Morgunblaðið - 02.09.2019, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 2. SEPTEMBER 2019
✝ Sigurður BogiStefánsson
læknir fæddist 10.
ágúst 1956 í
Reykjavík. Hann
lést eftir langvar-
andi veikindi á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 20.
ágúst 2019.
Foreldrar hans
voru Stefán Ólaf-
ur Bogason, læknir í Reykja-
vík, f. 2. september 1927, d.
16. október 2001, og Guðrún
Sigurgeirsdóttir, húsfreyja í
Reykjavík, f. 23. nóvember
1924, d. 21. mars 2004. Systir
Sigurðar Boga er Ragna Haf-
dís, f. 9. desember 1961. Börn
hennar eru: Guðrún Vala
Jónsdóttir, f. 1986, og Sigur-
björn Bogi Jónsson, f. 1990.
Unnusta hans er Guðrún Ósk
Sæmundsdóttir, f. 1990, og
eiga þau soninn Bjartmar
Loga, f. 2019.
Sigurður Bogi ólst upp í
sem sérfræðingur í geðlækn-
ingum í Svíþjóð, og rak eigin
læknastofu í Reykjavík um
skeið en lengst af starfaði
hann sem sérfræðingur á geð-
deild Borgarspítalans/
Sjúkrahúss Reykjavikur (A-2)
frá september 1988 og síðar á
geðdeild Landspítalans við
Hringbraut frá 2002, allt til
dauðadags. Sinnti hann
kennslu læknanema um ára-
bil. Ritaði m.a. greinar um
geðlæknisfræði þ. á m. um raf-
lækningar og samanburð á
dagdeild og göngudeild. Sig-
urður Bogi var virkur í
félagsmálum á ýmsum sviðum.
Hann var um skeið í vara-
stjórn Guðspekifélagsins (nú
Lífspekifélagsins) og hélt fjöl-
marga fyrirlestra og ritaði
greinar um andleg málefni í
tímarit félagsins, Ganglera.
Hann tók kaþólska trú fyrir
um áratug. Hann tengdist
Karmel-reglunni þar sem
hann var virkur félagi og síð-
ustu árin var hann formaður
leikmannareglu Karmels. Sig-
urður Bogi var ókvæntur og
barnlaus.
Sálumessa fer fram frá
Kristskirkju í Landakoti í
dag, 2. september 2019,
klukkan 13.
vesturbæ Reykja-
víkur og lauk
stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í
Reykjavík árið
1976 og embættis-
prófi í læknis-
fræði frá Háskóla
Íslands árið 1982.
Að loknu námi
starfaði hann sem
kandídat á ýms-
um sjúkradeildum
Landspítalans (BSP/LSP) frá
1982 til 1984. Starfaði einnig
sem heilsugæslulæknir á
Húsavík og á Dalvík. Hann
starfaði sem aðstoðarlæknir
og stundaði sérfræðinám í
geðlækningum á Borgarspít-
ala frá mars 1984 til júní
1985. Framhaldsnám stundaði
hann í geðlækningum á Há-
skólasjúkrahúsinu í Linköping
í Svíþjóð frá júlí 1985 til febr-
úar 1987. Hann fékk sérfræði-
leyfi í geðlækningum í Sví-
þjóð í ágúst 1988 og á Íslandi
í október 1988. Hann starfaði
Elsku bróðir, frændi og vinur.
Með innilegu þakklæti fyrir allt
sem þú gafst okkur. Minning þín
lifir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Ragna Hafdís og fjölskyldan.
Móðir mín og Stefán, faðir Sig-
urðar Boga, voru systkini. Fjöl-
skyldan bjó í Garði í Kelduhverfi.
