Morgunblaðið - 18.10.2019, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. OKTÓBER 2019
✝ Helgi Krist-jánsson fædd-
ist í Reykjavík 13.
apríl 1961. Hann
lést 10. október
2019. Foreldrar
hans eru Jóhanna
Bryndís Helgadótt-
ir, f. 31. maí 1940,
og Kristján Óli
Andrésson, f. 25.
ágúst 1935. Systk-
ini Helga eru
Sylvía, f. 23. júní 1964, Hildur, f.
3. mars 1969, Steingerður, f. 13.
apríl 1972, og Andrés, f. 19. júní
1974.
Eftirlifandi eiginkona Helga
er Selma Ósk Kristiansen, f. 3.
ágúst 1960. Þau gengu í hjóna-
band 25. maí 1985. Börn þeirra
eru Baldur, f. 22. febrúar 1984,
og Bryndís, f. 20. febrúar 1986.
Eiginkona Baldurs er Patricia
Spyrakos, f. 2. nóvember 1974.
Eiga þau dæturnar Harriet
Selmu, f. 4. október 2013, og
Petru Freyju, f. 15. mars 2017.
Eiginmaður Bryndísar er Anton
Máni Svansson, f. 2. ágúst 1984,
eiga þau soninn Bjart, f. 23. jan-
úar 2017. Fyrir átti Bryndís
Helga Jökul Arnarsson, f. 6.
ágúst 2010. Systir hans er Heið-
ur Anna Arnarsdóttir, f. 17. júní
2000. Fyrir átti Anton Máni
árg. 1986, auk efnis úr skóla-
starfi MK. Hann sá um ritstjórn
á ársskýrslu MK frá 2004 og
gerð sjálfsmatsskýrslu MK frá
2010.
Helgi sat í stjórn Félags sögu-
kennara 1998-2001, vann að rit-
un námskrár í málmiðngreinum
í samstarfi við fræðsluráðið og
sveinsprófsnefndir í málm-
iðngreinum og netagerð 2000-
2001, var í stjórn þróunarsjóðs
námsgagna 2008-2011 og í
vinnuhópi velferðarvaktar fólks
án atvinnu 2010-2014. Hann sat í
stjórn FÍF frá 2012-2015 en hún
vann á þeim tíma að sameiningu
FÍF og SMÍ. Hann sat í stjórn
Fjölsmiðjunnar frá 2017 og var
2018 í starfshópi Vinnu-
málastofnunar, félagsmála-
yfirvalda í Reykjavík, Kópavogi
og Hafnarfirði, Virk og Heilsu-
gæslunnar á höfuðborgarsvæð-
inu og MK um „Ungt fólk á
krossgötum“, vinnu gegn ný-
gengi örorku meðal ungs fólks.
Nú síðast var hann í starfshópi á
vegum SMÍ 2018 um varnir
gegn vá, þ.e. um verklagsáætlun
vegna áfalla, stórslysa og nátt-
úruhamfara fyrir framhalds-
skóla, auk þess sem hann átti
mestan þátt í því að koma á fót
mikilvægu nýmæli og nýrri
braut við MK, afreksíþróttasvið-
inu.
Útför Helga Kristjánssonar
fer fram frá Hallgrímskirkju í
dag, 18. október 2019, kl. 11.
Áróru Sól, f. 14.
apríl 2008, og Niku-
lás Breka, f. 20. júlí
2011.
Helgi ólst upp í
Breiðholti, lauk
stúdentsprófi frá
FB 1981 og BA í
sögu frá HÍ 1985,
tók kennararéttindi
1992 og lauk sveins-
prófi sem stál-
virkjasmiður frá
Iðnskólanum 1994. Hann lauk
MA í samtímasögu frá HÍ 1997
og námi fyrir stjórnendur í
framhaldsskólum 2012.
Helgi vann sem stálvirkja-
smiður í Stálsmiðjunni 1979 og
til 1995 en hóf þá kennslu við
MK og kenndi sögu til 2001. Auk
þess kenndi hann við Borg-
arholtsskóla 1995-6 og Sum-
arskólann 1998-2001. Eftir það
gegndi hann stöðu aðstoðar-
skólameistara MK, nema hvað
hann var skólameistari veturinn
2004-2005 og haustið 2010.
