Morgunblaðið - 09.11.2019, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 2019
✝ Emil Þór Guð-björnsson
fæddist á Þórshöfn
á Langanesi 15. júlí
1952. Hann lést á
St. Franciskusspít-
ala í Stykkishólmi
29. október 2019.
Foreldrar hans
voru Guðbjörn Jós-
íasson, f. 12.3.
1921, d. 15.1. 2010
og Aðalbjörg Guð-
mundsdóttir, f. 20.1. 1925, d.
10.10. 2012. Systkini Emils Þórs
eru: Gunnar Sigurðsson, f. 24.8.
1942, Guðmundur Hólm, f. 7.6.
1945, d. 19.2. 2017, Reynir Eð-
varð Guðbjörnsson, f. 26.6.
1946, d. 1.3. 2010 og Ester Guð-
björnsdóttir, f. 16.4. 1961. Emil
bjó fyrstu sex ár ævinnar á
Þórshöfn. Árið 1958, þá sex ára,
fluttist hann með foreldrum sín-
um í Gróðrarstöðina á Akureyri
þar sem faðir hans starfaði sem
ráðsmaður hjá Tilraunastöð rík-
isins. Þar var m.a. stunduð
nautgriparækt, kartöflurækt og
allur búskapur sem því fylgdi.
Emil tók virkan þátt í þeim
störfum. Árið 1970 fluttist
fjölskyldan í Áshlíð 11 sem Guð-
björn byggði, með aðstoð Emils.
Þann 19. júlí 1975 kvæntist
Emil Hrafnhildi Jónsdóttur, f.
20.7. 1953, dóttur hjónanna
Bjarndísar Þorgrímsdóttur, f.
28.5. 1930 og Jóns Lárusar
Bæringssonar, f. 25.2. 1927, d.
17.6. 2010. Börn Emils og
Hrafnhildar eru: 1) Bjarndís, f.
30.3. 1975, eiginmaður: Magnús
Ingi Bæringsson, börn þeirra:
Hrafnhildur, Dagný Inga og
Bæring Breiðfjörð. 2) Guðbjörn,
f. 22.6. 1979, eiginkona: Sabine
Marlene Sennefelder, börn
þeirra: Emil Þór og Óðinn
Pankraz. 3) Dagur, f. 22.8. 1981,
eiginkona: Þóra
Stefánsdóttir, börn
þeirra: Bæring Nói,
Birna Maren og
Bjarndís Emma. 4)
Jón Sindri, f. 12.2.
1989, eiginkona:
Heiða María Elf-
arsdóttir, börn
þeirra: Hafdís
Birna og Hrafn
Ágúst.
Emil Þór lærði
skipasmíði í Iðnskólanum á Ak-
ureyri og vann í Slippnum.
Hann stundaði grásleppuveiðar
með föður sínum á vorin frá
Þórshöfn og við Flatey á Skjálf-
anda, þar sem búið var í bátnum
og söltuð hrogn í verstöð. Árið
1974 fluttist Emil til Reykjavík-
ur og vann þar við húsasmíði.
Loks fluttu þau hjónin í Stykk-
ishólm árið 1977 þar sem þau
reistu sér hús í Neskinn 6. Þar
bjuggu þau til ársins 1991 þeg-
ar þau fluttu á Sundabakka. Í
Hólminum vann Emil m.a. við
smíðar í Öspinni og Skipavík.
Hann kom víða við í húsbygg-
ingum og um tíma sem bygg-
ingarverktaki. Emil setti á fót
veiðar og vinnslu á ígulkerum
og starfaði um tíma sem verk-
stjóri í kavíarverksmiðju Noru/
Agustsson. Hann var með út-
gerð og stundaði grásleppu-
veiðar flest sumur og hafði
dálæti á. Hestamennsku stund-
aði Emil af miklum krafti í
Stykkishólmi og byggði sér veg-
legt hesthús. Fyrir rúmum
tveimur árum fluttu hjónin á
Hjallatanga 44 þar sem hann
hafði reist myndarlegt hús við
sjóinn.
Útför Emils Þórs fer fram í
Stykkishólmskirkju í dag, 9.
nóvember 2019, og hefst athöfn-
in kl. 15.
Í dag kveðjum við pabba harmi
slegin og engan veginn tilbúin að
takast á við það stóra skarð sem
hann skilur eftir, en það er ekki
spurt að því. Pabbi var hug-
myndaríkur með eindæmum, fór
oft á flug með sínar hugmyndir og
ómögulegt að vita hvað honum gat
dottið í hug. Við eigum eftir að
sakna þess að geta leitað ráða hjá
pabba, því aldrei kom maður að
tómum kofunum. Minnisstætt er
t.d. þegar hann reddaði skíðum í
hvelli fyrir Dísu með því að saga
aftan af skíðunum hennar
mömmu svo þau pössuðu henni.
