Dagblaðið Vísir - DV - 14.08.2020, Síða 10

10 FRÉTTIR 14. ÁGÚST 2020 DV
A uddi, eins og hann er kallaður, er fæddur á Sauðárkróki en fjöl-
skyldan staldraði þó stutt við
og fluttu þau í Breiðholtið
þegar Auddi var tveggja ára.
Því næst bjuggu þau eitt ár á
Selfossi og fóru svo til Banda-
ríkjanna, þar sem faðir hans
stundaði nám, og loks til Sví-
þjóðar.
Auddi á tvær systur, Maríu
Blöndal, sem er fjórum árum
eldri en hann, og Dagbjörtu
Blöndal, sem er fimm árum
yngri. „Við fluttum mikið.
Pabbi fór að læra flugvirkjann
í Bandaríkjunum og ég held að
ég hafi orðið mun betri vinur
systra minna því við vorum
alltaf saman á ferðalögum.
Við spiluðum mikið heima
og fjölskyldan var mjög sam-
rýnd,“ segir Auddi sem flutti
svo aftur á Krókinn ellefu ára
gamall þar sem foreldrar hans
tóku við rekstri flugvallarins.
„Ég þekkti engan á Krókn-
um þegar við fluttum aftur
til baka en það var fljótt að
koma. Sauðárkrókur er mik-
ill íþróttabær og ég fór beint
í að æfa fótbolta og körfu og
eignaðist fljótt vini sem eru
enn mínir bestu vinir.“
Auddi þótti efnilegur í
íþróttum og á nokkur mörk í
fyrstu deild í fótbolta og varð
Íslandsmeistari í körfubolta
með Tindastól. Í dag heldur
hann sig við ræktina og svo-
kallaðan bumbubolta þar sem
nokkrir vinir hittast og spila.
Auddi er þó í hörkuformi og
segist sakna þess að spila af
alvöru.
„Það er þessi klefa stemming
sem maður saknar. Allir að
vinna saman að einhverju. Ég
öfunda íþróttafólk af því. Að
vinna saman og tapa saman,“
segir Auddi sem hefur löngum
gengist við því að vera mjög
tapsár og á köflum lasinn þeg-
ar það kemur að Manchester
United og Tindastól í körfu-
bolta. Húmorinn fyrir slæmu
gengi liðanna er í lágmarki
sem gerir þó lítið til því hann
gerir grín að flestu öðru.
Auddi segist þó komast í
annars konar klefastemmingu
í starfi sínu í dag. Vissulega sé
sigrum fagnað. „Það er mikið
gert grín að okkur Steinda því
við fögnum öllu sem við ger-
um. Fyrsta þættinum, síðasta
þættinum, besta þættinum,
þannig að það er klefastemm-
ing í því þó hún sé öðruvísi,
minni sviti og minna grátið.“
Leiðinlegt barn
„Ég launaði foreldrum mínum
hvað ég var leiðinlegur krakki
með því að vera góður ungl-
ingur. Ég launaði þeim þessi
15 ár af viðbjóði með því að
byrja að drekka seint og vera
bara fínn unglingur,“ segir
Auddi sem var það erfiður að
um tíma var haldin hegðunar-
dagbók fyrir hann í grunn-
skólanum í Breiðholti þar sem
hann stundaði nám.
Á Sauðárkróki fann hann sig
í íþróttunum og var almennt
nokkuð slakur, foreldrum
sínum til mikillar gleði. „Við
vinirnir byrjuðum ekki að
drekka fyrr en kannski um
18 ára. Það var aðallega verið
að hugsa um íþróttir þó það
hafi verið unglingadrykkja á
Sauðárkróki eins og annars
staðar.“
Auddi segist hafa verið
stoltur sveitalúði alla sína tíð
og aldrei upplifað Sauðárkrók
sem eitthvert hallærisbæli.
„Það var alveg gert grín að
mér eftir að ég flutti í bæinn,
ég var reglulega minntur á að
ég væri frá Sauðárkróki, en
mér finnst það geggjaður bær
og mér finnst alltaf frábært að
fara út á land.“
Sauðárkrókur hefur vissu-
lega sinn sjarma en það verður
að taka það fram að þar búa
aðeins um 2.500 manns og það
þarf að keyra til Akureyrar til
að finna hringtorg, umferðar-
ljós og Bónus. Auddi segir það
klárlega vera hluta af sjarm-
anum frekar en mínus að sínu
mati.
