Morgunblaðið - 27.12.2019, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. DESEMBER 2019
í lífið, ódrepandi stormsveipur
sem greip andann á lofti.
„Ég sæki öryggi í léttleikann
við miðju jarðar. – Þetta er flókið
mál sem ég reyni að varpa ljósi á í
verkum mínum. Þögnin er fyrir
mér altækt eðli en hljómur er
ávallt það sem ég vil kalla teng-
daslit eða abstraksjón. Þegar
maður þarf að grípa andann á lofti
er best að sæta lagi og fara þangað
sem endingarbestu sveiflunar eru.
Hugurinn er í þögn.“
Jóhann Eyfells er langt frá því
að vera allur.
Hannes Lárusson.
Í morgun vaknaði ég við símtal-
ið sem ég hafði verið að búast við,
þegar ástkær sonur Jóhanns Ey-
fells, Ingólfur, hringdi frá Íslandi.
Ég hafði nýlega heimsótt Jóhann
á líknardeildina í Fredericksburg.
Við höfðum kvaðst og hann fól
mér það ætlunarverk að viðhalda
fagurfræðilegri arfleifð sinni. Eft-
ir að hann gat ekki lengur beitt
verkfærum sínum og tendrað log-
suðutækið, hafði Jóhann enga
löngun til þess að staldra við öllu
lengur, þannig að níutíu og sex ára
gamall gaf hann upp andann rétt
eins og hann hafði alltaf lifað líf-
inu, með ákvörðun byggða á ein-
beittum vilja.
Jóhann Eyfells var svo sannar-
lega ægikraftur náttúrunnar, með
skapandi sprengikraft sem eldfjall
og vægðarlausa þrautseigju eins
og skriðjökullinn sem ristir hið
hrikalega íslenska landslag. Hann
hafði mótast af umhverfi sínu,
bæði menningarlegu og jarðfræði-
legu, þannig að það varð hluti af
hans eigin eðli. Í augum Jóhanns
voru list, heimspeki, eðlisfræði,
frumspeki og lífið sjálft allt hluti af
órjúfanlegri heild. Jóhann Eyfells
hafði takmarkaðan áhuga á og
jafnvel enn minna umburðarlyndi
gagnvart hinum hversdaglega
veruleika sem hinn almenni borg-
ari lifir og hrærist í. Allir sem
þekktu hann gátu borið vitni um
hans einstaka eðli. Jóhann var
djúpvitur allt frá barnæsku og þar
sem þessi ungi vitringur var í för
með listrænum föður sínum á
Þingvöllum á þeim stað sem jörðin
rifnar í sundur, lagði hann fram
spurningu sem bar vott um óvenju
mikinn þroska, „hvað heldur tím-
anum í skefjum?“. Eins og Jóhann
Eyfells sagði oft um sig sjálfan,
var hann „afl breytinga“. Hann
var mannvera sem opnaði öðrum
nýja sýn og sýndi einstakt innsæi
með hetjulegri og metnaðarfullri
iðkun sinni.
Ég var þeirrar blessunar að-
njótandi og í senn ögrunar að hafa
þekkt hann og hafa notið þeirra
dýrmætu forréttinda að hafa átt
náið andlegt samneyti við hann
sem og að vera svo hryggilega tak-
markaður viðtakandi af hans
djúpu visku. Það var og verður
erfitt hlutskipti að vera falið þetta
hlutverk og ég hef enga hugmynd
um það hvernig ég á mögulega að
geta fylgt eftir skyldu minni gagn-
vart arfleifð þeirra gífurlega list-
rænu fyrirbæra sem verk þessa
yfirburðaskúlptista eru. Eitt er
víst að ég mun sakna hans veru-
lega og syrgja andlát hans eins og
ég mun að sama skapi dásama það
einstaklega skapandi líf sem hann
lifði án nokkurrar málamiðlunar
og algjörlega á eigin forsendum
allt fram í rauðan dauðann. Það er
svo sannarlega einstakt að hafa
fengið að kynnast slíku séníi.