Það var sjaldan einfalda leiðin
sem varð fyrir valinu, það þurfti
helst að vera smá bras og enn
betra var að vera svolítið sniðugur
og nýta það sem til var. Hann
sagði oft „það er ekkert að þessu“,
sérstaklega þegar við vorum að
losa okkur við eitthvað sem við
höfðum ekki not fyrir lengur. Ef
það var í lagi með hlutina þótti það
yfirleitt næg ástæða til að nota þá.
Ekki þurfti alltaf að kaupa nýtt og
stundum þurfti yfirhöfuð ekkert
að kaupa. Gott dæmi um það er
grillið sem hann hlóð úr múrstein-
um og notaði grindina úr bakara-
ofninum.
Við búum vel að öllu því sem
hann kenndi okkur og enginn vafi
á að hann átti eftir að kenna okkur
fleira. Nægjusemi kemur fljótt
upp í hugann, hann sagði gjarnan
að það skipti ekki máli hversu
mikið þú aflar, heldur hvernig þú
eyðir. Þegar kom að stærri fjár-
festingum hafði hann fyrir reglu,
sem hann reyndi að temja okkur
systkinunum líka, að spyrja sig:
„Get ég verið án þess?“ Þrátt fyrir
nægjusemi var hann alltaf vak-
andi fyrir sniðugum tækifærum
og hafði mikla ánægju af því að
gera góð kaup, án þess þó að eyða
í vitleysu. Hann vildi helst gera
hlutina sjálfur, því annars gætu
þeir klikkað og ekki þótti honum
verra að ná okkur með sér. Við
fórum öll með pabba á grásleppu
og hann virkjaði okkur snemma í
undirbúningi fyrir vertíð. Í upp-
vextinum var grásleppan fyrir-
ferðarmikil og fjölskyldulífið tók
mið af henni. Á seinni árum var
aðaláherslan lögð á samveru, úti-
vist og gott nesti og var rækju-
samlokan í uppáhaldi.
Pabbi var afar vanafastur og
kunni vel við rútínu, sem við vor-
um farin að þekkja vel inn á. Það
þótti til að mynda ekki ástæða til
að breyta því sem virkaði. Þetta
var ekki flókið, ef fjölskyldan var
fyrir sunnan var farið að borða á
Pítunni og á Bautanum þegar við
vorum fyrir norðan. Pabbi var
mikill húmoristi og kenndi okkur
að taka lífinu létt og reyna að hafa
gaman af þessu. Hann lagði
stundum mikið á sig til að gera
gott grín og átti ótal frasa og takta
sem halda minningunni svo vel á
lífi. Pabba verður sárt saknað og
missir okkar er mikill. Við kveðj-
um á hans vísu: „Þú athugar
þetta.“
Bjarndís (Dísa), Guð-
björn (Bjössi), Dagur og
Jón Sindri Emilsbörn.
Við skyndilegt fráfall góðs vin-
ar, Emils Þórs, er maður enn einu
sinni minntur á hverfulleika lífs-
ins, óvægni sjúkdóma og slysa og
hvernig örlögin geta spunnið þráð
sinn á ósanngjarnan hátt. En ör-
lögin eru líka gjöful og það var
mér mikil gæfa að eignast órofa
vináttu Emma í fjóra áratugi, þar
bar aldrei skugga á. Emil var
seintekinn en trygglyndur og gef-
andi þeim sem voru vinir hans. Við
nánari kynni kunni ég æ betur við
Emma. Hann hafði mikinn áhuga
á lands- og bæjarmálum, kynnti
sér málin vel og hafði ákveðnar
skoðanir á flestu. Emil gagnrýndi
tæpitungulaust allt sem honum
þótti miður fara og setti fram aðra
kosti. „Kerfið“ með óráðsíu sína
og óskilvirkni fékk oft dembu frá
honum, en ætíð tók hann málstað
þeirra sem minna mega sín. Og
honum varð ekki svo auðveldlega
hnikað frá því sem hann taldi satt
og rétt. En aldrei var hið næma
skopskyn hans langt undan og
honum veittist létt að láta and-
stæða eðlisþætti sína leika saman
svo samtalið varð skemmtilegt.
Þannig gat hann verið í senn al-
vörugefinn og fyndinn, fáskiptinn
og félagslyndur, áræðinn og var-
kár, nærgætinn og stríðinn, og þó
það væri alveg á hreinu að sannur
jafnaðarmaður var hann, var þó
einkaframtakið alltaf í stafni hjá
honum. Trillukarlinn og báta-
smiðurinn nutu þess í botn að vera
sjálfs síns herra með atorkuna,
hagleikinn og langa farsæla
reynslu að vopni, og miklu var
komið til leiðar.
