Slökkviliðsmaðurinn - 01.08.1974, Blaðsíða 22

Guðjón Petersen,
framkvœmdastjóri
Almannavarna ríkisins.
Þegar lokið er við að kanna hin mismunandi
hættusvið, er hafist handa við að finna út, hvaða
starfshópar eða félagasamtök geta annast hina
einstöku verkþætti, sem nauðsynlegt er að virkja
á neyðartímum.
Verkþættir þeir, sem hér um ræðir, eru eftir-
f arandi:
Fjarskipti
Löggæsla
Brunavarnir
Verkfræði-, björgunar- og ruðningsþjónusta
Sjúkra- og slysaþjónusta
Fjöldahjálp og félagslegt hjálparstarf
Mannflutningar
Birgða- og vöruflutningar
Mannafli
Hjálparlið
Birgðir — búnaður — tæki
Upplýsinga- og fræðslustöðvar
Viðgerðaþj ónusta.
Við val á starfshópunum er tekið mið af dag-
legu starfi þeirra, en þeir síðan styrktir með
aukaliði, sem annast hliðstæð störf, en á öðrum
vettvangi.
Að loknu þessu könnunarstarfi er byrjað að
byggja heildarmynstur samhæfðrar stjórnunar og
verkdeilda þeirra aðila, sem inn í skipulagið falla,
með hin mismunandi störf.
Áætlanagerð Almannavarna beinist allan tím-
ann að því, að mynda fastar skorður um hug-
takið: „Hver gerir hvað, hvar, hvenær og hvernig
á hættunnar stund.“ Þegar hér er komið sögu, er
búið að móta þann hluta skipulagsins sem segir
hver gerir hvað.
Næsta skref áætlanagerðarinnar er, að fjalla
um aðgerðahlutann eða m. ö. o. viðbrögð að björg-
unar-, hjálpar- og líknarstarfi, þegar neyðin ber
að dyrum. Er í þeim hluta áætlananna byggð upp
samanhangandi keðja framkvæmda, þannig að
hver grein neyðarþjónustunnar falli sjálfvirkt eft-
ir ákveðinni formúlu inn í réttan farveg og tryggir
þannig heildarframkvæmdina með öllum sínum
hliðargreinum. Á þessu stigi er byggður upp sá
hluti skipulagsins sem fjallar um „hvar, hvenær
og hvernig“.
Sú samhæfing sem hér hefur verið lítillega
drepið á, er nú í frummótun á íslandi, en hefur
náð mikilli þróun í öðrum ríkjum vestur- og
austur-Evrópu ásamt Bandaríkjunum. Er hér
úm mjög yfirgripsmikið verk að ræða, og mun því
líða nokkur tími, þar til hægt verður að reyna
kosti þessa kerfis til hlýtar. Þó hafa nú þegar
verið gerðar nokkrar æfingar á einstökum þáttum
samræmdrar neyðarþjónustu, og hafa þær sýnt
og sannað yfirgnæfandi kosti þessa fyrirkomulags.
Heyrst hefur sagt, að hér sé um pappírsvinnu
að ræða, sem ekki komi að gagni, því það muni
verða verkin sem gildi þegar á hólminn er komið.
Þessi skoðun er laukrétt, svo langt sem hún nær.
Ekkert stórhýsi verður byggt án smiða og verka-
manna, en enginn myndi heldur byrja byggingu
þess, án þess að hafa látið hanna og teikna bygg-
inguna, áður en verk er hafið, til að tryggja að
frá upphafi væru allir þættir byggingarinnar
samhæfðir í eina heild.
Er hætt við að smiðir sem ætluðu að byggja
hús án þess að teikna áður myndu „reka sig á
vegg“ fyrr en síðar. Eins er hætt við, að þeir sem
ætluðu að annast stórfellda neyðarþjónustu á
hættutímum, Sn samhæfðrar skipulagningar
myndu nokkuð óft rekast óþyrmilega hvor á ann-
an.
Grundvöllurinn er skipulagning og samhæfing,
en verkin eru neyðarþjónustan.
tin cjci r uiÉ öíí tœLiflceri BLÓMASTOFA FRIÐFINNS SUÐURLANDSBRA UT 10 - SÍMI 31099
V ;
20 SLÖKKVILIÐSMAÐURINN