Morgunblaðið - 29.11.2019, Síða 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 2019
✝ Einar HalldórHalldórsson
fæddist í Reykjavík
10. september 1957.
Hann lést 17.
nóvember 2019.
Sonur Eddu Ein-
arsdóttur, f. 9. jan-
úar 1940, og Borg-
ars Garðarssonar, f.
23. október 1938.
Ættleiddur af Hall-
dóri Valtý
Vilhjálmssyni, f. 8. ágúst 1932, d.
31. maí 2017. Systkini Einars:
Hörður Halldórsson, f. 26. des-
ember 1958, kona hans er Hólm-
fríður Jónsdóttir. Samfeðra eru
þau Gunnar, Þórhallur, Elín Hel-
ena og Silja Marín.
Fyrstu ár Einars bjó fjölskyld-
an í Kópavogi, síðar í Stóragerði
og gekk hann þar í
Hvassaleitisskóla.
Síðar flutti
fjölskyldan í Dala-
land og bjó þar í
nokkur ár, einnig í
Fellsmúla og
Hraunbæ. Einar fór
snemma að vinna og
seldi blöð sem
strákur. Lengi vann
hann í Víði í Austur-
stræti, síðar í hlað-
deild Flugleiða en lengst af vann
hann hjá Póstinum í Hafnarfirði
eftir að hann flutti þangað með
systur sinni á Merkurgötu 32.
Leið honum vel þar. Seinni ár bjó
hann í Álfaskeiðinu.
Útför Einars fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag, 29.
nóvember 2019, klukkan 13.
Jæja elsku vinur, þá ert þú
farinn og mig langar að kveðja
þig með nokkrum orðum. Þú
varst fyrsti íbúinn sem ég kynnt-
ist eftir að ég flutti á Álfaskeiðið
en þá hringdir þú bjöllunni hjá
mér eldsnemma morguns og
baðst mig að lána þér tóbak sem
ég og gerði. Síðan þróaðist okkar
vinskapur þannig að þú komst oft
í morgunkaffi og við töluðum
mikið saman Ég vakna frekar
snemma þannig að þetta var í
góðu lagi. Síðan þegar gott var
veður sátum við úti eldsnemma
morguns og fengum okkur kaffi
og sígarettu. Mér þótti voða
vænt um þig, elsku Einar minn,
og öllum sem þekktu þig.
Við ræddum lífið og tilveruna
og ég er svolítið viss um að þú
hafir verið á sömu skoðun og ég
og værir trúaður og að þú værir
meira trúaður heldur en þú lést
uppi.
Nú bíð ég eftir því þegar ég
fer út með kaffið mitt á morgn-
ana að þú komir fyrir hornið,
elsku drengurinn, til að drekka
með mér kaffi og spjalla.
Ég minnist þín með kærleika
og þakka vináttu þína. Þú varst
mjög bóngóður og vildir öllum
vel. Okkur greindi stundum á en
alltaf varst þú jafn rólegur og en
sagðir þína meiningu og ég mína
og svo var það ekki meir. Oft
skammaði ég þig fyrir að hringja
bjöllunni hjá mér svona eld-
snemma og þú játaðir því bara
og komst svo aftur á sama tíma
næsta dag. Ég gat aldrei verið
reið út í þig því þú varst svo
mikill ljúflingur og góður strák-
ur.
Þú komst oft niður á Læk og
allir gestirnir á Læk kunnu vel
við þig því þú varst þannig mað-
ur. Aldrei heyrði ég þig tala illa
um einn eða neinn og við öll niðri
á Læk söknum þín mikið.
Oft bað ég þig að keyra bílinn
minn fyrir mig því ég er orðin
gömul og slæm af gigt og varst
þú oft bæði boðinn og búinn til
þess. Ég vissi að þú áttir oft erf-
itt með svefn og fórst því oft út
að ganga. Þú varst orðinn mikið
veikur undir það síðasta en þú
kvartaðir aldrei og harkaðir allt
af þér. Ég man eftir einu samtali
okkar um vinkonu þína sem þú
saknaðir og þá sagði ég við þig í
gamni, já já, Einar minn, þú ert
þá ekki hjartlaus og þá hlógum
við bæði eins og við gerðum oft.
Ég votta mömmu þinni og
stjúpföður og systkinum þínum,
sem þú barst mikla virðingu fyr-
ir, mína innilegustu samúð og
megi góður Guð veita þeim styrk
í þeirra sorg.
Ég vil kveðja þig með bæn
sem ég kenndi mínum börnum
þegar þau voru lítil.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Kveðja frá öllum á Læk-at-
hvarfi, hvíl í friði, elsku vinur.