Því búi var brugðið um miðja síð-
ustu öld eins og svo mörgum bú-
um á Íslandi. Skilyrði höfðu
breyst og börnin vildu komast
suður til náms og starfa. Systk-
inin kvöddu krakkafansinn í
Kelduhverfinu en við tók fé-
lagsskapur skólafélaga og brott-
fluttra jafnaldra í stórfjölskyld-
unni. Tengsl systkinanna voru
náin svo lengi sem Stefán lifði og
samgangurinn milli fjölskyldna
þeirra mikill. Á meðan afi og
amma lifðu var Kelduhverfið yfir
og allt um kring. Sigurður Bogi
varð fyrir miklum áhrifum af
þessum andblæ. Hann fékk
snemma áhuga á sögu ættarinnar
og lagði sig fram um að halda
tengslum við fólkið fyrir norðan.
Hann tók kandídatsárið á Húsa-
vík og notaði það tækifæri til að
afla fróðleiks um gengnar kyn-
slóðir. Hann fór norður á hverju
sumri.
Á yngri árum hittumst við Sig-
urður Bogi aðallega í tíðum fjöl-
skylduboðum, smáum sem
stórum. Þá fann maður vel hvað
þeir feðgar voru samrýndir og
hvað þeir eyddu miklum tíma
saman. Oft sást afrakstur ýmissar
tómstundaiðju á heimilinu enda
báðir sérlega laghentir. Samband
þeirra feðga var kannski líkara
því sem er í tísku í dag en almennt
gilti þá. Með árunum fækkaði fjöl-
skylduboðum þó nýjar kynslóðir
leggi sig fram um að glata ekki
föstum hefðum. Við Sigurður
Bogi fórum bæði í sérnám til Sví-
þjóðar, hann til Linköping og ég
til Lundar. Kannski kynntumst
við best á þeim tíma því alsiða var
að dvelja vikulangt hjá vinum og
ættingjum þegar þurfti að sækja
skyldunámskeið í öðrum bæjum. Í
einhverri slíkri heimsókn kom
Sigurður Bogi því til skila að það
væri mús í eldhúsinu mínu. Það
gerði hann á þann hátt að ég nán-
ast fagnaði músinni. Ef ég hafði
ekki áttað á mig á því fyrr hvað
Sigurður Bogi var góður geð-
læknir þá gerðist það við þetta
tækifæri.
Þó Sigurður Bogi væri hlé-
drægur rólyndismaður var hann
samt félagslyndur og oft hrókur
alls fagnaðar. Hann var skemmti-
legur sögumaður og vel heima í
menningu og listum. Trú sinni og
djúpstæðum áhuga á andlegum
málefnum hélt hann fyrir sig eða
ræddi að minnsta kosti ekki á al-
mennum vettvangi.
Nú hefur Sigurður Bogi kvatt
eftir löng og erfið veikindi sem
hann bar vel. Ragna Hafdís og
börnin hennar hafa misst mikið.
Ég votta þeim samúð mína. For-
eldrar mínir og systkini biðja fyrir
bestu kveðjur.
Margrét Árnadóttir.
Í vikunni áður en Sigurður
Bogi Stefánsson, frændi minn,
lést heimsótti ég hann ásamt
Heiðu Dögg dóttur minni. Þó
hann væri augsýnilega veikur þá
var hann hress og kátur, enda
reiknaði hann með því að fara
heim eftir nokkra daga. Við rædd-
um um framtíðina. Sú framtíð
kemur aldrei.
Fyrstu æviárin áttum við
heima steinsnar hvor frá öðrum.
Saman lékum við okkur á svæði
sem við kölluðum Móana. Það var
stór lóð þakin illgresi og rusli á.
Þar áttum við margar góðar
stundir við rannsóknir á flugum,
köngulóm og rusli og jöpluðum á
hundasúrurum. Svo dundu ósköp-
in yfir. Menn gerðu innrás í
móana með gröfur að vopni og
hófu að grafa gríðarstóra holu.
Þarna skyldi rísa blokk.
Vinnuflokkurinn kom fyrir
skúrsræfli og haug af byggingar-
efni í einu horni lóðarinnar. Þar
opnaðist nýr möguleiki fyrir okk-
ur frændurna. Ég braut leið inn í
skúrsræksnið og þá voru okkur
allir vegir færir. Fljótlega var ris-
ið hið veglegasta hús, tvær hæðir
og með þaksvölum. Sú athyglis-
verða nýjung var á húsinu að inn-
gangurinn var um þakið! Þessi
glæsibygging vakti athygli og
fljótlega var komið heilt hverfi af
svona frammúrstefnuhúsum. Þá
var blokkarbyggjunum nóg boðið
og þeir siguðu gröfu einni ógur-
legri á byggingarnar okkar og
jöfnuðu við jörðu.
