Fréttablaðið - 14.11.2019, Page 42

Haustið 2014 ákvað ég ásamt vinkonu minni og vini að hefja fermingarfræðslu í Frí-
kirkjunni í Reykjavík. Mig langaði
að prófa eitthvað nýtt og eitthvað
annað en allir aðrir. Eftir rosalega
stuttar samræður við foreldra
mína ákvað ég að Fríkirkjan væri
það sem ég var að leita að. Ég var
frekar stressaður þegar ég mætti
fyrsta daginn en það hjálpaði mér
mjög mikið að ég vissi að ég myndi
þekkja einhverja.
Fermingarhópurinn hittist fyrst
í ágúst sem er frekar óvenjulegt og
við tókum viku saman í fræðslu
rétt áður en skólinn byrjaði. Þegar
ég mætti var stressið voða fljótt
að hverfa. Við byrjuðum á að fara
í skemmtilega leiki og vorum alls
ekki lengi að kynnast. Svona hélt
vikan áfram, skemmtilegir leikir
í bland við fræðslu. Ég man að ég
hlakkaði til að mæta á hverjum
degi þessa viku. Vikan kláraðist og
næst á dagskrá var ferð í Vatnaskóg
þar sem við gistum í eina nótt. Það
var frábær ferð og ég held að hver
einn og einasti hafi skemmt sér
rosalega vel.
Fermingarfræðslan var einu
sinni í mánuði fram á vor og
alltaf fylgdi messa á eftir. Einn
laugardaginn hittumst við meira
að segja öll í kirkjunni um kvöldið,
horfðum á mynd og gistum fram
á sunnudag. Allan veturinn var ég
spenntur fyrir því að mæta og hitta
krakkana. Ég var duglegur að fara í
kvöldmessur yfir veturinn sem mér
þóttu sérstaklega skemmtilegar,
kertaljós og djasstónlist. Fermingin
sjálf fór rosalega vel fram að mínu
mati. Ég fékk að velja dag og ákvað
að vera alveg einn. Þannig bjó ég
til frekar óvenjulega en rosalega
eftirminnilega stemningu þegar
kemur að fermingu og dagurinn
sjálfur var frábær í alla staði. Ég
mæli algjörlega með Fríkirkjunni,
þar er frábær andi og skemmtilegt
starfsfólk. Í kirkjunni er mikið
talað um mannréttindi sem höfðar
mjög mikið til mín, það eiga jú allir
að vera jafnir í þessu samfélagi.
Aron Heimisson – fermingar-
drengur 2015
Að fermast í Fríkirkjunni
Séra Hjörtur Magni og Aron Heimisson fermingardrengur árið 2015.
Kvenfélag Fríkirkjunnar í Reykjavík er elsta kirkju-kvenfélag landsins, stofnað
6. mars 1906.
Á stofnfundinum var sam-
þykkt skipulagsskrá með því
markmiði að ef la safnaðarlíf,
styrkja málefni safnaðarins og
líkna sjúkum og bágstöddum í
söfnuðinum.
Einnig létu þær landsmálin sig
varða og styrktu byggingu Land-
spítala og Vífilsstaðaspítala. Einn
höfuðþáttur í starfseminni var
hirðing og skreyting kirkjunnar
og útvegun vandaðra kirkju-
gripa. Allt frá árinu 1907 hefur
kirkjan notið gjafa kvenfélagsins,
altarisbúnaðar, altaristöf lu,
messuklæða, og margs er að
gagni hefur komið. Árið 1929 gaf
kvenfélagið skírnarfont.
Skömmu eftir stofnun safn-
aðarins 1899 var stofnað kven-
félag áhugasamra kvenna um
byggingu kirkju fyrir söfnuðinn.
Kristín Pétursdóttir, kona séra
Lárusar Halldórssonar, var for-
maður félagsins. Þessar konur
lögðu fyrsta fjárframlagið til
kirkjubyggingarinnar.