Sjáumst, þín vinkona, Kolla.
Amelía Kolbrún
Úlfarsdóttir.
Við Einar kynntumst fyrir um
20 árum og urðum strax góðir
vinir. Það sem einkenndi Einar
dagsdaglega var kurteisi og jafn-
aðargeð. Hann hafði góð áhrif á
fólk með ljúfmannlegri fram-
komu sinni. Hann var hjálpsam-
ur og greiðvikinn meðan hann
mátti því við koma, en veikindi
háðu honum mjög hin seinni ár
og lögðu hann loks að velli.
Við vorum nágrannar síðustu
tvö árin sem hann lifði. Hann var
góður granni og nærvera hans
var alltaf söm og jöfn; einkennd-
ist af ljúfmennsku og kærleik.
Ég votta fjölskyldu og vinum
Einars mína dýpstu samúð.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Kristbergur Ó. Pétursson.
Vin sínum
skal maður vinur vera,
þeim og þess vin.
En óvinar síns
skyli engi maður
vinar vinur vera.
(Úr Hávamálum)
Takk fyrir allt, Einar Hallór
Hallórsson, fyrir góð kynni í
gegnum árin, það voru magnaðir
tímar sem við fórum í gegnum í
denn, labba Laugaveginn í bíó
og allt það, á eftir að sakna þín
það sem eftir er hjá mér.
Þinn vinur,
Guðlaugur (Gulli).
Einar Halldór
Halldórsson
✝ Ólöf Sveins-dóttir fæddist
25. janúar 1931 á
Akureyri. Hún lést
á öldrunarheimilinu
Hlíð 10. nóvember
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Sveinn
Sveinbjörnsson
pípulagninga-
meistari og Helga
Sigurjónsdóttir
húsmóðir.
Hún giftist Jóni Vilmundi
Óskarssyni, vélstjóra frá Ytra-
Krossanesi við Akureyri, f. 11.6.
mundssyni útgerðarmanni. Son-
ur þeirra er Sveinbjörn, f. 1982,
tölvunarfræðingur, giftur Sæ-
unni Hrund Strange. Óskar
Sveinn, f. 1951, meistari í bif-
vélavirkjun. Börn hans eru Jón
Gísli, f. 1980, vélfræðingur, gift-
ur Margréti Hrund Kristjáns-
dóttur og eiga þau fjögur börn,
Óskar Helga, Jökul Ögra, Heið-
björtu og Fanndísi Dórotheu.
Ólöf Heiða, f. 1982, lögfræð-
ingur, í sambúð með Steinþóri
Má Auðunssyni. Börn Ólafar eru
Jóhann Ægir og Tristan Ylur.
Sveinbjörn, f. 1956, meistari í
bifvélavirkjun, kona hans er
Fjóla Traustadóttir.
Útför Ólafar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 29. nóv-
ember 2019, klukkan 13.30.
1923, d. 23.10.
2003, þann 25.9.
1949. Hófu þau bú-
skap við Ránar-
götu 20 en bjuggu
lengst af á Greni-
völlum 20 á Ak-
ureyri.
Ólöf var elst
fjögurra systkina.
Þau eru: Sig-
urbjörn, f. 1934.
Guðlaug Hanna, f.
1937, d. 1982, og Kristín, f. 1944.
Eignuðust Ólöf og Jón þrjú
börn. Þau eru Helga Guðný, f.
1949, gift Óskari Karli Guð-
Þær eru ófáar góðu minning-
arnar sem ég á um þig, elsku
amma mín, árin 37 sem við
deildum á þessari jörðu. Of-
arlega í minningunni sitja öll
skemmtilegu ferðalögin, veiði-
ferðirnar, sveppatínsla í
Kjarnaskógi og föndurferðirnar
frægu.
Í seinni tíð þótti mér gríð-
arlega vænt um að koma norð-
ur og heimsækja þig á Hlíð, þar
sem þú hakkaðir í þig ýmsar
heilaþrautir svo sem krossgát-
ur og sudoku. Þú tókst okkur
Sæunni alltaf svo vel þegar við
komum og heimsóttum þig, oft
með litla gjöf sem þú varst
ávallt þakklát fyrir.
En eitt sinn verða allir menn
að deyja, söng Vilhjálmur Vil-
hjálmsson og það er víst raun-
veruleikinn sem við öll verðum
að lifa við. Söknuður er óneit-
anlega það sem mér er efst í
huga á þessari stundu, en líka
stolt og gleði yfir því að hafa
átt þig sem ömmu sem reyndist
mér svo vel. Hvíl í friði, amma
mín, takk fyrir allar góðu
stundirnar.
