áberandi og Álfheið-
ur þar á meðal. Hart var tekist á um
skólamál í fyrra og hitteðfyrra, þeg-
ar til stóð að loka Hvanneyrardeild
GBF. Álfheiður gegndi formennsku
í samtökunum á þeim tíma og seg-
ir þau hafa tekið sinn toll af sam-
félaginu öllu. „Þetta voru rosaleg
átök. Ég var formaður íbúasamtak-
anna þegar þetta gekk yfir og við vor-
um alveg á kafi í þessu. Við vorum
að funda oft tvisvar til þrisvar í viku
í marga klukkutíma í senn. Það fór
gríðarleg vinna fram af okkar hálfu;
símtöl, lesningar á lagagreinum,
skýrsluskrif, fundir með ýmsum aðil-
um, tölfræðiútreikningar, tölvupóst-
ar og svo mætti lengi telja,“ segir Álf-
heiður. Málið endaði sem kunnugt er
með því að meirihluti sveitarstjórnar
Borgarbyggðar sprakk og fallið var
frá áformum um lokun grunnskól-
ans á Hvanneyri. „Þetta mál var vont
fyrir alla og ég upplifði það þann-
ig að enginn hefði unnið. Þetta tók
svo mikinn toll af samfélaginu. Ekki
bara hér á Hvanneyri heldur bara af
fólki víða í sveitarfélaginu,“ segir Álf-
heiður. „Mér fannst eins og stund-
um væri verið að reyna að egna sam-
félagshópa upp á móti hvorum öðr-
um. Sumir fullyrtu að ef áfram yrði
skóli á Hvanneyri mættu aðrir íbúar
sveitarfélagsins búast við því að missa
eitthvað úr sínu nærumhverfi eða að
það yrði ekki hægt að fara út í aðr-
ar framkvæmdir vegna þess hve skól-
inn á Hvanneyri væri dýr,“ segir hún.
„En það þarf ekkert að vera svoleið-
is og er alls ekki svoleiðis. Grunn-
skóli er enn á Hvanneyri og samt er
verið að vinna í að byggja við og lag-
færa grunnskólann í Borgarnesi. Mér
finnst það frábært og svo löngu tíma-
bært, rétt eins og það er frábært að
standi til að byggja nýjan leikskóla
á Kleppjárnsreykjum. Enginn hef-
ur þurft að sjá á eftir einhverju vegna
skólamála á Hvanneyri, þó því hafi
stundum verið haldið fram á þeim
tíma,“ segir Álfheiður.
Ekki á leið í pólitík
á næstunni
„Það er stutt síðan gömlu hrepparn-
ir voru sameinaðir og Borgarbyggð
varð til. Mín upplifun er stundum
sú að enn hafi ekki tekist að sam-
eina svæðið í anda og ég myndi svo
gjarnan vilja sjá markvissari vinnu í
þeim efnum, bæði af hálfu íbúa og
sveitarstjórnarinnar,“ segir Álfheið-
ur. Hún telur einnig að flokkspóli-
tík á sveitarstjórnarstiginu hafi ef til
vill gert erfiðara um vik að ná far-
sælli lendingu í málinu en ella. „Ég
held að minnsta kosti að það væri að
mörgu leyti heppilegra að vera ekki
með lista. Fulltrúar á lista geta ekki
verið hundrað prósent sammála um
alla hluti. Þegar erfið mál koma upp
tel ég mun líklegra að leysa megi þau
á farsælan hátt ef fólk getur sagt sína
skoðun og unnið saman að niður-
stöðu án þess að þurfa stöðugt að spá
í hvort það sé að fara gegn einhverri
flokkslínu sem hefur verið lögð í mál-
inu. Að því leyti tel ég að flokka-
pólitíkin geti að sumu leyti verið til
trafala í sveitarstjórnarmálum,“ seg-
ir hún. Áhugi hennar á félagsmálum
leynir sér ekki og þá liggur beint við
að spyrja hvort hún hyggist leggja
sveitarstjórnarmálin fyrir sig á kom-
andi árum? „Ég hef alltaf haft áhuga
á félagsmálum og hef alltaf reynt að
vinna fyrir samfélagið hvernig sem ég
get. En pólitíkin eins og hún er núna
heillar mig ekki. Ég hef ekki sett
stefnuna á að bjóða mig fram á ein-
hverjum lista eins og staðan er í dag.