Eftir Helga liggur bókin
Birta, afl og ylur. Saga Raf-
magnsveitna ríkisins í 50 ár
1947-1997, útg. 1997, greinin
Halaveðrið og heimili í vanda
(með Eiríki K. Björnssyni) í
tímaritinu Sögnum, 5. árg. 1984,
og Verkfallið 1955 í Sögnum, 7.
Brot úr kveðju
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá
að lokkar oss himins sólarbrá
og húmið hlýtur að dvína
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú
að trauðla mun bregðast huggun sú.
Þótt ævin sem elding þjóti,
Guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum)
Hvíl í friði, ástin mín eina, þökk
fyrir öll árin okkar.
Þín
Selma Ósk.
Hjarta mitt er brotið og líkam-
inn lamaður af sorg. Fyrir rúmri
viku fékk ég símtal frá syni mín-
um „Það kom eitthvað fyrir afa,
hann fékk illt í höfuðið.“ Hjartað
mitt stoppaði.
Helgi Jökull, hetjan okkar,
náði að gera allt rétt. Hann
hringdi á sjúkrabíl sem kom strax
til hjálpar, að því loknu hringdi
hann í mömmu sína og við Anton
ókum til Reykjavíkur. Ég varð
svo hrædd eftir að hafa talað við
sjúkraliða en ég reyndi að telja
mér trú um að þetta gæti verið
mjög slæmt mígreniskast og von-
aðist til að það hefði bara liðið yfir
hann. Ég hafði hitt pabba fyrr um
daginn og var hann ótrúlega slak-
ur og glaður með lífið. Hann var
kominn í ársleyfi og öll streita
sem einkenndi vinnuna tilheyrði
fortíðinni. Við fjölskylda hans og
vinir tókum eftir því að hann gjör-
samlega blómstraði. Það var svo
gaman að tala við hann og hann
var mjög spenntur fyrir framtíð-
inni og náminu sem hann var
skráður í. Mest hlakkaði hann þó
til að eignast annað afabarn sem
er væntanlegt í apríl, afmælism-
ánuðinum hans. Enda var hann
svo mikill afi sem dýrkaði öll afa-
börnin sín.
Þegar við komum upp á gjör-
gæslu í Fossvoginum var okkur
bent á að bíða í herbergi fyrir að-
standendur.
Ég hringdi í mömmu sem þá
var stödd erlendis og við reynd-
um að róa hvor aðra, það hlyti að
verða í lagi með pabba. Skömmu
síðar komu svo til okkar tveir
læknar og hjúkrunarkona. Hjart-
að í mér stoppaði aftur þegar ég
skynjaði að það væru ekki góðar
fréttir á leiðinni. Heila- og tauga-
skurðlæknir útskýrði stuttlega:
„Pabbi þinn hefur fengið heila-
blæðingu sem er töluvert mikil.
Þetta er blæðing sem hann mun
því miður ekki lifa af.“ Ég hef
ekki áður upplifað jafn mikinn
sársauka í lífinu. Þetta gat ekki
verið rétt, heimurinn gjörsam-
lega hrundi. Orð geta ekki lýst því
hve sár hjartasorgin er. Elsku
pabbi var að fara að kveðja okkur.
Maður sem var aðeins 58 ára
gamall í gífurlega góðu jafnvægi
og ótrúlega góðu formi. Maður
sem átti í það minnsta 25 mjög
góð ár eftir, þetta passaði bara
ekki.
Síðastliðin vika hefur verið sú
erfiðasta sem við fjölskyldan höf-
um upplifað. Það var mjög óraun-
verulegt að sjá þennan fílhrausta,
sólbrúna og myndarlega mann
liggja í sjúkrarúminu. Ég er því
hins vegar ákaflega þakklát í dag
að pabbi minn og sonur, sem voru
eins og feðgar, ákváðu að gista
saman þessa nótt, þar sem við-
brögð Helga gáfu okkur ómetan-
legan tíma. Það var huggun í því
að vinir og fjölskylda gátu heim-
sótt hann, fundið hans sterka
hjarta slá, kysst hann og kvatt,
áður en honum tókst að bjarga að
minnsta kosti sjö manns með líf-
færagjöf. Pabbi var einn gjaf-
mildasti maður sem ég veit um og
er það vel í hans anda að hjálpa
öðrum áður en hann fer yfir í
Draumalandið.
