Morgunblaðið - 14.10.2019, Qupperneq 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 14. OKTÓBER 2019
✝ Auður HelgaJónsdóttir
fæddist í Reykjavík
8. september 1918.
Hún lést á Land-
spítalanum 24.
september 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Geir Jón
Jónsson, skrif-
stofustjóri hjá Ísa-
foldarprentsmiðju,
f. 26. nóvember
1884, d. 18. desember 1938, og
María Sigurbjörnsdóttir hús-
freyja, f. 26. júní 1894, d. 30.
desember 1960. Auður ólst upp
með systkinum sínum Sigurjóni
og Huldu Svövu, sem eru bæði
látin.
Auður giftist 16. júní 1938
Hauki Jóhannessyni loftskeyta-
manni, f. 15. febrúar 1915, d. 13
ágúst 1999. Foreldrar hans voru
Jóhannes Lárus Lynge Jóhanns-
son, prestur á Kvennabrekku, f.
14. nóvember 1859, d. 6. mars
1929, og Guðríður Helgadóttir
húsfreyja, f. 9. nóvember 1873,
d. 21. febrúar 1958. Haukur og
Auður bjuggu mestallan sinn
búskap í Kópavogi og eignuðust
ur Ella. 3) Haukur, f. 21. júní
1949, maki Magnea I. Kristins-
dóttir. Börn þeirra eru Fjóla
Björk Lynge, Jóhannes Hlynur
og Heiðrún Ösp. Börn Fjólu
Bjarkar Lynge eru Kristinn
Haukur Lynge og Erla María
Lynge. Eiginkona Jóhannesar
er Hulda Fríða Björnsdóttir og
börn þeirra eru Benjamín Snær
og Viktoría Mjöll. Sambýlis-
maður Heiðrúnar er Elmar Ern-
ir Viðarsson og börn þeirra eru
Jökull Ernir og Bjartur Ernir. 4)
Leifur, f. 11. október 1951, maki
Guðrún Bachmann. Börn þeirra
eru Hugi og Lára Guðrún. Leif-
ur átti fyrir tvö börn, Auði El-
ísabetu, látin, og Lísu. Barn
Auðar Elísabetar er Sindri Már.
Guðrún átti fyrir soninn Svein,
börn hans eru Anna Sif og Vign-
ir Nói.
Auður var í leiklistarnámi hjá
Lárusi Pálssyni. Hún var einn af
stofnendum Leikfélags Kópa-
vogs og var þar leikkona í mörg
ár. Auk þess lék hún í öðrum
leikhúsum og kvikmyndum. Um
margra ára skeið tók Auður að
sér leikstjórn leikrita víða um
landið. Hún hafði ætíð áhuga á
menningarmálum og var meðal
annars virkur félagi í Bók-
menntaklúbbnum Hana nú í
Kópavogi.
Útför Auðar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 14. októ-
ber 2019, klukkan 15.
þau fjögur börn,
sem eru: 1) Geir, f.
24. júní 1940, maki
Jórunn Jörunds-
dóttir. Börn þeirra
eru Sigrún Erna og
Arna María. Eigin-
maður Sigrúnar
Ernu er Jón Bjarni
Bjarnason, börn
þeirra eru Sara El-
ísabet og María Sif.
Sambýlismaður
Örnu Maríu er Baldvin Arnar
Samúelsson. Saman eiga þau
Huga Geir en Arna María á frá
fyrra hjónabandi með Ragnari
Inga Sigurðssyni börnin Viktor-
íu Huld og Jörund Inga. Baldvin
á fyrir börnin Rebekku Ýri og
Ísabellu Lind. 2) Auður, f. 4.
febrúar 1943, maki var Stefán
Þór Jónsson, d. 15. júlí 2010, þau
slitu samvistum. Börn þeirra
eru Haukur Fjalar, Sigríður,
María og Auður. Sonur Sigríðar
er Stefán Eðvarð. Barnsfaðir er
Eyjólfur Sveinsson. Barn Maríu
er Stefán Þór. Barnsfaðir er
Jens Þór Jensson. Sambýlis-
maður Auðar er Mario Ruiz
Sánchez og barn þeirra er Auð-
Elsku mamma, það er hálf-
óraunverulegt að þú skulir hafa
kvatt þennan heim, mér finnst
svo stutt síðan þú þeystir á
Skutlunni í sund. Þú varst alltaf
svo dugleg að hreyfa þig og
stundaðir sundið alla tíð. Margs
er að minnast á svona stundu.
Við fluttum í Kópavoginn árið
1945 og ég þá fimm ára, það var
nú ekki mikið um hús og vegi í
þá daga og gott að alast þar upp,
aðalleiksvæðin voru holtið þar
sem kirkjan er núna og fjaran
og alltaf man ég þegar mamma
kallaði á mig að koma að borða
og inn á kvöldin og heyrðist í
henni langa vegu, enda gat hún
sungið og spilað á gítar. Eins
þegar hún sagði mér að fara
varlega yfir veginn þegar við
gengum yfir Hafnarfjarðarveg-
inn á leið í skólann. Það var allt-
af gaman að fá mömmu í mat og
hún sagði okkur frá lífinu í
gömlu Reykjavík enda ólst hún
upp í miðbænum og var hafsjór
af fróðleik um mannlífið í þá
daga. Mamma og pabbi voru
dugleg að ferðast bæði innan-
lands og utan, þau elskuðu
óbyggðirnar og man ég eftir
ferðum sem við Auður systir
fórum með þeim á Willys-jepp-
anum í Landmannalaugar, norð-
ur Kjöl og fleiri staði. Mér þykir
vænt um að hafa komið til þín í
kvöldmat rétt fyrir 101 árs af-
mælið og við suðum gellur og
kinnar, það var sko algjör veisla
hjá okkur. Nú kveðjumst við og
þú ferð á annan stað. Góða ferð,
elsku mamma mín.
Þinn sonur,
Geir.
Glaðlegt bros og hvetjandi
rödd mömmu er nú þögnuð eftir
andlát hennar, orðin 101 árs.
Hún var glæsileg kona, sterkur
persónuleiki og smitaði frá sér
glaðværð, fróðleik og hnyttnum
tilsvörum hvar sem hún kom.
Hennar lífssýn var að líta björt-
um augum til framtíðarinnar og
taka með sér það góða úr fortíð-
inni. Reisn sinni hélt hún til
hinsta dags og sagðist vera að
fara í óvissuferð þegar stundin
nálgaðist.
Æskuár hennar voru í
Reykjavík og mörg sumur var
hún hjá ömmu sinni og afa á Ísa-
firði. Mamma og pabbi fluttu í
Kópavog árið 1945 í húsið
Bankasel við Skjólbraut, sem
var eitt fyrsta húsið i strjálbýl-
inu á Kársnesi. Þarna ólumst við
börnin upp við gott atlæti. For-
eldrar mínir voru samhent í sín-
um búskap alla tíð og átti hún
þar stóran hlut með jafnaðar-
geði sínu og glaðværð. Á efri ár-
um fluttu þau í íbúð aldraðra í
Sunnuhlíð og Leifur bróðir flutti
í Bankaselið. Við Magga byggð-
um hús okkar á sömu lóð, þar
sem áður var stór kartöflugarð-
ur foreldranna. Síðar þegar hún
var spurð hvar börnin ættu
heima sagði hún: „Einn strák-
urinn býr í gamla húsinu og
annar í kartöflugarðinum.“
Eftir að við börnin komumst
á legg gat mamma sinnt menn-
ingarlegum hugðarefnum sínum.
Hún var einn af stofnendum
Leikfélags Kópavogs og lék í
fjölda leikrita í meira en áratug.
Hlutverk fjallkonu hinn 17. júní
tók hún að sér eitt árið. Síðan
tók við leikstjórn víða um landið,
þar sem léttleiki hennar í sam-
skiptum nýttist vel við að laða
það besta fram hjá leikurunum.
„Best að hafa ekki mikinn aga í
leikstjórninni fyrr en í miðri
bók, því þá vill enginn hætta,“
sagði hún.
Í Sunnuhlíð fór vel um þau.
Mamma annaðist vel um pabba í
veikindum hans, en hann lést ár-
ið 1999. Hún hugsaði ætíð vel
um eigin heilsu og stundaði sund
þrisvar til fjórum sinnum í viku,
hálftíma í hvert skipti, og hitti
síðan góða vini í heita pottinum.
Hún sagði að galdurinn á bak
við langlífið væri gott skap, sund
og lýsi. Í síðustu sundferðinni
með mér um fimm vikum fyrir
andlátið var hvergi slegið af
frekar en fyrri daginn.
Mamma var atorkusöm og
vildi sjá um sig sjálf með alla
hluti. Hún fór í hnjáskipti um ní-
rætt því ekki kom til mála að
enda í hjólastól. Hún keyrði
lengri ferðir á rafmagnsskutlu
og tók virkan þátt í félagslífi
eldri borgara, þ.á m. spilastund-
um, samverustundum undir um-
sjón vinar hennar séra Sigurðar,
bókmenntakvöldum og ferðalög-
um um landið. Þegar ég bauð
henni göngustaf fyrir eina ferð-
ina taldi hún það ónauðsynlegt:
„Það er þá helst að ég noti hann
á næsta mann, ef hann fer of
hægt.“
Í bókaklúbbnum Hana nú
undi hún sér vel við umræður
um bókmenntir og upplestur
ljóða. Hún var ekki mikið fyrir
að flíka eigin persónu og treg í
viðtöl. Sem betur fer leyfði hún
eitt sinn upptöku á frábærum
flutningi ljóða.
Fjölskyldan var alltaf næst
hjartanu hjá mömmu og fékk
hún margar heimsóknir þegar
barnahópurinn stækkaði. Til
hennar mátti alltaf sækja hvatn-
ingu og góð ráð. Allir fóru létt-
ari í lund af hennar fundi. Ein-
stök ættmóðir er nú fallin frá
eftir hamingjuríkt æviskeið.
Elsku mamma og tengda-
mamma, við þökkum þér af öllu
hjarta fyrir allt hið góða sem þú
hefur gefið okkur af þér á lífs-
leiðinni. Megi góður guð blessa
þig og minningu þína.
Haukur og Magnea.
Kveðja
Ég kveð kæra tengdamóður
mína með söknuði og þakklæti
fyrir áralanga samferð. Það var
gott að eiga Auði að samferð-
armanni, hún var ávallt jákvæð,
lífsglöð og tók fullan þátt í lífinu
fram á síðasta dag. Ég vil minn-
ast hennar með þessum ljóðlín-
um.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði
að sér.
Hún heitast þig elskaði og fyrirgaf
þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Hún er íslenska konan sem ól þig og
þér helgar sitt líf.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla á fold.
Þú veist hver var skjól þitt, þinn
skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
gaf þér sitt líf.
En sólin hún hnígur og sólin hún rís.
Og sjá þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það er íslenska konan, tákn trúar
og vonar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson)
Takk fyrir allt og allt.
Jórunn.
Amma mín var yndisleg
manneskja, geislandi, jákvæð og
litaði lífið ávallt björtustu litum.
Hún kom út að hjálpa móður
minni fyrstu vikurnar þegar ég
og tvíburasystir mín fæddumst
og vorum við nánar alla tíð.
Þær eru margar ógleyman-
legu stundirnar í Kópavoginum
eftir að við fluttum heim, lífið í
kringum hana var alltaf ævin-
týralegt. Hún var skemmtileg,
brosmild og fallegu bláu augun
hennar tindruðu. Ég var svo
gæfusöm að fá ömmu ásamt
móður minni í heimsókn til mín
til Parísar nær öll sumur í þau
tuttugu ár sem ég bjó þar,
amma kallaði það Parísarævin-
týrið. Það var mikið hlegið, við
nutum lífsins saman hvort sem
var á kaffihúsum borgarinnar, á
ballettsýningum og listasýning-
um eða gangandi um sögufræga
staði. Einnig fórum við í ferða-
lög út fyrir borgina, þ.á.m. til
Normandí. Amma var vel að sér
í sögu, bókmenntum og listum
og vitnaði oft í meistara bók-
menntanna sem og aðra lista-
menn. Hún var einnig listakokk-
ur, hafði gaman af því að fara á
matarmarkaðina og kynnast
franskri matarmenningu. Hún
var listræn, sem sýndi sig í fal-
legum klæðnaði sem og á heimili
hennar. Umfram allt var svo
gott að vera í kringum ömmu og
gaman að spjalla við hana um
lífið og tilveruna. Það er mikil
gjöf að hafa átt svona góða
ömmu.
Ég er þakklát að Auður Ella
dóttir mín hafi kynnst henni.
Nú er sólin sest, bjarminn
geislar undurfallega.
Söknuðurinn er mikill.
Guð blessi þig amma mín,
Þín,
Auður.
Elsku amma mín, söknuður-
inn er mikill. Þvílík gæfa að hafa
átt svona góða ömmu. Lífsgleð-
in, fallega brosið og góðmennska
einkenndi hana alla tíð.
Þegar við systur fæddumst
kom amma út til að hjálpa
mömmu fyrstu vikurnar. Næstu
árin meðan við bjuggum úti fór-
um við fjölskyldan til hennar og
afa um jólin sem var ógleym-
anlegt. Afi sótti okkur til Kefla-
víkur í hríðarbyl og eftirvænt-
ingin var mikil að koma í
faðminn á ömmu í Bankaseli og
húsið ilmaði af veislumat. Það
var allt svo skemmtilegt. Hvern
morgun var farið í sund og þeg-
ar heim var komið tók við hlað-
borð í borðstofunni í hádeginu.
Eftir að við fluttum heim fylgd-
ist hún svo vel með öllu og
mætti á alla kórtónleika og pí-
anótónleika.
Amma hafði einstaka frásagn-
argáfu og var með eindæmum
orðheppin. Hún fylgdist vel með
öllu nýju og var vel lesin. Hún
var hlý og góð, alltaf að hæla og
styðja í námi og starfi. Við gát-
um spjallað tímunum saman.
Svona var amma, maður
gleymdi stund og stað.
Það lék allt í höndunum á
henni, hún var dugleg og orku-
mikil og það breyttist ekkert
með árunum. Hún saumaði á öll
börnin sín þegar hún var ung,
prjónaði og saumaði út fallegar
veggmyndir. Hún var handlagin
og gekk í mörg verk. Á meðan
afi og amma bjuggu í Bankaseli
hugsaði hún svo vel um stóra
garðinn með fallegu rósunum,
blómunum og matjurtargarðin-
um. Amma var einnig listakokk-
ur og hafði mikinn áhuga á að
prófa nýjar uppskriftir.
Þegar við áttum leið í gegnum
bæinn var gaman að heyra
skemmtilegu sögurnar af mann-
lífinu þegar hún var að alast upp
en amma þekkti Reykjavík eins
og lófann á sér enda fædd og
uppalin í miðbænum. Sundið
iðkaði hún frá barnæsku en faðir
hennar kenndi sund í Ísafjarð-
ardjúpi og bróðir hennar var
mikill sundkappi og fóru þau oft
í Nauthólsvík að synda. Eftir að
afi og amma fluttu í Kópavoginn
stunduðu þau sund frá því að
sundlaugin var opnuð og synti
hún alla tíð, síðast fyrir nokkr-
um vikum.
Ég er svo þakklát að Stefán
sonur minn fékk að kynnast
henni. Hversu oft erum við búin
að skemmta okkur saman, mat-
arboðin, sundferðirnar, heima
hjá henni með hlaðborð af kræs-
ingum. Þar hugsaði hún fyrir
öllu, var með leikföng, litabækur
og púsl. Súkkulaðikakan var
ómissandi með uppáhaldskrem-
inu hans og fékk hann að læra
að búa hana til með ömmu í
sumar. Mikið fannst honum það
skemmtilegt. Og umfram allt
þegar við spjölluðum öll saman
og söngurinn. Ég er svo þakklát
að Stefán kynntist ævintýrinu í
kringum hana eins og við höfum
alltaf gert.
Ég kveð ömmu mína með
miklum söknuði, hún var svo
ómissandi hluti af lífi okkar.
Dýrmætu fallegu minningarnar
um hana geymum við í hjörtum
okkar. Guð blessi elsku ömmu
mína.
Þín
María (Maja).
Elsku amma mín og
langamma Stefáns sonar míns
er farin úr okkar jarðneska lífi.
Það er svo sárt að byrja að
hugsa um hvað eigi að skrifa því
söknuðurinn er svo mikill. Hún
á skilið öll fegurstu orðin því líf
hennar gladdi svo marga. Hún
bar nafn sitt með réttu. Útgeisl-
un, fallegt bros og jákvæðni ein-
kenndu hana og nærveru henn-
ar. Ég minnist skemmtilegu
frásagna hennar af lífinu í gamla
daga, alls konar pælingum og
djúpum samræðum sem voru
lýsandi fyrir innsæi hennar og
gáfur. Ég man eftir mörgum
stundum fylltum af hlátri því
hún gat alltaf fundið kómísku
hliðina á lífinu.
Við létum okkur dreyma um
ferðalög því hún var alltaf að
skipuleggja næstu ferð til út-
landa og leyfði aldrinum ekki að
stöðva það frekar en annað.
Við spjölluðum um bókmennt-
ir og leikritin sem var verið að
sýna því hún vildi helst ekki
missa af neinu þeirra. Hún lék
og leikstýrði hér áður fyrr og ég
man hvað mér fannst það mikil
upplifun þegar ég var krakki að
fá að skoða tösku sem hún átti
með samsafni af alls konar hlut-
um fyrir leikritin eða fara á
bókasafnið með henni að ná í
bækur sem leiddu mig inn í æv-
intýraheima.
Stefán sonur minn er svo
heppinn að hafa átt hana sem
langömmu í átján ár og það fyll-
ir mig af þakklæti. Þau voru
mjög náin og söknuðurinn er
mikill. Minningin sem mun lifa
með okkur er hlý og óendanlega
dýrmæt.
Amma kenndi okkur margt
og til dæmis sýndi hún í verki að
maður býr sjálfur til skemmti-
legu minningarnar fyrir sig og
fjölskylduna sína. Hún var alltaf
svo þakklát fyrir allt sem var
gert fyrir hana. Hún var alveg
einstök. Umfram allt elskaði
amma fjölskylduna sína og
fylgdist með henni af mikilli um-
hyggju.
Þetta eru bara örfá orð um
ömmu. Það er svo margt fleira
sem hún auðgaði líf mitt með og
ég geymi það í hjarta mínu. Ég
bið í Jesú nafni að Guð blessi og
varðveiti elsku ömmu og lang-
ömmu okkar.
Þín,
Sigríður.
Elsku amma okkar.
Mikið vorum við heppin að
eiga þig að. Það leið vart dagur
sem maður talaði ekki um þig af
svo miklu stolti, hvað þú varst
dugleg, heilsuhraust og lífsglöð.
Það trúði enginn hvað þú værir
gömul, varst svo ungleg og
hress, sífellt brosandi eða hlæj-
andi. Við héldum að þú værir ei-
líf, en svo kom kallið. Kallið sem
enginn trúði að væri að koma,
og svona skyndilega.
Það var yndislegt að fá að búa
í næsta húsi við þig og afa upp-
eldisárin okkar. Við gátum alltaf
kíkt við eftir skóla, leikið með
trékubbana góðu, baðað okkur í
litla baðkarinu, setið í eldhús-
króknum og fengið okkur eitt-
hvað gott, komið í pössun til
ömmu og kíkt við á hátíðisdög-
um. Í hádeginu var alltaf skyr á
boðstólum eða Royal-búðingur
ef maður var heppinn.
