Fréttablaðið - 30.11.2019, Blaðsíða 36

Skautahöllin á Akureyri var eins og mitt annað heimili frá því ég var lítil stúlka, að skauta var það sem líf mitt snerist um,“ segir Emilía Rós Ómarsdóttir.
Emilía er fædd og uppalin á Akur-
eyri en býr nú í Reykjavík og starfar
sem skautaþjálfari og stundar nám
í lífefna- og sameindalíffræði við
Háskóla Íslands.
Hún f lutti til Reykjavíkur á síð-
asta ári eftir að hafa reynt að sporna
við kynferðislegri áreitni þjálfara
síns hjá Skautafélagi Akureyrar og
finnst erfitt að heimsækja heimabæ
sinn. Hún fékk ekki stuðning frá
skautafélaginu sem sendi frá sér
yfirlýsingu sem er birt hér með við-
tali við Emilíu. Í yfirlýsingunni er
lýst yfir stuðningi við þjálfarann.
Mikil harka í skautaheiminum
„Það er mikil harka í skautaheim-
inum, óhefðbundnar og harkalegar
þjálfunaraðferðir hafa viðgengist
við þjálfun barna og ungmenna.
Ekki bara hér á Íslandi, heldur alls
staðar í heiminum,“ segir Emilía.
„Kannski er það þess vegna sem
áreitnin var ekki tekin alvarlega,
en ég veit að þetta var rangt og ég
vil segja frá því sem gerðist. Ég og
fjölskylda mín getum ekki lengur
borið þetta ein, þetta hefur verið
ofsalega erfitt.
Fólk þarf að vita allan sannleik-
ann en því miður hafa öll viðbrögð
félagsins verið á þá leið að það sem
gerðist sé einhvern veginn mér að
kenna. Það sé ég sem sé svo erfið,
geðveik eða með hegðunarvanda-
mál.
Um tíma trúði ég því jafnvel að
ég hefði átt þetta skilið. Ég hef hins
vegar verið í sálfræðimeðferð vegna
áfallastreitu og vanlíðunar og þar
hef ég fengið stuðning og styrk til að
segja frá. Því að það sem gerðist. Það
gerðist, það er ekki hægt að draga
það í efa,“ segir Emilía og fer ítarlega
yfir samskipti þjálfarans við sig.
„Hann er búlgarskur en kom
hingað frá Hollandi og kom fyrst
sem gestaþjálfari í lok árs 2016.
Hann kom vel fyrir og var hress
og jákvæður. Það hafði verið erfitt
andrúmsloft í Skautafélagi Akur-
eyrar um tíma og því tóku honum
allir fagnandi í fyrstu. Ég var meidd
á þessum tíma og skautaði lítið,
fylgdist með og reyndi að jafna mig.
Sumarið 2017 voru æfingabúðir í
Svíþjóð.
Mamma var að fara með tveimur
yngri systrum mínum sem voru líka
að skauta hjá félaginu og ég ákvað
að fara með þótt það væru litlar
líkur á því að ég gæti tekið fullan
þátt. Ég tók að mér að aðstoða í
æfingabúðunum. Það var þá sem
hann byrjaði óviðeigandi samskipti
við mig.
Þetta byrjaði á saklausan hátt,
hann sendi mér skilaboð á Face-
book og byrjaði oft spjallið á því að
tala um æfingaprógrammið en svo
færði hann sig yfir í að bjóða mér
út. Hann byrjaði að hringja í mig
líka og fljótlega vatt þetta upp á sig
og hann fór að senda mér skilaboð
á öllum tíma sólarhringsins. Mér
fannst óþægilegt hvernig hann
talaði við mig og athugasemdir um
líkama minn og fegurð vöktu með
mér ótta og óþægindatilfinningu.“
Vildi fara á afvikinn stað
Þegar heim var komið hélt áreitnin
áfram. Hann bauð henni í bíó og í
göngutúra. Vildi fá hana í heim-
sóknir heim til sín og lagði til að
þau færu út að borða á afviknum
stað fyrir utan bæjarmörkin þar