Ég elska þig svo óendanlega
mikið pabbi minn og get ekki lýst
því hve mikið við munum sakna
þín en við munum taka þig með
okkur inn í framtíðina og ég veit
að þú munt fylgjast með okkur í
hverju skrefi.
E.S. Ég mun gera mitt besta
að halda barninu inni svo það nái
að fæðast hinn 13. apríl 2020.
Ég elska þig. Þín dóttir
Meira: mbl.is/andlat
Bryndís.
Svört eru seglin
við sjóndeildarhring
Váfrétt barst að morgni sunnu-
dags að Helga væri ekki hugað líf.
Um hugann þutu ótal hugsanir,
fyrst um þá nánustu sem myndu
lengi eiga um sárt að binda, en
svo svipmyndir frá mörgum og
góðum stundum saman. Ég hafði
þekkt frænku mína Selmu Ósk
frá æskuárum og Heidi kynntist
henni fljótlega eftir að hún flutti
hingað fyrst. Þegar við svo sner-
um heim aftur til Íslands eftir bú-
setu erlendis kynntumst við brátt
Helga og allri fjölskyldunni því
við bjuggum ekki langt frá Mið-
strætinu fyrstu árin og vorum
með börn á svipuðum aldri. Okk-
ur Helga varð strax mjög vel til
vina, áttum margar góðar stundir
saman bæði þar og síðar í Berg-
staðastrætinu og víðar, og oft
gafst tími fyrir kaffibolla og
spjall. Við keyptum líka saman
gamalt bakhús úr dánarbúi
frænku minnar og ætluðum að
láta okkur duga að skipta um þak
en þegar allt það ónýta var farið
stóðu eftir fjórir veggir og úti-
hurð. Við komum samt, í samein-
ingu og með hjálp góðra manna,
upp húsi sem enn stendur.
Ég fylgdist með Helga ljúka
meistaranámi við HÍ, hefja
kennslu og komast til metorða í
MK og ekkert af þessu kom mér á
óvart því hann var afburða vel
gefinn og auk þess útsjónarsam-
ur kennari og stjórnandi eins og
samstarfsmenn hans geta borið
vitni um. Skólinn átti lengi hug
hans og hjarta, svo mjög að mér
fannst stundum meira en nóg um
eftir að hafa sjálfur kynnst kenn-
arastarfinu í grunnskóla en hætt
þar fyrir vinnu af öðru tagi. Hann
leitaði einstaka sinnum til mín
vegna meintrar reynslu minnar
og þótti mér alltaf upphefð í því,
ekki síst nú í vetur þegar hann
hafði tekið þá ákvörðun að taka
sér leyfi frá skólanum og ljúka
doktorsverkefninu sem hann
hafði verið að leggja drög að um
hríð en verður ekki lokið úr
þessu.
Tíminn leið og börnin urðu
sjálfbjarga og fluttu að heiman
eins og gengur en með því gafst
færi á öðruvísi samskiptum, við
urðum ferðafélagar. Saman höf-
um við ekið yfir Mississippi-fljót
og heimsótt minjasöfn og grafir
norrænna landnema í Minnesota,
horft orðlausir niður af barmi
Grand Canyon og séð ótrúlegar
náttúrumyndanir í Utah, heim-
sótt listamannahverfi í Santa Fe,
ekið um byggðir Amish-fólks í
Pennsylvaníu og skoðað vígvelli
bandaríska borgarastríðsins. Við
höfum líka farið um Borgundar-
hólm og vappað í kringum Prora
á eynni Rügen þar sem Hitler lét
reisa kílómetra langar blokkir
ætlaðar til sumarleyfa verka-
fólks, dáðst að blómagarði Mo-
nets í Frakklandi og heimsótt víg-
velli seinni heimsstyrjaldar í
Normandí, gist á Mont Saint Mic-
hel eyju og upplifað ljósanótt í
Lyon, þvælst um fjallahéruð
Gran Canaria og hrifist af nátt-
úrufegurðinni í Harz-fjöllum í
Þýskalandi.
En nú er komið að þeirri ferð
sem hver maður fer einn. Um leið
og við þökkum samfylgdina og öll
góðu árin sendum við Selmu og
afkomendum þeirra, foreldrum
Helga og fjölskyldunni allri okkar
dýpstu samúðarkveðjur. Söknuð-
urinn er sár en minningin lifir.
Matthías og Heidi.