Emil vandaði vel til verka og
undirbjó verkin skipulega. Hon-
um lét vel um ævina að huga að
tækifærum og vinna úr þeim og
hafa mörg járn í eldinum og þrátt
fyrir lasleika var viljinn einbeittur
til hinsta dags. Í vor ákvað hann
að stækka grásleppuútgerð sína
um helming, og fyrir einungis
tveim mánuðum festi hann kaup á
lóð í gamla bænum, í Hólminum,
til að byggja þar nýtt hús í göml-
um stíl. Það var því engan bilbug
að finna á framkvæmdagleði Em-
ils, en enginn má sköpum renna.
Emil var ákaflega hjálplegur og
marga aðstoðina þáði ég af hans
hendi, en greiðslu kom ekki til
greina að þiggja á móti. Þá var
hann Helga mínum einstakur og
milli þeirra þróaðist sterkt vina-
samband.
Á kveðjustundu koma í hugann
margar minningar og þakkarefnin
eru mörg. Ferðalögin, Rotary-
klúbburinn, makkeraárin okkar í
bridge og tippklúbburinn Glaum-
ur, fyrsti Íslandsmeistarinn í krik-
ket. Og svo allt fjörið á dönsku
dögunum á Bakkanum. En ekki
síður minnist ég þeirra stunda þar
sem alvarlegri tónn var sleginn og
við lásum jafnvel hvor fyrir annan
heilu ljóðabálkana og hlustuðum á
klassíska tónlist. Skáldið hans var
auðvitað Davíð, enda Emil sannur
norðanmaður, og viðhorf Davíðs
til lítilmagnans, alþýðunnar og
gamalla gilda féll vel að skoðunum
og eðlislagi vinar míns. Við áttum
stundum tal í síma og í bíltúrum
um bæinn okkar, og var þá allt
undir í spjallinu, líka lífsgátan
mikla. Við kvöddumst alltaf með
því að biðja hvor annan að athuga
þetta.
Elsku Hrafnhildur, Dísa,
Bjössi, Dagur, Jón Sindri og fjöl-
skyldur, innilegar samúðarkveðj-
ur, Guð blessi ykkur og styrki.
Þú athugar þetta, Emmi minn.
Takk fyrir allt.
Ellert.
Við söknum mikið Emma, góðs
vinar okkar, sem féll frá langt fyr-
ir aldur fram. Vinskapur okkar
hófst á Akureyri fyrir tæpri hálfri
öld en þá felldu þau Hrafnhildur,
bekkjarsystir okkar í MA, og
Emmi hugi saman. Alla tíð síðan
hefur þessi góða vinátta haldist og
við gleðjumst yfir því að þau hjón-
in hafa átt þeirri gæfu að fagna að
eignast marga myndarlega af-
komendur sem mynda sterka og
samhenta fjölskyldu.
Það var alltaf skemmtilegt að
vera með Emma enda bjó hann yf-
ir einstökum húmor, var góður
sögumaður og hrókur alls fagnað-
ar á mannamótum. Uppátæki
hans og spaug færði oft stemn-
inguna aftur til unglingsáranna.
Emmi var hugmyndaríkur og
hafði gjarnan mörg járn í eldinum.
Hann var skipasmiður, byggði hús
og stundaði sjóinn. Emmi var
sjálfstæður í hugsun og vildi fara
eigin leiðir. Það hentaði honum
ekki að feta í spor annarra. Hann
fylgdist vel með þjóðmálum og
það urðu oft líflegar og skemmti-
legar umræður við hann um
stjórnmál. Hann tók málstað
þeirra sem stóðu höllum fæti í
samfélaginu, tók almannahags-
muni fram yfir sérhagsmuni og
var andsnúinn heimóttarskap og
þjóðrembu.
Emmi horfði til framtíðar og
hafði mikinn áhuga á nýjum tæki-
færum fyrir atvinnulífið í Hólm-
inum og í Breiðafirði. Hann var í
essinu sínu þegar hann lýsti fyrir
okkur nýjum möguleikum fyrir
atvinnulífið og auðvelt var að hrí-
fast með hugmyndum hans. Hann
þekkti vel náttúru Breiðafjarðar
og fylgdist gaumgæfilega með
fuglalífi, fiskigengd og sjávar-
gróðri í Breiðafirði.
Á seinni árum byggði Emmi
glæsilegt hús fyrir þau Hrafnhildi
með einstakri sjávarsýn yfir
Breiðafjörð. Á þessum fallega
stað ætluðu þau að njóta efri ár-
anna en jafnframt að ferðast,
kynna sér nýja staði og njóta lífs-
ins saman. Það var alltaf gaman
að heimsækja Emma þegar hann
var að byggja húsið og fá að fylgj-
ast með framkvæmdunum. At-
hygli vakti sérstök snyrtimennska
hans við bygginguna og umhyggja
hans gagnvart upprunalega
gróðrinum í kringum húsið.