Ég færi Eyfells fjölskyldunni,
vinum hans, nemendum og sam-
kennurum sem syrgja kæran ætt-
ingja, læriföður og félaga, mínar
einlægu samúðarkveðjur. Við
syrgjum hann öll af heilum hug.
Í dag spangóla úlfarnir og örn-
inn sveimar yfir, þegar hlið Val-
hallar ljúkast upp þannig að Ein-
herjar geti tekið á móti einum úr
þeirra hópi og boðið til veislu í sal
hetjanna til þess að fagna meðal
hinna ódauðlegu.
Joseph Bravo.
 Fleiri minningargreinar
um Jóhann Eyfells bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
✝ Gunnar Sig-urðsson fædd-
ist á Þingeyri 25.
janúar 1939. Hann
lést á Landspít-
alanum 14. desem-
ber 2019.
Foreldrar hans
voru Guðrún Jóns-
dóttir, f. 5. janúar
1904, d. 9. sept-
ember 1963, og sr.
Sigurður Z. Gísla-
son, f. 15. júlí 1900, d. 1. janúar
1943.
Systkini Gunnars eru: Ólöf, f.
25. nóvember 1927, d. 4. ágúst
1995, Dóra Laufey, f. 16. desem-
ber 1928, d. 1. júní 2017, Jón, f.
14. mars 1932, d. 30. apríl 2007,
Ásgeir, f. 11. nóvember 1933, og
Jónas Gísli, f. 22. maí 1935.
Gunnar kvæntist Guðnýju
Leósdóttur, f. 4. mars 1941, hinn
7. maí 1959. Foreldrar hennar
voru Margrét Lúðvíksdóttir, f.
12. febrúar 1911, d. 6. apríl
1997, og Leó Sveinsson, f. 31.
desember 1910, d. 4. maí 1986.
Börn þeirra eru: 1. Margrét, f.
1959, lyfjafræðingur og BA í
dönsku. 2. Guðrún, f. 1962,
íþróttakennari og tannlæknir.
Maki Sigurður Gunnar Sveins-
son, f. 1963, kerfisfræðingur.
unarskóla Íslands og réð sig í
kjölfarið til starfa í Útvegs-
banka Íslands. Árið 1962 hóf
Gunnar starfsnám hjá endur-
skoðunarskrifstofu N. Manscher
& Co og gerðist meðeigandi að
endurskoðunarskrifstofunni,
sem nú ber nafnið PwC, árið
1970 eða sama ár og hann fékk
löggildingu sem endurskoðandi.
Gunnar starfaði á PwC allt til
ársins 2005, að undanskildum
árunum 1973-1975 þegar hann
vann hjá endurskoðunar-
skrifstofu K.G. Jensen í Kaup-
mannahöfn.
Gunnar var faglegur fram-
kvæmdastjóri Félags löggiltra
endurskoðenda (FLE) í fjögur
ár eftir að hann lét af störfum
hjá PwC. Á árunum 1989-1991
gegndi Gunnar embætti forseta
Norræna endurskoðunarsam-
bandsins fyrir hönd FLE. Sam-
hliða starfi sínu sem endurskoð-
andi var Gunnar um 15 ára
skeið stundakennari í endur-
skoðun við Háskóla Íslands.
Á sínum yngri árum var
Gunnar liðtækur knatt-
spyrnumaður og lék með KR.
Hann spilaði einnig á kontra-
bassa með ýmsum hljóm-
sveitum. Þeirra þekktust er Sav-
anna tríóið.
Útför Gunnars fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 27. des-
ember 2019, og hefst athöfnin
kl. 13.
Börn þeirra eru;
Gunnar Atli Sig-
urðsson, f. 1989,
doktorsnemi í verk-
fræði, og Signý Sig-
urðardóttir, f. 1992,
jógakennari og
mastersnemi í sál-
fræði. Sambýlis-
maður Nicolas
Ragnar Muteau, f.
1992. 3. Þóra, f.
1965, augnlæknir.
Maki Matthías Einarsson, f.
