Morgunblaðið - 15.11.2019, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 2019
✝ RagnheiðurJónasdóttir,
Krúsa, fæddist 22.
apríl 1940 í Reykja-
vík. Hún lést 9.
nóvember 2019.
Foreldar hennar
voru Jónas Sveins-
son læknir og
Ragnheiður Haf-
stein. Samfeðra
voru Ingibjörg,
Haukur og Reynir,
öll látin, og Helga sem lifir hálf-
systur sína. Albróðir hennar er
Þórarinn Jónasson.
Ragnheiður ólst upp í
Reykjavík og gekk í Verzlun-
arskóla Íslands. Hún ferðaðist
mikið eftir það og hitti eftirlif-
andi eiginmann sinn, Bert Han-
son, í Los Angeles í mars árið
1961. Þau gengu í hjónaband
hér á landi í ágúst
1961. Þau hjónin
stofnuðu fyrirtækið
Íslensk-ameríska
árið 1964 eftir að
þau settust að hér
til frambúðar og
starfræktu það til
ársins 2014 þegar
þau seldu og skipt-
ust á að búa í Flór-
ída og á Íslandi
eins og þau höfðu
gert til fjölda ára. Þau eiga eina
dóttur, Ragnheiði Láru, f. 1962,
sem eignaðist tvær dætur,
Ragnheiði Rakel, f. 1992, dýra-
fræðing, og Rebekku Bertu, f.
2001, nemanda í Verslunarskóla
Íslands.
Útför Ragnheiðar fer fram
frá Dómkirkjunni í dag, 15. nóv-
ember 2019, klukkan 15.
Elsku systir mín er fallin frá og
verður hennar sárt saknað. Við
áttum ótrúlega góða tíma saman
með foreldrum okkar í bernsku.
Faðir okkar var læknir, Jónas
Sveinsson, sem stoppaði aldrei í
að kynna sér nýjungar í læknis-
fræði og ferðaðist í þeim tilgangi
um Evrópu, milli sjúkrahúsa og
meðal framleiðenda eða bara
þangað sem von var á nýjungum.
Af þessum ástæðum vorum við
mikið saman og samband okkar
sterkt. Því rifjast nú á þessari
stundu svo margt upp að hægt
væri að skrifa heila bók. Pabbi var
mikill sögumaður og ákveðið var
að fara til Egyptalands á slóðir fa-
róa og píramída. Koman til Kaíró
var og er mér sérstaklega minn-
isstæð. Við passaskoðun kom
fram að faðir minn hét Jónas
Sveinsson, móðir okkar Ragn-
heiður Hafstein, ég Þórarinn Jón-
asson og systir Ragnheiður Jón-
asdóttir. Við vorum því kyrrsett
þar sem tollgæslumenn héldu að
um hvíta þrælasölu væri að ræða
og þurfti bandaríska sendiráðið
að bjarga málinu. Þetta er bara
ein af mörgum skemmtilegum
uppákomum sem við upplifðum
saman í æsku og verð ég ávallt
þakklátur fyrir þann tíma sem við
áttum saman.
Elsku systir, takk fyrir allt. Ég
mun sakna þín.
Þinn bróðir,
Þórarinn Jónasson (Póri).
Mikið á ég eftir að sakna þín,
fallega og góða frænka mín.
Þegar ég hugsa til baka þá átti
ég svo margar góðar stundir með
þér. Þegar ég var lítil elskaði ég
að koma til þín, hlýrri manneskju
var ekki hægt að finna. Þú nennt-
ir alveg að dúllast með mér, við
puntuðum okkur saman og stund-
um setti ég krullupinna í þig, þú
varst alltaf svo elegant. Það var
mér erfitt að kveðja þig á hverju
ári þegar þið fjölskyldan fóruð til
Ameríku. Ég labbaði niður tröpp-
urnar á Bergstaðastrætinu með
köggul í hálsinum eftir hlýtt
faðmlag þitt og koss og hélt aftur
af tárunum því ég vildi alls ekki að
þú yrðir leið. Þú hringdir alltaf í
mig á afmælinu mínu, hvar sem
ég var í heiminum og fallegar
gjafir gafstu mér. Þú munt alltaf
eiga stóran stað í hjarta mínu.
Ég veit að það verður tekið vel
á móti þér á nýjum stað því hlý,
umhyggjusöm og einlæg varstu.
Blessuð sé minning þín, elsku
besta Krúsa mín, fráfall þitt er
mikill harmur og missir.