Þinn einasti dóttursonur,
Sveinbjörn Óskarsson.
Elsku hjartans amma mín.
Mikið sem það er erfitt að
hugsa til þess að geta ekki
heimsótt þig lengur og spjallað
um daginn og veginn.
Að rifja um góðar stundir
hefur kallað fram mörg tárin
en jafnframt hlýjað mér um
hjartarætur og kallað fram
bros.
Allar góðu minningarnar um
heimsóknir á Grenivellina þeg-
ar ég var lítil stelpa, þar sem
allt var alltaf svo fínt og flott
hjá þér og hugsunin um það
hversu vel við undum okkur
alltaf saman nöfnurnar.
Þú reyndir að kenna mér að
föndra og á ég enn einhver
listaverk sem ég gerði undir
þinni handleiðslu. Toppurinn
var svo þegar þú settir upp
hattinn og við fórum í bæj-
arferð, fá svo að fara með í
sundleikfimina og jafnvel var
svo splæst í Greifapítsu um
kvöldið fyrir okkur systkinin.
Þetta voru alltaf svo yndislegir
dagar með ömmu Ollý á Ak-
ureyri.
Þú varst svo mikið jólabarn
og að koma til þín á jólunum í
barnæsku minni var ævintýri
líkast því það var fallegt jóla-
skraut í hverju horni. Meira og
minna heimagert að sjálfsögðu.
Allt sem þú tókst þér fyrir
hendur var svo glæsilegt.
Myndirnar sem þú málaðir og
litaðir, fallegu ljósmyndirnar
sem þú tókst og öll afmælis- og
jólakortin sem þú föndraðir.
Hver einasti jólapakki var listi-
lega skreyttur og oft með
heimagerðu jólaskrauti á sem
hefur prýtt jólatréð mitt ár
hvert. Þú hefur alltaf verið eft-
irlætislistakonan mín.
Sameiginleg ferðalög fjöl-
skyldunnar voru ógleymanleg.
Ein minning sem er mér ljóslif-
andi er á þá leið að spiluð var
tónlist einn morguninn meðan
verið var að græja sig í veiði
dagsins. Skyndilega voruð þið
afi farin að dansa saman með
veiðistangirnar í hönd og ég
bættist svo í hópinn og tók
sporin. Allir brosandi að njóta
samverunnar, náttúrunnar og
góða veðursins.
Þú varst svo stolt af þínu
fólki, börnum, barnabörnum og
ekki síst barnabarnabörnum.
Núna í seinni tíð birti svo yfir
þér þegar maður sagði þér sög-
ur af því hvað strákarnir mínir
væru að gera og þú horfðir á
myndirnar af þeim og varst
alltaf jafn hissa á því hversu
stórir þeir væru.
Það sem huggar mig á þess-
ari stundu er hugsunin um að
þið afi séuð loks sameinuð á ný.
Eftir öll þessi ár sem þú hefur
saknað hans. Þið voruð svo
samrýnd og samstiga í einu og
öllu. Ég hef hugsað um endur-
fundi ykkar oft á síðustu dög-
um og þið brosið bæði út að
eyrum. Þannig man ég bara
eftir ykkur saman. Brosandi og
hlæjandi. Afi kannski aðeins að
stríða, sem þér leiddist nú ekki.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgrímur I. Hallgríms.)
Takk fyrir allt, elsku amma,
hvíl í friði.
Ólöf Heiða.
Ólöf Sveinsdóttir
Það er huggun að
hugsa til þess að nú
sé amma komin til
afa, líði vel og geti spásserað um
og sungið af hjartans lyst. Þannig
sjáum við hana fyrir okkur, hlæj-
andi glaða með afa á fallegum
sumardegi.
Við systkinin eigum margar
góðar minningar tengdar sam-
vistum við ömmu. Í okkar augum
var hún einstök amma, hlý og góð
og gaf sér alltaf góðan tíma til að
tala við okkur krakkana. Þegar
von var á ömmu og afa í sveitina
var ávallt mikil tilhlökkun hjá
okkur systkinunum. Með þeim
komu fyrirheit um mjúka daga,
um ljóðalestur eða söng í fanginu
á ömmu, um áheyrn á allt sem
okkur langaði að segja og eitt-
hvað gott í gogginn. Andrúms-
loftið einkenndist af þolinmæði,
blíðu og athygli. Amma mundi
líka alltaf allt sem maður hafði
sagt við hana. Það var alveg
merkilegt hversu vel hún mundi
hvað var að gerast í lífi okkar og
seinna þegar við eignuðumst fjöl-
skyldur minnkaði ekkert geta
hennar til að safna saman upplýs-
ingum og muna hvað hver var að
gera.