Þegar séra Lárus lét af þjónustu
við söfnuðinn lagðist félagið
niður og ekkert kvenfélag var
starfandi við söfnuðinn í tæp
fjögur ár, þar til núverandi kven-
félag var stofnað undir forystu
Guðríðar Guðmundsdóttur,
eiginkonu séra Ólafs Ólafssonar
safnaðarprests, sem sinnti for-
mennsku í aldarfjórðung.
Of langt yrði að telja allar þær
félagskonur sem hafa af áhuga
unnið fyrir félagið og söfnuðinn
öll þessi ár. En áfram halda þær í
hefðirnar og hefur skipulagsskrá-
in verið í heiðri höfð þótt lögin
hafi verið löguð að breyttum
tímum.
Í lok síðustu aldar gaf kvenfélag-
ið til kirkjunnar altarisbúnað, þrjá
hökla og stólur, sem Hólmfríður
Árnadóttir listhönnuður hannaði.
Á 100 ára afmæli félagsins var
kirkjunni færður standur fyrir
bænakerti, unninn af Steinunni
Þórarinsdóttur myndlistarmanni,
og garðurinn norðan megin
kirkjunnar endurgerður.
Undanfarið hefur verið unnið
að því að blása lífi í félagið og
eru félagskonur um 40 talsins.
Haldnir eru sex fundir yfir árið
þar sem félagskonur hittast og
njóta félagsskapar ásamt því að fá
til sín fræðslu og aðra skemmtun.
Það verður að segja að kirkju-
kvenfélög hafa oft mátt róa
lífróður og var kvenfélag Fríkirkj-
unnar þar engin undantekning.
Starfsemi félagsins var um tíma
orðin lítil en nú hafa félagskonur
blásið lífi í félagsskapinn og láta
á reyna hvort ekki megi hvetja
f leiri konur til að koma til liðs
við okkur og vinna að málefnum
líðandi stundar af auknum krafti.
Á 25 ára afmæli kvenfélagsins
orti félagskona:
Það félag sem bæta vill
framtíðarmál
og fúslega að marki því styður
að glæða hið fagra í göfugri sál,
svo geymist þar eining og friður.
Kvenfélag Fríkirkjunnar
Kvenfélagskonur eftir vel heppnaða verslunarferð. Formaðurinn, Ágústa
Sigurjónsdóttir, sem og fyrrverandi formaður, Ebba Margrét Magnúsdóttir,
Hrefna Einarsdóttir og Þóra Guðmundsdóttir glaðar í bragði.
Fríkirkjan í Reykjavík er merkilegur og einstakur vett-vangur. Hún er ekki bygg-
ingardjásn á sama hátt og Harpa
en sálin er stórkostleg. Eftir að
hafa starfað í 20 ár í Suður-Afríku
hef ég kynnst sál þeirrar fallegu
þjóðar, sem einnig er skrifað í
skjaldarmerki hennar: „Eining í
fjölbreytileika“. Þetta gætu ein-
mitt mjög vel verið einkunnarorð
Fríkirkjunnar.
Tónlistarmenn úr ólíkum
áttum, óháð tónlistarstíl, menn-
ingararf leifð og tjáningu, geta
auðveldlega fundið sig heima og
velkomna í þessari kirkju.
Við Helge Nysted upplifðum
þetta strax þegar við unnum
okkar fyrsta SNØ-verkefni hér
með Gunnari og Sönghópnum við
Tjörnina í desember 2014. Gunnar
Gunnarsson er lítillátur, fjölhæfur
og glöggur tónlistarmaður, ætíð
skapandi og fús til að prófa nýtt
efni. Og kórinn er sjaldgæf náma
af hæfileikaríkum atvinnusöngv-
urum. Verkefni okkar Eldmessa
árið 2017 með tveimur ítölskum
tónlistarmönnum og tveimur
norskum, ásamt Gunnari og söng-
hópnum, voru fyrir mér tíma-
mót hvað varðar nýja tjáningu
í kirkjutónlist. Ég óska Fríkirkj-
unni alls hins besta um ókomin ár
og vonast til að halda áfram okkar
frábæru samvinnu.
