Skessuhorn - 02.10.2019, Side 19

MIÐVIKUDAGUR 2 oKtóBER 2019 19
Mér líður eins og spóa, fyrir utan
að það var líklegast mun auðveld-
ara fyrir mig að fljúga með flugvél
suður til vetrarstöðvanna hér í Afr-
íku miðað við blessaða farfuglana.
Ég flaug til Frakklands og svo til
Marokkós og að lokum komst ég á
leiðarenda í Niamey í Níger.
Eins og flest ykkar lásuð í
Skessuhorninu í síðustu viku þá
er ég, illa undirbúinn en ævin-
týragjarn Borgnesingur, að flytja
til vanþróaðasta ríkis í heimi til að
elta ástina. Ég verð að játa að ég
var pínu smeykur að flytja burt frá
rólega Borgarnesi, heimabænum
mínum þar sem ég þekkti alla og
allt er einhvern veginn svo vinalegt
og þægilegt. Í Borgarnesi er ekk-
ert að óttast, en þegar ég googlaði
Níger varð ég kannski ögn meira
en bara smeykur. Hvort sem það
er hitinn í Sahara eyðimörkinni,
átök heimafólks við hryðjuverka-
samtökin Boko Haram og Isis á
landamærunum eða bara meðvit-
uðu og ómeðvituðu fordómarnir
sem byggst hafa upp hjá mér eftir
endalausu slæmu fréttirnar frá Afr-
íku. Eitt er þó víst að borgin Nia-
mey, þar sem kærastan beið eft-
ir mér er allt öðruvísi en blessaða
Borgarnesið mitt.
Þessi tilfinning var orðin frek-
ar sterk þegar ég fór upp í síð-
ustu flugvélina frá Casablanca yfir
til Niamey. Ég horfði yfir farþega
vélarinnar sem voru að koma sér
fyrir, hin ýmsu tungumál heyrð-
ust um allt og verandi eini hvíti
maðurinn í flugvélinni. Auk þess
kunni ég litla sem enga frönsku,
hvað þá arabísku, þá var upplif-
unin orðin ögn yfirþyrmandi. Ég
settist við hliðina á brosandi manni
sem sagði eitthvað voða vinalegt á
frönsku. Það eina sem ég kann al-
mennilega í frönsku er að segja
með fullkomnum hreim: “Excusez
moi, je ne parle pas français. Par-
lez vous anglais?” sem þýðir: “Af-
sakið, ég tala ekki frönsku. talar
þú ensku?” Þegar ég svaraði hon-
um með þessu yppti hann öxlum
og brosti bara breiðar. Hann kom
þó auga á vegabréfið mitt og brosti
þá breiðar en nokkur annar sem ég
hef séð.
„Du er fra Island! Forstår du
norsk?”
Líklegast brosti ég alveg jafn
breitt og hann því sat ég ekki fyr-
ir tilviljun við hliðina á manni frá
Súdan, sem talaði reiprennandi
norsku. Kona og dætur hans búa í
Kristiansand í Noregi en hann fer
reglulega til Afríku til að vinna. Ég
var nú snöggur að rifja upp norsk-
una og hófst langt og gott spjall
við þennan stórskemmtilega Ab-
deletif.
Hann er verkfræðingur fyrir al-
þjóðlegt fyrirtæki í Afríku og hann
sérhæfir sig í að stjórna uppbygg-
ingu á vegakerfum milli landa.
Hann var búinn að vinna um alla
Afríku í yfir 30 ár og þvílíkar sögur
og fróðleikur sem hann þuldi upp.
Hið besta af öllu var hve vel hann
talaði um áfangastaðinn minn. Hann
sagði Níger eiga við mjög mörg erf-
ið vandamál að stríða en að höfuð-
borgin væri full af bjartsýni og yfir-
leitt vinalegu og jákvæðu fólki. Þar
væri uppbygging og mikið og fjöl-
breytilegt líf og fyrir mann eins og
mig þá væri þar mjög gott að búa.
Það var alveg dásamlegt að tala
við þennan mann. Hann líkti Afr-
íku við Þýskaland og Japan eftir síð-
ari heimsstyrjöldina. Þar var allt í
rúst og eymd, en með þrótt, vinnu
og tíma má gera allt betra. Hann
var svo stoltur af vinnunni sinni og
sérstaklega talaði hann um hve gef-
andi það væri að koma aftur til lands
þar sem hann hafði lagt vegi fyrir
áratugum síðan og sjá svo jákvæðu
breytingarnar og uppbygginguna.
Abdeletif og hans sögur er einmitt
það sem við heyrum svo sjaldan
heima á Íslandi. Það er svo margt
að gerast í þessari heimsálfu og með
smá þolinmæði má finna fullt af já-
kvæðum fréttum.
Ég skal hafa augu og eyrun opin
og láta ykkur vita í næstu viku.
Geir Konráð Theódórsson
Ég er kominn
til Afríku!