Íþróttablaðið - 01.04.1975, Qupperneq 21

Frjálsar íþrbttír
Hvar
stöndum
við?
— Rætt við Örn Eiðsson,
r
formann FRI
Ritstjórn íþróttablaðsins hefur ákveðið
að gera starfsemi sérsambanda ÍSÍ nokkur
skil í blaðinu, en verkefni þeirra og þýðing
innan íþróttahreyfingarinnar fer ört vax-
andi. Alls eru sérsamböndin nú 15 að tölu
og þó eru aðeins rúm 30 ár síðan það
fyrsta var stofnað. Eitt af eldri sérsam-
böndunum er Frjálsíþróttasamband Is-
lands, sem stofnað var fyrir tæpum 28
árum. Starf þess hefur ávallt verið þrótt-
mikið og blómlegt og sennilega getur
engin íþróttagrein, sem hérlendis er iðkuð
státað af jafnmiklum afrekum og frjálsar
íþróttir. Má þar nefna þrjá Evrópumeist-
aratitla, olympískan verðlaunapening,
þann eina, sem Islandi hefur hlotnast,
fjölmarga Norðurlandameistaratitla, sigra
í landskeppni við margar þjóðir, heims-
metsjöfnun (hástökk án atrennu), Norður-
landamet o.fl. íþróttablaðið átti fyrir
skömmu eftirfarandi viðtal við formann
FRÍ, Örn Eiðsson, en hann var fyrst
kosinn í stjórn sambandsins 1954 og starf-
ar nú 7. árið sem formaður eða lengur en
nokkur annar. Brynjólfur Ingólfsson var 6
ár formaður FRÍ.
— Hvert er nú megin starfssvið stjórnar
FRÍ?
— Það er mjög fjölþætt, en samkvæmt
lögum sambandsins er það m.a. eftirfar-
andi: að framkvæma ályktanir Frjáls-
íþróttaþings, að vinna að eflingu frjáls-
íþrótta í landinu, semja leikreglur og
reglugerðir, líta eftir því, að lög og leik-
reglur FRÍ séu haldin, skera úr ágreiningi
um frjálsíþróttamál, og raða niður og
ákveða stað og tíma fyrir landsmót og
alþjóðamót, sem haldin eru á Islandi. Þá
kemur FRI fram erlendis fyrir hönd frjáls-
íþrótta í landinu, staðfestir Islandsmet í
frjálsum íþróttum og löggildir frjáls-
íþróttadómara. Ýmislegt fleira fellur til,
sem lítið er getið í lögum FRÍ, en þar ber
hæst fjáröflun, en sá þáttur starfseminnar
tekur sennilega orðið mestan tíma stjórn-
armanna.
— Þú minnist á fjármálin, þau hafa
verið töluvert í sviðsljósinu undanfarið,
sérstaklega hjá ykkur í Frjálsíþróttasam-
bandinu. Er fjárskortur sérsambandanna
þeirra alvarlegasta vandamál?
— Án nokkurs vafa er skortur á rekstr-
arfé þeirra alvarlegavandamál. Staðreynd-
in er einfaldlega sú, að verði ekki eitthvað
gert af hálfu opinberra aðila í þeim efn-
um, mun afreksgeta íslenskra íþrótta-
manna og kvenna minnka jafnt og þétt og
að lokum fara svo, að íslendingar geta
ekki teflt fram íþróttafólki á erlendum
vettvangi með viðunandi árangri. Þau
framlög, sem sérsamböndin fá frá opin-
berum aðilum eru svo hlægilega lág, að
þau nægja rétt fyrir húsaleigu, símakostn-
aði, verðlaunapeningum o.þ.h. Starfinu er
haldið gangandi með betli hjá fyrirtækj-
um og einstaklingum, svo og með taum-
lausri sjálfboðavinnu áhugamanna, en
slíkt gengur bara ekki til lengdar. Við í
stjórn FRl höfum reynt að krafsa í bakk-
ann, en margir þýðingarmiklir þættir
starfseminnar hafa verið vanræktir vegna
fjárskorts og skorts á fólki, sem fórnað
getur tíma til íþróttanna án greiðslu. Má
þar nefna þjálfun, útbreiðslu og dómara-
mál.