Arne Hiorth tónlistarmaður
Bygging með sál
Arne Hiorth djasstrompetleikari, tónskáld, stjórnandi og upptökustjóri.
Ljúfar samverustundir
Sonur okkar ákvað eftir að hafa
sótt nokkrar messur í Fríkirkjunni
í Reykjavík að hefja þar fermingar-
fræðslu að hausti 2014. Þegar
maður er tæplega 14 ára gamall
er alls ekki sjálfgefið að taka
sig út úr hópnum í hverfinu og
sækja fræðslu í allt öðru hverfi, í
allt annarri kirkju en allir vinirnir.
Hann var ákveðinn og vinkona og
vinur fylgdu honum. Fermingar-
fræðslan hófst með viku í ágúst
fyrir skólabyrjun, drengurinn kom
alsæll heim eftir hvern dag, allt
ótrúlega skemmtilegt að hans
sögn. Skemmtilegir krakkar úr
öðrum hverfum á höfuðborgar-
svæðinu sem hann kynntist.
Frábær prestur og aðrir leiðbein-
endur einnig.
Eftir því sem á leið veturinn
var fræðsla um það bil einu sinn í
mánuði og svo messa í kjölfarið.
Við vorum auk þess dugleg að
sækja kvöldmessur, við kerta-
ljós og yndislega tónlist að hætti
Hjartar Magna prests og Gunnars
Gunnarssonar organista – ljúfar
samverustundir sem við kunnum
að meta og nutum til hins ýtrasta.
Við fundum að í Fríkirkjunni er
mikil áhersla á mannréttindi – allir
eru jafnir og allir velkomnir. Þar er
áhersla á ljósið innra með okkur
– eða fyrir utan. Frelsi og jafnræði
sem hentar okkur fullkomlega.
Persónulegt og afslappað and-
rúmsloft.
Þegar kom að fermingunni
sjálfri höfðum við engar áhyggjur,
ekkert stress á tíma, bóka athöfn,
sal eða annað. Börnin eru miklu
færri en venjulega og athafnir
geta því dreifst á lengri tíma. Við
þurftum sem sagt ekki að bóka
tíma í fermingu eða sal með árs
fyrirvara eins og virðist tíðkast í
flestum kirkjum.
Þegar leið á varð niðurstaðan
svo sú að sonurinn hafði hug á að
fermast einn, hafa sína eigin at-
höfn og bjóða sinu fólki til kirkju
í athöfnina sjálfa, þar á eftir að
rölta með gestum yfir í safnaðar-
heimili kirkjunnar til veislu.
Þetta gekk allt eftir, Hjörtur
Magni tók vel í bón hans. Dagur-
inn var fullkominn í alla staði,
drengurinn og fjölskylda alsæl.
Við hefðum ekki getað hugsað
okkur betra umhverfi í þessu til-
felli en í Fríkirkjunni. Öll samskipti
við prestinn og annað starfsfólk
var til fyrirmyndar. Nú stefnir í að
yngri sonur okkar velji sér sama
farveg næsta vor – byrjunin lofar
góðu – allir afslappaðir ennþá,
hvorki búið að velja dag né sal.
Við mælum heilshugar með Frí-
kirkjunni – hún er fyrir alla – alltaf.
Sædís Guðmundsdóttir
– móðir fermingarbarns 2015
Sædís og Aron.
14 FRÍKIRKJAN 120 ÁRA 1 4 . N ÓV E M B E R 2 0 1 9 F I M MT U DAG U R
1
4
-1
1
-2
0
1
9
0
5
:4
3
F
B
0
7
2
s
_
P
0
4
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
4
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
3
1
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 2
4
3
A
-F
B
9
C
2
4
3
A
-F
A
6
0
2
4
3
A
-F
9
2
4
2
4
3
A
-F
7
E
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
B

F
B
0
7
2
s
_
1
3
_
1
1
_
2
0
1
C
M
Y
K