Ljóshærður, tveggja ára
hnokki, örlítið valtur, í lopapeysu
og gúmmískóm. Helgi, ljóslifandi
í minni mínu í heimsókn með for-
eldrum sínum á Eyrarbakka þar
sem ég var í sveit hjá ömmu og
afa. Ég hlakkaði ávallt til heim-
sókna þeirra Stjána og Biddu því
þau gáfu mér alltaf sælgæti en
voru mér líka svo góð og eru enn.
Um svo stórbrotinn mann er
margt að segja en plássið er
knappt. Aðrir munu fjalla um
menntafrömuðinn, aðstoðar-
skólameistarann, sagnfræðing-
inn, fræðimanninn og járnsmið-
inn. Um afreksmanninn í glímu
sem stundaði fimleika og sund á
efri árum. Um hugsjónamanninn,
formann friðarhreyfingar og rót-
tækan verkalýðssinna. Um fé-
lagsmálafrömuðinn sem var
framarlega í Oddfellow, sat í
stjórn fjölsmiðjunnar og var
fremstur í flokki í þeim margvís-
lega félagskap sem hann tók þátt
í. Um yndislegan föður barna sem
gerðu hann svo stoltan og fetuðu
bæði listaveginn og síðast en ekki
síst um besta afa í heimi.
Ég hitti Helga oft enda vorum
við systkinabörn en fyrir um 20
árum lágu leiðir okkar þétt sam-
an og þannig hafa þær haldist síð-
an. Þarna ákvað Helgi að hætta
áfengisdrykkju. Honum fannst
hún ekki fara sér lengur og fað-
irinn og menntafrömuðurinn vildi
vera góð fyrirmynd. Ég var lagð-
ur af stað þessa leið og þarna tók-
um við höndum saman og úr varð
einstakur vinskapur.
Í vinahópnum var talað um
Helga og Selmu nánast í einu
orði. Samhentari hjón get ég
varla hugsað mér og vinskapur
þeirra á milli var hlýr og glettinn
sem gerði félagsskap þeirra svo
eftirsóknarverðan fyrir okkur
Dísu. Við vorum í gönguhóp með
vinum okkar sem árum saman
gekk þrisvar í viku og fór í sund á
eftir. Smám saman breyttist hóp-
urinn í matarhóp þar sem vinirnir
hafa skipst á að bjóða í mat eða
halda samskotaboð svo sem hið
árlega afgangadagskvöld á ný-
ársdag.
Við mynduðum bíóhóp þar sem
vinirnir hittust, jafnvel vikulega í
hinum ýmsu kvikmyndahúsum.
Lengi vel hittumst við fjögur á
sunnudögum eftir afslappaða
sundferð, borðuðum saman og
spiluðum Kana. Þær voru ófáar
ferðirnar á Öxl í Austur-Húna-
vatnssýslu, glæsihýsi þeirra
hjóna þar sem við áttum yndis-
legar stundir þar sem grínið var
aldrei langt undan, eldaður góður
matur, spilað og farið í göngutúra
þar sem oftar en ekki var kíkt á
hesta þeirra hjóna eða hundinn á
næsta bæ því Helgi var einstakur
dýravinur. Við fórum í ferðir um
nærliggjandi sveitir og reglulega
veiddum við félagarnir í Hnausa-
tjörninni eða sjálfri Vatnsdalsá
þar sem Helgi dró bleikju, sjó-
birting og lax á flugu því hann var
veiðinn.
Þær eru óteljandi ferðir okkar
á matsölustaði og kaffihús mið-
borgarinnar og við fórum til út-
landa og hvort heldur við vorum í
Las Palmas eða Barcelona möl-
uðum við af vellíðan.
Í þessum einstaka vinskap var
Helgi kletturinn. Af honum geisl-
aði velvildin og glensið var aldrei
langt undan né heldur tryggðin
og hjálpsemin. Við Dísa munum
ylja okkur við fallegar minningar
um samvistina við þennan góða
vin um ókomna framtíð.
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur til Selmu og
barnanna þeirra Helga, foreldra,
barnabarna og tengdabarna.
Þorleifur Gunnlaugsson og
Hjálmdís Hafsteinsdóttir.
Það var mikið reiðarslag að fá
frétt af skyndilegu áfalli vinar
okkar Helga Kristjánssonar. Það
var óvænt og ótímabært að þessi
hraustlegi og reglusami maður
léti lífið svo langt um aldur fram.