Næsta æviskeið var öllu ró-
legra í samskiptum okkar. Þá hitt-
umst við heima hjá hvor öðrum
spjölluðum og hlustuðum á plötur.
Margt af því er ég enn að spila en
Sigurður Bogi snéri sér æ meira
að klassíkinni.
Á háskólaárum okkar voru
samskiptin stopul, en hittumst þó
öðru hvoru og áttum þá til að
ganga nokkuð harkalega um gleð-
innar dyr! Fljótlega eftir að hann
kom alkominn heim frá námi þá
tókum við upp samskipti aftur.
Alla tíð síðan höfum við reynt að
hittast minnst mánaðarlega
ásamt Birgi frænda okkar. Þá
fáum við okkur gjarna snæðing og
förum í bíó á eftir.
Það er ekki auðvelt að lýsa Sig-
urði Boga. Sennilega segir það
mest að vel sem ég reyni þá man
ég ekki eftir einu einasta tilfelli
þar sem við rifumst. Það sem
kemst næst því er þegar hann
spurði mig álits á máli sem mikið
hafði verið rætt í þjóðfélaginu.
Þar sem ég er frægur fyrir að
segja skoðanir mínar umbúða-
laust, þá var ég meir en tilbúinn til
þess og reyndi að rökstyðja skoð-
un mína sem best. Þegar ég hafði
lokið máli mínu beið ég viðbragða
en þau voru engin. Þá spurði ég:
En hvað finnst þér? Smá þögn og
svo : Ég er ekki sammála. Þar
með var það útrætt.
Sigurður Bogi var yfirvegaður
og grandvar, íhugull og köflum
jafnvel dulur en alltaf stutt í gásk-
ann og gleðina. Vildi allt fyrir aðra
gera en var tregur til að þiggja að-
stoð sjálfur. Ræktaði fjölskyldu-
og vinasambönd af dygð og gleði.
Fjölfróður og ráðagóður og ákaf-
lega gaman að spjalla við hann.
Eitt verð ég að nefna að endingu
og það var hve góður hann var í að
hlusta, það var eins og hann
skynjaði tilfinningar á bak við
orðin. Ekki hvað fólk sagði heldur
hvað það var að reyna að segja.
Rögnu Hafdísi, systur Sig-
urðar Boga, og fjölskyldu hennar
votta ég dýpstu samúð.
Hvíl í friði frændi.
Jón Bragi (Nonni).
Það var um haust 1964 að ég
gekk inn í 8 ára bekk í Melaskóla.
Við mér tók flottur hópur af dug-
legum ungum krökkum. Siggi
Bogi eins og hann var alltaf kall-
aður var einn af þeim hóp. Við
urðum strax vinir og við áttum
margt sameiginlegt m.a. áhuga
okkar á frímerkjum og tónlist. Ég
varð fljótt heimagangur á hans
heimili og pabbi hans og mamma
tóku mér afar vel. Siggi Bogi átti
eina yngri systur, Rögnu Hafdísi,
fædda 1960. Í 13 ár vorum við
Siggi Bogi bekkjarbræður í gegn-
um Melaskóla, Hagaskóla, MR og
HÍ. Í MR fékk Siggi Bogi stóran
Blazer og sá bíll flautaði fyrir utan
Kaplaskjólsveginn heima hjá mér
á hverjum morgni. Í bílnum var
hlustað á alla vega tónlist og þar
kynntist ég uppáhaldslaginu hans
Sigga Boga þá, St. Louis Blues.