Innilegar samúðarkveðjur til
Berts, elsku bestu Löllu minnar,
Rakelar og Rebekku. Þín Tóta,
Þórunn Lára Þórarinsdóttir.
Okkar fallega og yndislega
frænka, hún Krúsa, Ragnheiður
Kristín, sem nú er farin, var
ógleymanleg. Hún átti engan sinn
líka. Við syrgjum hana og söknum
meira en orð fá lýst. Elskulega
Krúsa, við vitum að okkar stór-
kostlegi frelsari umvefur þig nú
örmum og þú ert stjarnan hans á
himni. Þú kunnir orð lífsins og allt
himnaríki ljómar, því þú ert kom-
in til hans.
Við sendum ástarkveðjur til
fjölskyldu hennar sem við sökn-
um og elskum.
Þórunn, Bergljót,
Soffía og Gunnar Stefán.
Elskuleg frænka mín, hún
Krúsa, er ekki með okkur lengur.
Andlát hennar er öllum ástvinum
hennar og vinum mikið reiðars-
lag. Bjartsýni og biðlund ein-
kenndu Krúsu mína ávallt og hún
leit fram á veginn með bros á vör
og bjóst alltaf við hinu besta. Hún
var á leiðinni til Flórída á næstu
dögum með honum Bert sínum,
eins og venjulega.
Hún hefur verið stóra frænka
mín allt frá því ég man eftir mér
og á ég margar góðar og hugljúf-
ar minningar um hana í gegnum
árin, og þá sérstaklega á uppvaxt-
arárunum þar sem samgangur
fjölskyldna okkar var bæði mikill
og náinn og þá einstakar minn-
ingar frá æskuheimili hennar, á
„Bergó“ og inni í „Leikó“. Krúsa
var einstaklega frændrækin og
ræktaði fjölskyldutengslin af
mikilli alúð og væntumþykju og
mundi eftir flestum afmælisdög-
um náinna fjölskyldumeðlima,
hringdi í þá og óskaði þeim til
hamingju með daginn. Vinir
hennar nutu slíks hins sama.
Árið 1961 varð hún þeirrar
gæfu aðnjótandi að giftast ástinni
í lífi sínu, honum Bert, sem hún
hitti þegar fegurð hennar og
glæsileiki leiddu hana alla leið til
Kaliforníu til þess að athuga
hvort þar gætu hugsanlega leynst
einhver tækifæri. En ástin tók
völdin. Saman eignuðust þau
Löllu sína sem gaf þeim tvær
„prinsessur“ og voru þær þrjár líf
þeirra og yndi alla tíð. Þau eiga nú
öll um sárt að binda þar sem
bjarta ljósið í lífi þeirra er nú
slokknað.
Ég kveð Krúsu mína með sökn-
uði, þakka henni samfylgdina og
bið, ásamt fjölskyldu minni, góð-
an Guð að blessa minningu henn-
ar og nánustu ástvini, Bert, Löllu,
Rakel og Rebekku Bertu, og
styrkja þau á þessum erfiðu tím-
um.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem)
Þórunn Hafstein (Djonsý).
Á kveðjustund vísa góðar
minningar veginn.
Við minnumst af miklum hlý-
hug og væntumþykju frænku
okkar Ragnheiðar Kristínar Jón-
asdóttur eða Krúsu eins og hún
var alltaf kölluð. Krúsa var góð
frænka. Hún var dóttir Jónasar
og Ragnheiðar systur pabba og
var mikil væntumþykja og vinátta
milli þeirra og foreldra okkar og
fjölskyldunnar allrar.
Krúsa eignaðist góðan eigin-
mann, Bert Hanson. Þegar Krúsa
og Bert giftu sig var pabbi svara-
maður Berts. Góð og traust vin-
átta foreldra okkar við Krúsu og
mann hennar, Bert, fylgdi okkur
alla tíð og hefur lifað áfram hjá
okkur.
Krúsa var alltaf elskuleg og
góð og einstaklega ræktarsöm.
Það var ekki síst hennar verk að
halda tengslum í stórfjölskyld-
unni. Að hitta Krúsu á förnum
vegi gerði hvern dag betri, fallegt
bros hennar og skemmtilegt
spjall. Alltaf bárust góðar kveðjur
frá Krúsu og Bert á merkisdögum
í fjölskyldunni og hún hafði sam-
band af og til hvar sem hún var
stödd til að spjalla og vitja um
fólkið sitt. Og alltaf kvaddi hún
með orðunum „Bless, elsku eng-
illinn minn. Þú ert frábær. Ég bið
að heilsa öllum.“ Það brást ekki
að fyrir hver jól fékk mamma
sendingu frá Krúsu, fallega jóla-
skreytingu eða blóm. Og þegar
langömmubarn mömmu og pabba
kom í heiminn, og þau voru fallin
frá, sýndi Krúsa einstaka rækt-
arsemi og mætti í heimsókn með
fulla poka af fötum sem hún hafði
keypt í Flórída. – Svona var
Krúsa.
Á þessari stundu hugsum við
til Berts og Löllu og ömmustelpn-
anna Rebekku og Rakelar. Missir
þeirra er mikill. Við systkinin
sendum þeim innilegar samúðar-
kveðjur. Megi minningin um
elskulega og góða konu veita
þeim styrk á sorgarstundu.
Stefán Jón, Þórunn Júníana,
Sigrún Soffía, Hildur Björg
og Hannes Júlíus.
Vinkona mín, Ragnheiður
Kristín Jónasdóttir, alltaf kölluð
Krúsa, lést 26. október sl. á gjör-
gæsludeild Landspítalans. Vin-
átta okkar hafði þá varað í tæp 70
ár, eða allt frá því að við kynnt-
umst í 10 ára bekk veturinn 1950 í
Æfingadeild Kennaraskólans.
Þar var lagður grunnurinn að
ævilangri vináttu okkar. Ég átti
heima í Holtunum og var svolítið
lengra að labba heim til mín en að
rölta inn Bergstaðastrætið heim
með Krúsu. Og er ekki að orð-
lengja það að þar átti ég mitt ann-
að heimili næstu árin. Foreldrar
Krúsu, þau Jónas Sveinsson,
læknir og Ragnheiður Hafstein,
kona hans, tóku því af miklu um-
burðarlyndi hversu mikið við sótt-
um í að vera saman. Krúsa átti
yngri bróður, hann Póra, sem var
mikill ljúflingur og hvers manns
hugljúfi. Eftir Æfingadeildina
skildi leiðir hvað skóla snerti, en
áfram hélst okkar góði vinskapur.
Hún tók þátt í fegurðarsam-
keppninni Ungfrú Ísland og í
framhaldi af því lá leiðin til Bret-
lands og Bandaríkjanna þar sem
hún kynntist honum Bert sínum,
sem yfirgaf heimaland sitt og
flutti með Krúsu sinni til Íslands
þar sem brúðkaup þeirra var
haldið með miklum glæsibrag.
Eftir að Ragnheiður og Jónas
voru bæði fallin frá bjuggu þau á
bernsku- og æskuheimili Krúsu,
Bergstaðastræti 67. Síðar eignuð-
ust þau allt húsið og hafa búið þar
ásamt Ragnheiði Láru, dóttur
sinni, og dætrum hennar þeim
Ragnheiði Rakel Don og Re-
bekku Bertu, sem voru augastein-
ar ömmu sinnar. Bert var fljótur
að koma undir sig fótunum hér á
landi, stofnaði eigin heildverslun,
sem varð smám saman að stóru
og farsælu fyrirtæki, Íslensk-Am-
eríska. Fyrir nokkrum áratugum
eignuðust þau hús á Flórída þar
sem þau hafa dvalið nokkra mán-
uði á ári hverju. Krúsa var mjög
heimakær og leið henni best
heima með sínu fólki. Við vorum
báðar aldar upp í kristinni trú,
Ragnheiður
Jónasdóttir
HINSTA KVEÐJA
Með söknuði kveð ég
mína kæru, tryggu og hlýju
vinkonu og skólasystur
með þökk fyrir allt og allt.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Guðbjörg R. Jónsdóttir.
Mig langar til að kveðja
frænku mína og mjög nána
vinkonu með þeim sömu
orðum sem við kvöddumst
venjulega flestöll kvöld.
„Góða nótt og sofðu rótt í
alla nótt elsku Krúsa mín“.
Hjartans bestu þakkir fyrir
allt og allt, elskuleg.
Þín
Áslaug Birna.
Þótt sólin nú skíni á grænni
grundu,
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á
örskammri stundu,
í huganum hrannast upp
sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins
göfuga og góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin – mig setur
hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma,
gæta að sorgmæddum, græða
djúp sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin
ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Helga K. Bjarnason.
✝ Margeir Kon-ráð Sigurðs-
son, Konni, fæddist
11. ágúst 1931 í
Reykjavík. Hann
lést í Kanada í 11.
október 2019.
Margeir Konráð
gekk í Verzl-
unarskólann og
vann síðar sem end-
urskoðandi fyrir
Eimskipafélag
Reykjavíkur. Hann vann mikla
sjálfboðavinnu fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn á sínum tíma.
Eftirlifandi eiginkona Mar-
geirs Konráðs er
Ágústa Álfsdóttir,
f. 9. ágúst 1932.
Börn þeirra eru:
Aðalheiður, Margr-
et, Gunnar og Álf-
rún.
Árið 1960 flutti
fjölskyldan til Kan-
ada. Þar fæddust
tvö börn til við-
bótar, Rósa og Guð-
rún. Þau voru bú-
sett í Vancouver, British
Columbia (BC) til ársins 1970 er
þau fluttu til Toronto, Ontario.
Útförin fór fram í Kanada.
Ég man fyrst eftir Konna þeg-
ar ég var fimm ára 1958. Hann
var albróðir pabba.
Konni og Ágústa Álfsdóttir
(Gústa) konan hans fluttu til
Kanada árið 1960. Það var svo ár-
ið 1972 að Konni bað mig að flytja
til Kanada.
Vorum við síðast í sambandi
um 2006. Ég minnist hans sem
góðs föðurbróður.
Karl Gunnarsson.
Konráð Sigurðsson
✝ Anna MargrétJóhannsdóttir
frá Garðsá í Öng-
ulsstaðahreppi
fæddist 23. mars
1939. Hún lést 1.
nóvember 2019.
Anna Margrét
var yngst af sex
börnum hjónanna
Katrínar Jóhanns-
dóttur, f. 3.7. 1898,
d. 28.7. 1982, frá
Garðsá í Öngulsstaðahreppi, og
Jóhanns Frímannssonar, f.
31.10. 1894, d. 12.1. 1978, frá
Gullbrekku í Saurbæjarhreppi.
Þau Katrín og Jóhann bjuggu
sér og börnum sínum gott heim-
ili á Garðsá. Systkini Önnu Mar-
grétar eru: Hörður, f. 13.4.
1929, d. 22.1. 2010, Þóra, f. 24.7.
1930, d. 18.3. 2015, Hrafnhildur,
f. 18.12. 1931, búsett á Vöglum í
Eyjafjarðarsveit, Kolbrún, f. 3.8.
1933, d. 16.4. 2007, og Guðný, f.
15.1. 1937, d. 7.1. 2014.
Maður Önnu Margrétar var
Sveinbjörn Gunn-
laugsson, f. 26.12.
1930, d. 4.1. 2019,
frá Skógum í
Reykjahverfi, og
eignuðust þau tvo
syni.
Gunnlaug, f.
1964, giftan Hjör-
dísi Gústavsdóttur.
Eiga þau fjögur
börn: Sveinbjörn,
giftan Herdísi Sig-
urðardóttur, og eiga þau þrjú
börn, Gústav, giftan Berglindi
Hallgeirsdóttur, og eiga þau
þrjú börn, Önnu Margréti, gifta
Andra Péturssyni, og eiga þau
tvær dætur og Gunnlaug Hjörv-
ar, sambýliskona hans er Alex-
andra Hannesdóttir og eiga þau
eina dóttur.
Ingvar, f. 1969, giftan Ing-
unni Líneyju Indriðadóttur.
Eiga þau tvær dætur: Helgu
Margréti og Ingibjörgu Ósk.
Útförin fór fram frá Húsavík-
urkirkju 9. nóvember 2019.
Hún Anna Margrét Jóhanns-
dóttir eða Magga frænka eins og
við systur kölluðum hana var
systir pabba. Þegar hugurinn
reikar til hennar er það dillandi
hláturinn sem kemur fyrst upp í
hugann. Hún Magga frænka var
líklega alltaf glöð og það var
ákaflega skemmtilegt að koma í
heimsókn til hennar og Svenna
þegar fjölskyldan fór til Húsa-
víkur. Hún var harðdugleg,
vinnusöm og vinur vina sinna.
Alltaf tók hún vel á móti okkur
með bros á vör og ilminn af ný-
bökuðu rúgbrauði lagði á móti
okkur en fátt var betra en Mögg-
urúgbrauð með vænni smjörk-
lípu.
