Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1989, Page 6

Flett í gegnum
fj árlagafrum v arp
Fáum mun frumvarp til fjárlaga
nú vera fagnaðarefni, enda ekki
til þess nein efni. Fullljóst er
hverjum sem vita vill, að ekki árar sem
skyldi í íslenzkum þjóðarbúskap og
því er von, að víða sjáist þess merki,
ekki sízt í fjárlagagerð íslenzka ríkis-
ins.
Við þær aðstæður er vitaskuld enn
meiri og ríkari þörf á að velja og hafna,
velja hin óhjákvæmilegu verkefni, láta
hitt bíða, sem að skaðlausu má bíða
betri tíðar. Þar verður líka að taka mið
af því hversu verðug verkefnin eru,
hversu verðugt það fólk er sem þeirra á
að njóta, hversu ástatt er fyrir þeim sem
þurfa að vera í forgangi, hversu mann-
gildi í merkingu sannri er í raun virt.
Auðvitað lítum við hér fyrst og síðast á
það fólk, sem stendur okkur næst í hug
og hjarta, það gera raunar allir. Við
þykjumst hins vegar ekki gera kröfur
út í bláinn eða fyrir aðra en þá sem fulla
þörf hafa fyrir það, að samfélagið komi
til móts við þá.
I því ljósi skoðum við fjár-
lagafrumvarpið og reynum að vega og
meta sem réttilegast hversu með ein-
staka málaflokka er farið.
Það er okkur augljóst, að nú er það
viðbótarrekstur og fé til þess sem fyrst
og síðast stendur á, þó ekki sé um neina
rausn að ræða varðandi Framkvæmda-
sjóð fatlaðra. Það sézt t.d. nú við yfir-
lestur að ekki er á næsta ári veitt fjár-
magn til rekstrar nema tveggja af þeim
þremur sambýlum, sem þó tókst að
veita fé til kaupa á, á þessu ári - 1989.
Við segjum enn og aftur: Þessi
málaflokkur er svo ungur sem slíkur,
þróunin enn komin svo skammt á veg
að hún blátt áfram verður að halda
áfram. Stöðnun er alger dauðadómur;
ef hægt verður svona harkalega á, er
það hræðilega hættulegt, svo erfitt sem
það verður að vinna upp það sem tapast
og glatast máske gersamlega.
Megum við enn árétta þá einföldu
staðreynd, að þetta er þjóðfélagsleg
nauðsyn, hagkvæmni fyrir heildina til
framtíðar litið, að fara sem hraðast og
bezt í uppbyggingu, ljúka henni svo,
að aðeins verði um eðlilega endur-
nýjun að ræða í áframhaldinu.
Það er hart í ári, en okkur vantar
þetta of sárlega til að unnt sé að ganga
framhjá því í öllu baslinu. Afleiðingin
verður bara enn alvarlegra basl síðar
meir og basl er alltof vægt orð - neyðin
er hvarvetna á næstu grösum og svo
aum erum við ekki sem þjóð, þó yfir-
fljótandi góðærið sé gengið hjá í bili,
að við getum ekki vikið neyðinni frá
náunganum - eða hvað? Því hvar erum
við þá stödd á velferðarveginum.
Nú er það svo, að þrátt fyrir sömu
krónutölu til Framkvæmdasjóðs fatl-
aðra og í fyrra, 201 milljón, sem var þá
rúmlega 20%af heildinni, þá er
prósentuhækkun málaflokksins í heild
um 22% milli ára, en er almennt 18%
yfir frumvarpið í heild sinni. Við
höfum því örlítið forskot á ýmsa aðra,
en ekki er það svo sem til að gera veður
út af. En um algera stöðnun í rekstri er
ekki unnt að tala, þó undurhægt sé nú
gengið um gættir.
Alvarlegasta staðreynd fjár-
lagafrumvarps nú er sú að ekki er veitt
rekstrarfé á næsta ári til þeirra þó fáu
sambýla nýrra, sem Framkvæmda-
sjóður fatlaðra veitti á þessu ári fé til
kaupa á. Sambýlin voru nú ekki nema
þrjú, en aðeins tvö fá rekstrarfjárveit-
ingu og hvernig sem maður vill vera
sanngjarn og taka tillit til erfiðra að-
stæðna þá verður að segja hreint út:
Þetta er ófyrirgefanlegt. Þetta verður
að leiðrétta við fjárlagagerðina endan-
6
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS