Hlynur - 15.12.1984, Qupperneq 27

Samstarfið heldur áfram
Á fundi KPA ráðsins sem haldið
var á ísafirði í sumar lét Pétur
Kristjónsson af formennsku þess
en formennsku gegnir fulltrúi hvers
lands tvö ár í senn. Pétur þarf ekki
’að kynna hvorki hér heima né þeim
samvinnustarfsmönnum á hinum
Norðurlöndunum sem afskipti hafa
af starfinu þar, svo mikið hefur
starf hans verið. Fyrir nokkru barst
okkur í hendur ritið KPA-nytt sem
gefið er út í Svíaríki. Þar er eftirfar-
andi viðtal við Pétur sem okkur
finnst ástæða til að birta í Hlyn.
Hverjar voru áætlanir þínar þeg-
ar þú gerðist formaður?
Áætlanir mínar voru að nota
tækifærið til persónulegs sam-
bands við stjórnir sem flestra KPA
deilda. Með því gerði ég mér vonir
um að styrkja samkenndina og um
leið að styðja við bakið á félögun-
um og deildum hvers lands.
Hefur þaða tekist?
Á þessum tveimur árum hef ég
heimsótt KPA deildir allra land-
anna. Hver heimsókn hefur fyrir
mér verið „stökk“ fram á við til
aukins norræns samstarfs. Allir
starfa hugsjónalega á grunni KPA
en tímaskortur er mesta vanda-
málið. Við náum ekki að gera eins
mikið og við vildum. Það verður
alltaf að raða verkefnunum í for-
gangsröð.
Hvert hefur verið mesta ánægju-
efnið?
Það skemmtilegasta í starfi
mínu var formannaráðstefnan í
Karlstad í vor. Þar komu stjórnar-
menn starfsmannafélaga frá öllum
löndunum fimm. Allir voru mjög
jákvæðir og sammála um að í
framtíðinni eigum við að stefna að
auknu norrænu samstarfi á vegum
starfsmannafélaganna sjálfra.
Norðurhéruðin halda ráðstefnu í
Gállevare í októberlok. Áhugi fyrir
henni hefur verið mikill og við
treystum því að hún verði einnig til
mikils gagns.
Hver hafa verið mestu vonbrigð-
in?
\ öllu félagsstarfi skiptast á skin
og skúrir. Mestu vonbrigði mín
voru þau að ekki fékkst styrkur frá
Norræna menningarsjóðnum til
ráðstefnunnar í Karlstad, þrátt fyrir
að hún uppfyllti öll skilyrði til þess.
Ég hef á tilfinningunni að þar hafi
verið um pólitíska ákvörðun að
ræða. Þrátt fyrir þetta var unnt að
halda ráðstefnuna, að vísu síðar
en áætlað var, en þess meiri var
gleðin yfir hvað hún tókst vel.
Hvað finnst þér svo mikilvægt
við að halda uppi norrænu sam-
starfi?
Það er einkum tvennt. í fyrsta
lagi hafa starfsmenn mikinn áhuga
á samstarfi við félaga sína á hinum
norðurlöndunum. í öðru lagi er það
til mikils gagns fyrir samvinnu-
hreyfinguna þegar starfsmenn
hennar hittast til að skiptast á
reynslu og nema hver af öðrum.
Þannig sköpum við þá samkennd
og vináttu sem allir ræða um.
Hvernig áiýtur þú að norrænt
samstarf eigi að þróast í framtíð-
inni?
Þettaerstórspurning. í Karlstad
vorum við sammála um, að sam-
starfið yrði beint á vegum starfs-
mannafélaganna. Félögin verða
sjálf að ákveða hvort það verður á
íþróttasviði, menningarleg tengsl
eða með námsferðum. Hlutverk
aðalstjórnar í hverju landi verður
að koma á sambandi milli félag-
anna. Ég held einnig að við verðum
að halda áfram með vináttuvikurn-
ar. Hvertland fyrirsig verðursíðan
að ákveða formið á þeim.
Hvaða ráð vilt þú gefa félögun-
um?
Við verðum að halda starfinu
áfram. Til þess þarf mun betra
samstarf við samvinnuhreyfinguna
í hverju landi fyrir sig. Það verður
einhver að geta sinnt þessu í fullu
starfi. Þegar KPA verður fertugt
árið 1987 væri við hæfi að leita til
stjórnenda samvinnuhreyfingar-
innar i hverju landi og fara fram á
að starfsmaður í fullu starfi yrði
afmælisgjöfin. Ef launakostnaði
yrði skipt á fimm lönd væri það ekki
mikill kostnaður fyrir hvert. í tíma-
frekum og krefjandi störfum nútím-
ans er þetta nauðsynlegt. Enginn
getur sinnt þessu starfi samhliða
fullri annari vinnu. Þetta er ráð mitt
fyrir framtíðina.
Pétur Kristjónsson, hér staddur á fundi i Álaborg.
HLYMUR
27