1965, viðskiptafræðingur. Börn
þeirra eru; Einar Gunnar Matt-
híasson, f. 1997, háskólanemi,
Kristín María Matthíasdóttir, f.
2000, stúdent, og Andri Þór
Matthíasson, f. 2003,
framhaldsskólanemi. 4. Hildur,
f. 1972, arkitekt FAÍ. Maki Héð-
inn Friðjónsson, f. 1967, mat-
vælafræðingur Msc. Börn þeirra
eru; Högni Héðinsson, f. 2005,
og Elín Guðný Héðinsdóttir, f.
2009.
Gunnar var fæddur á Þing-
eyri, yngstur sex systkina. Sr.
Sigurður lést á sviplegan hátt í
snjóflóði á nýársdag þegar
Gunnar var tæplega fjögurra
ára og flutti fjölskyldan þá til
Reykjavíkur. Árið 1957 lauk
Gunnar prófi frá Versl-
Nú kveð ég mág minn Gunnar
Sigurðsson með söknuði. Við er-
um búin að eiga langa samleið.
Systir mín Guðný (Gulla) kynntist
honum þegar þau voru í Verslun-
arskóla Íslands, hún 18 ára en
hann aðeins eldri. Þau stofnuðu
fljótt heimili og eignuðust fyrstu
dótturina af fjórum. Það sýndi sig
strax að Gunnar var staðfastur
ungur maður og setti markið hátt.
Gulla og Gunnar fluttu með dætur
sínar til Kaupmannahafnar um
1970. Þar lauk hann námi sem
endurskoðandi og við það vann
hann allan sinn starfsaldur.
Gunnar hafði mikið yndi af tónlist
og spilaði sjálfur á kontrabassa.
Hann sinnti spilamennskunni
mest á yngri árum og lék m.a.
með Savanna tríóinu. Þau Gulla
og Gunnar áttu mörg sameiginleg
áhugamál. Þau elskuðu útivist,
stunduðu skíði og golf bæði hér
heima og erlendis. Þau eignuðust
hús á Spáni og sumarhús í Gríms-
nesinu þar sem þau dvöldu mikið.
Það eru ekki allir sem verða
þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga
samleið í 60 ár og vera alltaf jafn
ástfangin.
Ég kveð mág minn með erindi
úr ljóðinu Ferðalok.
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg;
en anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson)
Hvíl þú í friði.
Margrét Leósdóttir.
Brostin vinar böndin, blessuð
minning lifir.
Gunnar Sigurðsson vinur okk-
ar og mágur hefur gengið til feðra
sinna. Komið er að kveðjustund.
Við samferðafólk hans, vinir og
venslafólk, kveðjum hann með
söknuði.
Systkini Gunnars og Ólafar
konu minnar, öll á æsku- og tán-
ingsaldri, urðu fyrir miklu áfalli
er faðir þeirra sr. Sigurður Z.
Gíslason, prestur á Þingeyri, fórst
á nýársdegi 1943. Gunnar var
yngstur, aðeins fjögurra ára. Með
dugnaði og samheldni vann systk-
inahópurinn ásamt Guðrúnu móð-
ur þeirra úr þeim miklu erfiðleik-
um er urðu við fráfall föðurins.
Mikil samstaða þróaðist milli
systkinanna og mun Ólöf mín, sú
elsta í hópnum, hafa fengið þar
forystuhlutverk í hópi samstæðra
systkina. Það er hverri fjölskyldu
mikil hamingja þegar unnið er
þannig úr slíku áfalli sem fráfall
föður er. Upp frá því óx traustur
samhugur og ævilöng vinátta milli
systkinanna. Slík vinátta er
fremri öllum lífeyri og trygginga-
bótum samtímans. Þessi sam-
staða fjölskyldunnar stóð fram
eftir aldri en smátt og smátt náðu
systkinin hvert fyrir sig öruggri
fótfestu í lífinu. Gunnar gekk
rösklega að hverju verki. Á unga
aldri stundaði hann knattspyrnu í
nokkur ár en einnig var tónlistin
honum hugleikin. Að loknu
grunnskólanámi settist hann í
Verslunarskóla Íslands. En það
kom á daginn að hann átti annað
og þýðingarmeira erindi í Versl-
unarskólann en að nema verslun-
ar-og viðskiptafræði. Þar kynnt-
ist hann ungri stúlku, Guðnýju
Leósdóttur, sem var tveimur
vetrum á eftir honum. Þar hófst
sextíu ára hamingjusamur hjú-
skapur þeirra. Það var ánægju-
legt að fylgjast með hvernig hag-
ur og heimili ungu hjónanna
blómstraði og dafnaði með dætr-
um þeirra fjórum allt frá barn-
æsku til lokaprófs á háskólastigi.