Við hittum þau hjónin í Hólm-
inum fyrir tveim mánuðum. Það
voru einstaklega ánægjulegir
endurfundir. Emmi var fullur
bjartsýni og sagði okkur frá þeim
verkefnum sem hugur hans stóð
til. Það var því mikið áfall að frétta
af veikindum hans nokkrum dög-
um seinna.
Við erum þakklát fyrir vinátt-
una og allar samverustundirnar
sem veittu okkur svo mikið og við
munum ætíð minnast. Elsku
Hrafnhildur og fjölskylda, okkar
innilegustu samúðarkveðjur á
þessum sorgartíma.
Árþóra og Þorsteinn (Steini).
Það var gott að eiga vininn
Emma.
Það er svo óendanlega sárt að
missa vininn Emma.
Fyrir fimmtíu árum hittust
nokkrar stúlkur í Menntaskólan-
um á Akureyri. Þar var lagður
grunnur að vináttu sem ekki hefur
borið skugga á. Það var líka gæfa
þessara stúlkna að eignast maka
sem féllu vel inn í hópinn. Í þeim
hópi var Emil Þór Guðbjörnsson
eða Emmi, eins og við kölluðum
hann, en leiðir hans og Hrafnhild-
ar bekkjarsystur okkar lágu sam-
an á skólaárunum og hafa þau
fylgst að síðan.
Þessi hópur hefur gert margt
saman sem hefur treyst vinabönd-
in. Árlegt þorrablót, þar af eitt í
Edinborg, tvær sumarferðir til
Puymeras í Frakklandi, nokkrar
haustferðir innanlands á æsku-
slóðir vinkvennanna og margt
fleira. Gleði og vinátta hafa ein-
Emil Þór
Guðbjörnsson
HINSTA KVEÐJA
Það er með miklum
trega, söknuði og þakklæti
að ég kveð kæran tengda-
föður minn. Á einu augna-
bliki verða minningar svo
dýrmætar. Ég er þakklát
fyrir vinskap okkar sem
var heiðarlegur og traust-
ur. Emil var glettinn og
hlýr og samskipti okkar
einkenndust af því. Við
spjölluðum mikið, hann
hafði sterkar skoðanir og
við vorum ekki alltaf sam-
mála. Við vorum þó ávallt á
sama máli um að allt sem
kæmi að norðan væri fram-
úrskarandi.
Elsku Emil, hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Þóra.
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Elsku Maggi minn, pabbi okkar,
tengdapabbi, bróðir, mágur og afi,
MAGNÚS GUÐBJARTSSON
smiður,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu föstudaginn 1. nóvember.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn
13. nóvember klukkan 13.
Sigurborg Róbertsdóttir
Anna Magnúsdóttir Ólafur M. Tryggvason
Guðbjartur Magnússon Þórdís Halldórsdóttir
Hulda Magnúsdóttir Pétur Magnús Birgisson
Guðrún Guðbjartsdóttir Albert Hinriksson
Ólöf K. Guðbjartsdóttir Pétur Örn Pétursson
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ERNA STEFÁNSDÓTTIR,
Boðagranda 2, Reykjavík,
lést sunnudaginn 3. nóvember.
Útförin fer fram frá Neskirkju miðvikudaginn
13. nóvember klukkan 15.
Fyrir hönd aðstandenda,
Arnar Steinþórsson Rósa Hlín Óskarsdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARÍA GÍSLADÓTTIR
húsmóðir,
frá Bjargi í Norðfirði,
andaðist á heimili sínu Ísafold í Garðabæ
miðvikudaginn 6. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn
20. nóvember klukkan 11.00.
Helga Heimisdóttir
Pétur Heimisson Ólöf S. Ragnarsdóttir
Fanný Kristín Heimisdóttir Breki Karlsson
Þorgerður Ragnarsdóttir
Birna Heimisdóttir
Heimir Heimisson Elín S. Óladóttir
María Heimisdóttir Ófeigur Tryggvi Þorgeirsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur,
bróðir og afi,
GUÐMUNDUR HAGALÍN JENSSON,
lést á Spáni 21. október.
Bálförin hefur farið fram. Jarðarförin fer
fram á Íslandi en verður auglýst síðar.
Angelika Hulda Scheel
Védís Eva Guðmundsdóttir
Petrína Diljá Guðmundsdóttir
Sara María Guðmundsdóttir
Björgvin Hagalín Guðmundsson
Rakel Björnsdóttir Braaten
Guðmundur S. Bergmann
Marta Ó.R. Hagalínsdóttir
Jens G. Jensson
Gunnjóna Jensdóttir
og barnabörn
Minningarvefur á mbl.is
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að
andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-,
útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að-
gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur
lesið minningargreinar á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber

  




 
ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát
Minningar
og andlát