Eftir læknanám fór Siggi Bogi
til Svíþjóðar og þar varð sérfræði-
nám hans geðlæknisfræði. Á
læknaárum hans fer hugur hans
mikið að snúast til andlegrar
íhugunar og við töluðum um
Rósakrossregluna og Frímúrara-
regluna en þangað var ég kominn
22 ára og pabbi hans, Stefán
Bogason tryggingayfirlæknir var
mikils metinn bróðir. Vinur minn
var mjög andlega sinnaður, leitaði
að visku víða og gaf sig m.a. í mik-
ið starf innan ýmissa lífsspeki-
félaga. Fyrir um áratug sagði
Siggi Bogi mér að hann hygðist
gerast kaþólskur og hann tók
kaþólska trú stuttu síðar.
Hér er fallinn frá hógvær, ljúf-
ur maður sem hafði góða nánd og
nærveru og þeir sem þekkja til
hans í starfi segja að þar færi
maður sem var nánast í guðatölu.
En ekki fór þetta hátt enda Siggi
Bogi lítillátur, ljúfur og kátur.
Fyrir um átta árum fékk Siggi
Bogi eitlakrabbamein og þau lyf
sem voru notuð til að ná þeim
kvilla niður höfðu mjög sterkar
aukaverkanir sem voru álag á
hjarta og lifur. Nú í vor hrakaði
heilsu hans hratt og vinir hans í
læknastétt reyndu allt sem þeir
gátu til að létta honum lífið en Guð
gaf og Guð tók. Eftir stendur
minning um góðan mann, félaga
og vin sem reyndist öllum góður
og vildi öllum vel.
Dagsverki lokið, launin eru hver?
Litið með hógværð fram á veginn er.
Bróðir og vinur, blessun fylgi þér,
bráðum ég sama veginn einnig fer.
(Sr. Hjálmar Jónsson)
Far þú í friði.
Friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Jónas Þórir og Rósa.
Elskulegur skólabróðir og vin-
ur, Sigurður Bogi, er fallinn frá.
Fyrstu kynni mín af honum voru í
MR þegar við lentum saman í
strákabekk. Með okkur tókst
fljótlega afskaplega góður vin-
skapur og með öðrum góðum
bekkjarfélögum varð til afar góð-
ur vinahópur. Við vorum mikið
saman í frímínútum, stofnuðum
skákklúbb og sérstaklega er eft-
irminnileg skemmtileg 5. bekkjar
ferð MR til Lignano á Ítalíu 1975.
Í læknanáminu vorum við Sig-
urður Bogi mjög samstiga og nán-
ir og við höfum allar götur síðan
haldið góðum tengslum sem hefur
verið mér mikils virði. Sigurður
Bogi hefur í mörg ár séð um að
halda saman vinahópnum okkar
úr MR með því að boða okkur í há-
degisverð einu sinni í mánuði yfir
vetrarmánuðina.
Sigurður Bogi var einstakur.
Hann var afar jákvæður maður
sem alltaf lagði gott til mála, hafði
afskaplega góða kímnigáfu, mjög
skemmtilega frásagnargáfu,
skipti aldrei skapi og honum var
afar annt um vini sína. Einnig
skynjaði ég að honum var einstak-
lega umhugað um alla þá sjúk-
linga sem hann annaðist.
Ýmislegt gerði Bogi sérstakt
sem hann var ekki að bera á torg.
T.d. kom hann mér eitt sinn á
óvart með því að gefa mér í af-
mælisgjöf persónulegt svarbréf
sem honum hafði borist frá rithöf-
undinum Alistair McLean árið
1971. Hann vissi að ég hafði haft
ánægju af að lesa verk þessa rit-
höfundar og hafði dálæti á honum.
Þetta bréf hefur æ síðan verið inn-
rammað uppi á vegg á heimili
mínu.
Með Boga er farinn einn minn
besti og traustasti vinur til langs
tíma. Við Birna kveðjum þennan
góða vin okkar nú með innilegu
þakklæti.
Jón Gunnlaugur Jónasson.