Hún var hagleikskona og allt
lék í höndunum á henni. Hún
skipti um hjólbarða á trukkum,
bólstraði bílsæti, prjónaði, saum-
aði m.a. þjóðbúninga, málaði og
teiknaði svo eitthvað sé nefnt.
Ætli það séu ekki komnar 3 kyn-
slóðir barna, sem á köldum vetr-
ardögum klæddust hlýjum fötum
sem Magga prjónaði á prjónavél-
ina sína. Garðurinn hennar var
líka sérstaklega fallegur, afar vel
hirtur og nostrað við hvert smá-
atriði því hún var einstaklega
vandvirk í öllum sínum verkum.
Magga frænka hafði mjög
gaman af ferðalögum. Hún var
náttúrubarn og leið hvergi betur
en úti í óbyggðum á jeppanum.
Hún fór líka í skipulagðar göngu-
ferðir í félagsskap fjölskyldunn-
ar og annars göngufólks.
Einu sinni fórum við systur
með foreldrum okkar og Möggu
og Svenna í stutta ferð að skoða
Kröflugosið í Mývatnssveit. Að
sjálfsögðu þurfti að fara nánast
alla leið upp að heitu hrauninu og
því var farið óslétta vegslóða á
rússajeppanum og við bílveiku
systurnar gleymum aldrei þess-
ari svaðilför.
Bláar og grænar í framan vor-
um við sendar út að hlaupa með
bílnum því bíllinn hossaðist svo
svakalega og ferðahraðinn var
lítill. En gosið var tilkomumikið
og þetta var eftirminnileg ferð.
Magga frænka var eins og
pabbi, sparaði bílinn innanbæjar
og notaði fæturna. Engin ástæða
til að ræsa bílinn fyrir smáspotta
og bara hollt að ganga. Alltaf
gekk hún til og frá vinnu. Við
systur eigum margar góðar
minningar frá því þegar við kom-
um til Húsavíkur í heimsókn.
Þar klöppuðum við selnum,
spiluðum Útvegsspilið, fórum í
fjöruferðir, tíndum skeljar og
fallega steina til þess að nota í
ýmiskonar handverk og ekki má
gleyma þegar við fórum í berja-
mó upp að vatni. Það voru
skemmtilegar stundir.
En nú er komið að leiðarlok-
um, Magga frænka komin í sum-
arlandið fagra og við systur
þökkum henni samfylgdina og
yljum okkur við góðar minning-
ar.
Ragnheiður, Katrín og
Kolbrún Harðardætur.
Anna Margrét
Jóhannsdóttir
Aðeins nokkur
orð í kveðjuskyni.
Sigmar bróðir
minn er allur, hann
barðist við þann sjúkdóm sem svo
marga fellir ef hann greinist of
seint. Hann bar sig alltaf vel og
lét sem hann væri bara nokkuð
góður þannig að það kom mér á
óvart hvað endirinn kom snöggt.
Sigmar var sá þriðji í röðinni
af okkur Bakkabörnum sem ól-
umst upp saman.
Hann var sá eini okkar sem
fæddist í torfbænum á Bökkum
og einnig var hann langþyngstur
af börnum mömmu og pabba eða
22 merkur. Honum þótti því
snemma nokkuð sjálfsagt að
hann væri með réttu óðalserfingi.
Sigmar Jörgensson
✝ Sigmar Jörg-ensson fæddist
12. maí 1945. Hann
lést 27. október
2019.
Útför Sigmars
fór fram 5. nóv-
ember 2019.
Okkur Sverri þótti
þetta ekki góður
kostur, þar sem það
kom snemma í ljós
að Sigmar hafði fátt
til að bera sem gerir
góðan bónda. Hann
hrekkti hænsnin, atti
hundunum saman og
taldi hross aðeins
góð upp úr tunnu.
Svo breyttust tím-
arnir og vélaöld gekk
í garð. Þar fann hann sitt áhuga-
svið og vann lengst af við véla-
vinnu einhvers konar. Hann var
afskaplega handlaginn og ekki í
neinum vandræðum með að
smíða næstum hvað sem var.
Hann eignaðist afbragðsgóða
konu og þrjú myndarleg börn og
fjögur barnabörn og eitt langafa-
barn. Hann var góður afi og
langafi enda barngóður alla tíð.
Ég votta Heiðu og börnunum
þremur svo og öðrum afkomend-
um samúð mína og minna.
Farðu vel bróðir.
Laufey.