Íþróttablaðið - 01.04.1975, Page 14

Félag í sviosljósi:
VlKINGUR
Oft Tiefur óbyrlega blósió hjó Víkingum. Samt hafa liðsmenn ótt sína föstu fylgismenn,
í blíðu og s+ríðu. Hér eru tveir þeirra, bóðir Víkingapabbar, Þorsteinn Eiríksson, faðir
Eiríks, og Þorvaldur Magnússon faðir Magnúsar, en bóðir eru synirnir í aðalliði
Víkings í meistaraflokki.
Fyrir 70 árum þótti óravegur milli Suð-
urgötu og Sogamýrar. Vegalengdin milli
staðanna er hvorki lengri né skemmri nú
en þá, en þó ólíkt greiðfærari nú, því auk
annara leiða er hraðbraut komin milli
þessara staða. Þessar nýju leiðir tengja
saman tvo merkisstaði í íþróttasögu okkar
lands. f Suðurgötunni — hjarta Reykja-
víkur — tóku sig saman nokkrir drengir
1908 og stofnuðu félag er hlaut nafnið
Víkingur. Þetta uppátæki strákanna í Suð-
urgötunni og nágrenni hennar hefur
markað merk spor í okkar íþróttasögu.
Knattspyrnufélagið Víkingur stendur nú
— tæplega sjötugt að árum — framar
öðrum félögum í sviðsljósinu.
Þetta gamla félag úr miðbæ Reykjavík
ur hefur haslað sér völl á nýjum stað í
einu af nýrri hverfum Reykjavíkur.
+ Félagið fagnar nú fleiri og fjölbreytt-
ari sigrum á íþróttavöllum og leik-
vöngum en nokkru sinni.
■fc í stjórnar- og félagsstörfum innan
Víkings ólgar lífið.
Hafnar eru framkvæmdir við að
breyta malarvelli félagsins í grasvöll,
en slíkt kostar 7 millj. kr. samkv.
áætlun.
Víkingar sækja nú fast á um leyfi til
að reisa íþróttahús með nýju sniði
fyrir 80—90 millj. kr.
Víkingar hafa lokið við smíði nýs
skíðaskála fyrir milljónir kr.
Félagið hefur sagt upp leigjendum
félagsheimilis félagsins og taka það
nú allt í notkun fyrir yngri og eldri
Víkinga.
■jf Víkingar stofnuðu 3 nýjar deildir á
einu og sama árinu.
-jc Víkingar hafa gert samning við
Reykjavíkurborg um afnot fullkom-
inna valla er borgin byggir í Foss-
vogshverfi.
Það er enginn krepputónn í máli for-
ystumanna Víkings er rætt er við þá í dag.
Þeir reka sig víða á veggi í kerfinu og þeir
leyna því ekki að margt sé erfitt að sækja
og fá. En þeir leika djarfan sóknarleik, og
af þeirri upptalningu, sem hér að ofan er
skráð má sjá að þeir skora og skora, og
þeir fara eftir gömlu kenningunni „sókn
er bezta vörnin.“
Víkingur á misjafna sögu að baki, jafn-
vel mislitari og erfiðari ár en nokkurt
annað Reykjavíkurfélag hefur átt. Framan
af voru gullaldar ár. Það unnust margir
sigrar og Víkingar báru oft ægishjálm yfir
aðra og í úrvalsliðum fyrri tíma voru
margir Víkingar. Það voru í raun landslið
okkar í knattspyrnu þá, þó úrvalsliðin
bæru ekki landsliðsheitið fyrr en 1946 er
fyrsti knattspyrnulandsleikurinn var leik-
inn. En fyrirliði landsliðsins þá, Brandur
Brynjólfsson, var, er og verður Víkingur.
Á undan honum og eftir voru margir er
gerðu Víkingsgarðinn frægan.
Ljóminn er þó mestur um stofnandann
Axel Andrésson. Hann leiddi ekki aðeins
Víkinga á bemskuárunum og var formað-
ur félagsins fyrstu 16 árin, heldur var hann
einn bezti „landnámsmaður,, knattspyrnu
er starfað hefur á fslandi. Hann kenndi
ótal æskumönnum íþróttina eftir sérstöku
kerfi, er hann sjálfur skóp og laðaði þá að
íþróttinni á þann hátt að hinir ungu fengu
nýja innsýn til íþróttarinnar, fylltust
áhuga, fundu gleði og ánægju í leik, en
öðluðust jafnframt skilning á að íþrótta-
völlurinn er ekki aðeins afmarkaður
knattspyrnuvöllur eða annar leikvangur
íþrótta, heldur lífið sjálft og einnig þar —
utaii vallar — ber að vinna og keppa að
settum takmörkum og sýna áhuga og
drengskap í hvívetna. Það er því með stolti
sem Víkingar hafa enn í flestum sínum
salarkynnum mynd af Axel Andréssyni.
Margir hafa síðan haldið um stjórnar-
tauma hjá Víking. Það hefur oft verið
erfitt og það má með sanni segja að það er
kraftaverk að sá neisti, sem kveiktur var í
Suðurgötunni og miðbænum 1908 skuli
lifa enn. En kraftaverkin eru mörg í
íþróttasögunni og þau eru að gerast enn.
Víkingar geta glaðst yfir því. að í dag ber
ávöxt sameiginlegt átak hinna eldri og
hinna nýrri og yngri félaga — í nýju
landnámi gamals félags. Nýir sigrar bæði
á völlum og utan vallar. Það er aftur vor
og dýrðartímar hjá Víking.
Jón Aðalsteinn Jónasson kaupmaður í
Sportval að Laugavegi 116 tók við for-
mennsku í Víking 1973. Það er ekki á aðra
hallað þó sagt sé, að sá eldmóður sem nú
er í félagsstörfum Víkings sé tendraður af
honum. Við fengum hann með okkur inn
á félagssvæði Víkings til spjalls um félagið
og það sem efst er á baugi hjá Víkingum í
dag.
Er við ókum Hæðargarðinn í sveig um
félagssvæði Víkings, sagði Jón Aðalsteinn
okkur, að hann hefði leikið með liðum
Víkings frá 1946 til 1952. Hann var lengi
miðherji félagsins og var það t.d. í sögu-
frægum leik við ÍA, árið sem Akurnesing-
ar fyrst urðu íslandsmeistarar. Jón Aðal-
steinn skoraði þá þrjú mörk fyrir Víking á
fyrstu 15 eða 20 mínútum leiksins, en svo
fór að Akurnesingar unnu 4:3. Jón Aðal-
steinn keppti líka í stuttum hlaupum.
Hann heldur því fyrr en nú verið sprett-
harður fyrir Víking — en kannski aldrei
sem einmitt nú.
— Já, þeir komu til mín Sigurður Jóns-
son og Þorlákur Þórðarson og lögðu fast
að mér að taka við formennsku í félaginu.
Ég lét undan og lofaði konu minni að ég
myndi standa í þessu í tvö ár. Þau eru nú
liðin og aðalfundur er framundan. En ég
6