Á afmælisdaginn hringir sím-
inn og hlýleg rödd óskar mér til
hamingju. Áfram heldur
skemmtilegt samtal og því fylgir
mikill hlátur og upprifjun á göml-
um minningum. Röddina hlýju á
Bogi vinur minn. Slíkt samtal hef-
ur verið nánast árvisst í langan
tíma. Bogi mundi alltaf eftir af-
mælum, ef hann gat ekki hringt,
þá kom afmæliskveðja í skila-
boðum. Tryggari vinur er vand-
fundinn. Það var alltaf tilhlökkun-
arefni að heyra í honum.
Húmorinn hans var einstakur og
hann sá oft það spaugilega við
hlutina og orðaði svo skemmti-
lega. Það var svo auðvelt að hlæja
með Boga, því dillandi hlátur hans
smitaði út frá sér. Á Sigtúns-árum
MR-klansins, sem var dyggur
stuðningsaðili staðarins, var kjall-
arinn á Reynimelnum oftar en
ekki samkomustaður hópsins,
hvort heldur á leið í Túnið eða á
heimleiðinni, þegar þorsti og
svengd sótti á fólk. Þá var Bogi
gjarnan hrókur alls fagnaðar og
frá honum komu mörg gullkornin.
En hann átti einnig alvarlegri hlið
og það var ekki síður gott að fá að
kynnast henni. Við fórum saman í
messur hjá kaþólskum og hann
kynnti mér gregorískan kirkju-
söng. Í hvert sinn sem ég hlusta á
slíka tónlist hugsa ég með þakk-
læti til Boga.
Þegar ég flutti norður aftur
fækkaði samverustundum en ég
var svo lánsöm að Bogi eyddi
gjarnan hluta af sumarfríi sínu á
Akureyri og kom þá gjarnan við
hjá mér í Varmahlíð á annarri
hvorri leiðinni og þá var mikið
spjallað. Í Reykjavíkurferðum
mínum tókst nú ekki alltaf að
koma á fundi en fyrir ári síðan átt-
um við mjög góða stund saman
þar. Sú stund er orðin enn dýr-
mætari en áður. Vináttan við
Boga var þannig að ekki skipti
máli hvort langt eða stutt var á
milli funda, alltaf var jafn auðvelt
að taka upp þráðinn. Síðasta sam-
tal okkar var daginn eftir afmælið
hans. Þá var hann kominn á spít-
ala en ekkert í samtalinu gaf til
kynna að komið væri að leiðarlok-
um hjá honum. En enginn ræður
sínum næturstað.
Að lokum þakka ég þessum
trygga vini mínum fyrir áratuga
vináttu, sem aldrei bar skugga á.
Systur hans og fjölskyldu votta ég
samúð mína.
Þórdís Friðbjörnsdóttir.
Fyrir hönd Lífspekifélags Ís-
lands (áður Guðspekifélag Ís-
lands) vil ég í örfáum orðum minn-
ast fyrrverandi félaga okkar
Sigurðar Boga Stefánssonar sem
andaðist miðvikudaginn 20. ágúst
síðastliðinn.
Sigurður Bogi var atkvæða-
mikill innan félagsins á árunum
1999 til 2013, hélt að jafnaði 2-3
fyrirlestra á ári á vegum þess og
leiðbeindi á hugræktarnámskeið-
um ásamt öðrum. Umfjöllunar-
efni Sigurðar Boga var að lang-
stærstum hluta kristin dulspeki
eða mystík en þekking hans og
vald á því efni var að ég hygg ein-
stök meðal okkar.
Félagið hefur löngum verið
þekkt út á við fyrir áhuga félag-
Sigurður Bogi
Stefánsson
✝ Jóhanna DóraRebekka Jó-
hannesdóttir fædd-
ist 8. desember
1938 á Dynjanda í
Jökulfjörðum. Hún
lést á heimili sínu,
Klapparhlíð 1, Mos-
fellsbæ, 24. ágúst
2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Re-
bekka Pálsdóttir
frá Bæjum á Snæfjallaströnd, f.
22. nóvember 1901, d. 28. nóv-
ember 1984, og Jóhannes Ein-
arsson frá Dynjanda, f. 14. maí
1899, d. 6. júní 1981.
