Læknablaðið - jan 2019, Qupperneq 49

LÆKNAblaðið 2019/105 49
Hannes Pálsson tók þessa mynd af Vatneyri við Patreksfjörð um 1965. Ljósmyndasafn Reykjavíkur veitti leyfi sitt fyrir birtingu myndarinnar.
ekki klæddur fyrir svona útiveru og ekki
var líklegt að fleiri ættu leið yfir heiðina
þetta kvöldið og sennilega yrði ég úti. Ég
reyndi að gera nafna mínum grein fyrir
þessu og málið yrði örugglega flokkað
sem morð. Auðvitað var Mangi vænsti
maður og ferðin endaði í eldhúsinu í Botni
þar sem við drukkum kaffi með brenni-
víni útí og ræddum tilgang lífsins og áhrif
segulsviðs á líkama og sál.
Nokkru síðar gerði aftakaveður á
norðan og í því veðri hraktist nokkur
fjöldi sláturlamba á Rauðasandi út í sjó
og drukknaði. Þessi lömb voru nánast öll
frá einum bónda. Lömbin voru verkuð og
skrokkarnir hengdir upp í aflögðu slátur-
húsi skammt frá flugvellinum. Síðan var
haft samband við mig en ég átti að skoða
og stimpla skrokkana. Ég mætti á staðinn
en skildi stimplana eftir heima. Við blöstu
skrokkar með bláleitu köfnunarkjöti sem
ekki kom til greina að stimpla. Þegar
ég hafði tjáð bónda þessa niðurstöðu
truflaðist hann alveg, ýtti mér út í horn,
dró upp lítinn hnífkuta sem hann otaði í
átt til mín með þeim skilaboðum að ef ég
stimplaði ekki skrokkana skyldi ég hljóta
verra af. Þetta var gamall, góðlegur karl og
það hvarflaði aldrei að mér að hann mundi
vinna mér mein. Eftir stutta samningalotu
féllst karlinn á þá tillögu mína að ég legði
málið fyrir yfirdýralækni og mundum við
báðir samþykkja hans dóm. Ég hringdi
svo í Pál sem sagði nákvæmlega það sem
þurfti til að leysa málið. Þarna var ennþá
sveitasími, ég lét fréttast hvenær ég mundi
hringja, og til marks um að hálf sveitin
hlustaði var ég aldrei spurður um hvað
Páll sagði. Ég frétti reyndar nokkru síðar
af því að Rauðasandsskrokkarnir væru
komnir (óstimplaðir) í frysti á Patró og vel
gæti verið að ég hafi étið eitthvað af þessu
kjöti í pylsum um veturinn. Í framhaldi af
þessu gerðust áhugaverðir hlutir. Karlinn
á Rauðasandi átti afmæli og þá virkjaðist
hið forna tryggingakerfi landsins.
Bændurnir á svæðinu gáfu honum 1-2
lömb hver og þannig var honum bættur
hinn fjárhagslegi skaði af óhappinu.
Síðustu 7-10 dagana var slátrun lokið
nema á Barðaströnd. Þann tíma bjó ég
í Haga hjá þeim merkishjónum Hákoni
Kristóferssyni og Björgu Jónsdóttur en
bæði skemmtilegt og lærdómsríkt var að
kynnast þeim þó stutt væri. Þegar slátrun
var lokið var bara eftir að komast heim
sem reyndist þrautin þyngri. Ætlunin
var að fara landleiðina með rútu. Björg í
Haga útbjó mig með fínasta nesti og ég
steig um borð í rútuna. Í þá daga lá leiðin
yfir Þingmannaheiði, frá Vatnsfirði yfir í
Vattarfjörð, en þar hafði snjóað talsvert. Í
rútunni voru 14 skóflur sem ég og hinir
farþegarnir mokuðum með hálfa nóttina
en urðum að endingu að gefast upp. Það
var sem sagt ófært landleiðina, enginn
bátur gekk frá Brjánslæk og ekki var flogið
vegna veðurs. Þess vegna lá leiðin aftur
út á Patró. Þar fékk ég að dúsa í 5 daga,
fór einu sinni í bíó, einu sinni á spilakvöld
hjá ónefndum stjórnmálaflokki, hlustaði
á endalausar kjaftasögur hjá fólkinu sem
hafði mig í fæði og húsnæði, en þess á
milli las ég meinafræði sem ég hafði verið
svo forsjáll að taka með. Að lokum batnaði
veðrið og ég komst með flugi til Reykja-
víkur.