Að koma í heimsókn á Háteig
var mikil upplifun fyrir okkur. Í
fyrsta lagi var alveg ofboðslega
skrýtin lykt þar. Í öðru lagi var
maður heppinn að komast lifandi
úr stiganum ógurlega niður í
kjallara og í þriðja lagi var ótal
margt inni í kompunni meðfram
stiganum upp á háaloftið sem
heillaði okkur systkinin.
Amma var vön að fara með ljóð
og vísur fyrir okkur og lagði mik-
inn þunga á að við skildum merk-
ingu vísunnar, skildum um hvað
var samið. Einnig söng hún með
okkur vísur og lög sem ómetan-
legt er að kunna og geyma í
minngabankanum.
Bergþóra
Ólafsdóttir
✝ BergþóraÓlafsdóttir
fæddist 12. nóv-
ember 1923. Hún
lést 17. nóvember
2019.
Útför Bergþóru
fór fram 25. nóv-
ember 2019.
Amma var mikill
fagurkeri á fatnað,
tísku, skraut og
skart. Hún var alltaf
vel tilhöfð í fallegum
fötum með hárið
lagt. Amma var vön
að segja „komdu
hingað og lofaðu
mér að sjá hvað er í
þessu“ og vildi svo
fá að koma við flík-
ina sem við vorum í
til að meta efnið.
Amma vandaði sig mikið og
gaf sér tíma þegar hún fann sig
til, lakkaði á sér neglurnar og
spreyjaði hárlakki í þykkt og grá-
hvítt hárið.
Hún vandaði sig og gaf sér
tíma. Hjá ömmu máttu hlutirnir
taka tíma. Takk fyrir að kenna
okkur að hlutir mega taka tíma
og að maður þurfi ekki alltaf að
vera að flýta sér.
Í seinni tíð bjó hún til mikið af
fallegum skartgripum og lagði
hún sig fram við að gera hvern
grip þannig að hann passaði þeim
sem hún ætlaði hann.
Við er svo óendanlega þakklát-
ar fyrir þær stundir sem við feng-
um að vera samferða. Takk fyrir
hlýjuna, þolinmæðina og áheyrn-
ina. Takk fyrir sönginn, ljóðin og
allar endalausu gjafirnar.
Við kveðjum þig elsku amma
með fallegu kvæði sem þú kennd-
ir okkur þegar við vorum börn.
Vorvindar glaðir,
glettnir og hraðir,
geysast um lundinn rétt
eins og börn.
Lækirnir skoppa,
hjala og hoppa,
hvíld er þeim nóg
í sæ eða tjörn.
Hjartað mitt litla,
hlustaðu á;
hóar nú smalinn
brúninni frá.
Fossbúinn kveður,
kætir og gleður,
frjálst er í fjallasal.
(Helgi Valtýsson)
Bergþóra, Benedikt,
Hekla og Rán.
Elsku tengda-
mamma. Nú er
komið að kveðju-
stund og vil ég þakka þér öll ár-
in okkar, en þú komst inn í líf
mitt þegar við Alda dóttir ykkar
rugluðum saman reytum árið
1984.
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Birna Valgerður
Jóhannesdóttir
✝ Birna Val-gerður Jóhann-
esdóttir fæddist 10.
október 1937. Hún
lést 22. október
2019.
Útför hennar fór
fram 1. nóvember
2019.
Megi sól lýsa þína
leið,
megi ljós þitt skína
sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig
Guð í hendi sér
Megi englar þér unna,
megi árur bægja
hættu frá,
megi ást alltum lykja
þig.
Megi ávallt rætast hver þín þrá,
og bænar enn ég bið að ávallt geymi,
þig Guð sér við hlið.
(Þýð. Bjarni Stefán Konráðsson)
Hafðu þökk fyrir allt, minn-
ing þín mun lifa.
Óskar Ólafsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar
Elskuleg móðir okkar, amma, tengdamóðir,
systir, mágkona og frænka,
HALLDÓRA ÓLAFSDÓTTIR,
Yrsufelli 11, Reykjavík,
lést miðvikudaginn 6. nóvember á
Landakotsspítala eftir erfið veikindi.
Útförin fór fram í kyrrþey. Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug. Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild K1 á
Landakoti.
Agnes Arnardóttir og fjölskylda
Rúnar Hafsteinsson og fjölskylda
Alda S. Björnsdóttir og fjölskylda