Náin vinátta myndaðist á milli
fjölskyldna okkar þegar Selma og
Ingibjörg voru saman í leikskóla-
kennaranámi í Fósturskólanum
og varð það samband milli heim-
ila okkar nánara með árunum og
samskiptin meiri. Börn þeirra
Selmu og Helga eru á sama aldri
og synir okkar.
Öflugur hópur vinkvenna varð
til í bekknum í Fósturskólanum
og hafa þær kallað hópinn sinn
Pollýönnur. Með tímanum þróað-
ist það að eiginmennirnir komu
með í atburði og ferðir. Þeir eru
kallaðir Pollar. Þessi góði og sam-
henti hópur hefur m.a. farið víða
um landið og eru góðar minning-
ar um ferðir m.a. í Súðavík, norð-
ur á Strandir og í Borgarfjarð-
arhéruð. Stór hluti hópsins gekk
saman Laugaveginn úr Land-
mannalaugum í Þórsmörk.
Myndir þaðan sýna hve vel Helgi
naut sín í ferðum um náttúru
landsins. Hann var félagslyndur
og góður ferðafélagi.
Hópurinn hefur í nokkur skipti
fyrir frumkvæði Helga og Selmu
tekið þátt í góðum samkomum í
MK. Þar höfum við ásamt fleira
fólki fengið að njóta þess að vera
með í æfingum og prófum nem-
enda MK í iðngreinum eins og
matreiðslu og framreiðslu. Frá-
bærar samkomur þar sem gestir
tóku þátt í efniskostnaði. Það
geislaði af Helga þegar hann
ávarpaði þessar samkomur í skól-
anum, hve metnaðarfullur hann
var og stoltur af því hvernig til
hefur tekist með þróun þessa
náms í MK. Umhyggja hans fyrir
skólanum og þeim nemendum
sem þar sóttu nám og starfsrétt-
indi kom skýrt fram á margan
hátt og þar taldi hann starfsorku
sinni vel varið.
Við sem þekktum Helga og
fengum að njóta samvista við
hann nutum þess einnig hvernig
áhugi hans og færni í matreiðslu
þróaðist með árunum. Í fjölmenn-
um veislum á heimili þeirra við
Bergstaðastrætið stóð Helgi
gjarnan í eldhúsi eða við grillið og
framreiddi mat fyrir stóra hópa
gesta. Þar naut hann sín sannar-
lega.
Helgi hafði áhuga fyrir mörgu
og var gott að ræða við hann um
landsins gagn og nauðsynjar.
Hann var menntaður sagnfræð-
ingur og setti oft fram með skýr-
um hætti yfirvegaða og vel rök-
studda skoðun á málum. Helgi
leitaði sér bakgrunnsheimilda um
þau málefni sem hann tjáði sig
um.
Það voru forréttindi að eiga
Helga að samferðamanni í fjóra
áratugi. Það er sárt að nú njótum
við ekki lengur hans góðu nær-
veru og þátttöku í lífinu.
Helgi var sannarlega stoltur af
fjölskyldu sinni, börnum sínum
og barnabörnum.
Elsku Selma, Baldur, Bryndís
og fjölskyldur, hugur okkar er
hjá ykkur öllum. Minningar um
góðan mann eru mikil verðmæti.
Ingibjörg Ósk Kjartansdóttir,
Garðar Mýrdal.
Miskunnarleysi heimsins er
stundum þess eðlis að mann lang-
ar helst að trúa því að það hljóti
að hafa tilgang. En tilgangurinn
er eitthvað svo óskaplega lang-
sóttur og gerir menn svo ber-
skjaldaða að eðlilegast er að grípa
til þeirrar hugsunar að allt sé til-
viljunum háð. Maður hittir vin
sinn, hressan og gjafmildan á góð
ráð og glimrandi húmor, nokkr-
um dögum síðar er hann allur og
líffæri hans á leið út í heim til að
bjarga mannslífum.
Saga okkar verður eins og
hrein tilviljun þegar ég stend
núna andspænis því að kveðja vin
minn, Helga Kristjánsson. Hann
var hlýr persónuleiki og af honum
geislaði. Hann var skarpur og
skemmtilegur. En sem slíkur
mun hann lifa í minningu.
