Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1989, Síða 35

sem reifaðar hafa verið inni í
trygginganefndinni svokölluðu og
sumar blaðfestar.
Eg nefni aðeins umönnunarbæt-
umar, sem mikilvægt skref í átt til
þeirra megintillagna sem Sjálfsbjörg
sér í lagi hefur verið að berjast fyrir
vegna „liðsmanna" fatlaðra. Ég nefni
líka hversu miklu það er miður, að allar
hugmyndir um aðild samtaka fatlaðra
að tryggingaráði hafa verið máðar út,
því engir eiga þar ríkari og fjölþættari
hagsmuna að gæta.
Hitt er svo meginatriði, sem öllu
ræður um afkomu öryrkja, hvemig
lífskjaragrunnurinn sjálfur lítur út,
hversu með hann verður farið í
meðförum stjómvalda og Alþingis.
Hver verður grunnlífeyrir öryrkja í
raun, hversu verður hann skertur eftir
tekjum, hversu fýsilegt verður fyrir
öryrkja að vera sem mest úti á
vinnumarkaðinum, en njóta þó þess
öryggis sem ákveðnar lágmarksbætur
gefa. Svo stopul er vinnugetan oft og
alltof tímabundin, að ekki er svo
einfalt að segja aðeins:
Að sjálfsögðu á öryrkinn og hlýtur
sjálfur að vilja vinna sér inn launa-
tekjur í stað þess að vera eingöngu í
hlutverki bótaþegans. Sem megin-
reglu má hafa þetta að viðmiðun, en þó
með öruggri baktryggingu.
Þó nefnd hafi um langan tíma, í
nokkrum lotum, tekizt á við þetta viða-
mikla og viðkvæma verkefni, er öllum
ljóst að meginlínur þær, er máli skipta,
verða lagðar af Alþingi og nkisstjóm.
Það er þýðingarmesta verkefni
þeirra sem nú fara með völd, að tryggja
á „erfiðum tímum“ öryggi þeirra, sem
allra minnst bera úr býtum og eiga um
leið örðugasta aðstöðuna. Eftir því
öðm fremur verða þessi stjómvöld
vegin og metin.
Misjafnlega eru þeir hópar fatl-
aðra, sem í Öryrkjabandalagi Islands
eru í stakk búnir til allra félagslegra
átaka, jafnt sem almennrar þáttöku í
þjóðfélaginu.
Einangrunin er æði misjöfn einnig
og fer bæði eftir fötlun og aðstæðum.
Hér hefur áður verið á það minnst,
hversu undramikil einangrun heymar-
lausra er og verður engu við það bætt
hér. Hjá Félagi heymarlausra er nú
haldið uppi öflugu starfi inn á við og
mjög vaxandi út á við einnig. Aðeins er
á þetta minnzt hér, vegna Fréttabréfs-
ins, sem í fyrstu var gefið út á
myndsnældu fyrir heymarlausa, en
margt efni þess þótti ekki höfða til
þessa hóps og voru nú góð ráð dýr.
Nú væntir ritstjóri, að lausn sé
fundin, frá og með síðasta tölublaði,
þar sem Margrét Sigurðardóttir félags-
málafulltrúi hefur komist að sam-
komulagi um það við ritstjóra, að á
myndsnældu hverju sinni verði annars
vegar valdir kaflar úr Fréttabréfinu og
hins vegar fréttir af félagsstarfinu hjá
þeim. Ættu þá allir að geta unað sínum
hlut, eftir atvikum vel.
H.S.
Bréfkorn frá Siglufirði
Kæri skólabróðir og félagi!
Fregnað hefi ég undir rós að þig
langi til að fá bréf og fréttir héðan að
norðan.
Mér er nú orðið „stirt um stef ‘
sem skáldinu forðum.
Langt er síðan á penna haldið hef.
En hvað gerir maður ekki fyrir
Helga Seljan. Þakka þér fyrir síðast, og
nú þegar ég skrifa þetta erum við
Siglfirðingar í sjöunda himni, því að
okkur finnst við hafa fengið stærsta
vinninginn í „Lottóinu".
I gær, 27. október, voru lyklar að
fyrsta húsi Öryrkjabandalagsins á
Norðurlandi vestra afhentir hér á
Siglufirði.
Húsið sem er á einni hæð, er sann-
kölluð bæjarprýði. Það er sérhannað
með tilliti til fatlaðra, engirþröskuldar,
breiðar dyr, rúmgóð snyrtiaðstaða og í
alla staði hentugt að mínu mati.
Forsaga þessa máls er í fáum orð-
um svona. Þú þekkir af eigin reynslu
Helgi minn, hvemig lífið gengur fyrir
sig í smábæ úti á landbyggðinni.
Allir íbúamir standa saman á stór-
um stundum í sorg og gleði.
Húsið góða á Siglufirði.
Það var sorg í huga bæj arbúa, þegar
ung kona fatlaðist mikið fyrir fjórum
árum, þegar hún fæddi annað barn sitt.
Bönd heimahaganna eru sterk og
löngunin til að búa á eigin heimili hér
var mikil.
Endurhæfingatíminn er langur og
strangur, getur tekið mörg ár og reynir
mikið á alla fjölskylduna. Nú var úr
vöndu að ráða og erfitt um vik með alla
þjálfun, því að fjölskyldan bjó á þriðju
hæð í húsi á erfiðum stað í fjallinu fyrir
ofan bæinn.
I samráði við fjölskylduna var leit-
að á náðir Hússjóðs Öryrkjabanda-
lagsins. Þegar svarið kom, sem var
jákvætt, klifraði ég upp í fjallið, datt,
reif buxur og hné, en fann engan sárs-
auka, gleðin var svo mikil.
Og nú er draumurinn orðinn að
veruleika, gleði ríkir í bænum okkar og
væntingamar miklar hjá fjölskyldunni
og okkur hinum yfir húsinu sem opnað
var í gær. Nú opnast betra tækifæri til
aukinnar þjálfunar og sjálfsbjargar,
sem er það mikilvægasta í lífi allra.
Nú biðjum við þig, Helgi, fyrir
bestu kveðjur og þakkir til allra sem
unnu markvisst að þessu verkefni, og
sérstaklega sendum við þakklæti
stjóm Hússjóðs Öryrkjabandalagsins
fyrir skjóta afgreiðslu.
Með félagskveðju,
Valey Jónasdóttir.
Um bréfritarann:
Valey er í Svæðisstjórn Norður-
lands vestra af hálfu samtakanna,
forystukona í Sjálfsbjörgu.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
35