— Nú hafa umsvif FRÍ á síðustu árum
aukist töluvert, hvernig hafið þið komið
þessu í verk?
— Við sem nú sitjum í stjórn FRl
höfum aukið töluvert samskiptin við út-
lönd, þeir íþróttamenn sem mest og best
æfa verða að fá verkefni að glíma við.
Yngra fólkið hefur einnig fengið sitt, má
þar nefna Andrésar Andarleika og Þrí-
þraut FRI' og Æskunnar, en þeir bestu úr
þeim hafa fengið utanferðir og staðið sig
með sóma. Það erfiðasta í starfi okkar er,
að nær ógjörlegt er að gera áætlanir fram í
tímann af neinu viti, þar sem tilviljun ein
Öruggasta áætlunin er sennilega sú að
gera sem minnst.
— Hvernig er aðstaða til iðkunar frjáls-
íþrótta hérlendis?
— Hún er vægast sagt afleit. Boðlegir
vellir eru hér í Reykjavík, svo er verið að
ljúka við velli í Kópavogi og Hafnarf. Þá
er nýr völlur á Selfossi allgóður og einnig
má nefna Akureyrarvöllinn, sem því mið-
ur er í niðurníðslu hvað frjálsar íþróttir
varðar. Þá eru upptaldir vellir, sem bjóða
upp á lágmarksaðstöðu, en nú er hvergi
kominn völlur með margumtöluðu gervi-
efni, tartan, sem Evrópusambandið gerði
nýlega að kröfu, til að lönd fái að halda
mót á þess vegum. Slíkar brautir eru nú
komnar í öll Evrópulönd nema Island og
e.t.v. Luxemburg og Möltu. Um boðlega
innanhússaðstöðu er hægt að vera fáorð-
ur, hún er nær engin, nema æfingavöllur-
inn undir stúku Laugardalsvallar.
— Ekki er nú hægt að segja, að þú sért
bjartsýnn á framtíð frjálsíþrótta í landinu?
— Því miður er ég það ekki, og þá miða
ég fyrst og fremst við uppbyggingu afreks-
íþrótta. Menn eru að sjálfsögðu ekki á eitt
sáttir hvert stefna beri með iðkun íþrótta.
Sumum finnst of mikið gert fyrir keppnis-
fólkið, keppnin sé svo mikið aukaatriði.
Hér er um býsna algengan misskilning að
ræða, þeir sem eru í forystunni í íþróttun-
um eru allir hlynntir almennri íþróttaiðk-
un, en jafnframt verðum við að hugsa um
þá fáu, sem koma fram fyrir hönd lands-
ins í keppni við aðrar þjóðir, bæði á
Olympíuleikum, Heimsmeistaramótum,
Evrópumótum o.s.frv. I okkar viðsjár-
verða heimi er fátt þýðingarmeira sem
stuðlar að skilningi og friði þjóða í miili
en íþróttirnar. Einnig eru frábærir afreks-
menn þjóðum mikil landkynning, ekki síst
smáþjóð eins og okkur íslendingum. Þeim
fjármunum, sem varið er til íþrótta, hvort
sem um er að ræða trimm eða afreks-
ræður hve mikils fjár er aflað hverju sinni. íþróttir, er vel varið.
Finnbjörn Þorvaldsson kemur fyrstur að marki í 100 m. hlaupi á NM í Stokkhólmi
1949 á 10,6 sek. Annar er Norðmaðurinn Bloch og Svíar eru í þriðja og fjórða sæti.
Fimmti í hlaupinu varð Guðmundur Lárusson.
13