Í þrjátíu ár lágu leiðir okkar
saman. Og það var hrein tilviljun
að við kynntumst. Við, ásamt
sameiginlegum vinum okkar,
sköpuðum tilgang úr því sem vin-
áttan gaf og tilgangurinn byggð-
ist á því að sýna vinum hlýhug,
vera til staðar og reyna að sneiða
hjá árekstrum. Alltaf var tilgang-
urinn sá að reyna að verja vini
fyrir miskunnarleysi heimsins.
Núna verðum við, sem syrgj-
um Helga, að halda á lofti merkj-
um hans; gefa lífinu tilgang með
samstöðu og samhug. Við verðum
að sýna fjölskyldu hans að við er-
um til staðar, að tilviljanirnar
sem virkja miskunnarleysi
heimsins geta gert okkur kleift að
sjá tilgang. Og tilgangurinn verð-
ur þá fólginn í vilja til góðra
verka.
Tilviljanir ráða ýmsu. En það
er engin tilviljun að það fyrsta
sem ég finn þegar ég hugsa um
Helga er þakklæti. Ég er þakk-
látur fyrir þær tilviljanir sem
leiddu okkur saman.
Ég heyrði af rödd sem í hjartanu bjó
og hérna svo lengi mig gladdi,
hún visnaði upp þegar vinur minn dó
og vitund hans dagsljósið kvaddi.
Það er einsog hjarta mitt hrökkvi í
tvennt
í húmi sem yfir mig þrengist,
en mér hefur þakklætið margsinnis
kennt
að minningabókin mín lengist.
Og líffæri vinar míns verða nú send
og víst mun hann aðstoða marga.
Það vekur í hjartanu himneska kennd
að hann skuli mannslífum bjarga.
(K.H.)
Kristján Hreinsson skáld.
Óréttlátt og svo skelfilega
ósanngjarnt voru fyrstu við-
brögðin. Óraunverulegt síðan að
kveðja þig, sterkan og hraustan
að sjá, en samt var hugurinn far-
inn. Helgi er farinn var okkur
sagt.
En ekki í huga okkar. Þessi
drengur, sem hefur verið í lífi
okkar áratugum saman. Alltaf
traustur, hlýr, eins og handtakið
þétt. Glettið brosið alltaf til stað-
ar, öll þessi ár. Hæfilega vantrú-
aður á afrekssögur sem sagðar
voru og húmorinn háðskur þegar
við átti. Alltaf stutt í hláturinn.
Umburðarlyndur og hógvær
með meira jafnaðargerð en við
flestir félagarnir. Samt rík rétt-
lætiskennd byggð á traustum
grunni sem var lagður í Sósíal-
istafélagi Fjölbrautaskólans í
Breiðholti. Réttlætiskennd sem
lét í sér heyra þegar henni var
misboðið – hógvært oftast, en
stundum hátt og ákveðið. Fjöl-
brautaskólinn var ekki bara
stofnun sem menntaði okkur
heldur var þetta tíminn sem mót-
aði okkur sem menn. Málfundir
og harðar deilur um pólitík, leik-
listarfélagið Aristófanes og til-
raunir í kvikmyndagerð sem skil-
uðu hlátri en ekki heimsfrægð.
Efnafræðitilraunir, sem voru
hluti af djamminu. Nægur tími í
þetta allt og námið líka þar sem
þú stundaðir ekki bara bóknám
eins og við hinir heldur líka verk-
nám. Æfðir glímu í ofanálag, sem
okkur fannst frekar fyndið en
bárum þó virðingu fyrir því, það
tengdist góðu sambandi þínu og
föður þíns. Okkur fannst þú
reyndar eiga sérlega skemmti-
lega foreldra sem lögðu greini-
lega góðan grunn.
Kannski eru heilindi það sem
skilgreinir þig, nú þegar upp er
staðið. Við félagarnir höfum
fylgst með fallegu sambandi ykk-
ar Selmu frá því þú varst nauð-
ugur dreginn á djammið í Sigtún
fyrir fjörutíu árum. Það samband
hefur verið okkur fyrirmynd og
við höfum samglaðst þér – stund-
um bara úr fésbókarfjarlægð –
yfir fölskvalausu og verðskulduðu
stolti af börnum og barnabörnum.
Heilindi þín hafa líka valdið því
að þér voru snemma falin stjórn-
unar- og trúnaðarstörf eftir að þú
helgaðir þig framhaldsskóla-
kennslu. Við höfum sumir fengið
Helgi Kristjánsson