Með skottið á milli lappanna
Foreldrar Audda skildu þegar
hann var 18 ára. Þrátt fyrir
að hafa ekki verið barn segir
hann skilnaðinn hafa verið
mikið áfall. „Þetta kom bara
eins og þruma úr heiðskíru
lofti og mér fannst það mjög
erfitt.“
Foreldrar hans og systur
fluttu í bæinn en Auddi barð-
ist í bökkum við að halda sér
á Króknum innan um bestu
vinina og stefndi á að klára
fjölbrautaskólann. Tilvon-
andi sjónvarpsstjarnan starf-
aði á leikskóla með námi til
að borga niður verstu fjár-
festingu lífs síns eins og hann
kallar það – rauðan Hyundai
Coupé sem var einhvers konar
vandræðaleg útfærsla á kór-
eskum fólksbíl sem vildi svo
innilega vera sportbíll.
„Ég keypti bílinn á 100%
láni. Þetta var komið í algert
vesen. Bíllinn var skráður á
ömmu greyið sem var alltaf að
fá einhverjar rukkanir og ég
var alltaf að reyna að græja
þetta. Það var eiginlega allt
komið í rugl hjá mér. Þá keyrði
eldri systir mín bara norður og
sótti mig. Pakkaði niður fyrir
mig og sagði mér að ég væri
að koma suður með henni, hún
væri búin að redda mér vinnu.
Ég fór því bara í bæinn með
skottið á milli lappanna.“
Þessi slæma fjárfesting er
hluti af ástæðunni fyrir því
að Auddi fór aldrei í háskóla
enda snerust næstu ár að
miklu leyti um það að borga
niður bílinn og fór svo að hann
endaði með að borga hann upp
tvisvar. „Þetta er versta fjár-
festing lífs mín og um leið
besta; ég lærði svo mikið af
þessu.“
En var bíllinn ekkert að
gera neitt fyrir hann félags-
lega? Töffara á nýjum bíl?
„Nei, það var misskilningur.
Ég hélt það en það fylgdi þessu
enginn status,“ segir Auddi og
hlær. „Fólk gerði grín að mér.
Ég var ennþá á þessum bíl
þegar ég byrjaði í 70 mínútum
og Sveppi, sem skammast sín
aldrei, vildi lítið láta sjá sig á
þessum bíl með mér.“
Sendi þvottinn með flugi
Auðunn er mjög náinn Hafdísi
mömmu sinni og viðurkennir
að hafa verið latur sem ungur
maður sem meðal annars
kristallaðist í því að þegar
hann bjó fyrir norðan skutl-
aði hann óhreina þvottinum
sínum í flug, sem mamma
hans tók við á flugvellinum í
Reykjavík þar sem hún starf-
aði. „Mamma sendi hann svo
bara hreinan til baka. Þetta
var agalegt, ég skammast
mín fyrir þetta í dag, ég var
bara latur. Ég er mjög góður á
þvottavélinni í dag.“
Þegar Auddi flutti í bæinn
fór hann að vinna hjá Wurth
en þar störfuðu þó nokkrir
vinir hans frá Sauðárkróki.
„Þegar ég var að fara með ein-
hverjum af vinum mínum í há-
skólapartí kom ekkert sérstak-
lega vel út að segjast vinna hjá
Wurth, það vissi enginn hvað
það var. Ef ég reyndi að út-
skýra að þar fengjust skrúfur
og klósettpappír, þá dóu flest
samtöl við stelpur, þannig að
ég byrjaði bara að ljúga því
að ég væri að fara að vinna í
70 mínútum af því að ég var
alltaf að horfa á þættina með
mömmu og langaði svo að
vinna þar. Var alltaf að sækja
um en ekkert gerðist.“
Vann frítt í fjóra mánuði
Auddi er hreinskilinn með það
að fram að þessu hafði hann
verið nokkuð latur. Ekki sýnt
Ég vona að ég hætti
aldrei að fíflast
Þorbjörg
Marinósdóttir
tobba@dv.is Ég vann frítt í
fjóra mánuði til
að sanna mig.
Sjónvarpsmaðurinn Auðunn Blöndal varð fertugur fyrir skemmstu og
er kominn langt frá ógeðsdrykkjunum sem gerðu hann frægan. Hann
hefur lært á sjálfan sig, sefað athyglissýkina og honum fylgir ró og
sátt. Þessi eldri og einlægari útgáfa af einum frægasta sjónvarps-
manni landsins sýnir mann sem hefur eflst í starfi og á nóg eftir.