Það var áhugavert að fylgjast
með þeim mikla árangri sem
Gunnar náði á hverju sviði. Ná-
kvæmni hans, vandvirkni og sam-
viskusemi var þar ávallt í fyrir-
rúmi. Þessir eiginleikar hans og
ástundun komu fram í þeim verk-
efnum sem hinir ótal mörgu við-
skiptavinir hans fengu að njóta og
veittu jafnframt Gunnari ómetan-
legt traust og virðingu í hans ævi-
starfi.
Blessuð sé minning Gunnars og
innileg samúðarkveðja til fjöl-
skyldunnar. Bræður og vensla-
fólk þeirra kveðja vin sinn og
bróður.
Hjörtur Þórarinsson.
Vinur okkar og samstarfsmað-
ur í tónlistinni á sjöunda áratugn-
um, Gunnar Sigurðsson bassa-
leikari, hefur kvatt þetta svið.
Leiðir okkar lágu saman á upp-
hafsdögum Savanna tríósins. Árið
1964 tók Gunnar stöðu Guðjóns
Margeirssonar við bassann og
varð fjórði maðurinn í tríóinu. Það
þótti ýmsum stórt tríó og víst er
að það stækkaði á allan hátt við
tilkomu hans. Hann var þá þegar
agaður atvinnumaður í tónlist,
músíkalskur og flinkur bassaleik-
ari, enda bróðir Jóns „bassa“ í
KK-sextettinum.
Gunnar var örfáum árum eldri
en við og var þroskaði maðurinn í
hópnum, hélt stundum aftur af
mesta galsanum í hljómsveitinni.
Gunnar hafði gott eyra fyrir mús-
ík og það var alltaf styrkur að
hafa hann nærri, til dæmis við
upptökur á hljómplötum í stóra
stúdíói útvarpsins við Skúlagötu.
Hann vildi gjarnan hafa spila-
mennskuna nokkuð nákvæma,
enda gerðist hann endurskoðandi.
Margs er að minnast frá ótal
ferðum út á land að skemmta
þjóðinni og ekki alltaf auðvelt að
koma kontrabassanum, þremur
gíturum og fjórum mönnum inn í
þá smábíla sem stóðu til boða. Allt
gekk það þó slysalaust, sumar
sem vetur. Í einni af mörgum
söngferðum til Akureyrar keyptu
þremenningar sér sportlega hatta
í Amaro. Ekki fannst Gunnari það
smekklegt og gekk berhöfðaður
um höfuðstað Norðurlands. Þeg-
ar Colin Porter saumaði íðil-
græna smókinga á tríóið fékk
Gunnar gráan smóking. Hann var
undirleikarinn, en alltaf einn af
okkur.
Flokkurinn hélt til Lundúna í
apríl 1965 til að skemmta á hátíð
Íslendingafélagsins í borginni. Í
þeirri för sungum við í sjónvarps-
þætti Magnúsar Magnússonar á
BBC, Tonight Show, en þá kom
tríóið í fyrsta sinn fram í sjón-
varpi. Þetta þóttu mikil tíðindi og
létu flugfélagsmenn hífa mann-
skapinn upp á stél flugvélarinnar.
Voru myndir af atburðinum birt-
ar í blöðum innanlands og utan í
kynningarskyni.
Þessir tímar liðu og menn fóru
að stunda aðra iðju en þjóðlaga-
söng, en ævintýri Savanna tríós-
ins eru ljóslifandi í minningunni.
