Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.12.2019, Blaðsíða 17

sem ríki úr öðrum álfum hefðu þá skotið þeim aftur
fyrir sig. Evrópa stæði nú fyrir 25% heimsbúskapar,
en yrði komin niður fyrir 15 prósentin á þessu tíma-
bili og það hallaði einnig mjög undan í íbúaþróun
sambandsríkjanna. Juncker taldi þó að einmitt þessi
úrtöluspá sín kallaði frekar á það en hitt að ESB-
ríkin héldu áfram hópinn og ykju samstarfið.
Athyglisvert var að Juncker taldi þó nauðsynlegt á
kveðjustund að minna á að leiðtogar Evrópu yrðu að
gæta þess að „þurrka ekki út þjóðareinkenni aðildar-
ríkjanna, heldur yrðu þeir þvert á móti að hlúa að
þeim“.
Satt og rétt, en of seint fram komið þó að þarna
glitti óneitanlega í viðurkenningu á skaðlegri þróun.
Pirrings gætir
Um leið og fráfarandi forseti kveður með þessum
orðum er skrifuð ritstjórnargrein í netútgáfu Spiegel.
Þar segir að Þýskaland hafi lengi verið mjög ákaft í
baráttu sinni fyrir samrunaferlið í Evrópu, sem þétt-
ist því ört með hverju árinu. Ástæða þessa ákafa hafi
legið í því, að ESB hafi á þessum tíma verið lykillinn
sem gat einn opnað Þýskalandi glufu og svo góða leið
að sæti við háborð alþjóðlegrar samvinnu eftir
óhugnað heimsstyrjaldarinnar seinni.
En hvernig horfir þetta við nú, spyr ritstjórn
Spiegel. Og svarar sér svo sjálf: Úr fyrrnefndum
ákafa hefur mjög dregið og nú er svo komið að áhuga-
leysi (stjórnmálaforystunnar) í Berlín er komið að
hættumörkum.
Hið vinstrisinnaða tímarit er augljóslega í öngum
sínum yfir meintum aumingjadómi þeirra í Berlín og
telur að áhugaleysið ýti undir þau öfl sem verst séu,
efasemdarmenn um ágæti ESB í Póllandi og Ung-
verjalandi, en þeir þar séu þó aðeins sem óvirk peð
við hliðina á Matteo Salvini, sem „Berlín“ hafi látið
undir höfuð leggjast að þrengja að, þegar gott færi
gafst til þess eftir að honum mistókst að knýja í gegn
kosningar í skyndi og féll í framhaldinu niðurlægður
út úr ítölsku ríkisstjórninni.
Spiegel óttast að tómlætið í Berlín um framgang
Evrópusamrunans gefi Salvini nú færi á að ná vopn-
um sínum á ný. Og þá gæti verið orðið of seint að
stöðva „hægrisinnuðu lýðskrumarana“ að mati tíma-
ritsins.
Og því er svo bætt við að í stærra samhengi gæti
samrunadeyfðin leitt til þess að Kínverjar og jafnvel
Rússar Pútíns næðu fótfestu á norðausturströnd
Miðjarðarhafsins með ófyrirsjánlegum afleiðingum.
Stuttur kannski, en
með því dýpri vasa
Í Bandaríkjunum hefur Michael Bloomberg, fyrrver-
andi borgarstjóri í New York, ákveðið að skella sér í
slag demókrata um þann sem fái að slást við Donald
Trump um forsetaembættið í nóvember að ári.
Trump var sagður ríkur, en nú er sagt að Bloomberg
sé að minnsta kosti 20 sinnum ríkari en Trump. Og
þeir demókratar, sem tóku tilkynningunni vel, bentu
á að Bloomberg væri, ólíkt Trump, góður milljarða-
mæringur. Ekki bara af því að hann væri demókrati,
sem fer að jafnaði langt með að duga, heldur munaði
þar mestu að Bloomberg hefði nurlað öllum sínum
milljörðum saman sjálfur, en Trump hefði fengið
verulega forgjöf frá gamla Trump, þótt strákur hefði,
eftir að hafa gengið í gegnum nokkur gjaldþrot, án
þess að fara alveg, náð sér í 3-5 milljarða dollara, sem
meira að segja Jóakim frændi hefði talið álitlegt.