En kannski breytist pólitíkin og get-
ur vel verið að ég prófi að taka þátt í
framtíðinni, hver veit,“ segir hún.
Fjölskyldan ánægð á
Hvanneyri
Maður Álfheiðar er jóhannes Krist-
jánsson, kennari við búfræðideild
landbúnaðarháskólans. leiðir þeirra
lágu saman á Hvanneyri. „Við kynnt-
umst í skólanum. Hann kemur í há-
skóladeildina þegar ég er á öðru ári.
Áður hafði hann verið í búfræðinámi
þar sem pabbi kenndi honum. Þeir
þekktust og mér þykir mjög vænt um
að hann hafi fengið að kynnast pabba
mínum,“ segir hún.
Saman eiga þau Álfheiður og jó-
hannes einn dreng, sem heitir Sverrir
Davíð eftir afa sínum og er hann að
verða þriggja ára gamall. Hún segir
fjölskylduna afar ánægða á Hvann-
eyri. „Við erum hæstánægð að búa
hérna, erum búin að koma okkur vel
fyrir og ekkert á förum. Hér er æð-
islegt að vera með barn, leikskólinn
frábær og grunnskólinn sömuleið-
is. Báðir skólarnir hafa nokkra sér-
stöðu, þar sem er lagt mikið upp úr
náttúrunni og útikennslu. Mér sem
náttúrufræðingi finnst það alveg frá-
bær. Síðan þegar strákurinn verður
búinn með 4. bekk þá fer hann upp
á Kleppjárnsreyki sem er alls ekkert
síðri skóli. Ég átti sjálf mjög góð ár
þar,“ segir hún.
Flytur á æskuheimilið
Framundan hjá Álfheiði og fjölskyldu
eru flutningar á æskuheimili hennar
á Hvanneyri í haust. „Mamma ætlar
að flytja í eitt ár og við flytjum inn í
húsið hennar á meðan, á æskuheimili
mitt. Ég hlakka mikið til þess,“ segir
hún. „Annars er það bara vinnan og
lífið og það sem því fylgir, segir Álf-
heiður. „Mig langar svolítið að byrja
aftur í tónlistarnámi. Ég var læra
söng í mörg ár en hef lítið sem ekk-
ert sungið síðustu árin, löngunin hef-
ur bara ekki verið til staðar. En nú er
mig farið að langa aftur og aldrei að
vita hvað ég geri með það í framtíð-
inni,“ segir Álfheiður að endingu.
kgk
„Auðvelt að verða ástfangin af þessum stað“
- segir Álfheiður Sverrisdóttir á Hvanneyri
Álfheiður Sverrisdóttir.
Fjölskylda Álfheiðar á fermingardegi bróður hennar, Birgis Þórs, á hvítasunnu
2007. Um svipað leyti greindist Sverrir Heiðar, faðir hennar, með krabbamein í
blöðruhálskirtli. Mynd úr einkasafni Álfheiðar.
Mæðginin Álfheiður og Sverrir Davíð. Ljósm. Kristín Jónsdóttir.
Hluti af stjórn Íbúasamtaka Hvanneyrar og nágrennis vorið 2015,
nýkomin af fundi í Ráðhúsi Borgarbyggðar. Þar afhenti stjórnin
þáverandi ráðgjafa sveitarfélagsins í fræðslumálum viðamikla
skýrslu um mikilvægi skólastarfs á Hvanneyri. F.v. Sólrún Halla
Bjarnadóttir, Birgitta Sigþórsdóttir, Álfheiður, Sigurður Guðmunds-
son og Borgar Páll Bragason.
Árgangar 1989 og 1990 sem ólust upp saman á Hvanneyri. F.v.
Gunnar Már Hauksson, Álfheiður, Reynir Hauksson, Aðalheiður
Kristjánsdóttir og Jónas Hauksson. Mynd í eigu Gunnars.