Síðustu árin var vinsælt hjá
langömmubörnum að fara í
heimsókn til þín, þú varst alltaf
með köku tilbúna ásamt fleira
nammi og nóg af dóti. Mikið
vildum við að við hefðum skrifað
niður alla viskumolana sem þú
lést frá þér í hvert sinn sem við
komum í heimsókn, allar sög-
urnar og lífsráðin. Þú sýndir öll-
um börnunum mikinn áhuga og
stuðning í öllu því sem þau tóku
sér fyrir hendur. Mættir jafnt á
leiki sem og sýningar. Afmæl-
iskvæðið frá Heiðrúnu lýsir vel
huga okkar til þín.
Amma okkar er algjört gull,
afar fögur og æskufull.
Sögur segir hún út í eitt,
sem engum þykir nú leitt.
Víkingur er hún í augum okkar,
ekki skemmir að hún rokkar.
Sundið iðkar hún iðulega,
í vind og snjó og allavega.
Á skutlunni sinni er hún flogin,
skýst hún um allan Kópavoginn.
Ekki er stillt á skjaldbökuna,
heldur sífellt á kanínuna.
Þúsundþjalasmiður hún er,
spilar, leikur og bindur kver.
Mikil félagsvera í henni býr,
samskipti eru hennar ær og kýr.
Enginn getur giskað á hennar aldur,
enda er hann eins og galdur.
Öll við viljum hafa hennar gen,
það væri nú ekkert slen.
(HÖH)
Ef við fengjum að ráða hefð-
um við viljað hafa þig hjá okkur
endalaust, en það er víst ekki
hægt.
Nú hefur þú hafið óvissuferð-
ina með afa þér við hlið.
Við elskum þig, yndislega
amma okkar, hvíl í friði.
Þín
Jóhannes, Heiðrún
og fjölskyldur.
Elsku amma.
Það er erfitt að kveðja en við
vitum að þú vilt ekki að við séum
sorgmæddar, þú vilt að við
gleðjumst yfir lífinu. Það var
mikil gleði þegar þú hélst upp á
101 árs afmælið heima hjá þér
núna í september og engan
grunaði að þú yrðir farin stuttu
síðar. Alltaf brosandi, alltaf já-
kvæð, alltaf hress. Þú varst svo
sannarlega mikil fyrirmynd –
fórst í sund, keyrðir um á skutl-
unni þinni og það kom fyrir að
þú tókst í gítar og spáðir í bolla.
Eitt af þínum lífsins mottóum
var að hafa aldrei áhyggjur, til
hvers – þú græðir ekkert á því,
voru þín orð.
Þú hefur átt merkilegt líf,
veraldarvön og ferðaðist um all-
an heim en í seinni tíð elskaðir
þú að fara til Parísar. Þú söngst
ung á Borginni, varst leikkona
og leikstjóri og allt fram á síð-
asta dag léstu fáar leiksýningar
fram hjá þér fara. Þú fylgdist
svo sannarlega með allri menn-
ingu og komst mörgum á óvart
þegar þú baðst okkur um að
gefa þér geisladiskinn með
Skálmöld í jólagjöf – já þú varst
amma í lagi!
Við erum þakklátar fyrir að
hafa átt þig sem ömmu og eigum
margar góðar minningar úr
Bankaselinu. Það verður skrýtið
að fá engar smákökur í jólagjöf
þessi jólin, en það verður í
fyrsta skiptið síðan við munum
eftir okkur – því alltaf bakaðir
þú þrátt fyrir að vera orðin 100
ára!
Við kveðjum þig með söknuði,
elsku amma, en vitum að nú ertu
hamingjusöm með afa og heldur
gleðinni áfram á næsta stigi.
Knús á þig og blessuð sé
minning þín.
Arna María og Sigrún Erna.
Elskuleg amma mín og vin-
kona, Auður Helga Jónsdóttir,
er fallin frá 101 árs að aldri.
Þrátt fyrir háan aldur bar and-
lát ömmu brátt að. Það voru ein-
ungis fimm vikur frá því hún fór
heilsuhraust í sitt morgunsund
með pabba.
Auður Helga
Jónsdóttir