Fréttablaðið - 30.11.2019, Síða 100

Tómas Waage stendur á áttræðu og hætti að vinna fyrir tólf árum en situr ekki auðum höndum. Í v innu-skúrnum er hans ríki
og þangað liggur leið okkar niður
snúinn stiga. Handriðið kveðst
hann hafa smíðað á tveimur dögum,
þegar frúin ætlaði að halda afmæl-
isveislu og þau sáu fram á að hafa
ekki gott pláss fyrir gestina á efri
hæðinni. „Ég keypti efnið tilbúið en
sauð það saman og festi,“ útskýrir
hann. Niðri komum við fyrst í litla
stofu með myndum á veggjum.
Sumar eru af þekktum andlitum.
„Þessar myndir eru skornar úr gólf-
dúk. Ég er gamall dúkari og vann
sem slíkur á Landspítalanum í 20
ár. Þar tók ég upp á því að búa til
myndskreytingar til að aðgreina
deildirnar. Það gladdi starfsfólkið.
Storkurinn er á fæðingarganginum,
til dæmis.“
Nú erum við komin í skúrinn, þar
eru fullunnir smíðisgripir og aðrir
í mótun. Litla dráttarvélin dregur
mann til sín. „Þessi var sláttuvél
hjá borginni en var orðin ónýt og
ég var að hugsa um að setja í hana
rafmagnsmótor. Meðan ég beið
eftir honum datt mér í hug að smíða
þetta hús á hana, í því er efni sem
ég átti hér í skúrnum, meðal ann-
ars úr hjónarúmum, bæði okkar
og nágrannanna og burðarspýtan
er frá Víetnamanum hérna hinum
megin.“ Allt er fellt saman. „Ég gerði
þetta upp á gamlan máta, eins og
gömlu jeppahúsin. Læsingin er úr
verkfæri sem ég átti. Ég var með
vélina á bílasýningu í Mosfellsbæ,
margir gengu fram hjá henni en þau
sem stoppuðu voru konur og börn
sem fannst hún sæt.“
Ekkert merkilegt
Annað á gólfinu vekur athygli,
f lugvél sem Tómas er að smíða og
á eftir að klæða með dúk. „Ég er að
taka þessa vél í gegn, hún var búin
að standa í 20 ár. Tíni saman upp-
lýsingar um hvernig á að standa
að þessu, bæði á netinu og annars
staðar. Ég hef voða gaman af því að
gera hluti upp sem aðrir eru búnir
að henda.“ Þess má geta að á vélinni
hangir blað með eftirfarandi leið-
beiningum: Fyrst er spýta, svo er
spýta, svo er spýta í kross. Spýta
upp og spýta niður, svo fer allt í
gang!“
Ekki ætlarðu að f ljúga á þessu?
hrekkur út úr mér.
„Jú, hér er mótorinn, hann er úr
Citroën-bragga, það er þekkt að
nota þá í f lugvélar af þessu tagi.
Þessi er eldgamall, ég hreinsaði
hann upp, sandblés og gufuþvoði.
Annars er þetta svipað og svifflug-
urnar sem ég flaug á í gamla daga.“
Eru engin aldurstakmörk? segi ég
– ekki beint tillitssöm.
„Jú, aldursmörk á svifflugurnar er
14 ár, svo þarf að standast læknis-
skoðun á hverju ári. Það er ekkert
merkilegt að f ljúga svona litlum
vélum. Maður fer hægt á loft, er
þrælbundinn og ef maður heldur sig
frá apalhrauni í lendingu og öðrum
heimskupörum þá labbar maður
burtu frá þessu.“ Tómas bendir á
viðinn í vélinni, sérvalið og bein-
vaxið amerískt greni með ákveðinn
þéttleika í víindunum.
Hvað er langt síðan þú hefur
f logið svona vél? held ég áfram, tor-
tryggin.
„Það er svona hálfur mánuður. Ég
er reyndur flugmaður og á aðra vél
sem við erum tveir saman með úti
í Keflavík. Það er heilmikill félags-
skapur í kringum flugið. Menn sem
eru í því eru yfirleitt óskaplegir
einstaklingshyggjumenn en þurfa
afskaplega mikið hver á öðrum að
halda. Þetta er þægilegur félags-
skapur, menn eru ekkert hver ofan
í öðrum en treysta hver öðrum
fullkomlega. Gamli maðurinn með
ljáinn er á bak við, við vitum það,
þannig að það þarf að umgangast
þessa hluti með mikilli virðingu.“
Fallbyssuævintýri
Á borðinu er útskorin sjálfsmynd
eftir Tómas sem hann er ekki
ánægður með. „Þegar ég var að skera
út nefið lenti ég á svo mjúkum viði,
skar of mikið og lenti í veseni með
hlutföllin. En mér finnst skemmti-
legt að glíma við eitthvað og jafnvel
gera það erfitt. Þarna var ég með
einhvern skáprófíl.“
Hann rifjar upp að hafa smíðað
fallbyssu úr stáli þegar hann var
15 ára. „Ég var í gagnfræðaskóla
verknáms. Það kom aldrei annað
til greina hjá mér, ég tók út líkam-
legar kvalir við að hanga í skóla
yfir stagli. Í járnsmíðadeildinni var
okkur kennt að sjóða og nota renni-
bekk og ég fékk leyfi kennara til að
smíða fallbyssu. Var ekki búinn
að smíða kassa undir hana þegar
okkur strákana langaði að prófa
hana og fengum leyfi til þess. Ég gat
reddað púðri, gekk frá því eins og ég
var búinn að lesa um í sjóræningja-
ÉG HEF VOÐA GAMAN AF
ÞVÍ AÐ GERA HLUTI UPP
SEM AÐRIR ERU BÚNIR AÐ
HENDA.
Svo kom þessi ægilega bomba
Tómasi Waage veggfóðrarameistara er margt til lista lagt. Mynd af Björk, gerð úr gólfdúk, og snoturt dráttar-
vélarhús úr eigin hjónarúmi og nágrannanna eru til merkis um það. Nú fæst hann við flugvélasmíði.
„Maður fer hægt á loft, er þrælbundinn og ef maður heldur sig frá apalhrauni í lendingu og öðrum heimskupörum þá labbar maður burtu frá þessu,“ segir Tómas. FRÉTTABLAÐIÐ/ERNIR
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
Topphúfa, goggur, auga og fiður einkenna hnífinn sem spratt úr draumi.
Framhald á síðu 48
3 0 . N Ó V E M B E R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R46 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
3
0
-1
1
-2
0
1
9
0
4
:5
6
F
B
1
4
4
s
_
P
1
0
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
9
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
4
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
5
2
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 2
4
6
1
-5
A
C
4
2
4
6
1
-5
9
8
8
2
4
6
1
-5
8
4
C
2
4
6
1
-5
7
1
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
5
A

F
B
1
4
4
s
_
2
9
_
1
1
_
2
0
1
C
M
Y
K