Systkini Jóhönnu eru Jó-
hanna, f. 4.4. 1926, d. 30.6. 1932,
Óskar Guðmundur, f. 1.11. 1927,
d. 1.2. 1993, Páll Halldór, f. 26.3.
1929, d. 7.8. 2012, Gunnvör
Rósa, f. 5.7. 1930, d. 27.2. 2017,
Ingi Einar, f. 19.1. 1932, María
Steinunn Helga, f. 29.10. 1934,
d. 31.7. 2018, og Felix Rúnar
Heiðar, f. 9.7. 1936.
Jóhanna eignaðist ung
dótturina Maríu Re-
bekku, f. 3.10. 1955,
barnsfaðir Kristján
Friðrik Björnsson, f.
29.5. 1934. María er
gift Reinhard Reyn-
issyni, þau eiga þrjá
syni og þrjú barna-
börn. Jóhanna gift-
ist Haraldi Sæ-
mundssyni, f. 22.7.
1929, d. 9.11. 1974,
og gekk hann Maríu
í föðurstað. Börn Jóhönnu og
Haraldar eru: Soffía Sæunn, f.
10.8. 1959, gift Sævari Pálssyni,
þau eiga þrjú börn og eitt barna-
barn; Ólafur Helgi, f. 16.10.
1960, kvæntur Steinunni Erlu
Hjartardóttur, þau eiga þrjú
börn og tvö barnabörn; Hrafn-
hildur, f. 8.10. 1963, var gift Guð-
jóni Elí Sturlusyni (skildu), þau
eiga tvö börn og eitt barnabarn;
Jóhannes Snævar, f. 17.1. 1965
kvæntur Helgu Jensen, þau eiga
þrjú börn og tvö barnabörn; og
Gunnsteinn Ægir, f. 18.10. 1970,
kvæntur Eddu Sigurdísi Odds-
dóttur, þau eiga tvær dætur.
Jóhanna og Haraldur voru
bændur á Kletti í Gufudalssveit
frá 1958 fram að andláti Har-
aldar haustið 1974. Um vorið
1975 flutti Jóhanna með börnin
að Reykhólum, þar starfaði hún
jöfnum höndum í Þörungaverk-
smiðjunni og sem matráður í
Reykhólaskóla. Árið 1982 flutti
Jóhanna til Reykjavíkur þar
sem hún starfaði í eldhúsi Sjálfs-
bjargar, landssambandi hreyfi-
hamlaðra, þar til hún tók við
sem matráður í Leikskólanum
Sólbrekku á Seltjarnarnesi. Þar
starfaði Jóhanna uns hún lét af
störfum fyrir aldurs sakir. Árið
1982 hóf hún sambúð með Ras-
musi A. Rasmussen, f. 13.8. 1927
í Færeyjum. Hann lést 12.11.
1994. Árið 2000 hóf Jóhanna
sambúð með Jóni Alfreðssyni, f.
4.2. 1938. Þau fluttu í Mos-
fellsbæ og bjuggu þar saman
þar til hann lést 13.7. 2018.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Guðríðarkirkju í dag, 2. sept-
ember 2019, klukkan 13.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Yndislega ljúfa frænka mín
er látin. Hún var litla systir
hans pabba og bar stóra nafnið
Jóhanna Dóra Rebekka og köll-
uð Nóa, Nóa frænka. Hún var
frænkan sem átti nóg af vænt-
umþykju og hjartahlýju til að
gefa mér og mínum. Stór faðm-
ur hennar og hlýr gerði allt
betra. Ég fæ aldrei þakkað
nægjanlega öll notaleg faðmlög
hennar og mjúkar hendur.
Takk.
Minning um einstaklega
hlýja og notalega konu verður
ljós í lífi okkar frændsystkin-
anna, barna hennar, barna-
barna og barnabarnabarna.
Leggjum á okkur að líkjast
henni Nóu frænku.
Elsku ljúfan;
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem)
Lydía Ósk.
Jóhanna Dóra Rebekka
Jóhannesdóttir