sem þau gætu fengið frið. Hann gaf
henni konfekt í hjartalaga öskju,
skartgripi, ilmvatn og f leiri gjafir í
hennar óþökk og Emilía leitaði til
foreldra sinna eftir aðstoð.
„Við vissum ekki hvað við áttum
að gera. Fjölskylda mín hafði hingað
til reynst honum vel. Aðstoðað
hann við að laga sig að lífi í nýju
landi. Lánuðu honum hjól og hjálp-
uðu honum að kaupa nýjan bíl.
Þetta er
aldrei í lagi
„Áreitnin var ekki í lagi. Stuðningsleysið var
ekki í lagi. Skautafélagið brást mér algjör-
lega. Þau vilja þagga málið niður en ekki
leiðrétta það,“ segir Emilía Rós Ómarsdóttir
listskautari sem greindi frá áreitni yfirþjálf-
ara síns fyrir um ári en uppskar andúð.
„Fólk þarf a
ðvita allan
sannleikann en
því miður hafa
öll viðbrögð
félagsins verið
á þá leið að það
sem gerðist sé
einhvern veginn
mér að kenna,“
segir Emilía um
upplifun sína.
FRÉTTABLAÐIÐ/
SIGTRYGGUR ARI
Þegar hann fór svona yfir strikið
gagnvart mér fylltust þau vanlíðan
og reyndu að tala við hann.
Þegar hann bauð mér í bíó þá
fannst mér erfitt að segja nei og því
komu mamma og systir mín með til
að verja mig. Ég vildi ekki fara neitt
með honum og ég vissi að ég væri í
ömurlegri stöðu.
Ég veit ekki hvort annað fólk áttar
sig á því að þegar þú ert iðkandi í
skautafélagi er þetta hrikaleg staða
að vera í. Ég vissi að þetta myndi
enda illa.
Mamma spurði hann hvort hann
vildi ekki frekar reyna að kynnast
fólki á hans aldri. Hann var 31 árs
og ég sautján ára að verða átján.
En hann lét ekki segjast fyrr en
að þremur mánuðum liðnum. Þá
hafði ég neitað honum mjög oft og
foreldrar mínir voru búnir að tala
nokkrum sinnum við hann um að
virða mörk mín. Þegar ég hafði með
mjög ákveðnum hætti sagt honum
að ég vildi ekki vera í sambandi
með honum eða að hann væri að
gefa mér gjafir og senda mér skila-
boð, þá loksins hætti hann. En þá
snerist hann gegn mér og hefndi sín.
Ég vissi í raun alltaf að það myndi
gerast,“ segir Emilía.
Snerist gegn henni
„Ég var byrjuð að skauta aftur eftir
langvarandi meiðsli og stefndi á
að keppa á móti í Ríga í Lettlandi í
byrjun nóvember.
Framkoma hans var skelfileg.
Hann sagði mér að ég væri vonlaus,
það væri ömurlega leiðinlegt fyrir
hann að horfa upp á hvað ég væri
léleg. Hann hefði engan áhuga á því
að þjálfa mig eða hafa nokkuð með
mig að gera.
Ég reyndi bara að forðast hann
eins og ég gat. Ég gætti þess að hann
næði ekki augnsambandi við mig og
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
Framhald á síðu 36
3 0 . N Ó V E M B E R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R34 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
3
0
-1
1
-2
0
1
9

0
4
:5
6
F
B
1
4
4
s
_
P
1
2
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
1
0
9
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
2
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
3
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
4
6
1
-0
1
E
4
2
4
6
1
-0
0
A
8
2
4
6
0
-F
F
6
C
2
4
6
0
-F
E
3
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
A

F
B
1
4
4
s
_
2
9
_
1
1
_
2
0
1
C
M
Y
K