Þessi skilgreining demókrata um Bloomberg hefði
ekki dugað John F. Kennedy á sínum tíma sem var
firna ríkur, en gamli Jósep hafði önglað því öllu sam-
an, svo John F. var alla tíð og eingöngu eyðslumegin í
bókhaldinu. En það var ekki látið bitna á svo góðum
dreng. Og af því að Jósep var traustur og góður
demókrati, þótt hann hafi verið fullveikur fyrir Adolf
heitnum foringja svo það væri þægilegt, þá gerði það
syninum ekkert til þótt lunginn af fjármunum þess
gamla hefði verið sagður hafa komið frá viðskiptum
sem þoldu illa dagsins ljós.
Inn og út úr flokkum
En varðandi flokkshollustu þá varð Bloomberg borg-
arstjóri þegar hann var flokksbundinn repúblikani.
Þá var Trump reyndar demókrati og þess vegna var
þá ekkert að peningunum hans.
Næst þegar Bloomberg bauð sig fram sem borgar-
stjóri var hann orðinn „óháður“ frambjóðandi og gott
ef Trump hafi ekki einmitt þá verið það líka. Seinast
bauð Bloomberg sig fram í borgarstjórann sem
demókrati og þá hittist reyndar svo á að Trump var
einmitt nýlega orðinn repúblikani. Þetta voru því æði
lausbeisluð flokksbönd, rétt eins og er hjá þeim í VG
á Íslandi.
Bloomberg milljarðamæringur verður 78 ára í febr-
úar nk. þannig að það kemur sér ekki illa fyrir
Trump, sem núna er því sagður vera liðlega sjötugur,
eftir að hafa verið 73 ára frá því í júní.
En hinum 20 demókrötunum eða svo, sem hafa
slegist um það mánuðum saman að verða forsetaefni,
finnst það súrt að Bloomberg „litli“, eins og Trump
uppnefnir hann, fái að kaupa sér forsetaembættið.
Og þeir hafa nokkuð til síns máls því að Bloomberg
hefur lýst því yfir að hann muni ekki óska eftir nein-
um samskotum frá almenningi og muni leggja til hlið-
ar af sínum fjármunum sem svarar til 15-40 milljarða
íslenskra króna til að kosta framboðið. Fyrst hann
ætlar að stilla þessu svona í hóf þá mun ekki sjá högg
á vatni. En Trump er vís til þess að benda á að þetta
séu miklir fjármunir á hvern lengdarsentimetra þar
sem Bloomberg sé rétt 170 á meðan Trump sé rúm-
lega 190 og enn að lengjast.
Þá hefur Bloomberg tilkynnt að fjölmiðlaveldið
mikla, sem við hann er kennt, hafi fengið fyrirmæli
um það að rannsaka engar ábendingar sem kynnu að
koma fram um hann sjálfan eða einhverja aðra fram-
bjóðendur demókrata til þingsins eða ríkisstjóra
þetta ár sem kosningabaráttan stendur.
En til sátta við þær þúsundir fjölmiðlamanna, sem
eru á hans launaskrá, þá verða engar hömlur lagðar á
rannsóknir þeirra, skrif eða neikvætt álit á Donald
Trump forseta. Enn hefur enginn þessara fjölmiðla-
manna, sem sjálfsagt mega ekki vamm sitt vita, sett
fram eina einustu kvörtun vegna þessara óvenjulegu
skilmála frambjóðandans.
Enda má segja að þetta viðhorf, sem svo undarlega
hljómar í fyrstu, sé heldur skárra en það sem þeir
fjölmiðlar hafa sýnt sem hafa einhliða hjólað í Trump
garminn frá því í kosningabaráttunni 2016 og alla
daga síðan og halda því samt blákalt fram að þeir séu
algjörlega óhlutdrægir í allri sinni framgöngu.
Þessir fjölmiðlar hafa þó aldrei gengið svo langt að
halda því fram að þeir séu eins rosalega óhlutdrægir
og hið íslenska „RÚV“, enda væri þá auðvitað mjög
langt gengið.
Enda getur enginn náð fréttastofu sem nær engri
átt.
Enginn.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
1.12. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17