Þar er Gunnar Sigurðsson við
bassann, traustur og áreiðanleg-
ur, aðeins aftar en hinir á sviðinu,
enda fjórði maðurinn í þessu stóra
tríói.
Við sendum Gullu og fjölskyld-
unni innilegar samúðarkveðjur og
þökkum Gunnari Sigurðssyni fyr-
ir undirleikinn.
Björn G. Björnsson, Troels
Bendtsen, Þórir Baldursson
og fjölskyldur.
Fyrir sjötíu árum, þegar ég,
níu ára gamall, flutti í Vesturbæ-
inn og mætti í Melaskólann tóku
þar á móti mér nýir og ókunnir
krakkar. Mér var skipað sæti í B-
bekknum hjá hávöxnum og rauð-
hærðum strák. Gunnar hét hann
þessi skólabróðir. Hann hjálpaði
mér í lærdómnum og passaði upp
á mig í frímínútunum. Úr Mela-
skólanum lá leiðin, hjá okkur báð-
um, í Gaggó Vest og síðan áfram í
Verslunarskólann og aftur sátum
við saman í skólastofunni. Og svo
fórum við í fótboltann og enn var
Gunni með mér í liði og báðir fór-
um við á æfingar hjá KR og spil-
uðum saman í yngri flokkunum.
Hátoppurinn var þegar við ung-
lingarnir í KR, sigldum með
Dronning Alexandrina til og frá
Kaupmannahöfn í fótboltaferð.
Sumarið 1954. Allir vorum við í
fyrsta skipti í útlöndum.
Í verslunarskólanum sátum við
Gunni saman í fjögur ár sem hafði
í för með sér einlæga og góða vin-
áttu. Gunni lagði fótboltaskóna á
hillunni, þegar hann útskrifaðist
úr Versló og starfaði fyrstu árin á
eftir í banka og um tíma tróð
hann upp á skemmtunum og spil-
aði á gítar en síðar fór hann í nám
til að verða endurskoðandi og
gegndi því starfi í áratugi. Þegar
hér var komið týndi ég þessum
vini mínum eða hann mér þótt við
eflaust fylgdumst með hvor öðr-
um þegar árin liðu. Hvor fór sína
leið sem leiddi af sér fjarlægð og
ævistundir hvor í sínum störfum
og viðfangsverkefnum.
En í hvert skipti sem við hitt-
umst fyrir tilviljun var vináttan
ljós og gleðin í viðbrögðum okkar
beggja. Gunni var kurteis, bros-
mildur og glaðvær. Hann var í
framkomu sjentilmaður utan sem
innan. Alla sína tíð. Ég sendi
Guðnýju og dætrum þeirra hjóna
innilega samúðarkveðju frá göml-
um vini þessa góða manns.
Ellert B. Schram.
Við andlát Gunnars Sigurðs-
sonar, vinar og samstarfsmanns í
starfi og leik til áratuga, er margs
að minnast og margt að þakka.
Gunnar kom til starfa hjá End-
urskoðunarskrifstofu N. Mansc-
her & Co haustið 1962. Þá var
skrifstofan ekki fjölmenn og í
eigu þeirra Jóns Guðmundsson-
ar, sem jafnan var kenndur við
Nýjabæ á Seltjarnarnesi, og Sig-
urðar Jónssonar. Tengsl starfs-
manna og fjölskyldna þeirra voru
náin og góð. Gunnar var tölug-
löggur og vanur útreikningum
eftir að hafa starfað í Útvegs-
bankanum, en hann var líka tón-
listarmaður og lék með ýmsum
þekktum hljómsveitum. Áhugi á
reikningsskilum og endurskoðun
varð þó tónlistinni yfirsterkari,
en hann greip stundum í bassann
á góðum stundum og lék í hljóm-
sveit á skemmtunum skrifstof-
unnar. Gunnar var líka góður og
fjölhæfur íþróttamaður og hafði
leikið knattspyrnu með sigursæl-
um flokkum í KR.
Eftir að Gunnar fékk löggild-
ingu sem endurskoðandi árið
1970 ásamt nokkrum félögum
sínum stofnuðu þeir með Sigurði
Jónssyni fyrirtæki sem hefur ver-
ið rekið óslitið síðan og ber nú
nafnið PwC ehf.
Gunnar tókst snemma á við
mikla ábyrgð í starfi og hafði
mikinn áhuga á framþróun í end-
urskoðun og nýjustu vinnuað-
ferðum hverju sinni. Árið 1973
fluttu Gunnar og Guðný, eigin-
kona hans, ásamt dætrum til
Kaupmannahafnar og þar starf-
aði hann um tveggja ára skeið
hjá KG Jensen. Kynni hans af
vinnubrögðum þar og þátttöku í
alþjóðlegu samstarfi endurskoð-
unarfyrirtækja undir nafni Coo-
pers & Lybrand hafði mikil áhrif
á Gunnar og okkar fyrirtæki síð-
ar. Að hans frumkvæði sótti ís-
lenska fyrirtækið um og fékk
fljótlega aðild að samstarfinu.
Við það opnaðist ný leið fyrir ís-
lenska endurskoðendur til end-
urmenntunar og þjálfunar er-
lendis og auðveldara varð að
fylgjast með því besta í faginu á
hverjum tíma.
Gunnar hélt alltaf sambandi
við dönsku skrifstofuna og átti
þar góða vini sem sumir urðu
áhrifamenn í danskri endurskoð-
unarstétt og virkir í starfi endur-
skoðenda í Evrópu um árabil.
Þeir komu oft til Íslands, fóru
með okkur í veiðiferðir og við
áttum skemmtilegar stundir
saman. Gunnar var enginn eft-
irbátur þeirra í að „hygge sig“
þegar það átti við. Hann var líka
viðurkenndur góður fagmaður í
Danmörku og fór að beiðni K.G.
Jensen nokkrum sinnum þangað
til vinnu við einstök verkefni og
stundum með íslenskt teymi með
sér.
Gunnar vann fyrir mörg af
stærri fyrirtækjum og stofnun-
um á Íslandi og var ætíð virtur
og vel metinn af viðskiptavinum
og samstarfsmönnum. Hann var
virkur í starfi félags endurskoð-
enda (FLE) og í norrænu sam-
starfi og ma. formaður Norræna
endurskoðunarsambandsins
(NRF).
Að mörgu leyti var Gunnar
frumkvöðull í starfi endurskoð-
enda og á undan sinni samtíð, t.d.
varðandi tölvunotkun, og skilur
eftir sig djúp spor bæði innan
okkar fyrirtækis og FLE.
Við flytjum Guðnýju eigin-
konu Gunnars, dætrum þeirra og
öðrum ættingjum innilegar
samúðarkveðjur frá fyrrverandi
samstarfsmönnum og núverandi
starfsmönnum og eigendum
PwC ehf.
Gunnars Sigurðssonar verður
ætíð minnst með virðingu og
þakklæti.
Blessuð sé minning hans.
Valdimar Guðnason,
Reynir Vignir.
Gunnar Sigurðsson
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNASAR GUÐLAUGSSONAR
frá Eyrarbakka.
Ingibjörg Jónasdóttir Gísli Ólafsson
Nicolai Jónasson Ásta Bjarney Pétursdóttir
Jónas Garðar Jónasson Jóhanna V. Gísladóttir
Guðlaugur Jónasson Guðrún Axelsdóttir
Sigurður Jónasson Bjarnþóra María Pálsdóttir
og fjölskyldur
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG ÓSK HARÐARDÓTTIR,
Frostafold 6, Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi
föstudaginn 13. desember.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju mánudaginn
30. desember klukkan 13.
Jón Eyþór Jónsson
Hörður Gunnarsson Jóna Dísa Sævarsdóttir
Valgeir Gunnarsson
Elín Björk Gunnarsdóttir
Guðný Ósk Hauksdóttir Árni Björn Erlingsson
barnabörn og barnabarnabörn